Δε διεκδικούν το αλάθητο του Πάπα. Αυτό το έχουν κατοχυρώσει έτσι κι αλλιώς. Διεκδικούν να εμφανίζονται πάντα με τη «σοφία» του αθώου για όλο αυτό το «αίμα» που χύνεται γύρω τους, και που έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους για να χυθεί.

«Δεν είναι απίθανο η τωρινή οικονομική κρίση να οδηγήσει σε ένα πιο κοινωνικά δίκαιο καπιταλιστικό σύστημα», ισχυριζόταν πριν λίγες μέρες γνωστός καθηγητής, ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με τον «Τρίτο Δρόμο» του Μπλερ, του Γκίντενς, του δικού μας «εκσυγχρονιστή» Σημίτη.

Μόνο που ήταν αυτή η σχολή, η σχολή των σοσιαλδημοκρατών απολογητών του νεοσυντηρητισμού, που μέχρι πριν λίγους μήνες (ούτε καν χρόνια) παρείχε το αναγκαίο «κεντροαριστερό» άλλοθι στον μόνο καπιταλισμό που μπορεί να υπάρξει. Οχι τον ανύπαρκτο καπιταλισμό της προκεϋνσιανής μυθολογίας, που ήθελε τους τραπεζίτες να αυτοκτονούν τάχα μου πέφτοντας από τις ταράτσες των καταχρεωμένων τραπεζών τους, αλλά τον υπαρκτό καπιταλισμό, που (με ή χωρίς Κέυνς) ακόμα και την έρημο της φτώχειας που προκαλεί την ενσωματώνει στον «ισολογισμό» της παγκοσμιοποίησης σαν στοιχείο του ενεργητικού του συστήματος!

*

Ακόμα κι αν προσποιηθούμε αφέλεια, ακόμα κι αν ανεχτούμε τη μάσκα της παρθενογένεσης με την οποία κυκλοφορούν οι σεσημασμένοι του Μπλερισμού και του «εκσυγχρονισμού», πρέπει να μας εξηγήσουν:

Πότε είχαν δίκιο; Οταν γίνονταν τα «αριστερά» παπαγαλάκια της Θάτσερ και των Ρηγκανόμικς, ή τώρα που, όπως λέει η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, αισθάνονται να τους κλέβει την «αριστεροσύνη» τους ο ...Μπους (!) και γίνονται για μια ακόμα φορά παπαγαλάκια για λογαριασμό του Αμερικανού υπουργού των Οικονομικών, του Πόλσον;

Πότε είχαν δίκιο; Οταν ως πυλώνας διαχείρισης του κράτους των μονοπωλίων μάς έλεγαν ότι η λύση είναι το «λιγότερο κράτος» (που φούσκωσε τη φούσκα των τραπεζιτών), ή τώρα που μας λένε ότι η «λύση» είναι το «περισσότερο κράτος» (για να διασωθεί η φούσκα των ίδιων τραπεζιτών);

Με μια κουβέντα: Αυτήν τη στιγμή, στον καπιταλισμό που μαζί με τους φιλελεύθερους υπηρετούν, σε όλο τον κόσμο κάθε τρία δευτερόλεπτα πεθαίνει κι ένα παιδί από την πείνα, 30.000 παιδιά την ημέρα, 13 εκατομμύρια παιδιά το χρόνο! Για πόσα από αυτά τα μνήματα έχουν την ευθύνη οι καλοί μας σοσιαλδημοκράτες; Το «δίκαιο» καπιταλιστικό σύστημα που προφητεύουν στα πόσα νεκρά παιδάκια από την πείνα γίνεται «δίκαιο»;

Με τους νόμους Σιούφα - Σουφλιά επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, δόθηκε το ελεύθερο στην εκάστοτε κυβέρνηση να τζογάρει τα λεφτά των εργαζομένων στην γκανιότα του Χρηματιστηρίου και στα τραπεζικά «παράγωγα». Ετσι άρχισαν όλα...

*

Μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ. Τον Οκτώβρη του 1997, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τη «Χρηματιστηριακή Αγορά Παραγώγων», η τροπολογία που κατατέθηκε ήταν σαφής:

«Επιτρέπεται - έλεγε η τροπολογία - σε φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης κατά τη διαχείριση των διαθεσίμων τους να αγοράζουν και να πωλούν μετοχές εισηγμένες στο ΧΑΑ».

Την είχε καταθέσει ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου...

Τα λόγια του ειδικού αγορητή του ΚΚΕ, του Αχ. Κανταρτζή, σχολιάζοντας την παραπάνω τροπολογία, διατηρούν, δέκα χρόνια μετά, τη δραματική τους επικαιρότητα:

«Είναι φανερό πού οδηγεί αυτή η λογική, στην πλήρη διασπάθιση των πόρων των ασφαλιστικών ταμείων», σημείωνε ο εκπρόσωπος του Κόμματος.

*

Πάρτε μια ακόμα γεύση από αυτούς τους φοβερούς «σοσιαλιστές», τους εκπροσώπους των «μη προνομιούχων», που σήμερα ζητούν την προστασία των χρημάτων των εργαζομένων από τα «τοξικά απόβλητα» του χρηματιστηριακού και χρηματοπιστωτικού «τζόγου»:

«Μια διάσταση για να αξιοποιήσουμε σωστά τα περιουσιακά της στοιχεία (σ.σ.: της Κοινωνικής Ασφάλισης) είναι η αξιοποίησή τους μέσα από το χρηματιστήριο (...). Λέμε "ναι" για ένα νόμο που είχε ψηφιστεί από τη ΝΔ (σ.σ.: για την προώθηση των αποθεματικών των Ταμείων στη Σοφοκλέους) και σωστά τον έκανε»!

Η παραπάνω δήλωση - μετά από κατάθεση Ερώτησης του ΚΚΕ στη Βουλή ενάντια στο τζογάρισμα των αποθεματικών των Ταμείων και τη μετατροπή των διοικήσεών τους σε «παίχτες» με τα λεφτά των εργαζομένων - έγινε στη Βουλή (στις 5/11/2003) από τον τότε υφυπουργό Εργασίας του ΠΑΣΟΚ, κ. Ροβέρτο Σπυρόπουλο...

*

Το αποτέλεσμα αυτής της δόλιας πολιτικής είναι καταστροφικό. Ενα στοιχείο είναι αρκετό:

Μέσα σε μια τριετία, το διάστημα 1999 - 2002, έγιναν φτερό στον άνεμο του χρηματιστηριακού τζόγου τα 2/3 των αποθεματικών των Ταμείων! Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κοινωνικού Προϋπολογισμού, που είχε δημοσιοποιηθεί τον Οκτώβρη του 2003, η αξία των μετοχών που είχαν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία κατρακύλησε από τα 5.281.878.210 ευρώ σε 1.761.338.010 ευρώ. Μέσα σε μία τριετία, δηλαδή, οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές λεηλάτησαν 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ!

*

Στις 3/10/2001, σε μια ακόμα Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή για τη διασπάθιση των αποθεματικών των Ταμείων, λόγω του χρηματιστηριακού τζόγου, η απάντηση του τότε υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων, του Ν. Φαρμάκη, ήταν ότι το ΚΚΕ ήταν ...δογματικό (επειδή αρνείτο το «τζογάρισμα» των αποθεματικών) και επειδή, όπως είπε, ο υπουργός του ΠΑΣΟΚ στον βουλευτή του ΚΚΕ «θέλετε η Ελλάδα να λειτουργεί όπως κανένα άλλο κράτος στον κόσμο».

Η Ελλάδα, φυσικά, συνέχισε να λειτουργεί όπως και τα υπόλοιπα κράτη του (καπιταλιστικού) κόσμου. Οπως αυτό των ΗΠΑ. Οπου μέσα σε μόλις 15 μήνες, και λόγω της εξελισσόμενης κρίσης, έχουν «εξαφανιστεί» πάνω από 1,5 τρισ. δολάρια από τα συνταξιοδοτικά ταμεία των εργαζομένων!

Οτι οι της ΝΔ είναι συμπαραστάτες του λαού στην κρίση με αυτά τα λεγόμενα «τοξικά ομόλογα» το γνωρίζουμε από την εποχή με τα... «δομημένα ομόλογα».

*

Οσο για τους άλλους, του ΠΑΣΟΚ, το τι λένε και το τι πραγματικά πιστεύουν πρέπει να θέτει πάντα κανείς στη δοκιμασία της υπενθύμισης του τι έκαναν όταν κυβερνούσαν. Οταν, λοιπόν, κυβερνούσαν είχαν για «τσάρο» της Οικονομίας τον κ. Παπαντωνίου, ο οποίος δήλωσε (στις 17/4/2007, «Νέα»): «Η έκδοση δομημένων ομολόγων δεν είναι, γενικά, λάθος».

Οσο για τη θέση ότι τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων «πρέπει να επενδύονται με την αξιοποίηση όλων των (σ.σ.: δηλαδή και των δομημένων - «τοξικών») σύγχρονων μεθόδων» καταγράφεται στο δελτίο Τύπου του τομέα επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ (στις 24/4/2007).

Η δήλωση δηλαδή της κ. Διαμαντοπούλου (στις 27/4/2007) ότι «τα δομημένα ομόλογα ούτε ενοχοποιημένα είναι, ούτε πρόκειται να τα κηρύξουμε εχθρούς του λαού», απλώς ακολούθησε...

«Είναι κρίμα και άδικο να συζητάμε για την ανάγκη να παντρέψουμε με το ζόρι έναν 65χρονο ο οποίος έχει κάνει δύο γάμους με την εξουσία και έχει αποτύχει, με μια εικοσάχρονη κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά».

Το δήλωσε ο κ. Τσίπρας απαντώντας στα σενάρια περί συνεργασίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, με το ΠΑΣΟΚ να είναι ο «65χρονος» και ο ΣΥΝ η «εικοσάχρονη κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά».

Εν ολίγοις δηλαδή, αν και όταν θα επισυμβεί το «μοιραίο», κάποιοι μάλλον θα το ρίξουν στο ότι ήταν «μικροί και άβγαλτοι»...