1. Η παρουσία της Κοντολίζα Ράις στη Βηρυτό είναι η αποθέωση του κυνισμού, θυμίζει τον εγκληματία που, μετά το φόνο, αναλαμβάνει και το ρόλο του ιατροδικαστή για το θύμα του.

2. Η κρυφή χαρά του θεάματος: Το σώμα του Αλεξ που δε βρέθηκε στη Βέροια αντικαταστάθηκε από τα σώματα των νεκρών παιδιών του Λιβάνου.

3. Οποιος στις μέρες που διανύουμε τολμά να μιλάει για τα επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού θα πρέπει να λιθοβολείται.

4. Τετρακόσιοι οι νεκροί προς ώρας στο Λίβανο. Ευτυχισμένοι οι γιοι του Δαβίδ, που πρόσφεραν αυτούς τους νεκρούς θυσία στις σελίδες της Βίβλου.

5. Γεννημένοι για σκότωμα. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας τίτλος για τη ζωή των μουσουλμάνων. Αν συνεχίσουμε έτσι, από δω και στο εξής ο κόσμος του Ισλάμ θα αντιμετωπίζεται σαν είδος προς εξαφάνιση.

6. Ποιος θυμάται το Λίβανο; Αυτό το ερώτημα θα στριφογυρίζει στα χείλη των μουσουλμάνων. Ο νέος Λίβανος που θα προκύψει θα κτιστεί αναγκαστικά πάνω στα ερείπια και τα σώματα των παιδιών του.

7. Με απορία αντιμετωπίζω την έκπληξη των αξιωματικών του Ισραήλ όταν αναφέρονται στη Χεσμπολάχ και στο γεγονός ότι η οργάνωση αντιστέκεται σθεναρά. Λέτε να αρχίσουν να μην επαληθεύονται τα ιερά κείμενα του Ισραήλ που μιλούν για τη μεταφυσική κυριαρχία των παιδιών του στις μάχες;

8. Προς όλους: Ας προστατέψουμε τους νεκρούς του Ολοκαυτώματος από τα χέρια των Σιωνιστών. Το Αουσβιτς είναι δική μας ιστορία και κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιεί για να νομιμοποιήσει τα εγκλήματά του.

9. Η ψυχική μας κατάσταση αυτές τις μέρες αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο σ' ένα ποίημα του Μαρξ: «Ποτέ δεν μπορώ να αναζητήσω γαλήνια ό,τι κρατά την ψυχή μου αιχμάλωτη, ποτέ δεν αναπαύομαι σε πλήρη ηρεμία και μαίνομαι αδιάκοπα».

10. Οτι όλα θα βαδίζουν προς το χειρότερο είναι σίγουρο. Πρόκειται για ένα δύσβατο πέρασμα και όχι για μια αλλαγή τύπου «από τον καναπέ στην καρέκλα για καλύτερη θέα στην τηλεόραση». Ο,τι συμβαίνει πλήττει τον καθένα προσωπικά, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνει. Το μήνυμα είχε φτάσει στα χέρια μας από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Αλλοι όμως το αψηφούσαν, άλλοι το υποτιμούσαν και ιδού το χάλι μας. Ακόμη και τώρα να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στα λόγια της Ευρώπης, δηλαδή στα λόγια της Χαλιμάς.

11. Πόσο λυπάμαι όταν ακούω από τους χασάπηδες πως έφτασε η ώρα της Συρίας. Λυπάμαι και ανατρέχω στον στοχαστή Ζήσιμο Λορεντζάτο: «Εμείς, λοιπόν, και οι Σύροι - αυτό δεν είναι καύχηση, είναι ευθύνη - εμείς οι Ελληνες ή οι ελληνόφωνοι της Ανατολής και οι Σύροι, περισσότερο απ' όλους τους άλλους τριγυρινούς λαούς, όπως λόγου χάρη οι Αιγύπτιοι (από όσα τουλάχιστον μέχρι σήμερα ξέρουμε, δίχως να φαίνεται δυνατό οι πληροφορίες μας να αναθεωρηθούν ποτέ αποφασιστικά στη βάση τους), και τοπικά και χρονικά και από κάθε άλλη μεριά φωτιστήκαμε ή θεωρήσαμε και πραγματοποιήσαμε ή ζήσαμε, διδαχτήκαμε και διδάξαμε, μιλήσαμε και συγγράψαμε, παραλάβαμε και παραδώσαμε τη μεγάλη χριστιανική μυστική παράδοση σε πολλούς άλλους από τους ομόδοξους λαούς. [...] Οι Σύροι πάλι, με τις δύο διακλαδώσεις της μυστικής τους παράδοσης, την ανατολική, που έχει για κορυφαίο της τον Ισαάκ το Σύρο, και τη δυτική, τη βασισμένη ολόκληρη στο Βιβλίο του Ιερόθεου - πάλι δε χρειάζονται ονόματα -, χώρια που περπάτησαν με τους Ελληνες εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, προετοίμασαν αρχή - αρχή και ποδηγέτησαν, αργότερα, πνευματικά (μαζί με τους δικούς μας) την παράκλωνη, ας την πούμε έτσι, μυστική παράδοση που ξεκινά από την Περσία με τον Αλ-Γκαζαλί (πέθ. 1111) και με τους Σουφήδες του Ισλάμ».