Η υπόθεση του σαπιοκάραβου «ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ», το οποίο στις 17 Γενάρη 1998 βούλιαξε ανοιχτά της Σαρδηνίας πνίγοντας 7 ναυτεργάτες, αποτελεί ένα ακόμα χαρακτηριστικό δείγμα για το πώς αντιμετωπίζει η Δικαιοσύνη τους εφοπλιστές. Για παράδειγμα, τα δικαστήρια του Πειραιά σε χρόνο «μηδέν» εκδίδουν καταδικαστικές αποφάσεις σε βάρος απεργιών και αγωνιστών εργατών. Για το ναυάγιο του συγκεκριμένου πλοίου χρειάστηκαν 10 χρόνια για να καθίσουν οι υπεύθυνοι - οι τρεις πλοιοκτήτες του και ο επιθεωρητής του Νηογνώμονα Ονδούρας που εξέδιδε πιστοποιητικά αξιοπλοΐας - στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά, όπως όλα δείχνουν, θα πέσουν και στα «μαλακά».

Για τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, αναφέρουμε ενδεικτικά ότι το 2001 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά είχε ασκήσει ποινική δίωξη εναντίον των τριών εφοπλιστών του πλοίου για «πρόκληση ναυαγίου και ανθρωποκτονία με πρόθεση κατά συρροή με ενδεχόμενο δόλο». Η κατηγορία είχε στηριχτεί και στην πραγματογνωμοσύνη - καταπέλτη που είχαν κάνει οι πραγματογνώμονες Σ. Μελάς και Γ. Χατζηκωνσταντής. Οι τρεις άσκησαν έφεση. Ενα χρόνο μετά, το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά την αποδέχεται, διατάσσοντας νέα πραγματογνωμοσύνη η οποία, αυτή τη φορά βέβαια, συντάχθηκε στα μέτρα των πλοιοκτητών. Το βούλευμα - 5ο στη σειρά - με το οποίο τελικά παραπέμπονται σε δίκη οι εφοπλιστές στηρίζεται στη δεύτερη πραγματογνωμοσύνη. Η δίκη που είχε οριστεί για χτες αναβλήθηκε. Αραγε θα δικαιωθούν έστω και νεκροί οι ναυτεργάτες ή θα τους ρίξουν και το φταίξιμο;

Καταδικαστέα αναντίρρητα η προκλητική συμπεριφορά των δύο επιχειρηματιών μοναχών του Βατοπεδίου στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Αλλά ποιος τους έχει «φουσκώσει»; Οχι μόνο την αλαζονεία αλλά και την τσέπη... Γιατί απ' αυτό το σημείο της πρόκλησης των μοναχών μέχρι να τα φορτώνουν όλα σ' αυτούς για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, η απόσταση είναι τεράστια. Βολεύει εξαιρετικά, κυρίως τους γαλάζιους και τα φιλικά τους ΜΜΕ, να παρουσιάζουν τους «σατανικούς» καλόγερους ως τους εγκεφάλους της ιστορίας, προκειμένου να βγάλουν λάδι την κυβέρνηση και την πολιτική της, αλλά φυσικά δεν είναι η αλήθεια. Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαν οι υπεύθυνοι της Μονής ούτε καν να αγγίξουν την περιουσία του Δημοσίου, αν δεν τους την πρόσφερε η κυβέρνηση «στο πιάτο». Δεν καταλήστευσαν μόνοι τους οι μοναχοί τη δημόσια περιουσία, δεν υπέγραψαν τις υπουργικές αποφάσεις, δεν αποχαρακτήρισαν δασικές εκτάσεις, δεν αποφάνθηκαν αυτοί για την κυριότητα του Δημοσίου στη λίμνη Βιστoνίδα κ.ο.κ. Αν προκαλεί η αλαζονεία τους στη Βουλή, η εξήγηση θα πρέπει να αναζητηθεί στις συναναστροφές και τις στενές - πνευματικές ή όχι - σχέσεις που είχαν επί χρόνια με τους υπουργούς και τα στελέχη και των δύο μεγάλων κομμάτων. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ τους άνοιξε το δρόμο, τις συχνές επισκέψεις στα υπουργεία, στα σπίτια τους κλπ... Καλόγεροι και επίσκοποι είναι νύχι - κρέας με την εξουσία, σε όλες τις θεσμικές της εκφράσεις, εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική.