ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συμφύσεις κράτους - τραπεζών

Στην εφαρμογή της κρατικομονοπωλιακής ρύθμισης για την ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου, συνολικά της κεφαλαιοκρατίας, προχωρά η κυβέρνηση της ΝΔ. Η δημιουργία και νέων συμφύσεων με το τραπεζικό κεφάλαιο έρχεται να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του, να διασφαλίσει για λογαριασμό του φτηνό χρήμα, το οποίο στη συνέχεια θα μοσχοπουλήσει με τη μορφή δανείων στην πελατεία του, τόσο στις μεγάλες επιχειρήσεις, όσο και στα λαϊκά νοικοκυριά, στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ. Σε τελευταία ανάλυση, κεντρικός στόχος είναι η διασφάλιση των όρων αναπαραγωγής του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος, ακόμη και με τη συμμετοχή του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών.

Σε αυτό το πλαίσιο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας αναμένεται να δώσουν σήμερα το σινιάλο για τη μοιρασιά του κρατικού πακέτου με τα 28 δισ. ευρώ. Η πρώτη δόση αφορά στα ειδικά κρατικά ομόλογα ύψους 8 δισ. ευρώ. Οι τράπεζες θα τα πάρουν με μηδενικά(!) επιτόκια για να τα δώσουν ενέχυρο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, απ' όπου θα αντλήσουν φτηνό χρήμα. Στο αμέσως επόμενο διάστημα - και μέχρι το τέλος Γενάρη - μπαίνουν σε εφαρμογή και τα μέτρα ενίσχυσης της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών (ακόμη 5 δισ. ευρώ), η ρύθμιση για τη συμμετοχή του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και ακόμη η παροχή των κρατικών εγγυήσεων (15 δισ. ευρώ).

Είναι απόλυτα φανερό ότι το μοντέλο αυτό - επί της ουσίας ίδιο και απαράλλαχτο σε όλα τα κράτη της ΕΕ - βρίσκεται απέναντι από τα συμφέροντα και τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων.

Τακτική του Χότζα από την κυβέρνηση

Εχουν τσακίσει τον κοσμάκη στους φόρους και στην ακρίβεια, φόρτωσαν τα τιμολόγια της ΔΕΗ με αστρονομικές ανατιμήσεις, εφευρίσκουν κάθε τόσο νέες επιβαρύνσεις, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν πιάσει πάτο και έρχεται ο υπουργός Ανάπτυξης Χ. Φώλιας να μιλήσει περί «μέριμνας για τις ανάγκες της κοινωνίας»!

Ποια είναι αυτή η «μέριμνα» που κάνει τον υπουργό να αισθάνεται και να εμφανίζεται «γαλαντόμος»; Υποτίθεται ότι είναι η απόφασή του να αναστείλει - και όχι να καταργήσει - την εφαρμογή της ρήτρας καυσίμων στα τιμολόγια της ΔΕΗ για ένα χρόνο. Είναι μέτρο που η ίδια η κυβέρνηση είχε αποφασίσει στα τέλη του 2007 και τώρα που βλέπει τα «σκούρα», με τον κόσμο να έχει αγριέψει από την ανέχεια και την ανασφάλεια, έρχεται να το μεταθέσει χρονικά.

Θυμίζει την πασίγνωστη ιστορία του Χότζα, που αφού του γέμισαν το σπίτι με ζωντανά και του δημιούργησαν ασφυκτικές συνθήκες, του έβγαλαν ένα και τον ρώτησαν εάν είναι καλύτερα...

Με την πολιτική απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, που εκχωρεί τον τομέα στο μεγάλο κεφάλαιο και εκτοξεύει τις επιβαρύνσεις για τα λαϊκά νοικοκυριά, θέλει πολύ θράσος να μιλά η κυβέρνηση για ...κοινωνική μέριμνα...

Δικομματική συναίνεση με τις εργασιακές σχέσεις

Ράβοντας ο ένας κόβοντας ο άλλος, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιδιώκουν το ίδιο αποτέλεσμα: Την απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων με ταυτόχρονη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, προσφέροντας τις εργασιακές σχέσεις στο εμπόριο και τους αυτοαπασχολούμενους βορά στο βωμό των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Η ιστορία δεν είναι καινούρια. Από τη δεκαετία του '80 επιχειρούνται μια σειρά από ανατροπές και από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία προκειμένου να ικανοποιήσουν την πάγια αξίωση των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου μέσα από την οποία περνάει η εξασφάλιση της κερδοφορίας τους και η κυριαρχία τους στην αγορά. Και, βέβαια, στην προσπάθειά τους αυτή έχουν συνεπείς συμμάχους, όπως αποδείχτηκε και πρόσφατα, τόσο στις συνδικαλιστικές ηγεσίες των εμπόρων όσο και στις νομαρχίες τις οποίες κινητοποίησαν για να πετύχουν άρον άρον το άνοιγμα των μαγαζιών την προηγούμενη Κυριακή. Τα σχέδιά τους, όμως, δε θα περάσουν έτσι. Εχουν απέναντί τους το ταξικό κίνημα και τις συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις των ΕΒΕ, γιατί «έχουν γνώση οι φύλακες».

Επιχείρηση φόρτωσης της καπιταλιστικής κρίσης στο λαό...

ΚΑΝΟΝΙΚΑ με όσα μας έχουν πει ότι θα συμβούν το 2009, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ...εμποδίσουμε την αλλαγή του χρόνου.

Για εκατομμύρια νέους ανέργους μιλάνε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο ΟΟΣΑ. Συναγερμό για επικείμενη μείωση της ανάπτυξης και πληθωριστικές πιέσεις έχει σημάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ο πρωθυπουργός έχει ξεκαθαρίσει ότι οι μισθοί θα μειωθούν, θα χαθούν δουλειές, δε θα υπάρχει ρευστότητα κι όλα αυτά είναι άγνωστο μέχρι πότε θα κρατήσουν.

Μας τα περιγράφουν φυσικά όλα τούτα περίπου όπως μια βροχόπτωση ή μια χιονοθύελλα. Που γίνεται ...από μόνη της και κανείς δεν τη δημιουργεί.

Λες και οι απολύσεις, για παράδειγμα, γίνονται με τον αυτόματο. Δεν τις αποφασίζουν διοικητικά συμβούλια πολυεθνικών με στόχο τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους.

Η λιτότητα πάλι είναι επίσης φυσικό φαινόμενο. Δεν τη συναποφασίζουν και δεν την υλοποιούν κυβερνήσεις...

Θα τους λυπήσουμε, αλλά δεν τρώμε κουτόχορτο. Και καμία διάθεση δεν έχουμε να πληρώσουμε την κρίση τους, όσο κι αν θέλουν να μας τη φορτώσουν.

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ της επικαιρότητας επιμένουν να κρατάνε τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης την υπόθεση του κυβερνητικού ανασχηματισμού.

Η συζήτηση με αυτό το αντικείμενο είναι ίσως η μόνη που συναγωνίζεται σε ανοησία και έλλειψη νοήματος το «πότε θα γίνουν εκλογές»...

Σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν το καινούριο πακέτο φορολογικών μέτρων σε βάρος σας θα το εισηγηθεί ο Γιώργος Αλογοσκούφης ή η Ντόρα Μπακογιάννη;

Εχει τεράστια σημασία αν τα επόμενα στρατεύματα που θα φύγουν για κάποια ΝΑΤΟική αποστολή θα τα αποχαιρετίσει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ή ο Προκόπης Παυλόπουλος;

΄Η για να το πάμε ακόμη πιο πέρα: Πρέπει να μας νοιάζει αν η επόμενη λιτότητα θα είναι «μπλε», «πράσινη» ή «γαλαζοπράσινη» όπως συζητάνε πολλοί τελευταία;

Μεγάλο θράσος

Οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου, δεν είχαν αντιληφθεί ότι τη χώρα κυβερνά «μια ιδιότυπη κυβέρνηση συνεργασίας στην οποία μετέχουν η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. και το ΚΚΕ». Μέχρι που τους το αποκάλυψε ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, σε συνέντευξή του στη «Real News». Την άποψή του υιοθετούν και διαδίδουν περιώνυμες γραφίδες φίλα προσκείμενες σ' αυτόν, επικαλούμενες το «ατράνταχτο» επιχείρημα ότι το ΚΚΕ ασκεί κριτική στους τυχοδιωκτισμούς και σαλταδορισμούς του ΣΥΡΙΖΑ όταν βαφτίζει «εξέγερση» και «ιδιότυπο νέο κίνημα» τα τυφλά χτυπήματα που κάνουν ζημιά στο λαϊκό κίνημα και από την άλλη καταδικάζει τη βία ως κόμμα των πλαισίων της αστικής δημοκρατίας. Δεν είναι καινούριο ζήτημα, αλλά επανάληψη προβοκατόρικης ταχτικής του ΠΑΣΟΚ.

Τα γεγονότα, βέβαια, είναι πεισματάρικα «πλάσματα». Εξ αυτών προκύπτει ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει μεγάλα αποθέματα θράσους. Χρειάζεται πολύ θράσος για να διατυπωθεί μια τέτοια κατηγορία εναντίον του ΚΚΕ από μια δύναμη η οποία, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ψήφισε το Μάαστριχτ. Η οποία συμπίπτει με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑ.Ο.Σ. στην υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Η οποία πολύ πρόσφατα έφτασε να καταγγέλλει την κυβέρνηση της ΝΔ ότι καθυστερεί στην ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία κοινοτικών οδηγιών, προτρέποντάς τη να επιταχύνει ρυθμούς, πολλές απ' τις οποίες αποτελούν «κόκκινο πανί» για το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα στη χώρα μας, δικαίως αφού κατεδαφίζουν κεκτημένα δικαιώματα.

Ετσι, λοιπόν, αφού στο μείζον ζήτημα που αφορά στη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ, με τις πολύ συγκεκριμένες αντιλαϊκές δεσμεύσεις που απορρέουν απ' αυτήν, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα έχει βρει με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι παράξενο ότι τα βρίσκει μαζί τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, συνδιοικώντας σε δήμους και νομαρχίες και συμβάλλοντας στην αποκέντρωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Είτε ψηφίζοντας την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είτε υπερψηφίζοντας προσλήψεις συμβασιούχων, είτε εφαρμόζοντας μορφές εργασίας όπως τα stage. Δεν είναι παράξενο που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμπορεύεται με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Βρίσκοντας μια φιλόξενη γωνιά στα ψηφοδέλτιά τους, καταλαμβάνοντας έδρες με την υποστήριξή τους, αναδεικνυόμενος σε κλακαδόρο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών που έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην εργατική τάξη και παίζουν ρόλο επιζήμιο για τα συμφέροντά της.

Χρειάζεται, λοιπόν, μεγάλο θράσος να μιλάει έτσι για το ΚΚΕ μια δύναμη που θέλει να πείσει το λαό ότι μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με τους εκμεταλλευτές του, αρκεί ο άνθρωπος να είναι πάνω από τα κέρδη(!), για να τον οδηγήσει στην παραίτηση απ' την πάλη και την προοπτική για ανατροπή της εξουσίας τους. Μια δύναμη συνεργάσιμη στο στόχο για διάσωση του συστήματος, προβάλλοντας ως λύση το φτιασίδωμα της Συνθήκης του Μάαστριχτ ώστε να γίνει και ολίγον φιλολαϊκό, ή αντινεοφιλελεύθερο. Που είναι υπέρ της συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην οικονομία, επομένως δεν αμφισβητεί τον καπιταλισμό. Είναι, εξάλλου, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυτός που όταν η λαϊκή οργή φουντώνει προτείνει να αλλάξει η δεξιά κυβέρνηση με μια άλλη αντιδεξιά, ή «αριστερούτσικη» κι όλα να μείνουν ίδια. Αλλά αυτός είναι ο οπορτουνισμός...

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ