... Ξετρελαμένοι δηλώνουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το μοντέλο που υιοθετήθηκε για τον όμιλο της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ). Δηλαδή το μοντέλο απόλυσης 8.000 εργαζομένων και της παράδοσης δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες. Είναι, μάλιστα, τόσο... ξετρελαμένοι στις Βρυξέλλες με αυτό το μοντέλο, που είναι έτοιμοι να το υιοθετήσουν και για άλλες εταιρείες, πέραν του κλάδου των αερομεταφορών. Για παράδειγμα στα ναυπηγεία του Γκτανσκ στην Πολωνία.

Αυτά είπε μεταξύ άλλων κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, ο Ευρωπαίος αντιπρόεδρος αρμόδιος για θέματα μεταφορών Αντόνιο Ταγιάνι. Επί λέξει είπε: «το νομικό μοντέλο που υιοθετήθηκε για την ΟΑ, έγινε πλέον ένα μοντέλο το οποίο εμπνέει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υιοθέτηση και άλλων αποφάσεων», όπως είναι η αντιμετώπιση των ναυπηγείων του Γκτανσκ και της «Αλιτάλια»... Ξετρελαμένος εμφανίστηκε ο κ. Ταγιάνι και με τις «μεταρρυθμίσεις», δηλαδή ιδιωτικοποιήσεις, που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση στο σιδηρόδρομο και στα περιφερειακά αεροδρόμια. Για να αρέσουν τόσο πολύ αυτά τα σχέδια στους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, είναι ολοφάνερο και ποιον υπηρετούν και ποιοι θα υποστούν τις συνέπειες.

«Και αισθάνομαι ότι αυτό που ζητάνε (σ.σ. οι πολίτες) από εμάς είναι να κρατήσουμε την εντιμότητά μας, την καθαρότητα του πολιτικού μας λόγου και να δώσουμε ένα δάνειο ηθικής στο πολιτικό σύστημα», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ. Ωστε ο κόσμος ζητά από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να δανείσει ηθική στο πολιτικό σύστημα. Πώς όμως δανείζεται η ηθική; Κι από πότε το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με όρους ηθικής; Με όρους ταξικούς, εκπροσώπησης συμφερόντων συγκεκριμένης τάξης που εξουσιάζει, λειτουργεί. Μπορεί πράγματι σε ένα σύστημα εκμεταλλευτικό, που σαπίζει, παρακμάζει, να ανθεί η διαφθορά και η ανηθικότητα. Ομως αυτό το σύστημα δεν εξανθρωπίζεται, δεν παύει να είναι εκμεταλλευτικό και σκληρά αντιλαϊκό, δε χάνει την ανηθικότητά του, επειδή κάποια δύναμη θα του δανείσει λίγη από τη δική της ηθική...

Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για μια δύναμη που κανένα στόχο ανατροπής του δεν έχει, παρά μόνο διαχείρισής του. Και για να τον πετύχει δε διστάζει να παραμυθιάζει τον κόσμο πως αρκούν μερικές «ενέσεις» ηθικής σε ένα «φύσει και θέσει» ανήθικο - με την έννοια των ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπεί - σύστημα.

Μπορεί η διεθνής τιμή του πετρελαίου να έχει πέσει γύρω στα 60 δολάρια το βαρέλι, όμως η μέση τιμή της βενζίνης εξακολουθεί να κινείται πάνω από το 1 ευρώ το λίτρο. Τώρα, ουδείς ειδήμων από εκείνους, οι οποίοι όταν η τιμή του πετρελαίου ξεπερνούσε τα 100 δολάρια το βαρέλι εμφανίζονταν λαλίστατοι αποδίδοντας την ακρίβεια στα καύσιμα στη διεθνή τιμή, δεν είναι πρόθυμος να ψελλίσει το παραμικρό. Ρισκάρουμε, όμως την πρόβλεψη, πως όταν θα βρεθεί ξανά σε ανοδική πορεία η διεθνής τιμή, τότε πάλι θα θυμηθούν τις θεωρίες τους.