Παρουσιάσανε, λέει, «καθαρά ψηφοδέλτια». Μάλιστα.

Πόσο καθαρός είναι αυτός που ψηφίζει αντεργατικούς νόμους;

Πόσο καθαρός αυτός που το επίδομα ανεργίας το δίνει επιδότηση στον βιομήχανο;

Πόσο καθαρός αυτός που φοροαπαλλάσσει το μεγάλο κεφάλαιο;

Πόσο καθαρός αυτός που στέλνει στρατό στο Αφγανιστάν;

Πόσο καθαρός αυτός που σου ζητάει να του φιλήσεις την κατουρημένη ποδιά του για να βάλει το παιδί σου σε ένα πρόγραμμα μερικής απασχόλησης, ή να πει στο μεγαλογιατρό συνεταίρο του να προσέξει τον δικό σου;

Πόσο καθαρός είναι αυτός που ξυπνάει και κοιμάται με μόνη έγνοια πώς θα πείσει τους εργάτες ότι πρέπει να μένουν μακριά απ' τους κομμουνιστές κάνοντας αντικομμουνισμό με εργαλείο την ψευτιά;

Βρώμικοι. Χωμένοι ως και την τελευταία τρίχα της κεφαλής τους στο βούρκο ενός συστήματος που επιβιώνει μαζί με τη σαπίλα του. Μαγαρίζουν και τη λέξη καθαριότητα επικαλούμενοι την καθαριότητα.

Αλάργα!

Χτες το πρωί, χαράματα ήτανε, όπως πολλά πρωινά - χρόνια και χρόνια τώρα, εκατοντάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σ' όλη τη χώρα, συναντήθηκαν έξω από εργοστάσια, εμπορομάγαζα, υπηρεσίες, με χιλιάδες ανθρώπους της δουλειάς. Σφίξανε τα χέρια και κανείς τους δεν ανησύχησε γιατί ο «απέναντι» δε φόραγε πλαστικό γαντάκι. Αυτοί είναι οι καθαροί. Ποιος τολμά να περάσει δίπλα από έναν χαρτογιακά, οποιονδήποτε απ' αυτούς που πλασάρονται σαν καθαροί στα ψηφοδέλτια των αστικών κομμάτων και δε θα χρειαστεί μετά ειδική απολύμανση για να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά ότι συναναστράφηκε με έναν απ' «αυτούς»; Ετσι τους λέει ο λαός μας: «αυτούς».

Χτες το πρωί, χαράματα ήτανε, έξω από τα δεκάδες εργοστάσια, που έγιναν εξορμήσεις από το ΚΚΕ, η συζήτηση δεν αφορούσε το «ντιμπέιτ». Δεν αφορούσε επίσης το «ποιο κακό είναι μικρότερο». Ο κόσμος που μπαίνει στο κάτεργο για να βγάλει το μεροκάματο έχει άλλες σκοτούρες. Μπορεί στην κάλπη να φτάσει με το μαχαίρι στο λαιμό, ακόμα και με το μυαλό αλοιφή, αλλά την ώρα που περνάει την πύλη ξέρει πως εκεί μέσα είναι ο αντίπαλος. Γι' αυτό όταν ακούει αυτόν που του προτείνει μια προκήρυξη να λέει «συνάδελφε», «σύντροφε» κάτι ζεσταίνει μέσα του. Πάει να δουλέψει για τον αντίπαλο, αλλά ξέρει πως δεν είναι μόνος του. Αυτή τη ψήφο την έχουν ήδη κερδίσει οι κομμουνιστές.

Οι άνθρωποι που πάνε το πρωί για τη δουλειά ρίχνουν λίγο νερό στο πρόσωπο, πίνουν έναν καφέ και τρέχουν να προλάβουν να χτυπήσουν κάρτα. Κάθε καθυστέρηση σημαίνει κόψιμο στο μεροκάματο. Κι ένα κομμένο μεροκάματο σημαίνει λιγότερη ζωή.

«Αυτοί» που ζουν από τους ανθρώπους που δουλεύουν, θα σηκωθούν χαλαρά, θα περιποιηθούν το «body» τους, θα πασαλειφτούν με τις αλοιφές τους ώστε να 'ναι φρέσκοι όταν θα τους δείξει το γυαλί.

Αλλοι κόσμοι. Πώς να επικοινωνήσουν; Γι' αυτό χρειάζονται σ' ορισμένους τα «ντιμπέιτ». Για να υποκαταστήσουν την πραγματική συζήτηση ανάμεσα σ' αυτόν που με αγωνία βγάζει το ψωμί - παλεύει για να αλλάξει τον κόσμο κι αυτόν που δουλειά του είναι να πείθει τους εργάτες ότι δε χρειάζεται να αγωνίζονται, αρκεί να εκλέγουν αντιπρόσωπό τους στη Βουλή κάθε τέσσερα χρόνια.

Εδώ μια ακόμα διαφορά υπέρ του ΚΚΕ. Του ΚΚΕ που και χτες το πρωί ήταν έξω από εργοστάσια, σούπερ μάρκετ, γραφεία, εμπορικά, απ' το χάραμα με την προκήρυξη, ακόμα και με συνωμοτικούς κανόνες (ξέρεις, δυο τετράγωνα πριν για να μπορεί ο φοβισμένος να μιλήσει...). Γιατί η εκλογική μάχη είναι μια στιγμή, ο αγώνας για μιαν άλλη κοινωνία είναι η δική μας συνέχεια, κόντρα στη συνέχεια του κράτους τους που επιβάλλει πως όποιος κι αν κυβερνήσει απ' τους αστούς, το κράτος τους στη συνέχειά του θα φροντίσει να γονατίσουν οι εργάτες. Για την ενισχυμένη συνέχεια αυτής της πάλης ζητάμε και την ψήφο στις εκλογές. Κι έχουμε πρόσωπο γι' αυτό.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ με κάλπικα διλήμματα. Τώρα ισχυρό ΚΚΕ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ραντεβού με Κομισιόν μετά τις εκλογές

ΕΘΝΟΣ: ΚΡΑΧ & ΔΕΟΣ για ΝΔ - Καραμανλή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Σφαγή και κατάρρευση

ΤΑ ΝΕΑ: Λίστες διάλυσης και καρφιά διαπλοκής

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ψηφοδέλτια ήττας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Η ΑΓΡΟΤΙΑ ΨΗΦΙΖΕΙ Ν.Δ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΔΙΠΛΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΟΧΕΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ με αέρα νίκης

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΜΟΥΝΙΑ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ο Χ. Αλμούνια προειδοποιεί

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΥΣΤΗΡΟ μήνυμα Αλμούνια

Η ΑΥΓΗ: Τούνελ σκληρής λιτότητας

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΠΗΡΕ ΚΕΦΑΛΙΑ ο Καραμανλής

«Κουίζ με θέμα τις γερμανικές εκλογές. Ποιος είπε α) "Μπορούν να υπάρξουν θέσεις εργασίας για όλους" β) "Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση που το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο των τελευταίων ετών έχει καταρρεύσει" και γ) "Δεν θέλουμε μία κοινωνία Ροβινσώνων, που αδιαφορούν για την υπόλοιπη κοινωνία". Ούτε ο Οσκαρ Λαφοντέν, ο επικεφαλής του κόμματος της Αριστεράς, ούτε ο Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, ο υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών.

Η υποστήριξη της πλήρους απασχόλησης προέρχεται από τα χείλη της καγκελαρίου των χριστιανοδημοκρατών (CDU) Αγκελα Μέρκελ, η χαρά για τη χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου από τον χριστιανοκοινωνιστή (CSU) πρωθυπουργό της Βαυαρίας Χορστ Ζέχοφερ και η ανακάλυψη της αξίας της κοινωνικής συνοχής από τον επικεφαλής του κατεξοχήν νεοφιλελεύθερου κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), Γκίντο Βέστερβέλε.

Ενα χρόνο μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, ολόκληρη η γερμανική δεξιά έχει μετατοπίσει την προεκλογική της ρητορεία στα χωράφια της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, ενώ οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού αναζητώνται με το κιάλι. Προ δεκαημέρου, το περιοδικό Σπίγκελ κυκλοφόρησε με έναν κατακόκκινο ήλιο να ανατέλλει στο εξώφυλλο και διατύπωσε το πρωτοσέλιδο ερώτημα "Πόσο αριστερά πάει η χώρα;" "Η Μέρκελ είναι η πρωταγωνίστρια της αριστερής στροφής" επισημαίνει το περιοδικό, απορώντας για το πάθος με το οποίο η Γερμανίδα καγκελάριος μιλάει για την ανάγκη κοινωνικής συνοχής. "Ετσι όπως παρουσιάζεται αυτή την περίοδο, η Μέρκελ θα μπορούσε να γίνει επίτιμο μέλος οποιουδήποτε συνδικάτου".

Αλλά και ο Βέστερβέλε έχει υιοθετήσει ως σλόγκαν του κόμματός του το "Μέτρο, μεσαίος χώρος, λογική και καρδιά" και απορρίπτει ως "αρχαία ιστορία" την εποχή, όχι και τόσο παλιά, που οι φιλελεύθεροι αυτοχαρακτηρίζονταν "το κόμμα των υψηλών εισοδημάτων". Ο κατεξοχήν συνομιλητής των παραγόντων της γερμανικής οικονομίας επικρίνει μάλιστα την καγκελάριο Μέρκελ γιατί καθυστερεί στην υιοθέτηση αυστηρών μέτρων για τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος... Φαίνεται ότι η μετατόπιση προς τον σοσιαλφιλελευθερισμό, γιατί περί αυτού πρόκειται, ανεξαρτήτως των εντυπώσεων περί ακραίας στροφής που δημιουργούν οι κόκκινοι ήλιοι, αποτελεί συνολική επιλογή του γερμανικού κατεστημένου. Ενώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι σοσιαλδημοκράτες ισχυρίζονταν ότι η μετριοπάθεια της κυβέρνησης στον κοινωνικό τομέα οφειλόταν στη δική τους συμμετοχή σε αυτήν, η Μέρκελ παίζει με άνεση στο δικό τους γήπεδο» (αποσπάσματα από άρθρο της Ευριδίκης Μπέρση στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).