ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 21 Οχτώβρη 2008
Σελ. /32

ΠΑΜΕ Απεργία!

ΓΣΕΕ υπέρ ... τραπεζών!

«Γι' αυτό θα ήθελα να σας συγχαρώ, πράγματι, για το γεγονός ότι μαζί με τη ΓΣΕΕ και τους υπόλοιπους φορείς των εργοδοτών, καταφέρατε να έρθετε σε μια κοινώς αποδεκτή και, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ, αξιοπρεπή για τους εργαζόμενους Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Είναι μια επιτυχία των κοινωνικών εταίρων (...)».

Λόγια του Γιώργου Παπανδρέου (26/5/2004) από την ομιλία του στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ. Ηταν τότε που το ΠΑΣΟΚ επικροτούσε την «αύξηση» στο ημερομίσθιο του εργάτη κατά 0,77 ευρώ. Με υπογραφή του μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και τότε προέδρου της ΓΣΕΕ κ. Πολυζωγόπουλου...

*

«Το ΠΑΣΟΚ χαιρετίζει τη σημερινή συμφωνία των κοινωνικών εταίρων...»!

Λόγια της κυρίας Βάσως Παπανδρέου (4/4/2006), της υπεύθυνης του τομέα Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, με τα οποία το ΠΑΣΟΚ επικροτούσε την επόμενη «αύξηση» στο κατώτερο ημερομίσθιο του εργάτη κατά 0,77 ευρώ, με υπογραφή ΓΣΕΕ (πάλι Πολυζωγόπουλος)...

*

«Μπορώ να σας ανακοινώσω ότι επήλθε συμφωνία κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τις εργοδοτικές οργανώσεις (...) το αποτέλεσμά τους κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικό. Δίνονται αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, ενσωματώνεται ένα μέρος της παραγωγικότητας της εργασίας στις αμοιβές μας. Το τέλος των διαπραγματεύσεων υπήρξε αίσιο».

Λόγια του νυν προέδρου της ΓΣΕΕ, του κ. Παναγόπουλου (δηλαδή, του ΠΑΣΟΚ) μετά την τελευταία υπογραφή (26/3/2008) της «αύξησης» του ενός ευρώ στα μεροκάματα των εργατών για μια ακόμα διετία...

***

Θυμηθήκαμε τα παραπάνω διότι σήμερα, μέρα απεργίας, θα είναι πολλοί οι «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ που θα σπεύσουν να περάσουν από την πασαρέλα των ΜΜΕ, για να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στους εργάτες και να καταδικάσουν την «κακούργα κοινωνία» που ρίχνει τα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια, την ακρίβεια και την ανέχεια.

Αρκετοί, δε, από αυτούς θα αποτελέσουν (μαζί με επιφανείς εκπροσώπους του ΣΥΝ) τους συνήθεις κλακαδόρους της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και προσωπικά του κ. Παναγόπουλου. Ο οποίος, πέραν του ότι υπέγραψε το ένα ευρώ «αύξηση» για τους εργάτες, είναι κι αυτός που μόλις προχτές μιλώντας (στα «Νέα») για το μπαξίσι των 28 δισ. ευρώ προς τους τραπεζίτες, δήλωσε:

«Βεβαίως, οι τράπεζες ως επιχειρήσεις δυναμικές και ανταγωνιστικές, ως "ατμομηχανές" της οικονομίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθούν στην τύχη τους, όταν σε όλο τον κόσμο λαμβάνονται μέτρα υποστήριξής τους»!

Οπως βλέπετε, λοιπόν, ο κ. Παναγόπουλος έθεσε το θέμα των τραπεζών στην πλήρη ...εργατική του διάσταση! Η δήλωσή του αποτελεί μνημείο του ...ακηδεμόνευτου και προπαντός του ...διεκδικητικού συνδικαλισμού! Ενός συνδικαλισμού που κόπτεται μπας και αφήσουμε τις «ατμομηχανές» (τις τράπεζες) και τους «μηχανοδηγούς» (τους τραπεζίτες) χωρίς παράδες!

Φυσικά, ο κύριος πρόεδρος είναι, για μια ακόμα φορά, εντός της κομματικής γραμμής του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, τα 28 δισ. στους τραπεζίτες δε θα μπορούσαν να έχουν δοθεί με τόση απλοχεριά από τον κ. Καραμανλή, αν δεν είχε προηγηθεί η τοποθέτηση του κ. Παπανδρέου - η οποία άλλωστε προκάλεσε και τη δημόσια έκφραση ικανοποίησης του κ. Αλογοσκούφη - πως το ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης (των τραπεζιτών)...

Είτε θέλουν είτε όχι, σε όποια κοινοβουλευτικά διαδικαστικά τερτίπια κι αν καταφύγουν, το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου θα ξαναγυρίζει πάντα από εκεί που ξεκίνησε. Και η άκρη του νήματος σε αυτό το δυσώδες «χριστεμπόριο» των συμβολαίων, των οικοδομικών «φιλέτων», των ανταλλαγών και των «εξυπηρετήσεων» δε βρίσκεται παρά στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου και εν προκειμένω στη ληστεία σε βάρος της δημόσιας περιουσίας στη Βιστονίδα. Αυτή η ληστεία, εκτός από τα χρυσόβουλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων και τα φιρμάνια των πασάδων, έχει και υπουργικές υπογραφές: Της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

1933: Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αναγνωρίζουν επίσημα τη Σοβιετική Ενωση.

1965: Υπερσύγχρονους αμυντικούς πυραύλους, τύπου «Χοκ», αποκτά η Ελλάδα. Η σχετική δαπάνη ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό του ενός δισεκατομμυρίου δραχμών.

1969: Τεράστιες διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, στην Ιαπωνία, με συμμετοχή 500.000 ατόμων. Εκτεταμένες συγκρούσεις αστυνομίας -διαδηλωτών στο Τόκιο.

1972: Αεροπλάνο της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», που ερχόταν από την Κέρκυρα, συντρίβεται στη θαλάσσια περιοχή της Βούλας, με αποτέλεσμα το θάνατο 37 ατόμων.

1973: Η «νύχτα της μεγάλης σφαγής» στην Ουάσιγκτον: Ο Νίξον εξαναγκάζει σε παραίτηση τον εντεταλμένο εισαγγελέα της υπόθεσης Γουότεργκέιτ, Αρτσιμπαλντ Κοξ, τον υπουργό Δικαιοσύνης, Ελιοτ Ρίτσαρσον, και τον υφυπουργό, Γουίλιαμ Ρακελσχάους, εδραιώνοντας την πεποίθηση της κοινής γνώμης ότι επιδιώκει τη συγκάλυψη του σκανδάλου.

1981: Διάσκεψη Βορρά - Νότου με συμμετοχή 22 κρατών πραγματοποιείται στο Κανκούν του Μεξικού. Ο Πρόεδρος Ρίγκαν δηλώνει ότι η επίλυση των προβλημάτων του Τρίτου Κόσμου βρίσκεται «στην ανάπτυξη της ελεύθερης αγοράς και όχι στη βοήθεια εκ μέρους των αναπτυγμένων χωρών».

«Μήνυμα»...

«Η χώρα σε μια κλωστή»(!), διαλαλούσε με διάθεση... «Αποκάλυψης» η εφημερίδα «Βήμα» την Κυριακή. Διότι, όπως εξηγούσε, πέραν της οικονομικής κρίσης, έχουμε κι αυτές τις αναθεματισμένες ψηφοφορίες στη Βουλή για την εξεταστική και την προανακριτική. Το «Βήμα», λοιπόν, δείχνει να φοβάται πώς αν κάτι πάει «στραβά» - ειδικά στη δεύτερη - τότε αυτή η κατακαημένη χώρα «πάει καλλιά της». Αλλά τέτοιου είδους περιπέτειες (αφού κατά το «Βήμα» συνιστά περιπέτεια να πάμε σε εκλογές εφόσον υπερψηφιστεί η προανακριτική) θα υπάρξουν μόνο αν κάποιοι «αντάρτες» της ΝΔ αψηφήσουν την κομματική τους γραμμή. Δεδομένου, όμως, ότι αφ' ενός γνωρίζουμε ότι εκεί που οι καπεταναίοι κρεμούσαν τ' άρματα κραμάνε οι «αντάρτες» της ΝΔ τα νταούλια, αφ' ετέρου ότι η παραδοσιακή παραταξιακή προσέγγιση του «Βήματος» θα εξυπηρετούνταν μόνο αν η εφημερίδα εισηγούνταν ακριβώς το αντίθετο (δηλαδή το... σπάσιμο της κλωστής), τότε δύο τινά ισχύουν:

'Η ότι μια σημαντική μερίδα εκείνων που «ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις» πήρε θέση, στέλνοντας το μήνυμα ότι «δεν είναι η ώρα» για κοινοβουλευτική αμφισβήτηση του Καραμανλή, ή ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ακόμα έτοιμο να διεκδικήσει να ξαναγίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, μέσα από εκλογές. 'Η και τα δύο...

Αμερικανίμιτς

Η αποκάλυψη του «Εθνους» για τα «σκονάκια» της Αμερικανίδας πρεσβευτή στα Σκόπια βάσει των οποίων προωθείται η τακτική των γειτόνων, η αποκάλυψη δηλαδή της μυστικής διπλωματίας των ΗΠΑ όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις για το όνομα της ΠΓΔΜ, ήρθε να επιβεβαιώσει με έναν επιπλέον και χειροπιαστό τρόπο αυτό που γνώριζαν οι πάντες:

Οτι πίσω από τον Νίμιτς και πίσω από τον ΟΗΕ, δε βρίσκονται παρά οι Αμερικανοί και μόνον αυτοί. Οτι η ηγετική ομάδα των Σκοπίων δεν είναι παρά το όχημα ενός αλυτρωτισμού και μιας γενικευμένης πολιτικής αμφισβήτησης των συνόρων στα Βαλκάνια, που εκπορεύεται και καθοδηγείται από τις ΗΠΑ.

Η ελληνική κυβέρνηση, η σημερινή και οι προηγούμενες, γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι αυτός που απειλεί, στην πραγματικότητα δεν είναι τα Σκόπια, αλλά εκείνοι οι μεγάλοι μας «σύμμαχοι», που κινούν τα νήματα του γειτονικού κράτους - προτεκτοράτου. Και μια εξωτερική πολιτική που αναγνωρίζει ρόλο επιδιαιτητή και «εγγυητή» της εφαρμογής του Δικαίου σε τέτοιου είδους «συμμάχους», που προστέθηκε στο άρμα τους όσον αφορά στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στην απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, δεν μπορεί παρά είναι υπόλογη για την προώθηση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, όταν αυτή χτυπάει και «τη δική μας πόρτα»...

Ο μεν κ. Κωνσταντόπουλος σε συνέντευξή του ζήτησε το Σάββατο να υπάρξει συμπόρευση και μάλιστα προεκλογική μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Ο δε κ. Λαλιώτης, μια μέρα αργότερα, τάχθηκε σε «εδώ και τώρα» συνεργασία των δυο κομμάτων. Βέβαια, η ηγεσία του ΣΥΝ (κάνει ότι) ανθίσταται. Αλλά με τέτοιους «προξενητάδες»...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ