ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πρόκληση!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας αναγόρευσε την περασμένη Παρασκευή σε επίτιμο διδάκτορα τον οικουμενικό πατριάρχη, Βαρθολομαίο. Στο χαιρετισμό κατά την τελετή αναγόρευσης, ο υπουργός Παιδείας, Ε. Στυλιανίδης, είπε μεταξύ άλλων ότι η τιμή προς το Πατριαρχείο συνδέεται «με την αυταπάρνηση ως τρόπου βίου μέσα από τα μοναστήρια»... Η συγκεκριμένη φράση του υπουργού φαίνεται εσκεμμένα διαλεγμένη να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τη λαϊκή οργή για τις μπίζνες στα μοναστήρια το τελευταίο διάστημα.

Αλλά ο υπουργός δε σταμάτησε εκεί. Ολόκληρη η ομιλία του ήταν μια προσπάθεια να ξεπλύνει την Εκκλησία από τα σχετικά σκάνδαλα, αφού το μεγαλύτερο μέρος της το αφιέρωσε στο ρόλο του πατριάρχη και της χριστιανικής θεολογίας απέναντι στα προβλήματα του περιβάλλοντος. «Η περιβαλλοντική κρίση και η αντιμετώπισή της απαιτεί τόσο την πνευματική όσο και την υλιστική προσέγγιση», είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός, επαινώντας το σχετικό έργο του «Πράσινου», όπως τον αποκάλεσε, πατριάρχη!

Οταν βοά ο τόπος, που δάση, ποτάμια και λίμνες γίνονται εμπόρευμα και τα εμπορεύονται τα μοναστήρια με ...«αυταπάρνηση», είναι τουλάχιστον προκλητική η απόδοση τιμών στους εκπροσώπους της Εκκλησίας με την επίκληση του ρόλου τους για το περιβάλλον. Αλλά προφανώς το μήνυμα που θέλει να δώσει η κυβέρνηση είναι ακριβώς αυτό: Το περιβάλλον είναι εμπόρευμα και ως τέτοιο μπορεί να το εκμεταλλεύεται και η Εκκλησία!

Χαράτσια και για τη λειψυδρία

Η λειψυδρία, ύστερα από 15 χρόνια, χτυπάει και πάλι την πόρτα της Αθήνας, αλλά και πολλών ακόμη περιοχών της χώρας. Ηδη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΥΔΑΠ, τα αποθέματά της μόλις που επαρκούν για ένα με ενάμιση χρόνο, ενώ πολλά θα εξαρτηθούν από τις βροχές και τα χιόνια του φετινού χειμώνα...

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση - όπως άλλωστε και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών - παρότι ξέρει καλά ότι το φαινόμενο της λειψυδρίας είναι ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται σε κανονικά διαστήματα, προσπαθεί με κινήσεις που μυρίζουν κερδοφόρα διαχείριση να το περιορίσει.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση ετοιμάζεται τώρα να επιβάλει πρόσθετα χαράτσια στο νερό, προκειμένου να περιοριστεί η κατανάλωση και θα περιοριστεί στις γνωστές διαφημιστικές καμπάνιες ...«προσέχουμε για να έχουμε»!

Την ίδια στιγμή, δεν αποκλείεται να πλακώσουν διάφορες ιδιωτικές επιχειρήσεις - «νερουλάδες» για να βοηθήσουν την κατάσταση, με το αζημίωτο, φυσικά. Θυμίζουμε ότι προ δεκαπενταετίας κάποιες εταιρείες πρότειναν στην ΕΥΔΑΠ νερό από την Τριχωνίδα και τη Στυμφαλία, που θα το αγόραζε περίπου στις τιμές του ...εμφιαλωμένου!

Εκείνος που πληρώνει πάντα τη «νύφη» και της λειψυδρίας, είναι ο λαός. Κι αυτό επειδή οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν και το νερό ως εμπόρευμα, ενώ αρνούνται συστηματικά να δημιουργήσουν ένα δημόσιο ενιαίο φορέα διαχείρισης, που θα μελετήσει τα προβλήματα του υδάτινου δυναμικού σε τοπικό και συνολικό επίπεδο, θα σχεδιάσει και θα εκτελέσει τα αναγκαία έργα, έτσι ώστε να μη λέει ο λαός κάθε λίγο το νερό - νεράκι...

Γιαπωνέζοι παππούδες σε «δράση»...

Τι συμβαίνει όταν η φτώχεια χτυπά μία απ' τις πιο πλούσιες χώρες του πλανήτη με τα υψηλότερα ποσοστά υπογεννητικότητας; Πληθαίνει ο μέσος όρος παππούδων και γιαγιάδων που συλλαμβάνονται για μικροεγκλήματα και παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, απαντά η τελευταία έκθεση του υπουργείου Δικαιοσύνης στην Ιαπωνία!

Τι διαπιστώνουν, λοιπόν, οι αξιωματούχοι της Ιαπωνίας, όπου το 1/5 των 128.000.000 είναι πάνω από 65 ετών; Πως μέσα στην τελευταία πενταετία, οπότε επιδεινώθηκε δραματικά το εισόδημα των συνταξιούχων, έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των ηλικιωμένων πορτοφολάδων και άλλων που είναι πάνω από 65 και 70 ετών και επιδίδονται συχνά σε κλοπές αντικειμένων από πολυκαταστήματα και σούπερ μάρκετ και παραβάσεις του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Το 90% των γιαγιάδων συλλαμβάνονται για κλοπή τροφίμων και χυμών απ' τα σούπερ μάρκετ, ενώ το 60% των παππούδων συλλαμβάνονται για κλοπή πορτοφολιών σε χώρους με μεγάλο συνωστισμό...

Η αύξηση ηλικίας των μικροεγκληματιών έχει ήδη προκαλέσει αλλαγές στα κελιά των ιαπωνικών φυλακών, που σιγά-σιγά όλες τους αποκτούν πτέρυγες που θυμίζουν γηροκομεία...

Στις ισχυρές καπιταλιστικές κοινωνίες του πλανήτη, όπως αυτή στην Ιαπωνία, η ραγδαία αύξηση του πλούτου των λίγων καπιταλιστών αυξάνει και εξαπλώνει τη φτώχεια. Και όταν η τσέπη είναι μονίμως άδεια, η ανοχή στην ανέχεια δεν εξαντλείται μόνο αλλά φτάνει και στο σημείο εμφάνισης ηλικιωμένων παραβατών...

Δύο στρατηγικές στο ζήτημα της κρίσης

Οι θέσεις που αυτές τις μέρες εκφράζουν για την κρίση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ., από τη μια, και το ΚΚΕ, από την άλλη, δείχνουν ανάγλυφα τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο στρατηγικές που συγκρούονται σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, τόσο στην ερμηνεία της κρίσης, όσο και στις προτάσεις για την αντιμετώπισή της. Οι απόψεις που διατυπώνονται καθορίζονται από το εξής θεμελιώδες ερώτημα: Με τα μονοπώλια, ή με το λαό; Ο τρόπος που το κάθε κόμμα απαντά σ' αυτό το ερώτημα, καθορίζει και τον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί να παρουσιάσει την οικονομική κρίση στα μάτια των εργαζομένων. Αλλά, κυρίως, καθορίζει μέχρι κεραίας τις προτάσεις που διατυπώνει για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις στην προπαγάνδα τους, θεωρούν ότι η οικονομική κρίση αποτελεί παθογένεια ενός συγκεκριμένου, στρεβλού, κατά την άποψή τους, τρόπου ανάπτυξης του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, απόρροια της επικράτησης νεοφιλελεύθερων δήθεν απόψεων και πολιτικών. Γι' αυτό μ' ένα στόμα αναλώνονται σε ερμηνείες περί «χρυσών παιδιών» και αχόρταγων κερδοσκόπων. Γι' αυτό και προσπαθούν να παρουσιάσουν την οικονομική κρίση σαν μια χρηματιστηριακή ως επί το πλείστον «περιπέτεια». Γι' αυτό ανακαλύπτουν όρους όπως «καζινοκαπιταλισμός» και άλλα παρόμοια. Ο στόχος τους είναι κοινός: Να αποκρύψουν από τους εργαζόμενους το νομοτελειακό χαρακτήρα των κρίσεων στον καπιταλισμό, οι οποίες εδράζονται στη βασική αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, και άρα του παραγόμενου πλούτου.

Αυτό που καθορίζει την ερμηνεία τους για την κρίση, καθορίζει αναπόφευκτα και τις προτάσεις τους για την αντιμετώπισή της. Γιατί είναι καθαρό ότι τα κόμματα του κεφαλαίου, έχοντας τη στρατηγική στήριξη και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δε θέλουν η κρίση να αντιμετωπιστεί προς όφελος των εργαζομένων, αλλά προς όφελος των μονοπωλίων. Γιατί αν σκέφτονταν τους εργαζόμενους θα διατύπωναν προτάσεις που θα έθιγαν στην καρδιά της την καπιταλιστική κερδοφορία. Δε θα παζάρευαν το ύψος και τους όρους μιας ακόμα γενναίας χρηματοδότησης των τραπεζικών ομίλων που μόνο στόχο έχει να τροφοδοτήσει εκ νέου τον υπερδανεισμό των λαϊκών νοικοκυριών, με μόνες κερδισμένες τις τράπεζες. Δε θα αναλώνονταν σε πλειοδοσίες για το πόσες τράπεζες πρέπει χρηματιστηριακά να περάσουν στα χέρια του καπιταλιστικού κράτους, προκειμένου να τις αξιοποιήσει δήθεν για τον έλεγχο της αγοράς.

Αυτό κάνουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Με αφορμή την κρίση ψάχνουν τρόπους να γιατρέψουν το πληγωμένο θηρίο, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Μόνο το ΚΚΕ είναι αυτό που καλεί σε αντεπίθεση, τώρα που η πολιτική αστάθεια δημιουργεί προϋποθέσεις για ανάπτυξη αγώνων για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών και έδαφος για τη ριζοσπαστικοποίηση ακόμα περισσότερων εργατικών συνειδήσεων. Μόνο το ΚΚΕ δένει διεκδικήσεις και στόχους πάλης, που αφορούν στην προστασία των εργατικών στρωμάτων από τις συνέπειες της κρίσης, με την αναγκαία όσο ποτέ όξυνση της ταξικής πάλης, που κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Μ' αυτό το πλαίσιο και μ' αυτή τη στρατηγική γραμμή το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους τις επόμενες μέρες να μαζικοποιήσουν τις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.