- Για πείτε μας, πολίτη Μαρά, πού χάθηκαν οι αρετές;

Ζ. - Π. Μ. Στη θέση των πράων και καλοκάγαθων αρετών, που χαρακτηρίζουν τα απλά, φτωχά και φιλόξενα έθνη, έρχονται όλες οι διαστροφές του φρικτού εγωισμού, της ψυχρότητας, της σκληρότητας, της απανθρωπιάς, της βαρβαρότητας. Η δίψα του χρυσού στεγνώνει όλες τις καρδιές, δεν έχουν πια συμπόνια. Η φωνή της φιλίας παύει να αναγνωρίζεται, οι δεσμοί του αίματος σπάνε, δεν αναπνέουν παρά για την περιουσία, και πουλάνε ακόμη και ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τις πολιτικές σχέσεις της ορδής των κερδοσκόπων, είναι γεγονός ότι σε κάθε χώρα οι εταιρίες από διαμεσολαβητές, χρηματιστές, ενεχυροδανειστές, εργολάβους φοροεισπράκτορες, μεγαλοχονδρεμπόρους, μεσίτες, τοκογλύφους, καταχραστές, δημόσιους βρικόλακες και βδέλλες συνδέονται, στο σύνολό τους, με την κυβέρνηση και αναδεικνύονται στους πιο ένθερμους υποστηρικτές της.

- Ποια είναι η γνώμη σας για τους θρησκευόμενους στις μέρες μας;

Ζ. - Π. Μ. Οταν τους χτυπούν στο ένα μάγουλο, οφείλουν να προσφέρουν και το άλλο. Οταν τους παίρνουν το φόρεμα, πρέπει να χαρίζουν και το πανωφόρι. Οταν τους υποχρεώνουν να βαδίζουν μια λεύγα, αυτοί πρέπει να βαδίζουν δύο. Οταν τους καταδιώκουν, αυτοί πρέπει να ευλογούν τους διώκτες τους. Τι λογής αντίσταση θα μπορούσαν να προβάλουν στους τυράννους τους; Δεν τους επιτρέπεται να υπερασπιστούν ακόμα και την ίδια τη ζωή τους. (...) Με ποιο τρόπο, λοιπόν, θα οπλίζονται ενάντια σ' εκείνους που διαταράσσουν τη γαλήνη του κράτους; Πώς θ' απωθήσουν βίαια τους καταπιεστές τους; Πώς θα μάχονται τους εχθρούς της ελευθερίας;

- Τι πρέπει να κάνει ένας λαός για να είναι ελεύθερος;

Ζ. - Π. Μ. Ο λαός δεν προβλέπει ποτέ τα δεινά που του ετοιμάζουν. Οσο κι αν μετατρέπουν τα δικαιώματα σε ψευδαισθήσεις, όσο κι αν υπονομεύουν τα θεμέλια της λευτεριάς του, δεν αντιλαμβάνεται τη δυστυχία του, παρά μόνον άμα τη νιώσει, μόνον άμα ακούσει στ' αυτιά του τα ονόματα των προγραμμένων, μόνον όταν δει να κυλά το αίμα των πολιτών, μόνον όταν λυγισμένος κάτω από το ζυγό περιμένει με τρόμο την αλλαγή της μοίρας του, που του επιφυλάσσουν. Για να παραμείνει ελεύθερος, πρέπει να είναι διαρκώς σε επιφυλακή ενάντια σ' αυτούς που τον κυβερνούν: Τίποτα πιο εύκολο από το να χαθεί ο ανυποψίαστος και το υπερβολικό αίσθημα ασφάλειας των λαών είναι πάντα ο πρόδρομος της σκλαβιάς τους. (...) Είναι ανάγκη να υπάρχουν μέσα στο κράτος άνθρωποι που να επιτηρούν συνεχώς με μάτια ορθάνοιχτα την κυβέρνηση, να παρακολουθούν τις κινήσεις της, να ξεσκεπάζουν τα φιλόδοξα σχέδιά της, να δίνουν το σήμα κινδύνου, όταν βλέπουν να πλησιάζει η θύελλα, να ξυπνούν το έθνος από το λήθαργο, να του ξεσκεπάζουν την άβυσσο που του ανοίγουν κάτω από τα πόδια του, και να επισημαίνουν αυτόν που πάνω του πρέπει να ξεσπάσει η δημόσια οργή.