Δε μιλάω, βέβαια, για τους «πονηρούς» απεργοσπάστες! Ξέρεις αυτά τα σκουλήκια, που σέρνονται μπροστά στα αφεντικά για να αποκτήσουν την εύνοιά τους. Και για τους χειρότερους, αυτούς που σέρνονται για να ανεβάσουν την καριέρα τους. Ούτε και για τους ακόμα χειρότερους, γι' αυτούς που είναι γεννημένοι χαφιέδες! Για τα μάτια των αφεντικών στους χώρους δουλιάς! Γι' αυτά τα μειράκια, που δεν αξίζει ούτε να τα φτύνεις!

Μιλάω για σένα, αγαπημένε μου αυτόχειρα! Για σένα που κιότεψες από τη ζωή. Για σένα που σε λύγισε ο φόβος! Που μπροστά στο φάσμα της ανεργίας, μπροστά στην υπαρκτή απειλή να χάσεις τη δουλιά σου, σηκώνεις τα χέρια σε κάθε κινητοποίηση! Για σένα που βάζεις την ουρά κάτω από τα σκέλια και, όμοιο βρεγμένο σκυλί, σκύβεις το κεφάλι και εργάζεσαι την ώρα που τ' αδέρφια συγκρούονται με την αστυνομία! Μιλάω για σένα που λιώνεις από ντροπή, αλλά δεν έχεις το θάρρος να φωνάξεις «φτάνει, πια»!

Ξέρω τις δικαιολογίες σου! Ούτε εσύ δεν τις πιστεύεις, γι' αυτό κοιτάζεις αλλού όταν τις προβάλλεις! Λες, λόγου χάρη, ότι δεν απεργείς, γιατί τα πράγματα έχουν δρομολογηθεί, γιατί σήμερα, πια, δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος για να έχεις βοήθεια, γιατί υπάρχουν εκατομμύρια μετανάστες έτοιμοι να σου πάρουν τη δουλιά και χιλιάδες άλλες παρόμοιες ιστορίες! Σε βεβαιώνω πως όλα όσα λες είναι σωστά! Αυτό, όμως, τι σημαίνει; Σημαίνει ότι έβγαλες τρίχες σε όλο σου το κορμί, ότι γύρισες στην εποχή του γορίλα; Οτι στο εξής θα περπατάς γονατισμένος;

Πώς; Αυτά είναι ψιλά γράμματα; Τότε τι είναι ο άνθρωπος; Ενα αναξιοπρεπές και σκιαγμένο ποντίκι είναι; Ενα σκιαγμένο ποντίκι που μόλις αντικρίσει την πατούσα του αφεντικού το βάνει στα πόδια; Δεν καταλαβαίνεις πως έτσι θα είσαι συνέχεια κυνηγημένος; Συνέχεια ανεβασμένος στην καρέκλα, έτοιμος να περάσεις τη θηλιά στο λαιμό σου; Συνέχεια κατουρημένος!

Δεν αρνούμαι το φόβο! Αντιλαμβάνομαι τον εφιάλτη της ανεργίας! Ξέρω τι σημαίνει να πετάγεσαι στον ύπνο σου με πληγωμένο στομάχι. Να ξυπνάς έτοιμος να εκραγείς από το άγχος σου! Ομως, όλα ετούτα δε γιατρεύονται με το σπάσιμο της απεργίας! Αντίθετα, μεγαλώνουν! Γιατί αυτοί που σε τρομοκρατούν σε θέλουν ολοκληρωτικά τρομοκρατημένο. Θέλουν να τους απαλλάξεις από την υποχρέωσή τους να σε κρεμάσουν. Θέλουν να σε αναγκάσουν να κρεμαστείς μόνος σου! Να πνιγείς φωνάζοντας «εντάξει, ηττήθηκα, γονατίζω»!

Ομως, σε βεβαιώνω, δεν είσαι για τέτοια πράγματα γεννημένος! Ανάλαβε τις ευθύνες σου! Κατάπιε το φόβο σου, λιώσε τον! Ελευθερώσου! Η θηλιά που περνάς στο λαιμό σου δεν είναι για σένα! Τα σχοινί που κρατάς στα χέρια σου δεν είναι για να κρεμαστείς, είναι για να κρεμάσεις!