Σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις προχωρούν οι εργαζόμενοι της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Σε χτεσινή ανακοίνωση των σωματείων της ΕΛΣ τονίζεται ότι εξαντλήθηκε «κάθε περιθώριο καλής θέλησης, σχετικά με την απαράδεκτη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση χορήγησης της πρόσθετης ειδικής αποζημίωσης για πολιτιστική επιμόρφωση. Σύμφωνα με τα επιτασσόμενα στις οικείες διατάξεις του νόμου 3746/2009 διαμαρτυρόμαστε εντονότατα και δηλώνουμε ότι ασκούμενοι κάθε νόμιμο δικαίωμά μας εξαγγέλλουμε αγωνιστικές κινητοποιήσεις - για την παραπέρα κλιμάκωση των οποίων ρητά επιφυλασσόμαστε -, που καταρχήν θα έχουν τη μορφή στάσεων εργασίας». Οι στάσεις εργασίας θα πραγματοποιηθούν σήμερα και αύριο, από τις 10 π.μ. - 12 μ. και 7 μ.μ. - 9 μ.μ. Την ανακοίνωση υπογράφουν τα ΔΣ των σωματείων Χορωδών, Χορευτών, Πρωταγωνιστών, Τεχνικού - Βοηθητικού και λοιπού προσωπικού, Συντελεστών Εργαζόμενων και Ενωση Διοικητικών Υπαλλήλων ΕΛΣ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για αύριο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη»), έχει προγραμματισθεί η πρεμιέρα της όπερας «Οι πουριτανοί» του Βιντσέντσο Μπελίνι. Ενταγμένο στο «χορό» των συμπαραγωγών που κατά κόρον διέπει τις επιλογές της διοίκησης της Λυρικής, το έργο αποτελεί συμπαραγωγή της ΕΛΣ με την Οπερα της Ολλανδίας και το Μεγάλο Θέατρο της Γενεύης. Παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί επίσης για τις 26, 28 και 30/4 (8 μ.μ.). Η σκηνοθεσία είναι του Φρανθίσκο Νεγκρίν, η μουσική διεύθυνση του Αντρί Γιούρκεβιτς και τα σκηνικά της Ες Ντέβλιν. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Τάσος Αποστόλου, Μπάλιντ Σάμπο, Μπράιαν Υμελ, Τζόρτζιο Καοντούρο, Φίλιππος Δελλατόλας, Ειρήνη Καράγιαννη, Εγλισέ Γουτιέρες. Το έργο παρουσιάζεται από την Εθνική Λυρική Σκηνή για πρώτη φορά.
Ο «Πρώτος έρωτας» γράφτηκε το 1946, στα γαλλικά. Το 1970 ο ίδιος το μετέγραψε στα αγγλικά. Το πρόσωπο του έργου αφηγείται, θυμάται και αναδημιουργεί την ιστορία του πρώτου και μοναδικού του έρωτα, που συνέβη πριν πολλά χρόνια, όταν ήταν 25 χρόνων. Την ιστορία του διαπερνούν τρία κορυφαία θέματα της ύπαρξης: Η γέννηση, ο έρωτας και ο θάνατος.Ο ήρωας μιλάει γι' αυτά με αμφιβολία, αμφιθυμία, με αντιφάσεις και παλινδρομήσεις, υποκείμενος στο άλυτο αίνιγμα της ύπαρξης. Κυρίαρχα πρόσωπα μέσα στην αφήγηση, εκτός από τον αφηγητή, είναι η γυναίκα που ερωτεύτηκε, κατά τα φαινόμενα μεγαλύτερή του σε ηλικία, ο πατέρας του, νεκρός πια, που τον άφησε απροστάτευτο μέσα σ' έναν εχθρικό κόσμο, και το μωρό που γεννά η γυναίκα και του οποίου η γέννηση κάνει τον ήρωα να το βάλει στα πόδια.
Ο «Χορευτής», στο οποίο βασίζεται κατά κύριο λόγο η σκηνική σύνθεση του Θεόδωρου Τερζόπουλου, είναι εμπνευσμένο από τη γνωστή μινωική τοιχογραφία με την ταυρομαχία. Πρόκειται για το πιο πολυσυζητημένο και σχολιασμένο από τα λεγόμενα ελληνικά ποιήματα του Αρεντ, καθώς ο ποιητής με το έργο αυτό πραγματοποιεί μια καλλιτεχνική υπέρβαση, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα καινούργιο λογοτεχνικό είδος, στο μεταίχμιο της ποίησης και του θεατρικού λόγου. Το βασικό θέμα του είναι η σύγκρουση δύο δυνάμεων, που καταλήγει σε καταστροφή. Οι δυνάμεις αυτές, αν και διαμετρικά αντίθετες, συμπληρώνουν η μία την άλλη. Ερμηνεύονται ως αποκρυστάλλωση του ορθολογικού στοιχείου, αφ' ενός, και του στοιχείου του ενστίκτου, αφ' ετέρου, η αναμέτρηση των οποίων αναδεικνύεται με πολλούς τρόπους και στην αρχαία τραγωδία.
Η σχέση μεταξύ οικείου και ανοίκειου, ζωντανού και νεκρού, αποτελεί τον πυρήνα της παρουσιαζόμενης δουλειάς του καλλιτέχνη. Ο οικείος χώρος ως φιλόξενος, βιωματικός, κατοικήσιμος, αντιπαραβάλλεται με τον ανοίκειο, τον ξένο, το νεκρό. Σε αυτό το ανοίκειο περιβάλλον, η εικαστική έρευνα του καλλιτέχνη αποκτά μία μορφή αρχαιολογικής αναζήτησης. Εξερευνά τα δωμάτια, τα υπόγεια, τους διαδρόμους. Αποτυπώνει φωτογραφικά κομμάτια του εσωτερικού. Επειτα προχωρεί στο εργαστήριό του σε μία «αναστύλωση», ανασυνθέτοντας το χώρο που εξερεύνησε. Διάρκεια έως 2/5.
Με απολύσεις απειλεί ο Δήμος Πατρών (ΠΑΣΟΚ) 37 εργαζόμενους μουσικούς, οι οποίοι ανήκουν στη δημοτική μπάντα, επειδή, διεκδικώντας το δικαίωμά τους στη μόνιμη δουλειά και με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, προσέφυγαν στη διοίκηση του ΙΚΑ. Οι 37 μουσικοί αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία της μπάντας του δήμου και δουλεύουν ανασφάλιστοι εδώ και δώδεκα χρόνια! Είναι χαρακτηριστικό πως η εν λόγω μπάντα πραγματοποιεί, σε ετήσια βάση, περίπου 150 πρόβες και δεκάδες παραστάσεις. Παρά ταύτα ο Δήμος Πατρών αρνείται πεισματικά να τους προσφέρει μόνιμη δουλειά και με ασφάλιση.
Οπως σημειώνει σε δελτίο Τύπου η ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ, «η δημοτική αρχή πρωτοστατεί στην εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης και στην ανασφάλιστη εργασία. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν στη Δημοτική Μουσική Ορχήστρα 37 εργαζόμενοι οι οποίοι είναι ανασφάλιστοι εδώ και δέκα και πλέον χρόνια, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, όμηροι στις βουλές της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Το ΚΚΕ συμπαραστέκεται στον αγώνα των εργαζομένων, απαιτεί άμεση μετατροπή των εργασιακών σχέσεων των 37 εργαζομένων σε αορίστου χρόνου, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα».
Εικόνες της καθημερινότητας και τοπία αποτυπώνονται στην πολυθεματική έκθεση φωτογραφίας του Παναγιώτη Κόνιαρη με τίτλο «Διά φωτός γράφω - στιγμές - εικόνες - εντυπώσεις» που παρουσιάζεται (27/4-10/5) στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι).