1. Η κυρίαρχη ιδεολογία, μπροστά στην αδυναμία της να βάλει στο χέρι - σε αυτή την εποχή της αριστερής αοριστολογίας - όσους επιμένουν να μιλούν για κομμουνισμό, κατέφυγε στη ριζική αλλαγή των μέσων της. Μετέτρεψε τους γνωστούς μεγαλόσχημους δημοσιογράφους της και τους «καλούς νέγρους» της Αριστεράς σε εξορκιστές. Με αυτή τη μορφή οι εν λόγω από δω και στο εξής θα κατακλύζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αντιμετωπίζοντας τους κομμουνιστές σαν δαιμονισμένους.

2. Η δολοφονία του Μιλόσεβιτς ήταν αναμενόμενη. Τώρα δεν απομένει παρά να θυμόμαστε το πρόσωπό του με το γνωστό πείσμα που καθρεφτιζόταν σε κάθε Σέρβο τις μέρες του πολέμου. Δεν πρόλαβε να κλείσει τα μάτια του και τα παπαγαλάκια της κυρίαρχης συμφοράς, μέσα από τις σοβαροφανείς στήλες τους, άρχισαν να γράφουν για τα εγκλήματα του Σλόμποταν. Για το ίδιο θέμα, η ανακοίνωση του Συνασπισμού, κατάπτυστη, κατάφερε να μας θυμίσει πόσο δικαιώνεται ο εμπνευστής και κτήτορας της σχολής Κουμουνδούρου Λεωνίδας Κύρκος και πως δεν πρέπει να έχουμε ουδεμία σχέση μαζί τους.

3. Την περιφρόνησή μου για ορισμένους Αριστερούς και το κακό που κάνουν στο κίνημα ξύπνησε ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του ιδιοφυούς Ορσον Ουέλς: «Ο Μακάρθι ήταν παλιάνθρωπος. Οσοι έχασαν τη δουλιά τους και αποκλείστηκαν από όλες τις άλλες δουλιές ήταν κομμουνιστές με κομματική ταυτότητα. Αν όχι όλοι, οπωσδήποτε οι περισσότεροι. Κυρίως, όμως, με αηδίαζαν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που δε δίσταζαν να καταδώσουν τους ομοϊδεάτες συναδέλφους τους μόνο και μόνο για να διατηρήσουν την πισίνα τους. Ενα από τα πιο σημαντικά προβλήματα για τους Αμερικανούς καλλιτέχνες είναι η προδοσία των Αριστερών από τους Αριστερούς. Η αυτοπροδοσία. Είτε από βλακεία είτε από συμβατικότητα είτε εξαιτίας της επίσημης προπαγάνδας ή πάλι από καθαρή προδοτική διάθεση. Από τη γενιά μου ελάχιστοι μόνο δεν πήραν μέρος σε αυτή τη γενικευμένη προδοσία και κρατήθηκαν μακριά από τις καταδόσεις».

4. Εκείνοι που τις μέρες αυτές το γλεντάνε με την ψυχή τους για τις ιστορίες των υποκλοπών είναι οι πράκτορες που τις έστησαν. Τα γέλια τους θα φτάνουν μέχρι τον Λευκό Οίκο. Η αισθητική της Νέας Δημοκρατίας (δηλαδή του ΠΑΣΟΚ) εκφράζεται στο πρόσωπο μιας κυρίας που πάσχει από το σύνδρομο της μπεμπέκας και μας εκπροσωπεί στη Γιουροβίζιον. Τη συνοδεύει η τρεμάμενη σκέψη του Βουλγαράκη, ο οποίος, εκτός από τα εκατομμύρια που θα σπαταληθούν για τη φιέστα, προσφέρει τη βεβαιότητα για χασμουρητά των οποίων τη δύναμη και τη δόξα θα απολαύσουν οι Νεοέλληνες.

5. Μέσα στο κράτος - φάρσα στο οποίο ζούμε, οι μόνοι που κινούνται με μοναδική άνεση είναι οι απρόσωποι ως προς εμάς εκπρόσωποι του Πανάγαθου. Αυτές τις μέρες ένα μυστήριο που έκανε την εμφάνισή του στη Μονή Αγάθωνος αποτέλεσε έκπληξη ακόμη και για τους τεχνικούς της εκκλησίας, οι οποίοι το χειρίστηκαν με επιδέξιο τρόπο. Αφορά το σκήνωμα ενός μοναχού που άκουγε στο όνομα Βησσαρίων, το οποίο βρέθηκε κατά την εκταφή του, μετά από 15 χρόνια, ακέραιο. Κύκλοι της Ιεράς Συνόδου χαρακτηρίζουν το γεγονός «έκτακτο» και σκέφτονται να το συνδυάσουν με μια μεγάλη ατραξιόν όπου θα παρουσιάσουν για πρώτη φορά σε δημόσιο χώρο όσα μέλη αγίων έχουν στην κατοχή τους.

6. Η κατάσταση που περνάμε την εκφράζει πολύ καλά η λέξη Acedia. Είναι λόγια αγγλική λέξη που εκφράζει την απάθεια, τη φάση του ληθάργου.