Κυριακή 16 Ιούλη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Πανηγυρικός για τον Δημοκρατικό Στρατό

1. Η ιστορία του Δημοκρατικού Στρατού είναι το τελευταίο δημοτικό τραγούδι που γράφτηκε και πέρασε ακέραιο στην προφορική παράδοση του λαού μας.

2. Η καρδιά του Δημοκρατικού Στρατού κέρδισε όλες τις μάχες που προσπάθησαν να του επιβάλουν με τη μορφή του χρόνου: από το χρόνο των κυνηγών κεφαλών, που έμειναν γνωστοί στην Ιστορία ως «οι εθνικόφρονες νικητές», το χρόνο ορισμένων ιστορικών που προσπάθησαν να τον σπρώξουν στη λησμονιά και της κυρίαρχης ιδεολογίας που τον συκοφαντεί ως σήμερα.

3. Το πρώτο άκουσμα που είχα για τον Δημοκρατικό Στρατό προέκυψε μέσα από μια διήγηση της γιαγιάς μου. Μικρασιάτισσα η ίδια, δεν είχε διαβάσει ποτέ Ομηρο, τον απέδιδε όμως κυτταρικά και, δίχως να το καταλάβει, διηγούνταν την Ιλιάδα των Κομμουνιστών με όλους τους ήρωες και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.

4. Για να μην ξεχνιόμαστε, μια μικρή μαρτυρία που διάλεξα από τις χιλιάδες για τη συμπεριφορά των εθνικοφρόνων στρατιωτών τότε: «Προ ενός μηνός περίπου ήλθεν στο σπίτι μου ο Ισαάκ Π., οπλίτης της MAY, νύχτα και μου είπεν: "Θένα, έλα στο Φρουραρχείο, σε θέλει ο Βασίλειος Κ. Να σου πάρει ανάκρισιν". Τα κορίτσια μου δε με άφηναν να πάω, αλλά υποχρεώθηκα να ακολουθήσω και πήγα στο Φρουραρχείον. Με εκράτησαν δύο ώρες χωρίς να με δείρουν αλλά μετά πολλάς απειλάς με πήρε ο Κ. Και με έβγαλε έξω χωρίς να έρθει κανένας άλλος κοντά μας. Οταν βγήκαμε έξω αυτός μου εζήτησε να σταθώ ν' ασελγήσει, αλλά εγώ αρνήθηκα, τότε με διέταξε με το πιστόλι στο χέρι στην αποθήκην τροφίμων της οποίας κρατούσε το κλειδί. Εγώ ξέρουσα ότι όσες γυναίκες επήγαν εις αποθήκην ατιμάσθηκαν από τον Κ., δεν εδεχόμην και τότε αυτός διά της βίας με ατίμασε έξω από την αποθήκην στα όρθια. Μετά δε, με αφήκε και πήγα στο σπίτι μου, όπου από την ταραχήν μου λιποθύμησα και με συνέφεραν οι γείτονές μου. Ακουσα δε ότι εβίασε και τη Μαρούλα Α., Μαρία Σ., τη Σοφία Κ. Και διάφορες άλλες. Επίσης γνωρίζω ότι ο Κ. και οι άλλοι συνελάμβανον διαφόρους κατοίκους και τους έπαιρναν τα χρήματα. Τούτων επιθυμώ την ποινικήν δίωξιν. Αλλο δεν έχω να προσθέσω και γράμματα δε γνωρίζω.

Της ανεγνώσθη και υπογράφεται πλην της εξετασθείσης δηλωσάσης άγνοιαν γραμμάτων. Ο υπομοίραρχος, οι μάρτυρες, έπονται υπογραφές».

(Από το βιβλίο του Γιώργου Μαργαρίτη, «Ιστορία του ελληνικού εμφυλίου πολέμου 1946-1949», Βιβλιόραμα 2005).

5. Είμαστε παιδιά της ποιητικής που γέννησε ο Δημοκρατικός Στρατός. Χάρη σ' αυτήν η θέλησή μας καθιστά μάταια τα σχέδια ενός συρφετού που πιστεύει πως, έχοντας ως προνόμιο την εξουσία, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Ας το καταλάβουν. Είμαστε έξω από κάθε δικαιοδοσία τους. Μαζί τους δεν έχουμε απλώς μια διένεξη, αλλά ένα σχίσμα που κάθε μέρα μεγαλώνει.

Είτε το θέλουν είτε όχι, το σπαθί του Μακρυγιάννη το σήκωσε από τη σκόνη ο Νίκος Ζαχαριάδης. Σπαθί που έγραψε για τις πλευρές του ο Αγγελος Σικελιανός: «Κι απάνω και στις δυο πλευρές γραφή. / Από τη μια, τα λόγια αυτά Σου χαραγμένα, στρατηγέ μας: / "Τη λευτεριά μας τούτη δεν την ήβραμε στο δρόμο / και δε θα μπούμεν εύκολα στου αυγού το τσόφλι, / γιατί δεν είμαστε κλωσόπουλα, σ' αυτό να ξαναμπούμε πίσω, / μα εγίναμε πουλιά, / και τώρα πια στο τσόφλι μέσα δε χωρούμε". / Κι από τη δεύτερη πλευρά, / γραφή άλλη χαραγμένη: / "Απάνω στην αλήθεια μου / ακόμα και το θάνατο τον δέχομαι, / τι τόσες φορές τον θάνατον εζύγωσα, αδερφοί μου, / και δε με πήρε, / που, για τούτο, το θάνατο καταφρονώ / κι απάνω στην αλήθεια μου πεθαίνω"».


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ