ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τι Παιδεία έχει ανάγκη ο λαός

Το «ασανσέρ» των βάσεων κυριαρχεί στη θεματολογία των εφημερίδων σε ό,τι αφορά το χώρο της Παιδείας, παραδοσιακά πλέον, τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι μαθητές και οι οικογένειές τους, έχοντας αφήσει πίσω τη δοκιμασία της προετοιμασίας για τις εξετάσεις και την οικονομική αιμορραγία που σημαίνει για τους εργαζόμενους, τις ημέρες των ίδιων των εξετάσεων, δοκιμάζονται τώρα από τις προβλέψεις για το πού θα πάνε οι βάσεις, εν αναμονή της επίσημης ανακοίνωσής τους. Από κοντά και τα σενάρια για αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα, ανάγουν το ζήτημα της πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση σε μείζον ζήτημα της Παιδείας.

Δεν είναι όμως αυτό το πρώτο ζητούμενο στην Παιδεία. Είναι το δικαίωμα για μόρφωση πραγματική, καθολική, δημόσια και δωρεάν, με αποστολή να δημιουργεί προσωπικότητες ικανές να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Μέσα από ένα σχολείο που να μορφώνει, όχι έναν προθάλαμο για το Πανεπιστήμιο που λειτουργεί με ταξικά κριτήρια και που οδηγεί ουσιαστικά στην αμορφωσιά.

Είναι στο χέρι του λαού να φέρει στο προσκήνιο τις ανάγκες του, να ανοίξει τη συζήτηση για το τι Παιδεία του παρέχεται, ποιον εξυπηρετεί, για ποιο σκοπό. Ετσι θα απαντήσουν και στις προσπάθειες διοχέτευσης του προβληματισμού για τα προβλήματα της Παιδείας σε δρόμους ανώδυνους για το σύστημα.

Το άλλοθι

«Ανασκουμπώνει τα μανίκια», μαθαίνουμε, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία το επόμενο δίμηνο προγραμματίζει να ολοκληρώσει ανοιχτές υποθέσεις και να εξετάσει περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με τη δραστηριότητα μιας σειράς επιχειρηματικών κλάδων, ακόμα και πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στην εγχώρια αγορά. Στην πραγματικότητα, μπορεί όλα αυτά να αποτελούν ένα καλό άλλοθι για την κυβέρνηση να συντηρεί την πολιτική της εκχώρησης πλήρους ασυδοσίας στα μονοπώλια, που διασφαλίζουν την κυριαρχία τους καταληστεύοντας τα λαϊκά εισοδήματα, αλλά οι εργαζόμενοι τίποτα περισσότερο απ' αυτό δεν έχουν να περιμένουν. Σάμπως, έχει αλλάξει τίποτα στο καθεστώς της ακρίβειας και των κερδοσκοπικών ανατιμήσεων στην αγορά από τις κατά καιρούς παρεμβάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού; ΄Η αναχαιτίστηκαν οι διαδικασίες μεγέθυνσης των μονοπωλίων και των κερδών τους;

Τι σύμπτωση!!!

Ολόιδιοι οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι στο «Εθνος» και «Τα Νέα» του Σαββάτου. Τέτοια σύμπτωση;;;

Οι κατοχικοί στρατιώτες ... κουφαίνονται

Γυρνούν πίσω και στο κεφάλι τους ηχούν τα τύμπανα του πολέμου... Η ολική ή μερική απώλεια ακοής είναι μια ακόμη ασθένεια που θα πρέπει να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των ασθενειών που ταλανίζουν τα αμερικανικά κατοχικά στρατεύματα στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Πενταγώνου 1 στους 4 στρατιώτες στα πεδία μαχών στο Αφγανιστάν και το Ιράκ υποφέρει από απώλεια ακοής που προέρχεται από τις βομβιστικές επιθέσεις, είτε από τα ουρλιαχτά πληγωμένων και τραυματισμένων ανθρώπων, είτε από τραύματα στο κεφάλι.

Οι τραυματισμοί στο κεφάλι, η απώλεια ακοής και οι κρότοι προκαλούν τελικά ένα βόμβο πολλές φορές και στα δύο αυτιά, διακοπτόμενο ή μόνιμο που προκαλεί πόνο, αστάθεια ακόμη και παράλυση. Δεν υπάρχει ίαση και η αγωγή που ακολουθείται είναι πειραματική. Η απώλεια ακοής και οι συνέπειές της που ήδη χαρακτηρίστηκαν ως «σιωπηρή επιδημία» έρχεται να προστεθεί στα μυοσκελετικά προβλήματα και τη Μετατραυματική Αγχώδη Διαταραχή (PTSD), τις δύο ασθένειες που θερίζουν τα κατοχικά στρατεύματα, που μαθαίνουν με κόστος την ίδια τους την υγεία τι εστί πόλεμος. ΄Η αλλιώς πώς οι θύτες γίνονται οι ίδιοι θύματα.

Στην υπηρεσία του κεφαλαίου...

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΟΙ ...«διαρροές» από το υπουργείο Οικονομίας για τα νέα φορολογικά μέτρα που θα ληφθούν.

Θα φορολογηθούν λέει με 10% έως 15% τα μεγάλα κέρδη από επενδύσεις σε μετοχές! Τόσο πολύ...

Να υποθέσουμε ότι τα μεγαλοσυμφέροντα που λυμαίνονται τα των χρηματιστηριακών αγορών έχουν ήδη πανικοβληθεί και ετοιμάζονται να φύγουν όπως - όπως από τη χώρα;

Οχι τίποτε άλλο, μα είναι ...Αύγουστος και λόγω τουριστικής κίνησης μπορεί να μη βρίσκουν θέση στα αεροπλάνα.

Εμείς, τώρα, θέλουν να πιστέψουμε κάτι για όλα αυτά; Θέλουν να μας πείσουν ότι θα βάλουν χέρι στο ...αγαπημένο (και εξαιρετικά προσοδοφόρο) χόμπι του κεφαλαίου;

Να θυμίσουμε, μήπως, ποιο ήταν το πρώτο μέτρο που πήρε το υπουργείο Οικονομίας, όταν έγινε κυβέρνηση η ΝΔ; Ηταν ο περίφημος νόμος περί «επαναπατρισμού κεφαλαίων».

Πλήρωνες φόρο 3% και μπορούσες να φέρεις όσο χρήμα θέλεις στην Ελλάδα. Ανεξαρτήτως πώς το «έβγαλες», από πού προέρχεται και πού θα καταλήξει.

(Από το νόμο δεν εξαιρούνταν και το χρήμα από ...μίζες. Είτε ήταν της «Ζήμενς», είτε οποιουδήποτε άλλου).

Λέτε, λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση να ...άλλαξε μυαλά και στόχους; Μάλλον για «στάχτη στα μάτια», προκειμένου να πληρώσει ακόμη περισσότερα ο κοσμάκης πρόκειται.

ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ απατών με πιστωτικές κάρτες, λένε πρόσφατες έρευνες. Τα θύματα επιτήδειων μικροαπατεωνίσκων από 125 που ήταν πέρσι φτάσανε τώρα τα 700.

Φοβόμαστε ότι δε μας εντυπωσιάζει το νούμερο. Καθόλου μάλιστα.

Γιατί, βλέπετε, εμείς γνωρίζουμε και τις ...νόμιμες απάτες που γίνονται με τις πιστωτικές κάρτες (και τα δάνεια και γενικώς τα τραπεζικά προϊόντα).

Απάτες που βασίζονται στην ανέχεια του εργαζόμενου, ο οποίος με τις διαφημίσεις και τις «προσφορές» πείθεται να πέσει στις δαγκάνες των τραπεζών.

Κι εδώ τα θύματα είναι ...εκατομμύρια και όχι μερικές εκατοντάδες.

Δικαίωμα οι διακοπές

Το δικαίωμα, η βαθιά ανάγκη των εργαζομένων για διακοπές και ξεκούραση έχει γίνει πλέον πολυτέλεια. Αυτό το ζούμε όλοι καθημερινά, με την ακρίβεια, τις αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων να εξανεμίζουν τα έτσι κι αλλιώς άθλια μεροκάματα. Την ίδια στιγμή, τα μονοπώλια και η εργοδοσία έχουν στήσει μεγάλο φαγοπότι απολαμβάνοντας τους καρπούς της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Για την αστική τάξη είναι κάθε μέρα «διακοπές και καλοπέραση», τη στιγμή που για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους έστω και μια βδομάδα διακοπές μοιάζει χρόνο με το χρόνο όλο και πιο μακρινό όνειρο.

Αναδεικνύοντας αυτό το ζήτημα που αγγίζει κάθε λαϊκό σπίτι, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο ξεκινά από σήμερα πολύμορφη δραστηριότητα και εξορμήσεις σε χώρους άφιξης και αναχώρησης, σε τόπους ξεκούρασης των εργαζομένων. Στόχος, να φτάσει η ανακοίνωση ενάντια στην πολιτική που εμπορευματοποιεί τις διακοπές και την αναψυχή και το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ πλατιά στους εργαζόμενους και τους νέους. Πρώτος σταθμός στο πρόγραμμα των περιοδειών είναι ο σταθμός Λαρίσης και ο σταθμός των ΚΤΕΛ στον Κηφισό.

Οπως σημειώνει το ΠΑΜΕ, για τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για την ΕΕ, για τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες οι διακοπές, οι παραλίες, τα δάση, η ζωή των εργαζομένων είναι εμπόρευμα που το πληρώνουν πανάκριβα. Ενας μισθός δε φτάνει για μια βδομάδα διακοπών μιας οικογένειας ή πολλές φορές επαρκεί μόνο για το ταξίδι. Ακόμα και ένα μπάνιο στην παραλία κοστίζει όσο ένα μεροκάματο. Αυτό είναι αποτέλεσμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τουρισμό. Τα κέρδη των εφοπλιστών και των ξενοδόχων έχουν εκτοξευτεί σε πάνω από 13 δισ. ευρώ, τη στιγμή που ένας στους δύο εργαζόμενους δηλώνει ότι δε θα πάει φέτος διακοπές λόγω οικονομικών δυσκολιών. Είναι προφανές ότι η λεγόμενη οικονομική κρίση που όλοι επικαλούνται, δεν αφορά όλους...

Οι καλοκαιρινές διακοπές δεν είναι η μοναδική ανάγκη των εργαζομένων και των νέων που μένει ανικανοποίητη, που «τσακίζεται» μπροστά την ανάγκη του κεφαλαίου για αναπαραγωγή, για αύξηση των επιχειρηματικών κερδών. Ούτε - φυσικά - θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση ανάμεσα σε όλα τα κοινωνικά αγαθά που δεν αντιμετωπίζονται ως τέτοια, αλλά ως εμπορεύματα, τα οποία συμβάλλουν στην ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας.

Γι' αυτό, η υπόθεση των καλοκαιρινών διακοπών έχει δύο όψεις. Από τη μια, όλο και λιγότεροι μισθωτοί, μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αγρότες, φοιτητές, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές, ενώ το διάστημα των καλοκαιρινών διακοπών μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Από την άλλη, τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό βλέπουν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται στα ύψη. Είναι δύο ανάγκες που δεν μπορούν να συμβαδίσουν, συγκρούονται σφόδρα.

Απέναντι σε αυτό τα ταξικά συνδικάτα δείχνουν το δρόμο της ρήξης. Οι εργαζόμενοι, και κυρίως οι νέοι, δεν έχουν κανένα λόγο να ανεχτούν αυτή την κατάσταση, αντίθετα έχουν πολλούς λόγους να την ανατρέψουν. Η ύπαρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας και στον τουρισμό όχι απλά δεν ωφελεί τους εργαζόμενους, αλλά συμβάλλει στην παραπέρα εξαθλίωσή τους. Ας σκεφτούν καλά οι εργαζόμενοι και η νεολαία: Το μέλλον μπορεί να είναι ελπιδοφόρο, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να χαλάσουν τα σχέδια της πλουτοκρατίας, να επιβληθεί το εργατικό δίκιο.

Ελένη ΜΑΪΛΗ