Το δόγμα «ησυχία, τάξη και ασφάλεια» και τις αντιλαϊκές και αντεργατικές θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ., πρόβαλλε χτες ο Γ. Καρατζαφέρης σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, στο πλαίσιο της οποίας επέκρινε τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη γιατί υπέκυψε στις πιέσεις των «παιδιών των Εξαρχείων». Ο πρόεδρος του ΛΑΟ.Σ., αφού δικαιολόγησε πλήρως το κρούσμα αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας που σημειώθηκε στα Εξάρχεια, κάλεσε την αστυνομία να πάψει να είναι «φοβική»...

Ο Γ. Καρατζαφέρης ζήτησε ακόμα απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων, αφού όπως είπε «σήμερα η Ελλάδα έχει περισσότερους υπαλλήλους απ' οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης σε αναλογία πληθυσμού. Πρέπει να δούμε τα πράγματα ορθολογιστικά με μία πρόταση: Διάλογος μεταξύ εκπροσώπων των κομμάτων ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή» (...) «Το δημόσιο δεν τους αντέχει όλους»! Και σαν χρυσή τομή υπέδειξε: «Γρήγορη ανάπτυξη παραγωγής και απορρόφηση στον ιδιωτικό τομέα».

Δεν παρέλειψε να κηρύξει την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, να συστήσει άκριτη αποδοχή των ευρωενωσιακών επιταγών, προσφέροντας ταυτόχρονα και άλλοθι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας: «Δεν είμαστε αυτόνομοι, δεν είμαστε κυρίαρχο κράτος, είμαστε μια επαρχία και αποφασίζουν οι Βρυξέλλες». Στο ίδιο πλαίσιο, της προσπάθειας να καλλιεργηθεί στο λαό λογική μειωμένων απαιτήσεων και να επιβληθεί «σιωπητήριο» στους διεκδικητικούς αγώνες, ο Γ. Καρατζαφέρης συμπλήρωσε: «Οσο μπορούμε να δίνουμε χρήματα, που δεν προέρχονται από δανεισμό, είναι καλό. Εάν πρόκειται να δανειστούμε για να τα δώσουμε, τότε μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο. Ο μεγαλύτερος βρόγχος είναι αυτός, να το ξεκαθαρίσουμε».

Στο πλαίσιο των δηλώσεων του Γ. Καρατζαφέρη ήταν και η χτεσινή τοποθέτηση του εκπροσώπου του κόμματος Κ. Αϊβαλιώτη, που ζήτησε απ' τον Μ. Χρυσοχοΐδη «την απάλειψη των γκέτο και των αβάτων. Οσο, όμως, ενθαρρύνει τους γνωστούς άγνωστους να φέρουν κουκούλες και να δρουν ανεξέλεγκτα, όσο φοβάται η Κυβέρνηση να άρει το άβατο (όπως γίνεται σ΄ όλες τις χώρες του κόσμου), τόσο ο στόχος για ευνομία και ευταξία θα απομακρύνεται».

Την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος συζητά σήμερα και αύριο η ΚΠΕ του ΣΥΝ, παράλληλα με την «προγραμματική αντιπολιτευτική» του τακτική, για την οποία έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής, με τις εκκλήσεις για «περίοδο χάριτος» και ανοχή στην κυβέρνηση. Η ΚΠΕ αναμένεται να ασχοληθεί και με την Πανελλαδική Οργανωτική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει προγραμματιστεί για το τέλος Νοέμβρη. Σε 15 μέρες θα συνεδριάσει και πάλι για να οριστικοποιήσει την πρόταση που ο ΣΥΝ θα εισηγηθεί στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.

Η εισήγηση της ΠΓ είναι για μια ακόμη φορά κατατοπιστική για την ποιότητα της συμμαχίας στο εσωτερικό τόσο του ΣΥΝ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Σημειώνει την «έκρυθμη και εκφυλιστική κατάσταση» που διαμορφώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές και κάνει λόγο για τους «έντονους τακτικισμούς» που εκδηλώθηκαν σε προσωπικό και σε επίπεδο συνιστωσών. Καταγράφει ακόμα το κυνήγι του σταυρού στο οποίο επιδόθηκαν υποψήφιοι. Σημειώνεται ότι σ' αυτή την εκλογική μάχη ο ΣΥΝ έδωσε κατεύθυνση σταυροδοσίας για τον πρόεδρό του, Αλ. Τσίπρα, άλλα στελέχη ωστόσο προέβησαν σε ενέργειες «που, αν δεν παραβιάζουν, είναι τουλάχιστον αναντίστοιχες με το γεγονός ότι παίρνουμε μέρος σε μία συλλογική προσπάθεια», όπως σημειώνει η εισήγηση.

Η ΠΓ επισημαίνει ως πρόβλημα την «ατομική σχέση υποψηφίων με ΜΜΕ», που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, το χαμηλό επίπεδο συσπείρωσης και την πτώση στα αστικά κέντρα. Ενώ προτείνει σε ό,τι αφορά τα στελέχη του ΣΥΝ, μόνο ο πρόεδρος και οι βουλευτές να έχουν ελευθερία συμμετοχής στα ΜΜΕ.

Σε ό,τι αφορά στις κατευθύνσεις για το επόμενο διάστημα η εισήγηση της ΠΓ υπεραμύνεται της «προγραμματικής αντιπολίτευσης», με την οποία ωστόσο διαφωνούν και στελέχη του ΣΥΝ, αλλά και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, συνδέει την «προγραμματική αντιπολίτευση» με τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου, ώστε «η αριστερά να δώσει σάρκα σε μια διακυβέρνηση του τόπου με καταλυτική δική της συμμετοχή». Με δεδομένες τις διαφωνίες αυτές, δε φαίνεται προσώρας δυνατό να συμφωνήσουν οι άλλες συνιστώσες στην πρόταση του ΣΥΝ για «επικαιροποίηση της πολιτικής τους συμφωνίας ορίζοντας την προγραμματική αντιπολίτευση ως την βασική τακτική» του σχήματος.

Η ΠΓ έχει ομόφωνα ταχτεί υπέρ της παραμονής του ΣΥΡΙΖΑ ως έχει και εναντίον της μετεξέλιξής του σε ενιαίο κόμμα. Ωστόσο, εισηγείται τη δημοκρατική εμβάθυνση των δομών και λειτουργιών του, με τη λήψη μέτρων όπως: «Σε όλα τα κρίσιμα θέματα που άπτονται της πολιτικής, και οργανωτικής, φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η πολιτική μας στρατηγική και το εναλλακτικό προγραμματικό σχέδιο, η διακυβέρνηση της χώρας εάν προκύψει, οι συμμαχίες στις κάθε φορά συγκεκριμένες συνθήκες, πρέπει να ισχύει ο κανόνας της ομοφωνίας ή της συναίνεσης».

Αναφορά γίνεται και στις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, όπου τονίζεται: «Οι δημοτικοί συνδυασμοί που θα υποστηρίξουμε οφείλουν να εκφράζουν τουλάχιστον τον ΣΥΡΙΖΑ». Να σημειώσουμε ότι είναι πολύ πιθανό ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, να θέσει θέμα εκλογής νέας ΠΓ ή συμπλήρωσης της υπάρχουσας με επιπλέον στελέχη, παρότι ήταν αυτός που είχε παλιότερα εισηγηθεί και υπερασπιστεί την πρόταση για μείωση του αριθμού των μελών της. Με την εκλογή νέας ΠΓ δε συμφωνούν τα μέλη που απαρτίζουν τη σημερινή.

Τι λέει επί της ουσίας ο κ. Παπαδημούλης; Οτι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για φιλολαϊκά μέτρα και ότι θέλει να τα υλοποιήσει, αλλά δεν την αφήνει να αγιάσει ο «μπαμπούλας» της Κομισιόν. Αθώα του αίματος λοιπόν η κυβέρνηση, η οποία, σύμφωνα με το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορεί στο εξής να επικαλείται άφοβα την ΕΕ για να εφαρμόσει χωρίς γκρίνια και αντιστάσεις την πολιτική του. Σαν να μην είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου στηρίζουν την ΕΕ και συνδιαμορφώνουν τη στρατηγική της.

Τι ακριβώς προτείνει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; να διαπραγματευτούν τα «κορόιδα» με την κυβέρνηση; Τη συνεισφορά τους για να «βγει η οικονομία από το αδιέξοδο»; Φαίνεται πως ψάχνει πραγματικά για κορόιδα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Για να βγει ο λαός από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται δεν χρειάζεται κανενός είδους διαπραγμάτευση. Αυτά είναι τερτίπια τα οποία αναπαράγει και το ΠΑΣΟΚ, απαιτώντας κοινωνική συναίνεση. Ο λαός έχει πικρή εμπειρία από «κοινωνικούς διαλόγους» στο πρόσφατο παρελθόν. Αυτό που χρειάζεται λέγεται αγώνας, ταξικός, ανυποχώρητος, με επιθετικά αιτήματα που απαντάνε στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.