Βιομήχανοι, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ συμφώνησαν στην ανάγκη οι πολυεθνικές της ΕΕ να επεκτείνουν πιο επιθετικά τη δραστηριοποίησή τους στις χώρες της Μεσογειακής Λεκάνης
Οι μεγάλες προσδοκίες που τρέφει το ελληνικό και συνολικά το ευρωενωσιακό μεγάλο κεφάλαιο για αποκόμιση νέων υπερκερδών από την εκμετάλλευση των λαών των χωρών της λεκάνης της Μεσογείου, εκφράστηκαν χτες στις εργασίες του διεθνούς Ευρω - Μεσογειακού Επιχειρηματικού Φόρουμ που οργάνωσε ο ΣΕΒ. Από το βήμα του Συνεδρίου παρέλασαν κυβερνητικά στελέχη και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, ομνύοντας ο καθένας για λογαριασμό του κόμματός του στην επέκταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στις χώρες της ευρύτερης περιοχής. Στόχος είναι, μέσα από την καταλήστευση της εργατικής δύναμης και την εκμετάλλευση νέων αγορών, να ισχυροποιήσει η ΕΕ τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, να βελτιώσουν οι επιχειρήσεις την «ανταγωνιστικότητά» τους και να επιτευχθεί έτσι ταχύτερη έξοδος από τον κύκλο της οικονομικής κρίσης.
Χαρακτηριστική, όσο και προκλητική, ήταν και η τοποθέτηση του προέδρου των μεγαλοβιομηχάνων Δ. Δασκαλόπουλου στο χαιρετισμό του, που προέτρεψε τους επιχειρηματίες να ενεργοποιηθούν στην περιοχή, καθώς «εξαιτίας της οικονομικής κρίσης το βάρος πέφτει στους ώμους μας». Ενας ισχυρισμός που έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα της ολοένα και μεγαλύτερης επιβάρυνσης των εργαζομένων, που εξωθούνται οι ίδιοι να πληρώσουν την κρίση των καπιταλιστών, για να βγει το κεφάλαιο ακόμη πιο ενισχυμένο μετά την ολοκλήρωση του κύκλου της κρίσης.
«Οι προοπτικές που διανοίγονται για τις επιχειρήσεις είναι μεγάλες, καθώς η δημιουργία ενιαίου οικονομικού χώρου προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες επιχειρηματικής δράσης σε πολλούς τομείς», πρόσθεσε ο Δ. Δασκαλόπουλος, περιγράφοντας με σαφήνεια τι ακριβώς συνεπάγεται η προώθηση από την ΕΕ της δημιουργίας μιας νέας αγοράς στην περιοχή. Εξάλλου, εδώ και χρόνια η ΕΕ χρηματοδοτεί κοινές επιχειρηματικές επενδύσεις επιχειρήσεων της Μεσογείου.
Ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ Θ. Λαβίδας σημείωσε ότι η διάσκεψη έχει ως στόχο την ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου μεταξύ των μεσογειακών χωρών για την ενίσχυση των οικονομικών συνεργασιών στην περιοχή, ενώ έκανε λόγο ακόμη και για εκπαιδευτικό «εκσυγχρονισμό» για την ενίσχυση της «καινοτομίας» και της «επιχειρηματικότητας».
Τα πεδία δράσης, όπου το ελληνικό κεφάλαιο από κοινού με το κεφάλαιο των μεσογειακών χωρών, μπορούν να αναπτύξουν επιχειρηματική κερδοφόρα δραστηριότητα, προσδιόρισε στην ομιλία του ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών. Οπως ανέφερε ο Γ. Παπαθανασίου, τομείς όπως η προστασία του περιβάλλοντος, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τα μεγάλα έργα υποδομής, οι τηλεπικοινωνίες, οι θαλάσσιες μεταφορές, η εφαρμογή νέων τεχνολογιών στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, μπορούν να αποτελέσουν το έδαφος για κοινές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Τόνισε, επίσης, το ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης, για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, για την ενίσχυση, όπως είπε, της ευρωμεσογειακής συνεργασίας, με το ενδιαφέρον να εστιάζεται στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Επιχειρηματικό ενδιαφέρον υπάρχει για τα προγράμματα:
Δεν παρέλειψε, πάντως, να δώσει και μαθήματα οικονομικής πολιτικής, σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και για την επόμενη μέρα. Κατά τον υπουργό, η διεθνής οικονομική κρίση έχει κάνει σήμερα πιο επιτακτική την ανάγκη για τολμηρές δομικές αλλαγές, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά για όλες τις χώρες της Μεσογείου. Προειδοποίησε μάλιστα, ότι αν θέλουμε να ανταποκριθούμε στις ανταγωνιστικές συνθήκες της εποχής που θα προκύψει μετά την κρίση, θα πρέπει να εφαρμόσουμε άμεσα όλα όσα δεν είχαμε τολμήσει να κάνουμε μέχρι σήμερα.
Το σχεδιασμό που για λογαριασμό της ΕΕ προώθησε πρόσφατα η γαλλική Προεδρία στήριξε με την ομιλία της η υπουργός Εξωτερικών
Στο χέρι της αγοράς «άφησε» η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη το έργο της δημιουργίας γεφυρών συνεννόησης μεταξύ των μεσογειακών χωρών και ειδικότερα μεταξύ των χωρών της Δύσης και της Μέσης Ανατολής. Η τοποθέτηση της υπουργού Εξωτερικών, η οποία σε γενικές γραμμές υιοθετεί απόλυτα το δόγμα ΗΠΑ - ΕΕ περί «εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής» διατυπώθηκε στο Αθηναϊκό επιχειρηματικό φόρουμ του ΣΕΒ, που εκτός όλων των άλλων είχε και τον τίτλο «γεφυρώνοντας τη Μεσόγειο».
Την πάγια ιμπεριαλιστική οικονομική τακτική για τη «γεφύρωση» της Μεσογείου, έχει εξειδικεύσει στην προκειμένη περίπτωση ο Γάλλος Πρόεδρος Ν. Σαρκοζί. Με αυτήν την τακτική συμφωνεί απόλυτα η Ελλάδα, όπως είπε στην ομιλία της η Ντόρα Μπακογιάννη. «Συμβάλαμε, είπε η υπουργός Εξωτερικών, σημαντικά στην ανάπτυξη της πρωτοβουλίας Σαρκοζί». Οι φορείς για τη δημιουργία γεφυρών στη Μεσόγειο, κατά τη διατύπωση που χρησιμοποίησε το φόρουμ και η Ντόρα Μπακογιάννη, είναι οι επιχειρηματίες και η δραστηριότητά τους. Απευθυνόμενη προς τους επιχειρηματίες για το ρόλο τους στο «ξεκίνημα μιας νέας εποχής για τη Μεσόγειο» η υπουργός Εξωτερικών είπε:
«Αποτελείτε μια εντυπωσιακή συσπείρωση των δημιουργικών δυνάμεων των κοινωνιών μας. Βρίσκεστε όλοι κάτω από την ίδια στέγη και συζητάτε συγκεκριμένα προγράμματα, νέες επιχειρηματικές συνεργασίες, και νέες ευκαιρίες για τη Μεσόγειο».
Ενδεχομένως, οι λέξεις «προγράμματα» και «νέες ευκαιρίες» σε πολλούς από τους παριστάμενους επιχειρηματίες να έφεραν στο νου τα προγράμματα ανασυγκρότησης του Ιράκ, ή της Λωρίδας της Γάζας, της Γιουγκοσλαβίας παλιότερα, που εκπονούνται όταν ο ιμπεριαλισμός έχει ολοκληρώσει την ισοπέδωση των υποδομών ενός κράτους, οι πολίτες του οποίου καλούνται να ξαναπληρώσουν, αυτούς που τους κατέστρεψαν για να τους «ανοικοδομήσουν».
«Ευκαιρία» για το μεγάλο κεφάλαιο να αναδιοργανώσει την οικονομία της αγοράς, απλώνοντας τις δραστηριότητές του στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, χαρακτήρισε την οικονομική κρίση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ
Eurokinissi |
Με το μανδύα των «ανταλλαγών» πρότεινε ουσιαστικά την ιμπεριαλιστική διείσδυση αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Οτιδήποτε σημαντικό σπανίζει στο Βορρά, νέοι άνθρωποι, αγορές, ενέργεια, μπορεί να βρεθεί σε αφθονία μερικές εκατοντάδες, ίσως και λιγότερα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο Νότο, όπως και ο Νότος μπορεί να βοηθηθεί σημαντικά από το Βορρά με τεχνογνωσία, τεχνολογία, εμπειρία, οργάνωση, διακυβέρνηση, ώστε από κοινού να συμβάλουμε σε μια νέα προοπτική».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του έφερε και την πρόταση της «κυκλικής μετανάστευσης», ένα είδος «ανταλλαγών», περιγράφοντάς την σαν ένα ακόμα εργαλείο της ιμπεριαλιστικής διείσδυσης της ΕΕ στις άλλες μεσογειακές χώρες. Σε όλα αυτά βάζει και το «κερασάκι» της «πράσινης ανάπτυξης», που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εκμετάλλευση από τους καπιταλιστές των νέων «ευκαιριών» που δίνει η καταστροφή του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, που ο ίδιος ο καπιταλισμός προκαλεί. Μάλιστα, ο Γ. Παπανδρέου το είπε ανοιχτά. «Πιστεύω - είπε αναφερόμενος στο θέμα αυτό - ότι αποτελεί μια ευκαιρία και επιχειρηματική, αλλά και ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη».
Περιγράφοντας με ακόμα πιο κυνικό τρόπο την πρόταση της σοσιαλδημοκρατίας σχετικά με την καπιταλιστική και το πώς μπορεί αυτή να «αξιοποιηθεί» είπε: «Την πρόσφατη διεθνή κρίση θα πρέπει να τη δούμε, όχι μόνο ως ένα δράμα που επηρεάζει αρνητικά τόσους ανθρώπους, κυρίως φτωχότερα στρώματα, αλλά και μεσαίες τάξεις, αλλά και ως μία ευκαιρία. Μία ευκαιρία όπου θα πρέπει να αναδιαρθρώσουμε την οικονομία της αγοράς, σε μια νέα οικονομική, οικολογική και γεωπολιτική βάση».
Στο σημείο αυτό πρότεινε ως «απάντηση στις προκλήσεις που δημιουργεί σήμερα η χρηματοοικονομική κρίση» την «περιφερειακή συγκρότηση που θα αγκαλιάζει τις δύο όχθες της Μεσογείου, με τη δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς, αλλά και κανόνων για την ανάπτυξη νέων μορφών περιβαλλοντικής, εμπορικής, οικονομικής συνεργασίας, όπως έχουν κάνει οι χώρες της ΝΑ Ασίας». Για να προσθέσει: «Σ' αυτό βεβαίως πιστεύω ότι κυρίαρχος δεν μπορεί παρά να είναι ο ρόλος της Ευρώπης, και όταν λέω κυρίαρχος, εννοώ να οδηγεί και να συμβάλει καθοριστικά στις εξελίξεις η ίδια η Ευρώπη». Το πρόβλημα όμως, είπε, είναι ότι η Ευρώπη «κυριαρχείται από δυνάμεις νεοσυντηρητικές που πολλές φορές λειτουργούν φοβικά απέναντι στις εξελίξεις».
Ο Γ. Παπανδρέου δεν παράλειψε να εκφράσει και το θαυμασμό του στον Αμερικανό πρόεδρο Μπ. Ομπάμα, κατηγορώντας τη «νεοσυντηρητική» Ευρώπη ότι «δείχνει μια αμηχανία απέναντι σε μια Αμερική που με τον πρόεδρο Ομπάμα παίρνει πρωτοβουλίες, αναιρώντας πολλές από τις πολιτικές του προέδρου Μπους, ανοίγοντας δυνατότητες για πιο συγκροτημένες πολυμερείς διαδικασίες συγκρότησης νέων περιφερειακών, αλλά και παγκόσμιων φορέων, και η Ευρώπη δείχνει δυστυχώς, με τη συντηρητική της ηγεσία, και πάλι αμήχανη».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να συγκαλύψει τις ευθύνες του κόμματός του στη βαθιά αντιδραστική πολιτική που σηματοδοτούν στρατηγικές συμφωνίες της ΕΕ, λέγοντας ότι «κυριαρχεί ακόμα στην Ευρώπη η αντίληψη ότι θα τα λύσει όλα η αγορά και, βεβαίως, το δόγμα του Μάαστριχτ που για την κρίση, ειδικά τώρα, δεν είναι το καλύτερο εργαλείο, για να αντιμετωπίσει, όχι τον πληθωρισμό που δεν είναι η απειλή, αλλά την ύφεση και την ανεργία».
Επίσης ζήτησε τον «εξανθρωπισμό» του ιμπεριαλισμού προτείνοντας «η Ευρώπη, να παίξει ένα σημαντικό ρόλο, να δώσει μια απάντηση και ευρύτερα, αλλά και στην περιοχή, για τον εξανθρωπισμό αν θέλετε της παγκοσμιοποίησης». Ανάγοντας την ανταγωνιστικότητα σε δόγμα της σοσιαλδημοκρατίας ανέφερε: «Είναι σημαντικό αυτό, διότι τελικά εγώ θεωρώ, και ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ότι και η ανταγωνιστικότητα περιλαμβάνει και το αίσθημα της ασφάλειας που πρέπει να έχει ο πολίτης στην κοινωνία μας. Ασφάλεια για τη ζωή του, αλλά και ασφάλεια για τη δουλειά του, για την υγεία του, την παιδεία του, τη σύνταξή του».
Μια αναδρομή στους κυριότερους σταθμούς της προσπάθειας της ΕΕ, μέσα από αντιθέσεις, να προωθήσει τα επιχειρηματικά της συμφέροντα στις τρίτες χώρες
Eurokinissi |
Στις 15 Νοέμβρη 1995, οι, τότε, χώρες - μέλη της ΕΕ, σε μια ευρεία Σύνοδο με τη συμμετοχή εκπροσώπων και από τις παράκτιες, στη Μεσόγειο, χώρες, αποφάσισαν τη «σύσφιγξη των δεσμών» τους και την «ενίσχυση της συνεργασίας» τους, αρχής γενομένης, όπως είναι αυτονόητο, από τις εμπορικές συναλλαγές, την πραγματοποίηση επενδύσεων από ευρωπαϊκά κεφάλαια σε ποικίλους τομείς με αιχμή του δόρατος την ενέργεια και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των, εκτός ΕΕ, μεσογειακών χωρών, τη σύναψη συμφωνιών για την ασφάλεια κλπ. Το 1995, το κλίμα θεωρήθηκε εξαιρετικά ευνοϊκό, καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη η ισραηλινο-παλαιστινιακή «ειρηνευτική διαδικασία» υπό τη Συμφωνία του Οσλο, και η Ιορδανία είχε υπογράψει συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ μετά την Αίγυπτο. Οι εξελίξεις, όμως, δε δικαίωσαν την αισιοδοξία.
Οι προσπάθειες επαναλήφθηκαν και εντάθηκαν με την ανάληψη της Προεδρίας της Γαλλίας από τον Νικολά Σαρκοζί. Ο Σαρκοζί δεν έκρυψε ούτε στιγμή την πρόθεσή του να προχωρήσει σε «επισημοποίηση» της συνεργασίας των μεσογειακών χωρών, μέσα από τη δημιουργία μιας Μεσογειακής Ενωσης, με το γαλλικό κεφάλαιο, φυσικά, να διαδραματίζει όχι μόνο ρόλο ηγέτη, αλλά και αυτόν του «συνδέσμου» του «Ελ Ντοράντο» της νότιας και ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κεφάλαια. Οπως ήταν αναμενόμενο, τα σχέδια Σαρκοζί προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις άλλων ιμπεριαλιστικών ευρωπαϊκών δυνάμεων, με τη Γερμανία να αναλαμβάνει να «κόψει τη φόρα» στον νεοφώτιστο ένοικο των Ηλυσίων Πεδίων.
Μετά από αλλεπάλληλες επαφές, Σαρκοζί και Μέρκελ συμφωνούν στις 3 Μάρτη ότι η όποια «Μεσογειακή Ενωση» θα ενταχθεί στην «Πρωτοβουλία της Βαρκελώνης», δηλαδή θα εξασφαλίζεται ίση συμμετοχή σε όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ (ανάλογα, φυσικά, με τη δυναμική και την ευρωστία της αστικής τάξης εκάστης) στην όποια θεσμοποιημένη «συνεργασία» με τις τρίτες μεσογειακές χώρες. Η συμφωνία Μέρκελ - Σαρκοζί υιοθετείται στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής στις 13 - 14 Μάρτη 2008. Στη διακήρυξή της, η «Ενωση για τη Μεσόγειο» υιοθετεί τους παρακάτω στόχους:
Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, για τις ομιλίες Παπανδρέου - Μπακογιάννη στο χτεσινό συνέδριο του ΣΕΒ
Για τις ομιλίες του Γ. Παπανδρέου και της Ντ. Μπακογιάννη στο Συνέδριο που διοργάνωσε ο ΣΕΒ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει σε σχόλιό του: «Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και η υπουργός Εξωτερικών με τις σημερινές τους ομιλίες συναγωνίστηκαν μπροστά στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για το ποιος καλύτερα, η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να υπηρετήσει τα επικίνδυνα για τους λαούς συμφέροντα και σχέδια των μονοπωλίων στην ευρύτερη περιοχή. Τα παραδείγματα των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής, του Ιράκ, του Αφγανιστάν αποδεικνύουν ότι τα συμφέροντα και οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών οδηγούν σε πολέμους, φτώχεια, οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες».
Σε σχόλιό του για την ομιλία του προέδρου του ΣΕΒ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει: «Ο ισχυρισμός του προέδρου του ΣΕΒ ότι οι βιομήχανοι πληρώνουν τα βάρη της κρίσης είναι ένα ακόμη στοιχείο του ταξικού θράσους τους. Η δίψα των βιομηχάνων για κέρδη δε σβήνει. Οσο περισσότερο εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους με τη βοήθεια των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ τόσο αποθρασύνονται».