Μέσα σε ένα μήνα, δύο εργάτες στη ΛΑΡΚΟ δε γύρισαν σπίτι τους μετά τη δουλειά, επειδή τα μέτρα για τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων μειώνουν τα κέρδη.

Η ΛΑΡΚΟ συμμετείχε στο πρόγραμμα «Επόμενη Μέρα» για την αποκατάσταση του ανθρώπινου δυναμικού και του περιβάλλοντος στην Εύβοια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, στηρίζοντας τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «PRAKSIS».

* * *

Η πολυεθνική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας «WIND», το ίδιο διάστημα απέλυσε δύο συνδικαλίστριες, επειδή πρωτοστατούσαν στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων της εταιρείας και του κλάδου των τηλεπικοινωνιών.

Η «WIND» στηρίζει με την προσφορά εξοπλισμού το Σωματείο Εθελοντικών Δυνάμεων Δασοπυρόσβεσης και Διάσωσης Ροδόπολης.

* * *

Οι δύο παραπάνω περιπτώσεις είναι μόνο μια μικρή γεύση από την ατέλειωτη λίστα της υποκριτικής και επιλεκτικής «ευαισθησίας» που προβάλλουν οι επιχειρήσεις και με αφορμή τις καταστροφικές πυρκαγιές. Το ενδιαφέρον του κεφαλαίου για τον άνθρωπο και τη φύση, εκ των πραγμάτων, μόνο κάλπικο μπορεί να είναι. Οι κεφαλαιοκράτες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν βαλθεί να οργανώσουν ένα κίνημα εθελοντών. Ενα καλά οργανωμένο σύστημα εθελοντισμού, που θα παρεμβαίνει «πυροσβεστικά» σε διάφορους τομείς.

Το καπιταλιστικό κράτος, η Τοπική Διοίκηση, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) και οι επιχειρήσεις συμπράττουν, ώστε η προστασία των δασών να γίνει υπόθεση ενός «κινήματος» εθελοντών και κάποιων ΜΚΟ. Ενός «κινήματος» ενεργών πολιτών που θα συντονίζονται από το κράτος και τις επιχειρήσεις, θα ψευτοχρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα μονοπώλια, υπό ένα όρο: Να μη θίγει αυτό το «κίνημα» το ζήτημα της ιδιοκτησίας της γης. Να μην αντιπαλεύει τη γη - εμπόρευμα και παράλληλα να ανοίγει το δρόμο για να «εποπτεύονται» οι δασικές εκτάσεις, οι παραλίες, οι ορεινοί όγκοι από το μεγάλο κεφάλαιο.

Η ΜΚΟ «WWF Ελλάς» τείνει να γίνει ο μέγας ειδήμων, ο επιστημονικός σύμβουλος γύρω από τη διαχείριση των ορεινών όγκων και των δασών, καθώς και ο οργανωτής της υπόθεσης του εθελοντισμού, της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης στην Ελλάδα.

Την ίδια στιγμή οι σχέσεις της περιβαλλοντικής ΜΚΟ με το μεγάλο κεφάλαιο - ιδιαίτερα με το Κοινωφελές Ιδρυμα Λάτση και τη Eurobank - είναι πολύ στενές. Η WWF Ελλάς - ανάμεσα σε άλλα - έχει αναλάβει να υλοποιήσει το τριετούς διάρκειας πρόγραμμα στήριξης των πυροπλήκτων του 2007 του Ιδρύματος και της τράπεζας «Είναι καθήκον μας». Οι δράσεις του προγράμματος διευκολύνουν τον καπιταλιστικό όμιλο να μεγαλώσει τις δουλειές του, αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο τις πυρκαγιές. Παράλληλα, επιδιώκουν να ενισχύσουν τον εθελοντισμό υπό τη σκέπη των καπιταλιστών.

Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι στα πλαίσια του προγράμματος το Ιδρυμα και η Eurobank:

• Χορήγησε δάνεια σε χιλιάδες μεσαίου μεγέθους επιχειρηματίες, αγρότες, κτηνοτρόφους σε 14 νομούς της χώρας.
• Χρηματοδότησε πρόγραμμα εκπαίδευσης γεωπόνων των πυροπλήκτων περιοχών για να εκπαιδεύσουν με τη σειρά τους χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφους σε εναλλακτικές καλλιέργειες και σε πρότυπες μεθόδους αξιοποίησης του ζωικού πλούτου! Ιδρυσε δε ειδικό ...μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προφανώς για να αλλάξει η αγροτική φυσιογνωμία της τοπικής οικονομίας και να έρθουν οι καπιταλιστικές επενδύσεις σαν ώριμο φρούτο.
• Θα δωρίσει Μέσα Ατομικής Προστασίας και Επιχειρησιακό Εξοπλισμό σε μια σειρά εθελοντικές οργανώσεις που επελέγησαν από τη WWF Ελλάς.
• Διέθεσε 3.000 πυροσβεστικές στολές στον Εθελοντή Πυροσβέστη του Πυροσβεστικού Σώματος.
• Το 2008 ενίσχυσε 140 εθελοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται για τη δασοπροστασία και τη δασοπυρόσβεση.

Ταυτόχρονα, η ΜΚΟ και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων υπέγραψαν στις 15 Μάη 2008 Μνημόνιο Συνεργασίας με το οποίο όλοι σχεδόν οι τομείς της πολιτικής για την προστασία, ανάπτυξη, διαχείριση και παρακολούθηση του δασικού πλούτου της χώρας εκχωρούνται ουσιαστικά από το κράτος σε μια ΜΚΟ! Και βέβαια κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι στο όνομα κάποιων οικονομικών παραγόντων και χορηγών που πιθανότατα θα εκπροσωπεί η WWF δεν θα ανοίξουν νέοι δρόμοι κερδοφορίας μέσω της λεγόμενης «πράσινης» ανάπτυξης. Εξάλλου, όλο και πιο συχνά ακούγεται πλέον η άποψη (σ.σ. από περιβαλλοντικά «ευαίσθητους» ομίλους όπως του Αλαφούζου, που έχει το ΣΚΑΪ, την «Καθημερινή», αλλά και άλλους): «Αν το κράτος και οι δήμοι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους, ας αφήσουν τον ιδιωτικό τομέα»... Για να «μπει» όμως ο ιδιωτικός τομέας χρειάζεται στήριξη και επικάλυψη από τα λαϊκά στρώματα. Αυτό το ρόλο έρχονται να παίξουν οι ΜΚΟ και ο εθελοντισμός.

Η προστασία των δασών, η πρόληψη και η κατάσβεση των πυρκαγιών απαιτεί ένα γερό σύστημα Πολιτικής Προστασίας από το κράτος. Βέβαια το καπιταλιστικό κράτος, αν πραγματικά ήθελε να προστατέψει τα δάση δε θα θέσπιζε μια σειρά νόμους που οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών. Στο όνομα της έλλειψης χρημάτων, έρχεται η «ιδιωτική πρωτοβουλία» και η «Κοινωνία των Πολιτών» να αναπληρώσουν το κενό.

Ενα τέτοιο κίνημα εθελοντισμού δε θα αποκαλύψει ποτέ στο λαό, ότι χρήματα υπάρχουν, αλλά δε δίνονται ποτέ για να ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα, ούτε για να προστατευτεί το περιβάλλον. Δίνονται για να ενισχυθεί το κεφάλαιο, κι έπειτα οι επιχειρήσεις έρχονται και το παίζουν «σωτήρες» μοιράζοντας ψίχουλα, για μια δασοπροστασία προσαρμοσμένη στις επενδυτικές τους ορέξεις. Ο εθελοντισμός των καπιταλιστών συναινεί στο ότι το «κράτος δεν έχει λεφτά για όλα», γιατί σε αυτούς έχει δοθεί «ζεστό» χρήμα από τα κρατικά ταμεία και στο όνομα της έλλειψης χρημάτων θα διευρυνθούν οι τομείς που δραστηριοποιούνται.

Ενα τέτοιο κίνημα δεν θα αποκαλύψει ποτέ στο λαό, ότι η ρίζα των πυρκαγιών βρίσκεται στη δυνατότητα αγοράς και πώλησης της γης. Δε θα μιλήσει για τους δασοκτόνους νόμους που έχουν ψηφίσει οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Θα είναι γέννημα και έρμαιο του μεγάλου κεφαλαίου.

Η αυθεντική λαϊκή πρωτοβουλία και οργάνωση για την προστασία των δασών, των ορεινών όγκων, της θάλασσας και όλου του φυσικού πλούτου της χώρας δεν έχει τίποτα κοινό με τον εθελοντισμό που οργανώνεται από τις επιχειρήσεις. Οι εργάτες, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία πρέπει να οργανώσουν το δικό τους ρωμαλέο κίνημα απέναντι στον εθελοντισμό των μονοπωλίων. Ενα κίνημα, οργανωμένο, με επικεφαλής την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της και τον οργανωμένο στους δικούς του μαζικούς φορείς λαό, που θα βάλει «μπουρλότο» στην εκμετάλλευση της γης με σκοπό το κέρδος. Τα λαϊκά στρώματα πρέπει σήμερα περισσότερο από ποτέ να επαγρυπνούν και να εμποδίσουν τα καπιταλιστικά σχέδια, που είναι «εμπρηστικά» για τα δάση και τη ζωή συνολικά.