Οχι. Αυτή είναι η μόνη απάντηση, που δίνει ο κάθε λογικός -πολύ περισσότερο ο κάθε αριστερός και προοδευτικός - άνθρωπος, που γνωρίζει, στοιχειωδώς έστω, την οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.
Προφανώς, όμως, η ηγεσία του ΣΥΝ δε συμπεριλαμβάνεται στους παραπάνω. Οχι μόνο βλέπει «θετικές δυνατότητες» στη συμμετοχή της δραχμής στη ζώνη ευρώ και το μόνο στο οποίο κάνει κριτική είναι η άνιση κατανομή του κοινωνικού κόστους της ένταξης. Αλλά θεωρεί, επίσης, δυνατό και ρεαλιστικό, να αλλάξει αυτό ριζικά, χωρίς, βέβαια, να «στενοχωρεθεί» το μεγάλο κεφάλαιο.
Σαν να λέμε, θέλει και το σκύλο χορτάτο και το ταψί γεμάτο. `Η, αλλιώς, συνεχίζει να πορεύεται στο δρόμο των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων...
Σίγουρα, θα είδατε το περασμένο Σαββατοκύριακο τα εγκαίνια του Ιατρικού Διαβαλκανικού Κέντρου (ΙΔΚ), στη Θεσσαλονίκη, τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα εισβολή του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο της υγείας, στη χώρα μας. Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων αφιέρωσαν μπόλικο χρόνο στο γεγονός, σε αντίθεση με τους διαδηλωτές, που βρίσκονταν έξω από το χώρο των εγκαινίων, μοιράζοντας προκηρύξεις, και οι οποίοι ούτε καν αναφέρθηκαν.
Δεν αναφέρθηκαν, επίσης, κάποιες με ιδιαίτερο νόημα δηλώσεις ορισμένων εκ των προσκαλεσμένων και γι' αυτό σας τις μεταφέρουμε: «Η Θεσσαλονίκη εξελίσσεται σε διεθνές κέντρο ιατρικών υπηρεσιών στη ΝΑ Ευρώπη, μ' ένα σωστό μείγμα δημοσίου και ιδιωτικού τομέα» (Γ. Πασχαλίδης, υπουργός Μακεδονίας - Θράκης), «Το ΙΔΚ απέδειξε τις επιδόσεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας» (αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος).
Οχι, το παραμικρό δεν ειπώθηκε για τη γνωστή διαμάχη κυβέρνησης - Εκκλησίας. Αυτά είναι για άλλες στιγμές... Ισως, γιατί, όπως δήλωσε ο επίσης προσκεκλημένος Μ. Γκορμπατσόφ: «Η πρωτοβουλία του Γ. Αποστολοπούλου δείχνει ότι αλλάζουν οι καιροί και ευχαριστώ το θεό, που έγινε έτσι»..!
Είναι γνωστό ότι οι εργολάβοι της «Αττικής Οδού» με την αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση που υπέγραψε μαζί τους η κυβέρνηση, συμμετέχοντας ελάχιστα στη χρηματοδότηση του έργου, θα εισπράττουν επί 23 χρόνια πανάκριβα διόδια από τους 32 σταθμούς διοδίων που θα κυκλώνουν το Λεκανοπέδιο.
Τώρα αποκαλύπτεται ότι με βάση ένα Προεδρικό Διάταγμα, που υπέγραψε πριν ένα χρόνο η κυβέρνηση, προβλέπεται ότι θα εισπράξουν και «πανωπροίκια» δισεκατομμυρίων, τα επονομαζόμενα και «πριμ επιτάχυνσης». Συγκεκριμένα, προβλέπεται να εισπράττουν από το δημόσιο προσαυξήσεις κατά 50% συν ΦΠΑ για εργασίες σε τμήματα του έργου που καθυστερούν με ευθύνη του δημοσίου, όπως, για παράδειγμα, οι αρχαιολογικές ανασκαφές ή οι εμπλοκές στην περιφερειακή Υμηττού, μετά από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη σωτηρία του βουνού. Κι όλα αυτά όταν είναι επίσης γνωστό ότι οι εργολάβοι έχουν καθυστερήσει το έργο πάνω από δύο χρόνια λόγω δικής τους χρηματοδοτικής αδυναμίας και όσο προχώρησε ήταν χάρη στις απανωτές αυξήσεις της προκαταβολής που τους χορηγούσε το ΥΠΕΧΩΔΕ!
Τι θα γίνει τελικά με τα δημόσια έργα; Ως πότε ο λαός θα καλείται να πληρώνει «μαύρες τρύπες», που συστηματικά και σε συμπαιγνία ανοίγουν οι κυβερνώντες και οι «μεγαλοκαρχαρίες»;
Εχει δίκιο να φωνάζει ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Χάνονται μία προς μία οι... παραδόσεις αυτού του τόπου.
Χτες, ο Ε. Γιαννόπουλος ανακάλεσε και δεύτερη, μέσα στον τελευταίο μήνα, μήνυση, τη φορά αυτή κατά του δημοσιογράφου Μ. Τριανταφυλλόπουλου...
Ο τίτλος του μουσικού χορευτικού δρώμενου ήταν «Ο Χορός ΕΞΩ από το ΥΠΠΟ», με τη λέξη «ΕΞΩ» να έχει διττή σημασία, αφού παίχτηκε, προχτές, έξω από το υπουργείο Πολιτισμού, από τη μια, και από την άλλη, υπονοούσε και το λόγο της πρωτότυπης εκδήλωσης, μια και ο χορός βρίσκεται στα... αζήτητα του υπουργείου. Η μουσικοχορευτική διαμαρτυρία οργανώθηκε από το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων, που προσπαθεί μάταια, βδομάδες τώρα, να αποσπάσει μια συνάντηση με τον υπουργό Πολιτισμού και πήραν μέρος σ' αυτή μαθητές σχολών χορού και επαγγελματίες χορευτές. Και μπορεί να μην κατάφεραν ούτε τη φορά αυτή να συναντηθούν με τον υπουργό, αλλά δεν έχασαν στιγμή το κέφι και τη ζωντάνια τους. Ο αγώνας συνεχίζεται.
Βλέπετε, μπορεί ο κ. Πάγκαλος να είναι... μεγάλος τραγουδιστής, να έχει, επίσης, ιδιαίτερες επιδόσεις στη «μικρή οθόνη», αλλά με τους ανθρώπους του πολιτισμού και τα δίκαια αιτήματά τους, δεν τα πάει καθόλου καλά.
Αυτόν το δρόμο, για παράδειγμα, έδειξαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις στο Σιάτλ και στην Ουάσιγκτον, καθώς και σε όποια άλλη «ιμπεριαλιστικοσύναξη» από τότε. Αυτήν την πορεία χάραξαν οι αγώνες ενάντια στο ΝΑΤΟ και στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Αυτό δείχνουν οι εργατικοί αγώνες στη Νότια Αφρική, στη Λατινική Αμερική, στην Ινδία, στη Νότια Κορέα, στην Πορτογαλία... σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.
Μια παγκόσμια συνάντηση, όπου οι εκπρόσωποι των κομμάτων θα έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν εμπειρίες από τους λαϊκούς αγώνες και τις συμμαχίες και τις συνεργασίες των κομμουνιστών σήμερα. Οι καιροί απαιτούν ανάδειξη της κομμουνιστικής ταυτότητας, ενίσχυση της αλληλεγγύης και της κοινής δράσης. Ταυτόχρονα, απαραίτητη είναι η ανταλλαγή εμπειριών, αλλά και προβληματισμών πάνω σε καινούρια ζητήματα που προκύπτουν.
Για παράδειγμα, τέτοιο ζήτημα είναι η σημερινή κατάσταση στα Βαλκάνια. Επίσης, η ενημέρωση και ο προβληματισμός για τις εξελίξεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Αλλο, επίσης, ζήτημα είναι η αμφισβήτηση του ιμπεριαλισμού και οι μορφές που παίρνει στην Παλαιστίνη, στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα, στο Εκουαδόρ και σε άλλα μέρη του κόσμου. Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, επίσης, είναι από τα θέματα που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Χρόνια τον έχουν
σαν καρά,
αλλά φωνή
δε βγάζει,
μ' αν του θιγούν
τα «ιερά»
τότε φωτιά
αρπάζει
και βγαίνει έξω
με σταυρούς,
«δικέφαλους»
κι εικόνες,
αχ, τέτοιος πάθος
ιερό, γι' άλλους
να 'χε αγώνες!
* * *
Χρόνια του τόπου
ο τρανός
τον στύβει
σαν λεμόνι
και μόνο
αν το «Χριστιανός»
του σβήσουνε
θυμώνει,
τότε στους δρόμους
χύνεται
και το «Υπερμάχω»
ψάλλει,
αχ, ας του έρθει
το μυαλό
γι' άλλα να δίνει
πάλη!