Μόλις την προηγούμενη Πέμπτη από τις Βρυξέλλες, όπου βρέθηκε ως πρόεδρος της «σοσιαλιστικής διεθνούς» και συμμετείχε στη συνεδρίαση «των ηγετών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος», ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο Γ. Παπανδρέου αναφώνησε ότι «χρειάζεται μια άλλη πολιτική στην Ευρώπη». Μια πολιτική που, όπως ο ίδιος την περιέγραψε, «δεν είναι πολιτική αδράνειας, αλλά ενεργού στήριξης της οικονομίας, προστασίας της εργασίας, τόνωσης της οικονομίας, μέσα από την "πράσινη ανάπτυξη", με δημόσιες επενδύσεις, με επενδύσεις της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Αυτές οι υποσχέσεις περί μιας «άλλης Ευρώπης» αποτελούν άραγε μια «προοδευτική στροφή» των σοσιαλδημοκρατών; Ερχονται σε αντίθεση με τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και πολιτικές ενίσχυσης των μονοπωλίων; Αμφισβητούν τις συνθήκες και τις δομές της ΕΕ; Ούτε στο ελάχιστο. Γιατί αν ίσχυε κάτι τέτοιο οι σοσιαλδημοκράτες θα αμφισβητούσαν τον «εαυτό» τους, το διαχρονικό τους ρόλο. Οι προτάσεις που σήμερα καταθέτουν είναι δομημένες και απόλυτα εναρμονισμένες με τις αποφάσεις της ΕΕ στη γραμμή διατήρησης και αναπαραγωγής του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ και γενικότερα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας για «την έξοδο από την κρίση» βασίζεται πάνω σε τρεις κεντρικούς άξονες:

• «Ενα ισχυρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για την τόνωση της οικονομίας και της ρευστότητας».
• «Η ανάγκη της προώθησης μιας βιώσιμης "πράσινης ανάπτυξης", ως μια νέα ατμομηχανή της ανάπτυξης».
• «Η λήψη μέτρων κοινωνικής προστασίας για τα φτωχότερα και μεσαία στρώματα».

Αυτές οι βασικές κατευθύνσεις μπορεί για τις ανάγκες της προπαγάνδας να φέρουν νέους τίτλους, αλλά επί της ουσίας αποτελούν συνέχεια των πολιτικών που είναι συνδεμένες με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με τη χορήγηση «επιδοτούμενων» εργαζομένων ή την απαλλαγή του εργοδότη από την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών που προτείνει το ΠΑΣΟΚ, έρχεται σήμερα με στόχο να διατηρήσει υψηλά τα επίπεδα «ανταγωνιστικότητας» των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών, μέσα από την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Αυτή η «νέα ατμομηχανή της ανάπτυξης», όπως την έχει «βαφτίσει» ο Γ. Παπανδρέου, θα δημιουργήσει τεράστια κέρδη για τις επιχειρήσεις, όπως εξάλλου ο ίδιος έχει δεσμευτεί. Φυσικά, δεν πρόκειται να επιφέρει «αναδιανομή του πλούτου» υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, γιατί τα κέρδη θα συνεχίσουν να προέρχονται από την υπεραξία της εργατικής δύναμης που θα καρπώνονται οι κεφαλαιοκράτες.

Για τα λαϊκά στρώματα, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους το ΠΑΣΟΚ έχει προβλέψει τη χορήγηση επιδομάτων πτωχοκομείου, που στόχο θα έχουν να αμβλύνουν τις πιο ακραίες μορφές της φτώχειας και να απορροφούν τις κοινωνικές εντάσεις. Εξάλλου, τα πρόσφατα μέτρα της κυβέρνησης για «πάγωμα» των μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα το ΠΑΣΟΚ τα ...κατήγγειλε ως «προεκλογικά μέτρα» διά στόματος υπεύθυνης του τομέα Οικονομίας, Λ. Κατσέλη.

Οι «φιλολαϊκές» κορόνες του ΠΑΣΟΚ και η προβολή των ανύπαρκτων πόλων, από τη σκοπιά έκφρασης ταξικών συμφερόντων μέσα στην ΕΕ, της «συντήρησης» που εκφράζουν τα νεοφιλελεύθερα κόμματα και της ...«προόδου» που δήθεν εκφράζει η σοσιαλδημοκρατία, αποσκοπούν σ' ένα στόχο: Στη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών, ώστε να μην οδηγηθούν στην αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος.

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα και κυρίως να επαναφέρουν στη μνήμη τους είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες είχαν την πλειοψηφία μέσα στην ΕΕ τη δεκαετία του '90, όταν και επιτέθηκαν βάναυσα σε κάθε εργασιακό και συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Σήμερα, μπροστά στην εξελισσόμενη οικονομική κρίση, σε στρατηγική σύμπλευση με τους νεοφιλελεύθερους, οι σοσιαλδημοκράτες προτείνουν νέα επέλαση σε βάρος της εργατικής τάξης. Απέναντι στην πολιτική τους, η μόνη λαϊκή απάντηση είναι η ένταση των αγώνων αλλά και η πολιτική τους καταδίκη. Με πρώτο σταθμό της «αναμέτρησης» του λαού με τα κόμματα του κεφαλαίου το μαύρισμα στις ευρωεκλογές.