Με την παρουσία εκατοντάδων συντρόφων, φίλων και συμπατριωτών, έγινε την Κυριακή στην Αμφισσα η πολιτική κηδεία του σ. Λουκά Γκούνη
Ο σ. Λουκάς Γκούνης
Ενα διαλεχτό τους παιδί, ένα σύντροφο που άφησε στο διάβα του βαθιά χαρακιά στη γη με τη στάση της ζωής του, αποχαιρέτησαν το μεσημέρι της Κυριακής η Αμφισσα, η Φωκίδα, η Ρούμελη, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Τον σύντροφο Λουκά Γκούνη, μέλος της ΚΝΕ από το 1977, μέλος του ΚΚΕ από το 1982, της ΚΕ του ΚΚΕ από το 15ο και το 16ο Συνέδριο, της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου από το 17ο, στέλεχος του μαζικού λαϊκού κινήματος από τα φοιτητικά του χρόνια στη Βιομηχανική Σχολή, αργότερα στην Εθνική Τράπεζα και υποψήφιο βουλευτή του Κόμματος στην περιοχή.
Μαχητής ως την ύστατη ώρα που πάλευε με την ανίατη αρρώστια, ο σύντροφος Λουκάς Γκούνης κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία στα ριζά της Γκιώνας με αγνάντι τον Παρνασσό. Τη συντρόφισσά του στη ζωή και τον αγώνα, την Αργυρώ, και τις κόρες του, τη Γεωργία, την Ελένη, τη Χαρίκλεια, τον πατέρα του, τον μπαρμπα - Γιώργη, συντρόφεψαν στο τελευταίο «αντίο», στην τελετή που έγινε στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας, πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τα μέλη του ΠΓ Δ. Γόντικα, Δ. Κουτσούμπα, Γ. Μαρίνο και Κ. Παρασκευά, αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ, της Επιτροπής Περιοχής του ΚΚΕ με επικεφαλής το Γραμματέα της και μέλος της ΚΕ, Γιάννη Παναγή, και της Επιτροπής Περιοχής της ΚΝΕ, εκατοντάδες σύντροφοι, εργάτες και υπάλληλοι της περιοχής.
Πάλεψε μια ζωή για το καλό του λαού
«Αποχαιρετάμε σήμερα ένα από τα στελέχη του ΚΚΕ που αφιέρωσε τη ζωή του στην πάλη για το καλό του λαού, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, για την αλλαγή της κοινωνίας, για το σοσιαλισμό», είπε εκ μέρους της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ ο Σήφης Κωτσαντής. «Ο σύντροφος Λουκάς - συνέχισε - έζησε κι έφυγε αλύγιστος. Στάθηκε όρθιος στις δυσκολίες, αταλάντευτος, αποφασιστικός στην υπόθεση και στα ιδανικά του ΚΚΕ. Τον διέκρινε η λεβεντιά, η αγωνιστικότητα. Ακόμη κι όταν η ανίατη αρρώστια τον έριξε στο κρεβάτι δεν έπαψε να παλεύει, να δίνει κουράγιο και θάρρος στους άλλους συντρόφους, να ανησυχεί, να συμβουλεύει για τη δουλειά του Κόμματος, για την ισχυροποίησή του. Ο σ. Λουκάς ήταν σεμνός, ανιδιοτελής, όπως πρέπει στους λαϊκούς αγωνιστές, στους κομμουνιστές, και πάντα πρόθυμος να προσφέρει από οποιαδήποτε θέση - είτε σαν μέλος της ΕΠ Ανατ. Στερεάς, είτε σαν μέλος της ΚΕ - στην υπόθεση να ανθρωπέψει ο άνθρωπος, στην υπόθεση της εργατικής τάξης.
Μια διαδήλωση, ο αποχαιρετισμός στους δρόμους της Αμφισσας
Είχε τη σεμνότητα εκείνη των τίμιων αγωνιστών που αφήνουν τα έργα τους, τις πράξεις τους να μιλήσουν γι' αυτούς. Ηταν αγαπητός στους συντρόφους και στον κόσμο που συναναστρεφόταν. Είχε την ικανότητα να αφουγκράζεται και να συνδέεται με τους ανθρώπους της δουλειάς και στις πιο δύσκολες στιγμές να εμπνέει αισιοδοξία (...). Θυμόμαστε τη σταθερότητά του στις αρχές του Κόμματος, την αποφασιστικότητα στις δύσκολες στιγμές της κρίσης του '91, ενάντια στη διαλυτική δουλειά των αποστατών. Αντιπάλευε τον οπορτουνισμό και το συμβιβασμό, κάθε φαινόμενο συναίνεσης και ταξικής συνεργασίας. Πάλευε ενάντια σ' αυτούς που εγκατέλειψαν τον αγώνα, τους ριψάσπιδες που πέρασαν απέναντι».
Ανεξίτηλο το στίγμα του
Τον σύντροφο που «η χαμοζωή δεν ήταν ποτέ καλή ζωή γι' αυτόνε» χαιρέτησε από τη ΝΕ Φωκίδας ο Γραμματέας της, Νίκος Αγγελόπουλος, σημειώνοντας: «Η σκληρή ζωή του αγώνα είναι αυτή που στην ιστορία έδινε πάντα το παράδειγμα του τι σημαίνει άνθρωπος, έτσι που όταν φεύγει κανείς να έχει αφήσει πίσω ανεξίτηλο το στίγμα του. Εσύ, σύντροφε Λουκά, στη ζωή έβλεπες το δάσος κι όχι το δέντρο. Μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, μέσα από τη συνειδητή δράση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο θεωρούσες ότι αποκτά περιεχόμενο, ιδεώδη και ιδανικά η ζωή ενός ανθρώπου».
Εκ μέρους των νέων κομμουνιστών της Φωκίδας χαιρέτησε η σ. Γεωργία Καλατζάκου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, λέγοντας: «Αισθανόμαστε ότι χάνουμε έναν πολύ δικό μας άνθρωπο, ένα σύντροφο που μας φρόντιζε και μας αγαπούσε. Ιδιαίτερα σε χαιρετούμε εκείνη η ομάδα των νέων παιδιών που μετά την κρίση μας μάζεψες και με απέραντη υπομονή, στοργή και κατανόηση συνέβαλες καθοριστικά να χτίσουμε σιγά σιγά μια στέρεη αγωνιστική προσωπικότητα (...). Είμαστε όλοι μαχητές στη γραμμή του Κόμματος. Ξέρουμε ότι πρέπει να δυναμώσουμε τις προσπάθειες ακολουθώντας το δικό σου παράδειγμα και θα το πράξουμε». Χαιρετισμό στο νεκρό απηύθυναν «από τους συντρόφους της εφηβείας» η Μαρία Νιόση κι από τους υπαλλήλους της Εθνικής Τράπεζας ο Κώστας Μπακάλης.
Τι «ξεχνάει» ο Ανδριανόπουλος;
Ηταν θέμα χρόνου, στο γαϊτανάκι που έχουν στήσει τα πολιτικά και εκδοτικά μεγαλοσυμφέροντα, για να βγάλουν λάδι το αστικό πολιτικό σύστημα, τσουβαλιάζοντας τους πάντες στον ντορβά με τις μίζες, να διεκδικήσουν ρόλο οι κάθε λογής πρόθυμοι και μη εξαιρετέοι. Ενας από αυτούς είναι και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Ο οποίος βρίσκει βήμα (πού αλλού;) στην «Ελευθεροτυπία», για να ανακυκλώσει με εικασίες (!) την προβοκάτσια που πριν από αυτόν ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας ο Βότσης, ο Κοροβέσης, ο Μπέης (και ποιος ξέρει πόσοι ακόμα θα ακολουθήσουν). Ο Ανδριανόπουλος συμπεραίνει ευθύς εξαρχής ότι «ο Περικλής Κοροβέσης είπε απλά αυτά που όλοι γνωρίζουν. Αλλά κανένας δεν τολμάει να ομολογήσει». Εχει στοιχεία για να το πει αυτό; Φυσικά όχι! Αλλωστε, στην προβοκάτσια δε χρειάζονται στοιχεία, γι' αυτό και τη λένε προβοκάτσια. Στη συνέχεια του άρθρου, θέτει διάφορα ερωτήματα και στήνει μια συλλογιστική που αφορά τον ίδιο και μόνο, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι και τα κόμματα που συμμετείχαν στην κυβέρνηση Ζολώτα «τα πήραν» από τη «Ζήμενς». Αρα, κακώς αγιοποιείται «η Αριστερά», λέει ο Ανδριανόπουλος. Και ισχυρίζεται πως η διαφθορά δεν «εμφιλοχωρεί μοναχά στους χώρους της Δεξιάς και των καπιταλιστικών κυκλωμάτων», αλλά αφορά και την «Αριστερά».
Πρώτος στόχος του Ανδριανόπουλου και όλων των άλλων είναι να αποτυπωθεί στη λαϊκή συνείδηση το «όλοι ίδιοι είναι, άρα αθώοι του αίματος η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ». Υπάρχει όμως και κάτι βαθύτερο. Λίγες αράδες πιο κάτω, ο Ανδριανόπουλος προσπαθεί να πείσει ότι η διαφθορά είναι ίδιον του κράτους και όχι των ιδιωτών. Και επειδή παραδοσιακά η αριστερά είναι υπέρ του «περισσότερου κράτους», επί της ουσίας στους κόλπους της δικής της ιδεολογίας εκκολάπτεται η διαφθορά. Λέει χαρακτηριστικά: «Ποιος όμως υποστηρίζει τη μονοπωλιακή σχεδόν παρουσία του κράτους στα κυρίαρχα ύψη της οικονομίας; Ενα καθεστώς οικονομικό δηλαδή όπου το κράτος αποφασίζει για το ποιος θα γίνει πλούσιος και ποιος φτωχός; Οχι βέβαια οι καπιταλιστές, οι νεοφιλελεύθεροι ή γενικά οι γνήσιοι "δεξιοί"». Μετά από αυτά, έντεχνα ακολουθεί η λάσπη για τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου από τον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό, κατά τον Ανδριανόπουλο, ξεπήδησαν οι πιο διεφθαρμένοι επιχειρηματίες. Είναι γνωστό πως η λάσπη «πιάνει» καλύτερα, αν τη σερβίρεις με ιδεολογικοπολιτικές τσιριμόνιες. Γιατί τέτοιες είναι οι ερμηνείες του Ανδριανόπουλου. Τώρα το γιατί ξεχωρίζει το κράτος των καπιταλιστών από τους καπιταλιστές, έντεχνα, είναι φανερό. Δεν μπορεί αλλιώς να κατασκευάσει είδηση εκεί που δεν υπάρχει. Και επειδή οι αστοί, προκειμένου να βγάλουν λάδι το σύστημά τους και να σερβίρουν πιο πειστικά τον αντικομμουνισμό προβάλλουν το κράτος αταξικά, (ίδιο το κράτος και στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό λέει ο επί παντός επιστητού θεωρητικός των αστών), πετά τη λάσπη στο σοσιαλισμό, μιλώντας για τους καπιταλιστές μετά την αντεπανάσταση, ως δημιούργημα του σοσιαλισμού. Απίθανος ο τύπος!
Είναι φανερό ότι ο λόγος του στρέφεται ενάντια στο ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που όχι μόνο υπερασπίζεται το Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά στη βάση της πείρας από τη Σοσιαλιστική οικοδόμηση παλεύει για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, την ανατροπή του καπιταλισμού. Αυτό πονάει τον Ανδριανόπουλο και την τάξη που υπηρετεί. Γι' αυτό και στα γραπτά του βάζει την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω. Λέει πως το κράτος παράγει τη διαφθορά, τη διαπλοκή. Σκόπιμα κρύβει πως η διαπλοκή χρειάζεται δύο: το καπιταλιστικό κράτος και τους ιδιώτες που υπηρετεί, τα μονοπώλια. Τα οποία το ΚΚΕ αντιπαλεύει και θέλει την κατάργησή τους. Σ' αυτό το Σοσιαλιστικό κράτος για το οποίο παλεύει το ΚΚΕ, αυτό το κράτος που για πολλά χρόνια οικοδόμησε ο Σοβιετικός λαός, δεν υπήρχε η διαπλοκή με τη φάρα των αστών, επειδή ακριβώς δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία. Εξέλιπε δηλαδή η αιτία της διαφθοράς και της διαπλοκής, που στο καπιταλιστικό σύστημα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Αυτό το σύστημα υπερασπίζεται ο Ανδριανόπουλος και η τάξη του. Και προκειμένου να το θωρακίσει, συκοφαντεί το Σοσιαλισμό και το ΚΚΕ.
Feeds
