Associated Press

Στη Γάζα η ζωή για το λαό είναι κόλαση. Το νέο έγκλημα του Ισραήλ δεν ήρθε από το πουθενά, έχει τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών οργανισμών

Οπως δείχνουν και οι πλέον πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ο νικητής των ισραηλινών εκλογών θα είναι ο ακροδεξιός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και το κόμμα «Λικούντ». Αρκετοί υποστήριξαν ότι η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής για την εξαπόλυση της επίθεσης στη Γάζα συνδεόταν με την επιδίωξη τόσο της υπηρεσιακής υπουργού Εξωτερικών και επικεφαλής του κυβερνώντος «Καντίμα», Τζίπι Λίβνι, όσο και του υπηρεσιακού υπουργού Αμυνας και επικεφαλής του συγκυβερνώντος Εργατικού Κόμματος, Εχούντ Μπαράκ, να «κερδίσουν» την εμπιστοσύνη της ισραηλινής κοινής γνώμης.

Η εκτίμηση αυτή δεν είναι εντελώς έωλη. Πρόκειται για δοκιμασμένη τακτική στους κόλπους της ισραηλινής πολιτικής σκηνής,όπου συχνά οι εκλογικές μάχες δίνονται στο πεδίο της «ασφάλειας» περιθωριοποιώντας επισταμένα όλα τα μείζονα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα που ταλανίζουν τον ισραηλινό λαό και τα οποία, στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι ιδιαίτερα οξυμένα τόσο επειδή και η ισραηλινή οικονομία βρίσκεται στη δίνη της παγκόσμιας κρίσης όσο και επειδή οι τελευταίοι μήνες αποδείχτηκαν εξαιρετικά τεταμένοι για τις σχέσεις Ισραηλινών, Eβραίων και Aράβων πολιτών. Το αποτέλεσμα, βέβαια, και αυτή τη φορά ήταν το ίδιο: οι δημοσκοπήσεις δεν άλλαξαν.

Ο ηγέτης του «Λικούντ», που επικρίνει τους Λίβνι και Μπάρακ ότι «τερμάτισαν πολύ γρήγορα την επιχείρηση στη Γάζα» και απειλεί να «ξεριζώσει παντελώς τη "Χαμάς" ό,τι κόστος και αν έχει αυτό σε οποιοδήποτε επίπεδο», εμφανίζεται να προηγείται με σημαντικό ποσοστό έναντι των αντιπάλων του. Εντονες, μάλιστα, είναι οι φήμες που τον θέλουν να προσανατολίζεται σε συγκυβέρνηση με το φασιστικό, όπως χαρακτηρίζεται από το ΚΚ Ισραήλ, κόμμα «Ισραελ Μπεϊτάνιου», γνωστό για τις ακραία αντιδραστικές του θέσεις απέναντι στους Παλαιστινίους αλλά και απέναντι στους Παλαιστινίους πολίτες του Ισραήλ. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και το ΚΚ Ισραήλ, όπως και το μέτωπο «Χαντάς», όπου συμμετέχει, έθεσαν στον πυρήνα της προεκλογικής τους εκστρατείας τον αγώνα ενάντια «στην κατοχή, στο ρατσισμό και στο φασισμό».

Σαν να βρίσκονται σε μια ιδιόμορφη προεκλογική εκστρατεία, όμως, μοιάζουν να λειτουργούν και οι δύο μεγαλύτερες παλαιστινιακές πολιτικές δυνάμεις, οι «Φατάχ» και «Χαμάς». Γεγονός είναι ότι αν δεν είχε προηγηθεί η ισραηλινή εισβολή στη Γάζα, τα παλαιστινιακά εδάφη θα διένυαν προεκλογική περίοδο για την ανάδειξη, κατ' αρχάς, του νέου Προέδρου της Π. Αρχής και πιθανότατα να είχαν αποφασιστεί και πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

Υψηλόβαθμα στελέχη των δύο οργανώσεων, των οποίων η αντιπαράθεση, υποδαυλιζόμενη μεθοδικά από την ισραηλινή κατοχική πολιτική, έφερε, για πρώτη φορά τους Παλαιστινίους αντιμέτωπους μεταξύ τους ακόμη και με ένοπλες συγκρούσεις, πλειοδοτούν καθημερινά ως προς το ποιος θα χορηγήσει «μεγαλύτερη και αμεσότερη» βοήθεια στους βασανισμένους της Γάζας. Διάφορα ποσά ανακοινώνονται καθημερινά, με τις δύο οργανώσεις να ερίζουν για το ποιος πέτυχε τη χορήγησή τους. Στελέχη της «Χαμάς» φέρονται να «περιοδεύουν» σε διάφορες αραβικές χώρες συλλέγοντας χρήματα που προσπαθούν να εισαγάγουν στη Γάζα.

Ο πολιτικός ηγέτης της οργάνωσης Κχάλεντ Μασχάαλ επισκέφτηκε την Τεχεράνη, όπου αφού της απέδωσε εύσημα για τη «νίκη της Χαμάς στη Γάζα», εξασφάλισε και επιπλέον οικονομική βοήθεια. Από την άλλη, ο πρωθυπουργός της «Φατάχ» Φαγιάντ ανακοίνωσε την εξασφάλιση της μεταφοράς μετρητών στη Γάζα, τη χορήγηση έκτακτης οικονομικής βοήθειας για την οποία δεσμεύτηκαν δωρητές, και ο Πρόεδρος Αμπάς ζήτησε «χείρα βοηθείας» από την ΕΕ.

Εκτός από τα χρήματα οι δύο πλευρές διαγκωνίζονται και για τη διασφάλιση αξιοπιστίας ως προς την επόμενη μέρα του αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ανεξαρτησία. Ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος επισκεπτόμενος όλες τις φιλο-αμερικανικές αραβικές ηγεσίες, που πραγματοποίησαν και μια έκτακτη συνάντηση στις αρχές της εβδομάδας στο Αμπού Ντάμπι, αλλά και τις Βρυξέλλες,προσπάθησε για άλλη μια φορά να στηρίξει το προφίλ του αξιόπιστου συνομιλητή για το Ισραήλ, καταγγέλλοντας την κατοχή αλλά και την «απερισκεψία της "Χαμάς"» που με τις επιθέσεις της «έδωσε την αφορμή που πάντα αναζητούν οι Ισραηλινοί». Ανάλογη θέση ο Αμπάς φέρεται να διατύπωσε και στον Αμερικανό απεσταλμένο Τζον Μίτσελ, αποδεχόμενος την ανάπτυξη ξένων δυνάμεων στα σύνορα της Γάζας (υπό την προϋπόθεση της άμεσης άρσης του αποκλεισμού) προκειμένου να λειτουργήσει ο «ελεγκτικός μηχανισμός» που απαιτεί το Ισραήλ υπό την εποπτεία της Π. Αρχής.

Ουσιαστικά, την ανάπτυξη ξένων δυνάμεων στα σύνορα της Γάζας την αποδέχεται και η «Χαμάς», διαφωνώντας απλώς με τους συμμετέχοντες σε αυτήν. Στελέχη της οργάνωσης, επίσης, δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο διαπραγματεύσεων, έμμεσων, ακόμη και με τις ΗΠΑ. Επί του πρακτέου, τα μόνα επαναλαμβανόμενα αιτήματα της οργάνωσης είναι η άμεση άρση του αποκλεισμού των συνόρων της Γάζας και η λειτουργία τους υπό τη δική της εποπτεία κατηγορώντας τον Πρόεδρο Αμπάς για ενδοτισμό στις ισραηλινές πιέσεις.

Οσον αφορά στο απώτερο μέλλον, η «Χαμάς» δεν αποκλείει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο μακροπρόθεσμης συμφωνίας με το Ισραήλ ασχέτως της σκληρότατης ρητορικής μερίδας στελεχών της (κάτι που επιβεβαιώνει, επίσης, ότι υπάρχουν σοβαρές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της οργάνωσης). Αξίζει πάντως να υπενθυμιστεί ότι η θέση της «Χαμάς» για μακρόχρονη συμφωνία (10ετή κατ' αρχάς) είχε διατυπωθεί εδώ και πολλούς μήνες καταρρίπτοντας πανηγυρικά το ισραηλινό επιχείρημα περί επιμονής της «Χαμάς» στο στόχο της καταστροφής του Ισραήλ.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η προοπτική έναρξης διαλόγου εθνικής συμφιλίωσης και ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας δε μοιάζουν άμεσα υλοποιήσιμα.Η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι και οι δύο μεγάλες παλαιστινιακές παρατάξεις «τρώνε χρόνο» επιδιώκοντας, η κάθε μία για την πλευρά της, καλύτερους όρους συμμετοχής σε μια τέτοια διαδικασία. Ορους τέτοιους που θα της δώσουν το «πάνω χέρι» στην παλαιστινιακή εξουσία.

Σχεδόν τρεις βδομάδες μετά την παύση της ισραηλινής εισβολής στη Λωρίδα της Γάζας το τοπίο, πίσω από τους ανελέητους βομβαρδισμούς και τη σφαγή των αμάχων, ξεκαθαρίζει ολοένα και περισσότερο. Και δε διαφέρει πολύ από ό,τι προϋπήρχε.

Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, υπό τη νέα Προεδρία, έκανε δυναμική επάνοδο στην πρώτη θέση της «διαπραγμάτευσης» χρησιμοποιώντας, αυτή τη φορά, το ισχυρότερο όπλο του, όπως ο ίδιος ο Ομπάμα, είπε: τη διπλωματία. Ο Τζον Μίτσελ, αφού «άκουσε», αναμένεται να επανέλθει με στόχο να πετύχει τη βελτίωση της εικόνας των ΗΠΑ στην περιοχή μέσα από την επίτευξη μιας, έστω και επιφανειακής, συμφωνίας που θα διασφαλίσει ότι τα σχέδια για την «ευρεία Μέση Ανατολή» θα προωθηθούν. Μέσα, δε, από την τακτική του «καρότου», η Ουάσιγκτον είναι εμφανές ότι θα επιδιώξει να κερδίσει και νέους συμμάχους μεταξύ των ηγεσιών της περιοχής, ανοίγοντας την πόρτα του διαλόγου ακόμη και στο Ιράν.

Η ΕΕ, από την άλλη, είτε ως ενιαία φωνή είτε ως ξεχωριστές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είναι, επίσης, εμφανές ότι επιδιώκει διεύρυνση της επιρροής της στην περιοχή, όπως άλλωστε και η Ρωσία. Το πώς ακριβώς θα «διανεμηθεί» αυτή η επιρροή στο πλαίσιο των ενδο-ιμπεριαλιστικών διαγκωνισμών μένει ν' αποδειχτεί καθώς εξαρτάται και από τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, που για μια ακόμη φορά, εμφανίστηκε βαθιά διχασμένος σε επίπεδο ηγεσιών.

Αυτό που αποδείχτηκε για άλλη μια φορά αιματηρά είναι, ότι ουδείς εξ όσων σήμερα διατυπώνουν δακρύβρεχτα ευχολόγια δε στοχεύει σε μια πραγματική λύση για το Παλαιστινιακό. Ουδείς στοχεύει στη δημιουργία ανεξάρτητου βιώσιμου, ενιαίου εδαφικά, κράτους με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.Η σιωπή όσον αφορά στην αιτία του προβλήματος, δηλαδή στην ισραηλινή κατοχή, ήταν.. εκκωφαντική. Εξίσου εκκωφαντική ήταν και η τήρηση ίσων αποστάσεων ανάμεσα στο θύτη και στο θύμα, όπως και η προκλητική απροθυμία άμεσης αντίδρασης απέναντι στο έγκλημα που διαπράχτηκε στη Γάζα και δεν ήταν ούτε έκπληξη, ούτε προεκλογικό τρικ: ήταν άλλο ένα επεισόδιο στο διαρκές έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος του παλαιστινιακού λαού εδώ και δεκαετίες.

Ενα διαρκές έγκλημα που ωθεί παράλληλα τον ισραηλινό λαό στην αγκαλιά της αντίδρασης, της ακροδεξιάς και της στρατιωτικοποίησης. Καμία κάλπη δε θ' αλλάξει τίποτε, όσο το παλαιστινιακό αίμα χρησιμοποιείται ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για διάφορες πολιτικές δυνάμεις και ηγεσίες, ως το καταλληλότερο έδαφος για ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, περιφερειακές ανακατατάξεις συσχετισμού δύναμης και εσωτερικές εκλογο-μαχίες.Κανένας από τους δύο λαούς δεν πρόκειται να ζήσει ειρηνικά, αν δεν παλέψουν οι ίδιοι γι' αυτό με την αλληλεγγύη όλων μας, ενάντια όχι μόνο στην ισραηλινή κατοχή αλλά και στα ιμπεριαλιστικά και περιφερειακά συμφέροντα, που τη γέννησαν και την εξέθρεψαν.