Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «Ελεύθερο Τύπο»

Το θέατρο που παίχτηκε αυτές τις μέρες στη Βουλή προσφέρεται για αναλύσεις επί αναλύσεων στο μάθημα της αστικής πολιτικής επιστήμης σε κάποιο από τα πανεπιστήμια του μέλλοντος. Στα σημερινά δεν ελπίζουμε, έχουν με άλλη αγορά να ασχοληθούν.

Ο λαός μας κάποιες φορές είναι άδικος με τα ζώα. Οι γάιδαροι είναι και συμπαθητικά και εξαιρετικά χρήσιμα τετράποδα. Οι κότες, αυτές κι αν είναι σπουδαίες για τον άνθρωπο. Δεν μπορείς λοιπόν να αποκαλείς τον κάθε ξεφτίλα «γάιδαρο» και την κάθε ξεφωνημένη «κότα». Δε φταίνε σε τίποτα τα ζώα. Γιατί δε λες κατευθείαν τον Πάγκαλο, «ΠΑΣΟΚ»!, που τον χαρακτηρίζει ακριβώς; Γιατί δε λες τον Ψαριανό, «Συνασπισμό»!, που επίσης τον χαρακτηρίζει ακριβώς; Τι σου φταίνε τα ζώα;

Και δεν είναι δικαιολογία ότι τέτοια πράγματα δεν είναι σοβαρά, για να προσπερνάς έτσι τις προβοκάτσιες. Ολοι είδαμε, όλοι ακούσαμε, όλοι διαβάσαμε. Και καταλάβαμε. Ως και αστοί δημοσιογράφοι κατάλαβαν το απλό: Μια μαγική λέξη τους τρομάζει: δήμευση! Την οποία αποφεύγουν σαν ο διάβολος το λιβάνι αυτοί που δήθεν κόπτονται για το δημόσιο συμφέρον. Ωρα, σου λέει, είναι να ενθαρρύνουμε τίποτα κινήματα που θα ξεκινάνε από τα οικόπεδα των παπάδων και θα φτάνουν να ζητάνε κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας.

Εχει ισχυρότατο ένστικτο αυτοσυντήρησης η τάξη που κυβερνά, των δημοσιογράφων και πολιτικών που την εκφράζουν συμπεριλαμβανομένων. Οι υπενθυμίσεις για το πώς σώθηκε άλλοτε το σύστημα από την εξέγερση, το χάσιμο ορισμένων στο χρηματιστήριο που σημαίνει και συγκέντρωση κεφαλαίων από άλλους ταυτόχρονα, άρα κέρδος, το κρύψιμο - απ' όλους τους μαζί - της μεγάλης εικόνας, όλα υπακούουν σε ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης, σ' αυτό που απλά λέμε ταξικό συμφέρον, κάτι που η εργατική τάξη στη μεγάλη πλειοψηφία της ακόμα δεν έχει ανακαλύψει. Δυστυχώς.

Εκεί, στην ανάγκη ανατροπής αυτού του «δυστυχώς» βρισκόμαστε. Την οργάνωση του δίκιου έτσι που να ορθώνεται ως εργατικό ταξικό συμφέρον είναι αυτό που προσπαθούν να χτυπήσουν οι αστοί, αυτό ακριβώς έχουμε να υπερασπίσουμε κι αυτό ακριβώς σημαίνει ΚΚΕ, κόμμα, δηλαδή, που όχι μόνο δεν τρόμαξε όταν χανόταν η γη κάτω απ' τα πόδια των εργατών όλης της γης, αλλά και μετέτρεψε έγκαιρα την πρόσκαιρη επικράτηση της αντεπανάστασης, σε χρήσιμη εμπειρία για να είναι η επόμενη φορά αποτελεσματικότερη.

Εκεί, εδώ, στην αποτελεσματική οργάνωση της ταξικής αναμέτρησης είμαστε...