ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υποκριτική ψευτο-αντιπαράθεση διαχειριστών

Γρηγοριάδης Κώστας

«Πού πήγαν τα λεφτά;», ρώταγε δήθεν αφελώς ο Γ. Παπανδρέου κατά την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών δημαγωγώντας ασύστολα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει δώσει καμία απάντηση. Ασφαλώς και γνωρίζει πού πήγαν τα περίπου 100 δισ. ευρώ που αυξήθηκε το δημόσιο χρέος κατά τη διάρκεια της θητείας της ΝΔ, όπως γνωρίζει και πού πήγαν τα υπόλοιπα 180 δισ. που αυξήθηκε το χρέος επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Ξέρει ότι πήγαν σε γενναίες κρατικές επιδοτήσεις στα μονοπώλια, σε «θαλασσοδάνεια», σε «αυτοχρηματοδοτούμενα» δήθεν μεγάλα έργα, σε μεγαλοεργολάβους, σε πολεμικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, κοκ. Δεν το λέει όμως ακριβώς γιατί αυτό πρόκειται να κάνει και ο ίδιος. Δεν είναι τυχαίο ότι στη ΔΕΘ χρησιμοποίησε την ίδια «καραμέλα» που αναμασούσε και ο Κ. Καραμανλής στο παρελθόν. Οτι τάχα θα βρει τα χρήματα από την πάταξη της σπατάλης και άλλα τέτοια παραμύθια. Από την πλευρά του ο Κ. Καραμανλής θέτει το «αμείλικτο» ερώτημα προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «πού θα βρει τα λεφτά», αυτό δηλαδή που ρωτούσαν τον ίδιο πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση το 2004. Πρόκειται βέβαια για πλήρως ελεγχόμενη ψευτοαντιπαράθεση ανάμεσα σε διαχειριστές της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Το σίγουρο - και κάτι παραπάνω - είναι ότι λεφτά υπάρχουν. Το αποδεικνύει η υπερκερδοφορία των μονοπωλίων που συνεχίζουν να θησαυρίζουν ακόμα και εν μέσω κρίσης. Το ζήτημα είναι να μπορέσει ο λαός να πάρει τα λεφτά, ακριβώς γιατί του ανήκουν. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να δώσει στις εκλογές εξουσιοδότηση για να του στείλουν το λογαριασμό της κρίσης. Γιατί αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η ψήφος σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Αναμασήματα της εποχής του πιο μαύρου αντικομμουνισμού...

Σε αναμασήματα των ασφαλίτικων επιχειρημάτων που ακούγονταν στα στρατοδικεία σε βάρος των κομμουνιστών τη δεκαετία του '50, αναλώθηκε για δεύτερη Κυριακή ο γνωστός αντικομμουνιστής Ν. Μαραντζίδης, με νέο του άρθρο στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ. Το προχτεσινό του πόνημα εμφανίζεται ως απάντηση σε άρθρο που δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης», με αφορμή άρθρο περί «κόκκινων πρακτόρων» που έγραψε συνεταιρικά με τον Κ. Τσίβο (υπάλληλο στην ελληνική πρεσβεία στην Τσεχία) και τον γνωστό καθηγητή (προέλευσης ΗΠΑ) Στ. Καλύβα, υπό την ...αιγίδα υπηρεσιών διαστρέβλωσης της Ιστορίας με βάση την αντικομμουνιστική προπαγάνδα, υπηρεσιών που προσφέρει και το αμερικανικό πανεπιστήμιο του Γέιλ, πέρα από άλλα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.

Μιλάει ξανά για «πράκτορες» και προσφορά υπηρεσιών του ΚΚΕ στις σοσιαλιστικές χώρες, ενάντια στην Ελλάδα, μιλά δηλαδή για κατασκοπία, ό,τι έλεγαν τα επιτελεία των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του αντιδραστικού καθεστώτος της Ελλάδας στη δεκαετία του '50, όταν εκτελούσαν τους κομμουνιστές με την κατηγορία της κατασκοπίας. Βεβαίως, ο κύριος καθηγητής και οι άλλοι όμοιοί του, στο όνομα της Ιστορίας, την κακοποιούν βάναυσα, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Γιατί είναι οι πράκτορες των μυστικών και φανερών υπηρεσιών των Αμερικάνων, που αλώνιζαν τότε την Ελλάδα για να συμβάλουν στο τσάκισμα του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Και αλωνίζουν και σήμερα τη χώρα μας σε συνεργασία με τις εδώ ανάλογες υπηρεσίες ή και αυτοτελώς. Αλλά ο κύριος καθηγητής κάνει την πάπια γι' αυτήν τη δράση. Οπως και τα ερωτηματικά που θέτει στην έρευνά του περί του πόσο το ΚΚΕ ήταν «εθνικό» ή εξαρτημένο, καταλήγοντας οτι ήταν εξαρτημένο. Ξενοκίνητο το έλεγαν οι εχθροί του και εχθροί του σοσιαλισμού, ως μια από τις κατηγορίες για τις καταδίκες από τα στρατοδικεία και τις εκτελέσεις. Και φαίνεται ότι ο κύριος «επιστήμονας» ανέλαβε τη χρέωση να επαναφέρει τις πιο μαύρες περιόδους της αντιδραστικής δράσης της πλουτοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, προσδίδοντας «κύρος» ιστορικής έρευνας για να δικαιολογήσει τις δολοφονίες και τις εκτελέσεις καθαγιάζοντάς τες, όπως και τους δημίους του λαού. Για να γίνει πιο εύπεπτη η αντικομμουνιστική δράση της πλουτοκρατίας και του ιμπεριαλισμού.

... αφού τους τρομάζει η γραμμή ανατροπής

Προς τι αυτή η προπαγάνδα; Είναι απλό. Την άρχουσα τάξη, τον ιμπεριαλισμό τους τρομάζει ένα πράγμα: Η σκέψη ότι η ταξική πάλη στη γραμμή της ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας οξύνεται, γιατί το ΚΚΕ μπορεί και συσπειρώνει εργάτες, λαϊκά στρώματα σ' αυτήν ακριβώς τη γραμμή. Τους δυσκολεύει στο να χειραγωγούν, στο να λειτουργεί ανεμπόδιστα το αστικό πολιτικό σύστημα. Ως ταξικοί αντίπαλοι είναι λογικό να παίρνουν τα μέτρα τους. Με προβοκάτσιες, υιοθέτηση της γραμμής της ΚΥΠ και των δημίων του λαού. Και βρίσκουν πρόθυμους καμπόσους σαν τους παραπάνω αρθρογράφους του ΒΗΜΑΤΟΣ, όπως και όλα τα φιντάνια της αστικής τάξης που κάνουν το ίδιο. Αξιος ο μισθός τους, όπως και άξια η δράση της εφημερίδας που υποδεχόταν τους Γερμανούς το 1941 στην Ελλάδα, όταν σύσσωμος ο λαός οργάνωνε την απελευθερωτική του πάλη. Ελα, όμως, που η γενιά που πλήρωσε τον άγριο αντικομμουνισμό ζει, θυμάται και δεν πιάνουν σ' αυτήν οι αντικομμουνιστικές ιστορικές έρευνες τέτοιων υποκειμένων, βγαλμένων από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία των ΗΠΑ. Η πραγματική ιστορία του λαού και του ΚΚΕ έχει γραφτεί και έτσι την παραδίδουμε και στις επόμενες γενιές, όσο και αν σκούζουν καθηγητάδες τύπου Μαραντζίδη, για τη σωτηρία της ψυχής της τάξης που μάτωσε το λαό δολοφονώντας τον, δολοφονώντας τους ηγέτες του. Φαίνεται πως στα πανεπιστήμια που σπούδασε ο κύριος καθηγητής και οι όμοιοί του δεν του έμαθαν πως: «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει»...

Ψηφοδέλτια μάχης!

Η δημοσιοποίηση την περασμένη Κυριακή των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ, δίνει ώθηση στον αγώνα που εδώ και μέρες δίνουν σε πανστρατιά χιλιάδες μέλη, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος και της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα, με στόχο την ενίσχυση του ΚΚΕ, τη μείωση των ποσοστών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και το δυνάμωμα του λαϊκού κινήματος. Στους υποψήφιους που απαρτίζουν τα ψηφοδέλτια του Κόμματος, αντανακλάται η πολιτική του ΚΚΕ, οι πρωτοπόροι αγώνες του σε όλα τα μέτωπα. Είναι αγωνιστές και αγωνίστριες αφοσιωμένοι στις μάχες για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, των μισθωτών επιστημόνων, της προοδευτικής διανόησης, που δε συμβιβάζονται με τα ιμπεριαλιστικά δόγματα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, με τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό.

Από τους 424 υποψήφιους πανελλαδικά, οι 150 είναι για πρώτη φορά υποψήφιοι. Είναι και αυτή μια απτή απόδειξη της ανανέωσης των γραμμών του ΚΚΕ, η οποία δεν είναι μόνο ηλικιακή. Η ανάδειξη στελεχών, για το Κόμμα, ταυτίζεται με ένα διαρκές, στρατηγικής σημασίας καθήκον. Δεν έχει καμιά σχέση με το ψάρεμα ψήφων και την εντυπωσιοθηρία στην οποία υποτάσσουν τη σύνθεση των ψηφοδελτίων και των οργάνων τους τα άλλα κόμματα. Η ανανέωση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ αντανακλά θετικές διεργασίες και στο εργατικό λαϊκό κίνημα, όπου νέες δυνάμεις αναδεικνύονται σε πρωτοπόρους ρόλους, προσεγγίζουν το ΚΚΕ, εντάσσονται στις γραμμές του ή συμπορεύονται μαζί του.

Σχεδόν οι μισοί από τους υποψήφιους του ΚΚΕ είναι εργατοϋπάλληλοι του ιδιωτικού, του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αγωνιστές πρωτοπόροι στον κλάδο και στον τόπο της δουλειάς τους. Στελέχη του ταξικού εργατικού κινήματος, μαχητές γνωστοί στους χιλιάδες συναδέλφους τους για την ακαιρεότητα, τη συνέπεια, τη μαχητικότητά τους. Σ' αυτούς αθροίζονται υποψήφιοι από τα άλλα λαϊκά στρώματα που βρίσκονται στο στόχαστρο της στρατηγικής που διαχρονικά προωθούν στη χώρα μας η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και τα κόμματα - δορυφόροι τους. Φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, που ξεκληρίζονται από την αντιαγροτική πολιτική της ΚΑΠ. Αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, που σβήνουν στην άνιση μάχη με τα μονοπώλια. Συνταξιούχοι που ο δικομματισμός έχει καταδικάσει σε εισόδημα μικρότερο των 600 ευρώ.

Αθροίζονται ακόμα εκπαιδευτικοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες και καθηγητές πανεπιστημίου, μέλη του ΚΚΕ και συνεργαζόμενοι μαζί του, που έχουν δοκιμαστεί στο πεδίο των ταξικών αγώνων και έχουν με συνέπεια σταθεί με την πένα, τη φωνή, το έργο και την πνευματική τους εργασία στο πλευρό των εργαζόμενων και του λαού. Αυτό είναι το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα των υποψηφίων του ΚΚΕ σε σχέση με όλα τα άλλα κόμματα. Είναι αγωνιστές ακέραιοι, γνώριμοι στους εργαζόμενους επειδή ακριβώς βρίσκονται στο ίδιο μετερίζι μαζί τους. Στους καθημερινούς αγώνες για το δίκιο, τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Για τη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων που θα ανοίξουν το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές, προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.