Ούτε ένα μνημόσυνο της προκοπής δεν της κάνανε στα 35 χρόνια της. Από γνώθι σ' αυτόν, επειδή, δηλαδή, δεν μπορούν να κρύψουν ότι η «μακριά και αδιάλειπτη δημοκρατία», η «καλύτερη δημοκρατία» κι άλλα τινά δεν είναι άλλο από ένα σάπιο σύστημα χωρίς γιατρειά; 'Η, γιατί ακόμα κι αυτό το πράγμα με τον κοινοβουλευτικό φερετζέ τους αυτοαποκαλύπτεται ως ακόμα πιο σκληρή εφαρμογή της δικτατορίας των μονοπωλίων, που είναι και η ουσία αυτού που ονομάζουν δημοκρατία;

Οποιος κι αν είναι ο λόγος για τον χωρίς λαμπρότητα χτεσινό γιορτασμό, καμία θλίψη για το σύστημά τους. Εχουμε μπόλικη δική μας θλίψη. Μόλις προχτές δημοκρατικότατα μια εργάτρια στην Κοζάνη δε γύρισε στο σπίτι. Το ίδιο κι ένας συνάδελφός της που χάθηκε σε ένα χαντάκι στην Κατερίνη.

Κι αυτά είναι δυο μόνο από τα κραυγαλέα εγκλήματα που έγιναν στο όνομα του δημοκρατικού δικαιώματος του καπιταλιστή να βγάζει κέρδος από την ίδια τη ζωή των εργατών. Τα στοιχεία που παρουσίασε προχτές το ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη μιλούν για πογκρόμ στα εργατικά δικαιώματα. Μιλάνε για χιλιάδες εργάτες που δεν ξέρουν πώς ξημερώνει η μέρα. Είναι απλά πρόβλημα «ποιότητας» της δημοκρατίας αυτό, όπως διατείνεται ο ΣΥΝ; Ναι, αν θέλεις να τα 'χεις καλά και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.

Οπως στην περίπτωση του ιδρύματος Νιάρχου, όπου ο ένας βουλευτής του ΣΥΝ ψηφίζει υπέρ επί της ουσίας, ο άλλος κατά λόγω διαδικασίας, κι όλοι μαζί τα 'χουν καλά με όλους. Για να μπορούν μετά να επιμένουν ότι αυτό είναι η «αριστερά», ένας όρος γιαλαντζί, που ακριβώς γιατί χωράει και το θύμα και το θύτη, τον χρησιμοποιούν για να καλύψουν ότι τα πάντα γύρω μας είναι έκφραση ενός διαρκούς, αδυσώπητου ταξικού πολέμου. Ενός πολέμου στον οποίο κανείς πια δεν μπορεί να είναι «κάπου στη μέση». Γιατί η «μέση» ήταν πάντα υπέρ της κυρίαρχης τάξης. Οσο κι αν ενοχλεί τους κατά «καρτερικόν αριστερούς» αυτό, είναι ωμή η πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια εργατών, οι οποίοι από μια τέτοια «αριστερά» έχουν κληθεί ξανά και ξανά να παλέψουν για την «ποιότητα» της εκμετάλλευσής τους, αντί το απλό, όσο και δύσκολο, να μαζέψουν τις δυνάμεις τους, να τις συγκεντρώσουν σ' ένα και μοναδικό στόχο: Να συντρίψουν το σύστημα που τους συντρίβει.

Πάμε γι' άλλα: Η νομοτέλεια εκφράζεται στις εξελίξεις περί τον ΟΤΕ. Το μεγάλο κεφάλαιο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο τρώγοντας τους ανταγωνιστές του. Και η απορία του «αντιεξουσιαστή» αρπάζεται από τις εξελίξεις στον ΣΥΝ για να παραδώσει μαθήματα κυβερνητισμού συνολικά στην «αριστερά». Συνδέονται αυτές οι εξελίξεις: Η «Ελευθεροτυπία» ως «αντιεξουσιαστική» έχει δώσει μάχες για τα δικαιώματα - πού τα βρήκαν άραγε; - των «εναλλακτικών» παρόχων ενάντια στο μονοπώλιο του ΟΤΕ. Σ' αυτή την προσπάθεια να περάσει η αντίληψη περί καλού και κακού καπιταλιστή, ο ΣΥΝ έπαιξε το ρόλο του, όταν οι συνδικαλιστές του φρόντιζαν μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ να διαλυθεί μεν ο τότε κρατικός ΟΤΕ, αλλά αυτό να γίνει με σεβασμό στους κανόνες του ανταγωνισμού, γιατί ο ανταγωνισμός των καπιταλιστών - σύμφωνα με την αντίληψή τους - είναι που φέρνει την ποιότητα προς όφελος των καταναλωτών (να, ένα σημείο ακόμα όπου η υπογραφή τους στο Μάαστριχτ καθορίζει κάθε λεπτομέρεια των θέσεών τους). Ηρθε όμως η νομοτέλεια να δείξει πως καπιταλισμός και υγιής ανταγωνισμός είναι ένα παραμύθι με γνωστό τέλος. Ο λύκος πάντα τρώει την κοκκινοσκουφίτσα.

Πώς το λέγανε παλιά; Καλός ο καπιταλισμός, αλλά χωράει λίγους. Ε, οι εξελίξεις στις επικοινωνίες βεβαιώνουν το γεγονός. Καλός ο καπιταλισμός για τους καπιταλιστές που μπορούν να παραμείνουν καπιταλιστές, δηλαδή να μεγεθύνονται διαρκώς τρώγοντας τους γύρω τους. Οτι κλαίγονται τώρα οι «εναλλακτικοί πάροχοι» γιατί το θηρίο, ο ΟΤΕ, δηλαδή η «Ντόιτσε Τέλεκομ», βγαίνει καβάλα στο παιχνίδι και μάλιστα έτσι που να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι οι παρακάτω αεριτζήδες, δείχνει απλά το αδιέξοδό τους. Με τον ένα ή τον άλλο καπιταλιστή, οι εργάτες γνωρίζουν πως έχουν πληρώσει πολύ ακριβά το παραμύθι της νέας τεχνολογίας. Σε δημόσιο δίκτυο κερδοσκοπούν και ο ΟΤΕ και οι άλλοι. Συμφέρον για τους εργάτες είναι μόνο η κατάργηση κάθε εκμεταλλευτή.

Ασχετο: Απλή η αναλογία: Κάθε που σφάζονται στο ΣΥΝ, γράφει κι ένα άρθρο ο Καρτερός για το ΚΚΕ. Που σημαίνει ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα στον ΣΥΝ ο Καρτερός θα κάνει διακοπές με το «λάπτοπ» στην παραλία για να προλαβαίνει. Εκτός κι αν αναθέσει τη δουλειά υπεργολαβία στη γνωστή «διαφημιστική»...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΥΓΕΙΑ και πρόσβαση όλων σε πρόληψη και θεραπεία

ΤΑ ΝΕΑ: Προεκλογικά τσεκ σε 50.000 επαγγελματίες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Φοβάμαι το αύριο»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΧΑΠΙ - ΦΡΕΝΟ στο λευκό θάνατο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Εξελίσσονται βαθμολογικά όπως οι μόνιμοι

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΕΚΛΟΓΩΝ όλα τα κόμματα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Νάρκη» 250 δισ. στην αγορά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Κορυφώνεται η σύγκρουση με αφορμή τον Πρόεδρο

ΕΘΝΟΣ: ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ το κράτος κερδίζει

Ο ΛΟΓΟΣ: ΣΤΟΧΟΣ να βγούμε από την κρίση

Η ΑΥΓΗ: 36.000 απολύσεις και 9.000 λουκέτα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο πύρινος εφιάλτης επιστρέφει

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΜΕ ΣΚΛΗΡΗ ΑΝΤΙΤΟΥΡΚΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

«Συνηθίζουμε να λέμε ότι από το 1974 η χώρα ζει την πιο μακριά και αδιάλειπτη περίοδο Δημοκρατίας. Οντως έτσι είναι. Επειδή όμως δεν έχουμε πλέον ως μέτρο σύγκρισης τη χούντα ούτε το μετεμφυλιακό κράτος, ο πήχης μπαίνει ψηλά. Μας επιτρέπει να ενδιαφερόμαστε και για την ποιότητα της Δημοκρατίας και να αξιολογούμε όχι μόνον το θεσμικό πουκάμισο ή τον σκελετό του πολιτεύματος, δηλαδή τις εκλογές, τη δεδηλωμένη κλπ. αλλά και το περιεχόμενο» (η θέση του ΣΥΝ, στο κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ).

«Η συμπλήρωση 35 χρόνων από την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας προσφέρεται για προβληματισμό στο λαό και τη νεολαία, προκειμένου να βγουν συμπεράσματα από τη λεγόμενη "καλύτερη δημοκρατία που έχουμε γνωρίσει". Οι χιλιάδες νεκροί στους χώρους δουλειάς, η εργοδοτική τρομοκρατία, οι απολύσεις απεργών και οι διώξεις συνδικαλιστών, η περικοπή εργασιακών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων, είναι μερικές από τις αποδείξεις ότι η υπάρχουσα δημοκρατία είναι ταξική και υποκριτική. Από την άλλη, η ένταση του αντικομμουνισμού, που αναπτύσσεται ενιαία στην ΕΕ, εκφράζεται και στην Ελλάδα από τα αστικά κόμματα, με σκοπό να χτυπηθεί συνολικότερα το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ο αντικομμουνισμός πηγαίνει χέρι χέρι με το ρατσισμό, τις χαφιεδοκάμερες, τις τράπεζες DNA, τις διώξεις των οικονομικών μεταναστών και των πολιτικών προσφύγων. Επιβεβαιώνεται ανάγλυφα ότι αυτό το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο, δε γιατρεύεται. Ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, οι εργαζόμενοι έχουν να επιλέξουν το δικό τους δρόμο: Αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, αποφασιστική ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ισχυρό ΚΚΕ, για τη λαϊκή αντεπίθεση. Για να ανοίξει ο δρόμος της φιλολαϊκής προοπτικής, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία» (από την ανακοίνωση του ΚΚΕ στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).