ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008
Σελ. /24
Η «τσίπα»...

Η «τσίπα» αποδεδειγμένα δεν υπάρχει. Χάθηκε όταν η δημοτική αρχή Ζαχάρως (στηρίζεται και από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ) δεν πήρε κανένα μέτρο πριν τις φονικές πυρκαγιές, αντίθετα έφτιαχνε... γεφύρια. Οταν μετά τις πυρκαγιές αντί για αντιπλημμυρικά έργα έστελνε τις μπουλντόζες για να διαμορφωθεί χώρος στον Μπισκινόκαμπο για την εγκατάσταση κτισμάτων. Οταν λειτουργούσε επιλεκτικά και ψηφοθηρικά με την ανθρωπιστική βοήθεια που είχε φτάσει για τους πυρόπληκτους. Χάθηκε τέλος, όταν μετά από όλα αυτά, επιχείρησε να εξιλεωθεί κάνοντας μνημόσυνα για τους νεκρούς των πυρκαγιών.

Οι συγγενείς 19 θυμάτων των πυρκαγιών στην Αρτέμιδα αντέδρασαν ρητά και κοφτά. Με επιστολή τους στη δημοτική αρχή, την ημέρα που συζητιόταν το θέμα για την επιμνημόσυνη δέηση και την ανακήρυξη της 24ης Αυγούστου ως ημέρα μνήμης και αργίας, ξεκαθάρισαν: Δε θέλουμε μνημόσυνα από σας. Σας απαγορεύουμε να μνημονεύετε τα ονόματα των δικών μας ανθρώπων για να φτιάξετε το προφίλ σας.

Παρ' όλ' αυτά φαίνεται πως έχει χαθεί κάθε ίχνος από φιλότιμο της δημοτικής αρχής. Οπως μεγάλη είναι και η αγωνία της να καλύψει με μνημόσυνα και κόλλυβα τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες που βαραίνουν την ίδια, αλλά και την κυβέρνηση. Παρά την απαγόρευση των συγγενών των νεκρών προχωρά στις 24 Αυγούστου σε Επιμνημόσυνη Δέηση στη Ζαχάρω. Προκλητικοί κι αδίσταχτοι, ακόμα και με τον ανθρώπινο πόνο. Ακόμα και την απώλεια αθώων ανθρώπων χρησιμοποιούν για να «καθαρίσουν» τα βρωμόχερά τους...

Χάνονται ζωές

Λαρισαίος ασθενής υπέκυψε σε νοσοκομείο της Κομοτηνής όπου μεταφέρθηκε, μετά από πολύωρη ταλαιπωρία, επειδή στα δυο νοσοκομεία της Λάρισας, όπως και των άλλων τριών νομών της Θεσσαλίας, δεν υπήρχε διαθέσιμο κρεβάτι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας! Στις ΜΕΘ των νοσοκομείων της Θεσσαλίας λειτουργούν πολύ λίγα κρεβάτια και κάποιες απ' αυτές παραμένουν κλειστές, κυρίως λόγω έλλειψης προσωπικού. Το εν λόγω πρόβλημα το αναγνωρίζει και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας, αλλά δεν κάνει τίποτα για τη λύση του, με αποτέλεσμα να την «πληρώνουν» οι ασθενείς και, μάλιστα, κάποιοι με την ίδια τη ζωή τους. Αλλη μια συνέπεια της πολιτικής ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού, που κρατούν κλειστά 150 κρεβάτια ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία λόγω έλλειψης προσωπικού, με αποτέλεσμα να χάνονται άδικα ζωές.

Εταιρικός τελικός...

Χτες το απόγευμα έγινε ο τελικός του ποδοσφαιρικού τουρνουά γυναικών, ανάμεσα στη Βραζιλία και τις ΗΠΑ. Ποιος ήταν ο πραγματικός πρωταγωνιστής; Η εταιρεία αθλητικών ειδών που ντύνει και τις δύο ομάδες. Στις φανέλες, αμφοτέρων των ομάδων, υπήρχε το όνομα της παίκτριας (στο πίσω μέρος) και το σήμα της αθλητικής εταιρείας (δεξιά στο στήθος). Το εθνόσημο πουθενά. Προφανώς περίσσευε. Αλλωστε, αυτό που μετράει είναι το «προϊόν» (άθλημα), ο «πωλητής» (παίχτης) και η χορηγός. Αυτές είναι οι αρχές και οι αξίες του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, όπως παρουσιάστηκε (και χθες) υπό τα βλέμματα του προέδρου της ΔΟΕ, Ζ. Ρογκ, και του ομολόγου του στην FIFA, Ζεπ Μπλάτερ.

Συνένοχοι στο αδιέξοδο

Κατηγορεί την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ ότι δεν έχει φροντίσει για τη συνέχιση του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», η χρηματοδότηση του οποίου λήγει στις 31 Αυγούστου. Να θυμίσουμε ότι το εν λόγω πρόγραμμα, όπως και άλλα κοινοτικά χρηματοδοτούμενα, με ημερομηνία λήξης, θεσμοθετήθηκαν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη και της ΝΔ, αλλά και των ηγεσιών των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ).

Με λίγα λόγια και τα δύο λεγόμενα μεγάλα κόμματα, αλλά και ο ΣΥΝ συνέβαλαν στο αδιέξοδο όπου έχουν περιέλθει τώρα οι δομές πρόνοιας των δήμων, οι εργαζόμενοι σε αυτές και όσοι «απολάμβαναν» τις υπηρεσίες, εν προκειμένω οι περίπου 100.000 ηλικιωμένοι που εξυπηρετούνται από το «Βοήθεια στο Σπίτι». Είναι μέγιστη υποκρισία για το ΠΑΣΟΚ να διαμαρτύρεται για μια πολιτική που εφάρμοσε και συνεχίζει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, αυτή της μεταφοράς της κοινωνικής πρόνοιας στους δήμους που συνεπάγεται την εμπορευματοποίησή της και τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της από την άλλη.


«Μηχανές που όταν χαλάνε τις αλλάζουμε... »!

«Για μας οι εργαζόμενοι είναι μηχανές που όταν χαλάνε τις αλλάζουμε»! Αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε ο προϊστάμενος στην κοπέλα που ξεκίνησε δουλειά σε εταιρεία τηλεμάρκετινγκ και κάλεσε στο γραφείο του για να εξηγήσει τη διαδικασία της «μονιμοποίησής» της. Η εργοδοσία μίλησε με την παραπάνω ...«ειλικρίνεια» όταν διαπίστωσε ότι δεν ήταν εύκολο να βάλει στο χέρι τη νεαρή εργαζόμενη και να την πείσει να σκύψει το κεφάλι, αφού εκείνη αρνήθηκε να υπογράψει χαρτί που συνεπαγόταν την παραίτησή της με ανοιχτή ημερομηνία! Ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας εξήγησε μάλιστα ότι «αυτή είναι η πολιτική της εταιρείας»...

Δε μας κάνει εντύπωση ούτε ο κυνισμός της εργοδοσίας, ούτε οι διάφοροι εργοδοτικοί εκβιασμοί που πατάνε στην απειλή της ανεργίας, στην αγωνία της διαρκούς ανασφάλειας που σφίγγουν τον κλοιό ειδικά γύρω από τη νεολαία. Η επίθεση ενάντια στις συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στις συλλογικές διαπραγματεύσεις έχει ξεκινήσει και οξύνεται εδώ και καιρό, ως στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου. Εστω κι αν κάποιοι (βλ. ΣΥΝ) ερμηνεύουν την αντεργατική επίθεση ακόμα και ως κακό σχεδιασμό, ανικανότητα σωστής διακυβέρνησης κλπ.

Το κύριο ζήτημα που προκύπτει είναι ότι, όσο οι εργαζόμενοι δεν οργανώνουν τη συλλογική τους αντίσταση, δεν ισχυροποιούν τις ταξικές δυνάμεις, δεν κινητοποιούνται σε κατεύθυνση υπεράσπισης των δικών τους συμφερόντων, τα πράγματα θα χειροτερεύουν ασταμάτητα. Η βελτίωση της ζωής τους και, πολύ περισσότερο, η εξασφάλιση μιας ζωής αντίστοιχης των αναγκών τους είναι στο δικό τους χέρι.

Η περιπέτεια του Κτηματολογίου

Η τεράστια ταλαιπωρία και η ασύλληπτη ληστεία που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα είναι τα δύο κυρίαρχα στοιχεία που συνθέτουν τη διαδικασία κτηματογράφησης. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται είναι μια μόνο γεύση από το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Τα δεδομένα γύρω από το Εθνικό Κτηματολόγιο δεν προσφέρουν κανένα λόγο ώστε να μην ανησυχούν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, φαίνεται ότι αυτό το έργο θα είναι ένα ακόμα εργαλείο στο χτύπημα της μικρής ιδιοκτησίας και στην αλλαγή των χρήσεων γης. Εχουμε τα εξής δεδομένα:

1. Το Κτηματολόγιο θα έπρεπε να είχε γίνει πριν από πολλά χρόνια, αφού όμως πρώτα συνταχθεί Δασολόγιο, το οποίο συστηματικά και εσκεμμένα αποφεύγεται. Αντίθετα, εσπευσμένα, μέσα σε τρεις μήνες επιχειρείται να «λυθεί» το σύνθετο αυτό ζήτημα, χωρίς να έχουν καθοριστεί οι δασικές εκτάσεις και οι αιγιαλοί.

2. Η σύνταξη Κτηματολογίου θα έπρεπε να είναι αποκλειστικά υπόθεση του Δημοσίου. Αντ' αυτού, μια ιδιωτική εταιρεία, η «Κτηματολόγιο ΑΕ», και ανάδοχες εταιρείες έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας αυτό το έργο.

3. Για υποθέσεις και θέματα που είναι από χρόνια καταγεγραμμένα στα υποθηκοφυλακεία, οι πολίτες καλούνται να τα ξαναδηλώσουν, να περιγράψουν σε μια αίτηση καθετί που έχουν.

4. Αυτά τα προσωπικά δεδομένα θα τα έχει στα χέρια της και θα τα επεξεργαστεί μια ιδιωτική εταιρεία.

5. Το Δημόσιο δεν είναι υποχρεωμένο, ή τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν έχει φροντίσει, να δηλώσει από πλευράς του τη δημόσια περιουσία, ώστε αυτή να κτηματογραφηθεί.

Νομικοί και δικηγόροι προειδοποιούν ότι υπάρχουν πολύπλοκα νομικά θέματα, μεγάλες ασάφειες, πονηρά σημεία. Ισχυρίζονται ότι η κτηματογράφηση θα μπορούσε να είναι απλά μια περιγραφή της οριζόντιας ιδιοκτησίας και η τοποθέτησή της πάνω σε χάρτες. Εγγραφή, δηλαδή, των δικαιωμάτων με χαρτογράφηση, αφού όλα τα υπόλοιπα προκύπτουν από τα υποθηκοφυλακεία, με τα κατάλληλα έγγραφα και τα συμβόλαια. Τώρα, στις δηλώσεις καλείσαι να αναφέρεις μια σειρά πράγματα - και με δεδομένο ότι το έχει αναλάβει μια ιδιωτική εταιρεία - μπορεί εύκολα να γίνουν «λάθη».

Η υπόθεση «βρωμάει», αφού αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι με τον τρόπο που έχει οργανωθεί στη χώρα μας η πολιτική γύρω από τη γη, είναι απολύτως βέβαιο ότι στην πορεία θα «γεννηθούν» χιλιάδες νέες δίκες γύρω από την ακίνητη περιουσία. Δίκες, πρόστιμα και ενστάσεις για τελειωμένες από χρόνια υποθέσεις, οι οποίες σήμερα - και φυσικά στο μέλλον - ανασκαλεύονται.

Και ως γνωστόν, «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Μπορούμε να φανταστούμε ποιος θα είναι ο χαμένος και ποιος ο κερδισμένος. Στόχος είναι η μικρή ιδιοκτησία, οι μικροϊδιοκτήτες που θα «γονατίσουν» με τη φορολογία, τα πρόστιμα, τις δίκες και τα δάνεια που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν. Στόχος είναι και η δημόσια γη, τα δάση, τα βουνά και οι παραλίες, που σήμερα είναι μέσο κερδοφορίας και όχι λαϊκή περιουσία.

Πρέπει να υπογραμμιστεί ξανά και ξανά: Το Κτηματολόγιο αφορά πλατιά τα λαϊκά στρώματα, τον εργαζόμενο που έχει ένα σπίτι, τον μικρομεσαίο αγρότη, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον μικροϊδιοκτήτη. Από διαφορετική σκοπιά αφορά και τους μεγαλοκατασκευαστές, το κεφάλαιο, τους επιχειρηματίες, την αστική τάξη. Οι δύο πλευρές βρίσκονται σε σύγκρουση και σε αυτό το ζήτημα.


Ελένη ΜΑΪΛΗ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ