ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Τα κόμματα του 21ου αιώνα»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ενα κόμμα του 21ου αιώνα», «ανοικτό κόμμα», «νέες δομές και σύγχρονος τρόπος λειτουργίας». Αυτά και άλλα παρόμοια εύηχα και παχιά λόγια ακούγονται από τα στελέχη της ΝΔ όταν μιλούν για την επιχειρούμενη «ανασυγκρότηση» του κόμματος με αφορμή την εκλογή του προέδρου από την οργανωμένη βάση, αλλά βέβαια η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Αυτό που κάνει η ΝΔ αντιγράφοντας το μοντέλο που εφάρμοσε πρώτο το ΠΑΣΟΚ με την εκλογή του Γ. Παπανδρέου, δεν είναι παρά ένα βήμα προσαρμογής του (δι)κομματικού συστήματος στις σύγχρονες συνθήκες διαιώνισης της κυριαρχίας της πλουτοκρατίας. Σε αυτές τις συνθήκες τα κόμματα διαχείρισης «μεταλλάσσονται» σε κόμματα που λειτουργούν στα πρότυπα των Ανώνυμων Εταιρειών. Ο αρχηγός, με την ισχυρή νομιμοποίηση που του προσφέρει η απευθείας εκλογή από τη «βάση», διαχειρίζεται εν λευκώ όλα τα θέματα, χρησιμοποιώντας ένα στενό κύκλο συνεργατών του. Η πολιτική είναι μία και δεδομένη, ενώ συγκεκριμένες λύσεις για προβλήματα διαχείρισης που παρουσιάζονται θα ανατίθενται στους λεγόμενους «ειδικούς» βγαλμένους από τα επιτελεία των επιχειρηματιών. Οπως τώρα κάμποσοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Τέτοια κόμματα, όπως είναι ευνόητο, δε χρειάζονται κομματικό μηχανισμό, πολύ περισσότερο που δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να αυτονομηθούν έναντι των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Τα κομματικά όργανα ουσιαστικά καταργούνται και παίζουν μόνο διακοσμητικό ή συμβουλευτικό ρόλο. Αν αυτά είναι τα κόμματα του 21ου αιώνα, τότε σε τι διαφέρουν από τα κόμματα - υπηρέτες του 19ου αιώνα;

«Αντιπολίτευση» στα λαϊκά συμφέροντα

«Στα άρματα» για «άμεση και αποτελεσματική αντιπολίτευση» καλεί η Ντ. Μπακογιάννη τα στελέχη της ΝΔ, επισημαίνοντας ότι αυτός είναι ο κύριος στόχος στον οποίο άμεσα πρέπει να επικεντρωθούν. Η ίδια έχει δώσει το περίγραμμα αλλά και την ουσία της αντιπολιτευτικής τακτικής που πρέπει να ακολουθηθεί. Ιδού ορισμένες χαρακτηριστικές φράσεις από τη χτεσινή ομιλία της: «Εχουμε πολλές ενδείξεις ότι είναι ανέτοιμοι (σ.σ. οι του ΠΑΣΟΚ) να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας», «οι υπουργοί δεν ξέρουν ακόμα τις αρμοδιότητές τους», «τα υπουργεία δεν έχουν ακόμα γενικούς γραμματείς», «το ΠΑΣΟΚ ήδη αρχίζει να πληρώνει το τίμημα του προεκλογικού λαϊκισμού»... Πρόκειται δηλαδή για κριτική που ασκεί ένα κόμμα συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης. Αυτό το ρόλο παίζει στην πραγματικότητα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ μέχρι τις εκλογές, κ.ο.κ. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η ΝΔ, όποια ή όποιος και αν εκλεγεί αρχηγός της, θα ασκεί αφόρητες πιέσεις στην κυβέρνηση να προχωρεί με ταχείς ρυθμούς στην υλοποίηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών αντιδραστικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, ενώ θα πλειοδοτεί στο τσάκισμα των λαϊκών αγώνων. Από την άλλη όμως οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν περιμένουν από τη ΝΔ να ασκήσει αντιπολίτευση υπέρ των συμφερόντων τους. Αυτό όμως δεν αρκεί. Χρειάζεται να απορρίψουν την πολιτική που στηρίζει η ΝΔ μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να μπουν δυνατά στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην πολιτική και τα συμφέροντα του κεφαλαίου για να διεκδικήσουν λύση στα δίκαια αιτήματά τους, πάλη σε ρότα για τη λαϊκή εξουσία.

Οπορτουνισμός και αντιφάσεις

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, για να παρουσιάσει τις απόψεις του κόμματός του για το λιμάνι του Πειραιά. Στο πλαίσιό της είπε πολλά. Για να καταλήξει στα εξής τέσσερα σημεία - αιτήματα: 1) Να δώσει η κυβέρνηση στη δημοσιότητα την ατζέντα των διαπραγματεύσεων με την Cosco. 2) Να μην εγκατασταθεί η Cosco στο λιμάνι του Πειραιά μέχρις ότου τελεσφορήσουν αυτές οι διαπραγματεύσεις. 3) Να διασφαλιστούν σε κάθε περίπτωση τα εργασιακά δικαιώματα των λιμενεργατών. 4) Να ανοίξει η συζήτηση για το περιεχόμενο της σύμβασης.

Συμπληρώνοντας ότι «έτσι θα γίνει κατανοητό στην κοινή γνώμη ότι η υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος περνάει μονάχα μέσα από τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού και βέβαια από την ακύρωση της απαράδεκτης σύμβασης παραχώρησης». Εάν, όμως, το ζητούμενο είναι η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του λιμανιού και η ακύρωση της σύμβασης παραχώρησης, τότε σε τι ωφελούν οι προηγούμενες περικοκλάδες, που παίρνουν και διάφορες ερμηνείες όπως αυτή «να μην εγκατασταθεί η Cosco στο λιμάνι μέχρις ότου τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις» ή «να ανοίξει η συζήτηση για το περιεχόμενο της σύμβασης»; Δηλαδή, όταν τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις μετά τη συζήτηση για τη σύμβαση να έρθει η Cosco... Αυτά λες όταν πατάς σε δυο βάρκες... Αφήστε, που μέχρι να τελεσφορήσει η διαδικασία που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για να «κατανοήσει η κοινή γνώμη», στο λιμάνι θα ανεμίζει άλλη σημαία.

Αντιδραστικές μεθοδεύσεις

Η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσει την εντύπωση πως κάτι αλλάζει στην οικονομική πολιτική, είναι εμφανής. Μόνο που το κάνει με τέτοιο προκλητικό τρόπο, που αναπόφευκτα ενεργοποιεί αισθήματα οργής και αγανάκτησης. Οταν, μάλιστα, αναφέρεται στα ψίχουλα της «έκτακτης εισφοράς» που θα επιβάλει στα κέρδη των επιχειρήσεων, αυτών με τα μεγαλύτερα κέρδη, που από κοινού συμφώνησε με τους εκπροσώπους των μεγαλοβιομηχάνων και τα παρουσιάζει ως την πηγή χρηματοδότησης των επιδομάτων πτωχοκομείου που θα εισπράξουν όσοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε αποκαλύπτεται πλήρως η όλη μεθόδευση.

Στόχος της κυβέρνησης, είναι να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να παραστήσει ότι ακολουθεί μια πολιτική αναδιανομής των εισοδημάτων σε προοδευτική κατεύθυνση. Βάζοντας στη ζυγαριά του κοινωνικού θράσους τα δεκάδες δισεκατομμύρια που κερδίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, με τα 300, 400 ή και 700 ευρώ που θα δοθούν σε όσους βρίσκονται στο κατώφλι της πλήρους ανέχειας, επιδιώκει να πείσει τους εργαζόμενους για κριτήρια ...κοινωνικής δικαιοσύνης στην αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης και ταυτόχρονα να προσφέρει «άσυλο» στους κεφαλαιοκράτες και στο σύστημα για την οικονομική κρίση που προκάλεσαν και την πληρώνει ο λαός.

Εμφανίζοντας, επιπλέον τα ποσά που θα δοθούν στους ενδεείς, ως την «εισφορά κοινωνικής ευθύνης» του κεφαλαίου, φαίνεται ότι στοχεύουν ακόμα πιο μακρυά. Απώτερος στόχος τους είναι να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του λαού, το δικαίωμα της άρχουσας τάξης και των μεγαλοεπιχειρηματιών να καταβροχθίζουν όλο και μεγαλύτερο μέρος από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Να παγιοποιήσουν και να σπρώξουν ακόμα παραπέρα το καθεστώς ολόπλευρης στήριξης της δράσης του κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων και της θέσης των εργαζομένων στην κοινωνία. Να καταφέρουν, με αντίτιμο την «έκτακτη εισφορά» στα κέρδη, να περάσουν τα γενικότερα μέτρα που έχουν συναποφασίσει στην ΕΕ, τις αντιλαϊκές - αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα και θα αποτελέσουν το έδαφος για την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου στη μετά την κρίση περίοδο, αφού θα κάνουν φτηνούς τους εργάτες.

Οι αποφάσεις που ανακοίνωσε χτες η κυβέρνηση δε δημιουργούν καμιά νέα πραγματικότητα. Τα λίγα λεπτά του ευρώ που θα πάρουν όσοι υποτίθεται πως ευεργετούνται από την κυβερνητική ρύθμιση (τόση είναι η κατά κεφαλήν ημερήσια αναλογία αν γίνουν οι σχετικές αριθμητικές πράξεις) δεν πρόκειται να βελτιώσουν στο παραμικρό τη θέση των συγκεκριμένων νοικοκυριών, που αναγκαστικά θα συνεχίσουν να κοντράρονται με τη ζημιά που τους προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Αλλά και οι 300 επιχειρήσεις που θα πληρώσουν «έκτακτη εισφορά», στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται να καταλάβουν πως άλλαξε κάτι. Τα κέρδη που έχουν αποσπάσει είναι τόσα και οι βάσεις για την παραπέρα κερδοφορία τους έχουν τέτοιες ρίζες, που αύριο - μεθαύριο θα αναφέρονται στη συγκεκριμένη ρύθμιση σαν να επρόκειτο για ανέκδοτο.

Η λύση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά της χώρας, δεν μπορεί να αναζητηθεί στα τεχνάσματα της κυβέρνησης, τις ψευτοπροσφορές του κεφαλαίου και την πολιτική της ελεημοσύνης. Οι εργαζόμενοι, που είναι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, γνωρίζουν ότι μοναδική προοπτική γι' αυτούς και τις οικογένειές τους είναι το κοινωνικό μέτωπο για αντεπίθεση κατά των μονοπωλίων, κατά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που τα υπηρετεί.