1. Φθόνος Παγκάλου για τους κομμουνιστές. Του θυμίζουν ότι κάποτε επιθυμούσε να γίνει ιδεολόγος. Αλίμονο όμως, οι θεοί που αποφασίζουν για όλα έκριναν πως το όνομά του θα είναι για πάντα συνώνυμο με το αρχέτυπο της βλακείας.

2. Ο Θεόδωρος είναι νάρκισσος της συμφοράς. Ο καθρέφτης του τον αποφεύγει και οι σύντροφοί του στο ΠΑΣΟΚ συμφωνούν μαζί του, γνωρίζοντας τις αρνητικές συνέπειες αν διαφωνήσουν.

3. Ο καθένας έχει δικαίωμα στη βλακεία. Από τη στιγμή όμως που πρέπει να την υποστούμε, οφείλουμε να υπερασπιστούμε και το δικό μας δικαίωμα να κρατηθούμε μακριά της. Νόμιμη άμυνα θα είναι η μόνιμη κατάσταση απέναντι στον Πάγκαλο: «Σκότωσε τον Πάγκαλο που έχεις μέσα σου».

4. Το τραύμα του Παγκάλου είναι ο «ιλουστρασιόν» δεύτερος ρόλος που του ανέθεσε ο σκηνοθέτης του κινήματος Αντρέας εφ' όρου ζωής: Να ανεβοκατεβαίνει στα υπουργεία εκδικούμενος εαυτόν και αλλήλους και να κάνει ειδικές εμφανίσεις μπροστά στους δημοσιογράφους. Οι τελευταίοι δε, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του το θησαυρό χάρη στον οποίο κερδίζουν τα προς το ζην, τον ψωνίζουν να μιλήσει επί παντός επιστητού παρέχοντάς του ελεύθερο χρόνο.

5. Οι περιορισμένες ικανότητές του συνοδεύονται από παραληρητικές ιδέες, με κύριο πάντοτε σκοπό την προσπάθειά του να κερδίσει την κοινωνική αποδοχή. Μετά την ανεπιτυχή έκβαση της υπόθεσης Οτσαλάν, θεώρησε σωστό να κρατήσει απέναντι σε όλους τη στάση του θιγμένου. Εμφάνισε συμπτώματα συσκότισης και απώλεια μνήμης, ώστε πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται αν ήταν πράγματι υπουργός Εξωτερικών. Η δυσφορία του βρήκε στόχο όλους τους καλλιτέχνες που έλαβαν μέρος στην εκδήλωση διαμαρτυρίας για την παράδοση Οτσαλάν. Ούτε ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης μπορούσε πλέον να τον ελέγξει.

6. Το σκυλί του όποιος το πονάει δεν το αφήνει διψασμένο. Κρίνοντας πως το ντέρμπι είναι αμφίρροπο, ο Γιωργάκης -αντιγράφοντας πιστά τον πατέρα του - έβγαλε στη σέντρα τον Θεόδωρο να υποκριθεί πάλι τον οργισμένο κατά των κομμουνιστών, μια που έχει καλές επιδόσεις στην κακεντρέχεια και την υπονόμευση. Στήριξε αυτή του τη χειρονομία με το γνωστό «χιούμορ» των Παπανδρέου ότι οι διαφορές Παγκάλου - κομμουνιστών είναι ...προσωπική κόντρα.

7. Την περασμένη Τρίτη, σε πρωινή εκπομπή, ο Πάγκαλος έκανε την εμφάνισή του στο Mega, σε μια προσπάθεια να πουλήσει τον εαυτό του ως θύμα. Ηταν ένας μονόλογος μέτριος, εύκολα προβλέψιμος, δίχως παρανοήσεις ως προς την κατάληξή του, τη συκοφαντία. Στο όνομα του συντρόφου Μπογιόπουλου παρουσίασε δυσκολία στη ροή της σκέψης και στην εκφορά του λόγου. Το ευτράπελο της ιστορίας είναι ότι, μετά τις ύβρεις που εκστόμισε, πέρασε με αξιοθαύμαστη ευκολία, σαν να είχε μόλις ολοκληρώσει μια απλή σκέψη, στη συνομιλία με καλεσμένο δερματολόγο για τις βλαβερές επιδράσεις του ήλιου στο δέρμα μας. Και στο τέλος μας ανακοίνωσε και τις ώρες που προτιμά ν' απολαμβάνει το μπάνιο του. Η κυριαρχία του παραλόγου άφησε τους δημοσιογράφους ικανοποιημένους και το τηλεοπτικό κοινό με το στόμα ανοιχτό. Αν και ονειρεύομαι έναν καλύτερο θάνατο από το να με φαν οι κότες, ανακατεύομαι με τα πίτουρα του Πάγκαλου γιατί κρύβουν την πιο διαδεδομένη μάστιγα της πολιτικής μας ζωής: Αυτήν του πρώην αριστερού που δεν ορρωδεί προ ουδενός και γίνεται ικανός να πατήσει επί πτωμάτων για να ικανοποιήσει μια μαραμένη φιλοδοξία.