Αν δεν πάρει την άδεια παραμονής, μπορεί να βρεθεί στο κελί μαζί με το μωρό της...

Μια τραγική κατάσταση, που όμως βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Ενδεικτικό αυτής της πολιτικής είναι ότι στα κελιά της Διεύθυνσης βρίσκονται ακόμα και μωρά παιδιά, ενώ αρκετά ζητήματα, όπως η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αντιμετωπίζονται από εθελοντές, καθώς έχουν δοθεί στην ευθύνη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Οτι οι συνθήκες κράτησης δεν αποτελούν εξαίρεση ή παραφωνία στη συνολική πολιτική που εφαρμόζεται, το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι οι κρατούμενοι μετανάστες. Οπως δυο γυναίκες από τη Γεωργία, 46 και 48 χρόνων. Στη χώρα τους, όπου βρίσκονται και οι οικογένειές τους, ήταν η μία μουσικός και η άλλη μηχανικός. Μας περιγράφουν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και με δάκρυα λένε στον «Ρ»: «Τι μας έφεραν εδώ, τι δουλειά έχουμε εμείς εδώ; Δε φταίμε σε τίποτα. Φύγαμε από τη Γεωργία γιατί είχαμε πρόβλημα, για να δουλέψουμε. Πώς θα ζήσουμε; Προσπαθήσαμε να πάρουμε χαρτιά, πληρώσαμε και δικηγόρους. Και τώρα μας έβαλαν φυλακή και έχουμε μια τουαλέτα για πάνω από 100 άτομα...».

Λίγο παραπέρα συναντάμε μια κοπέλα από την Αλβανία, με το ούτε ενός χρόνου μωρό της. Τη συνέλαβαν, καθώς προσπαθούσε να περάσει στην Ιταλία, όπου έχει συγγενείς. Κρατήθηκε για λίγες μέρες στο Ελληνικό και εδώ και 4 μέρες βρίσκεται στη Διεύθυνση. Τη ρωτάμε τι τρώει το μωρό στη φυλακή. «Μου έδωσαν γάλα σε σκόνη και κρέμα μπισκότου. Προσπαθώ να λιώνω και ό,τι φαγητό μας φέρνουν για να το ταΐζω». Στο ίδιο κελί βρίσκονται και άλλα 3 λίγο μεγαλύτερα παιδάκια.

Στα κελιά βρίσκονται πολλά νεαρά ή και ανήλικα παιδιά. Η απελπισία κυριαρχεί. Ενας νεαρός από το Αφγανιστάν, μας λέει ότι δεν μπορεί να γυρίσει στην πατρίδα του, φοβάται ότι θα σκοτωθεί. Ενας Παλαιστίνιος, το ίδιο. Η 14χρονη Ρ. Χ., από τη Σομαλία, ουσιαστικά δεν έχει πατρίδα.

Στη Διεύθυνση Αλλοδαπών κρατούνται σήμερα συνολικά 127 γυναίκες και 230 άντρες μετανάστες. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για Χώρους Προσωρινής Παραμονής, οι περισσότεροι από αυτούς κρατούνται για πάνω από 1, 2 ή και 3 μήνες.

Το προαύλιο των αντρών είναι τόσο μικρό, ώστε να προαυλίζονται για 2 ώρες, 2 φορές τη βδομάδα εκ περιτροπής. Στα κρατητήρια του Ασπροπύργου και του Μαρουσίου, όπως μας λένε οι αστυνομικοί, δεν υπάρχει καν προαύλιο, ενώ οι συνθήκες κράτησης εκεί και στο Ελληνικό είναι ακόμα χειρότερες. Τονίζουν ότι ειδικά ο προαυλισμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός. «Πολλοί από τους κρατούμενους αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα. Από τότε που άρχισε ο προαυλισμός, η χορήγηση ψυχοφαρμάκων μειώθηκε σχεδόν κατά 70%», σημειώνουν χαρακτηριστικά. Επιπλέον, το εστιατόριο του κτιρίου έχει μετατραπεί σε αίθουσα όπου γίνονται οι συνεντεύξεις για το άσυλο, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να τρώνε στα κελιά τους.

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι τόσο η φιλοξενία των μεταναστών και των προσφύγων, η μέριμνα για τους ανήλικους, όσο και η εξέταση των αιτημάτων ασύλου δε θα έπρεπε να είναι αρμοδιότητα της αστυνομίας, ενός κατασταλτικού δηλαδή μηχανισμού, που, από τη μια, καλείται να τους συλλαμβάνει με βάση τους αντιμεταναστευτικούς νόμους και, από την άλλη, να φροντίζει για τη χορήγηση ασύλου. Αναφέρθηκε ακόμα στα κρούσματα αστυνομικής βίας απέναντι στους μετανάστες, αλλά και στον απαράδεκτο συνωστισμό των μεταναστών έξω από τη Διεύθυνση. Δόθηκε, μάλιστα, η ανακοίνωση - καταγγελία της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, σχετικά με το θάνατο του 29χρονου Πακιστανού και τον τραυματισμό άλλων, έξω από τη Διεύθυνση, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.