Ομως, η είδηση δεν είναι εκεί. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Εχουνε δει τόσα τα μάτια μας! Η συγκίνηση, αλλού βρίσκεται, κύριοι. Τη βράβευση έκανε ο κ. Βαρδινογιάννης αυτοπροσώπως! Αν αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερη τιμή, τόσο για τον ίδιο τον υπουργό, όσο και για μας, ιδιαίτερα για μας, το λαό δηλαδή, τότε ποια είναι η τιμή;

Δεν ξέρω για σας, εγώ, πάντως, τρέμω ακόμα από τη συγκίνηση! Μου έχει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο, που λένε! Γιατί στη βράβευση, εκτός από τον υπουργό και τον κ. Βαρδινογιάννη, το ανεπανάληπτο αυτό ντουέτο της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, ένα μικρό δείγμα της αγαστής συνεργασίας των δυο πόλων του συστήματος, ήταν εκεί και ο υπόλοιπος «λαμπρός» κόσμος της χώρας! Μαύρες, κίτρινες, ροζ τουαλέτες. Παπιγιόν, γραβάτες, ζωνάρια. Λαϊκές τραγουδίστριες, ποδοσφαιριστές! Εργολάβοι και βιομήχανοι. Εφοπλιστίνες και κομμωτές! Μοντέλα και μεγαλοδικηγόροι. Δασύτριχοι εραστές και «τραβηγμένες» γριές! Μια τρελή πασαρέλα! Ενα πρώιμο και αλλοπρόσαλλο αποκριάτικο γαϊτανάκι!

Τι θλίψη, κύριοι! Η αντιγραφή, της αντιγραφής! Το κόκκινο χαλί μόνο έλειπε και θα γινόμασταν Χόλιγουντ. Ερχόταν το ζευγάρι και στηνόταν μπροστά στους φωτογράφους και την τηλεόραση. Λίγο μπούτι εκείνη, άσπρα δόντια εκείνος! Και ύστερα το επόμενο. Βυζιά εκείνη, βελούδινη κάπα ο δικός της. Να σε πιάνουν τα γέλια. Και αμέσως τα νεύρα.

Πού ζει ετούτος ο κόσμος, αλήθεια; Υπάρχει στη χώρα μας τέτοια τάξη, και δεν το ξέρουμε; Εχουμε εμείς ανθρώπους, που ξέρουν να συνοδεύσουν μια ντάμα; Εχουμε εμείς ντάμες, που ξέρουν να συμπεριφερθούν δίπλα σε κυρίους; Εχουμε εμείς κόντες και κοντέσες; Δούκες και δούκισσες; Και να είχαμε, πάλι καρικατούρες θα ήτανε, βέβαια! Τι είναι, λοιπόν, όλα ετούτα τα φαντάσματα, που παριστάνουν τους κοσμικούς και τους αριστοκράτες; Καρικατούρες των καρικατ-ούρων είναι! Και αυτό είναι μια τραγωδία!

Μην πείτε, δεν είναι σημαντικό γεγονός. Ασ' τους να πάνε!.. Εδώ έχει χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, ο Κακλαμάνης μας μάρανε; Τα βραβεία, The Men Of The Year, μας χάλασαν; Αυτή η παρδαλή σύναξη, κύριοι, αυτή η «ευκαιριακή» κοινωνική «τάξη», που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, αυτό το ανακάτεμα των διάφορων είναι μια νέα συμμαχία. Μια συμμαχία χωρίς ηθικούς κανόνες. Μια επικίνδυνη συμμαχία. Είναι ένας καινούριος τρόπος αποπροσανατολισμού. Μια ακόμα εφεδρεία του συστήματος. «Το πρωί μαθήτρια και το βράδυ πόρνη»! Την ημέρα φωνές στις τηλεοράσεις και στα έντυπα που γράφουνε για τα «δίκαια του λαού», και το βράδυ αγκαλιές και φιλιά στα «σουαρέ ντε γκαλά» με τους υπεύθυνους! Και αλληλοβραβεύσεις!