Ολοταχώς για τη δημιουργία του πλήρως διαφοροποιημένου, ταξικού σχολείου της αμάθειας, πρέπει να βαδίσουμε σύμφωνα με τις προτάσεις του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ), υπό τον Γ. Μπαμπινιώτη, που σήμερα ολοκληρώνει το έργο του, συζητώντας επί του τελικού πορίσματος για την αναμόρφωση του σχολείου και του συστήματος πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση. Το πόρισμα διαμορφώθηκε με βάση τις συζητήσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα και έχει διανεμηθεί στα μέλη του ΣΠΔΕ προκειμένου σήμερα να λάβει την τελική του μορφή, να επικυρωθεί. Την Παρασκευή θα το παραδώσουν στην υπουργό Παιδείας.

Παρουσιάζοντας τα κύρια σημεία συζήτησης και σύγκλισης στο θέμα της πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση, γίνεται λόγος για διεξαγωγή των εξετάσεων από ειδικό εξεταστικό φορέα (Εθνικό Κέντρο Αξιολόγησης) που θα συγκροτήσει τράπεζα θεμάτων συνεχώς τροφοδοτούμενη και ανανεούμενη και θα διεξάγει εξετάσεις περισσότερες από μία φορές το χρόνο, με διατήρηση της βαθμολογίας από την προηγούμενη εξέταση με συγκεκριμένους όρους. Επίσης προτείνεται περιορισμός του αριθμού εξεταζόμενων μαθημάτων, ενώ «κρίνεται σκόπιμο να συνυπολογίζεται για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια η επίδοση των μαθητών στις τρεις τάξεις του Λυκείου». Οπως σημειώνεται, τονίστηκε από όλους η ανάγκη να συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής τα τμήματα των ΑΕΙ με ειδικούς πανεπιστημιακούς και με καθορισμό της βαρύτητας συντελεστή των μαθημάτων εισαγωγής που θα μπορεί και να διαφοροποιείται κατά Τμήμα.

Στο πλαίσιο των αναλυτικών προγραμμάτων διακρίνεται καθαρά η πρόθεση για εντονότερη ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων ακόμα και των μαθητών της κάθε τάξης, για ένα σύστημα «εξατομικευμένης» εκπαίδευσης. Μαθήματα επιλογής, «ανοιχτό κατά 10%» αναλυτικό πρόγραμμα (που θα καθορίζεται δηλαδή σε κάθε σχολείο κατά το δοκούν), «κατάλογος εγκεκριμένων διδακτικών πακέτων» από τον οποίο η κάθε σχολική μονάδα θα επιλέγει ποιο πακέτο θα διδαχθεί στους μαθητές της, καθιέρωση ζώνης πολιτισμού εντός του σχολικού προγράμματος... όλα αυτά σημαίνουν ότι κάθε σχολείο θα διδάσκει διαφορετικά πράγματα στους μαθητές. Γι' αυτό εξάλλου προτείνουν την καθιέρωση «ατομικού φακέλου μαθητή» όπου θα καταγράφονται τα πάντα σε σχέση με την πορεία τους, τις επιδόσεις και τη συμπεριφορά του. Δίνεται, δε, οδηγία τα αναλυτικά προγράμματα να λαμβάνουν υπόψη «τις ατομικές διαφορές των μαθητών (...) το ιδιαίτερο κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον τους».

Ακριβώς επειδή η διαφοροποίηση θα είναι πλήρης, το πόρισμα λέει ότι πρέπει να οριστεί «το ελάχιστο των γνώσεων για τους μαθητές κάθε τάξης», «τα κατ' ελάχιστο επιδιωκόμενα μορφωτικά αγαθά κατά γνωστικό αντικείμενο, σχολική τάξη και βαθμίδα εκπαίδευσης». Κοινώς ...γραφή κι ανάγνωση για τους πολλούς, ενώ τα σχολεία της ελίτ θα προχωρούν σε πιο ολοκληρωμένη εκπαίδευση. Σε άλλο σημείο του πορίσματος, αυτό το μίνιμουμ επίπεδο γνώσεων, που θα είναι κοινό για όλους, περιγράφεται ως αναγκαίες «πυρηνικές» γνώσεις, ικανότητες - δεξιότητες και στάσεις του μαθητή - πολίτη! Ομολογείται και έτσι ο στόχος για το σχολείο που θα βγάζει νέους που θα ξέρουν «λίγα κολλυβογράμματα», αλλά θα έχουν γαλουχηθεί στις δεξιότητες (πρακτικές και κοινωνικές!) που απαιτούν οι εργοδότες, τα μονοπώλια, που υποδεικνύουν οι κατευθύνσεις της ΕΕ.

Στόχος, όπως ομολογείται, η ακόμα μεγαλύτερη και οργανωμένη παρέμβαση στη δημιουργία του «Ευρωπαίου πολίτη». Ετσι, αναπαράγεται η ανάγκη των μονοπωλίων για καλλιέργεια των «δεξιοτήτων - κλειδιά», που δεν είναι τίποτα περισσότερο από στοιχειώδεις χρηστικές πληροφορίες και καλλιέργεια αντιλήψεων και συμπεριφορών στα μέτρα του συστήματος. Γίνεται αναφορά στην ανάγκη για «προώθηση κοινών στρατηγικών στην εκπαίδευση στο χώρο της ΕΕ», να δημιουργηθεί «ο συνειδητοποιημένος πολίτης της Ευρώπης», για «καλλιέργεια θετικής στάσης απέναντι στη διά βίου μάθηση», για «προετοιμασία του νέου ανθρώπου για την κοινωνία του Ευρωπαίου πολίτη», του απασχολήσιμου δηλαδή που θα δέχεται σαν δικές του τις ανάγκες των μονοπωλίων.

Για να πετύχουν αυτό το μοντέλο του σχολείου και το χειραγωγημένο μαθητή - πολίτη, πέρα από την ταξική διαφοροποίηση του αναλυτικού προγράμματος και το περιεχόμενο που του δίνουν, προτείνουν και την «καθιέρωση ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας παράλληλα προς τη συμβατική». Αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές θα ψάχνουν μόνοι τους πληροφορίες, στη λογική ότι μπορούν να οικοδομούν μόνοι τους τη γνώση, ότι ο κάθε μαθητής θα μπορεί να φτιάχνει τη δική του ιστορία, τη δική του φυσική, τη δική του γεωγραφία κ.ο.κ. Γι' αυτό εξάλλου το πόρισμα λέει ότι πρέπει να υποστηρίζεται η «πολλαπλότητα των πηγών μάθησης (...) με παράλληλους θεσμοθετημένους μηχανισμούς ελέγχου και έγκρισης των πηγών»! Φανταστείτε τι έχει να γίνει με το ξαναγράψιμο της Ιστορίας...

Σε ό,τι αφορά την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, προτείνεται η διατήρηση και ενίσχυση του διπλού σχολικού δικτύου γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, με τη δεύτερη να προορίζεται για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών στα οποία έτσι δεν εξασφαλίζεται ισότιμη παροχή γενικής εκπαίδευσης μέχρι τα 18 τους χρόνια, αλλά εφήμερη κατάρτιση. Ανάμεσα σε άλλα προτείνεται η Α' τάξη του ΕΠΑΛ να είναι κοινή για όλους τους μαθητές, στη Β' τάξη να υπάρχουν περιορισμένοι τομείς και στη Γ' τάξη τμήματα ειδικοτήτων για τις οποίες μάλιστα θα λαμβάνονται υπόψη «και οι τοπικές ανάγκες της αγοράς, μετά από γνώμη των κοινωνικών εταίρων».

Ως επιστέγασμα όλων των παραπάνω αναδιαρθρώσεων, έρχεται η αξιολόγηση που δε θα είναι τίποτε άλλο από μηχανισμός ελέγχου και υποβολής του σχολείου της αμάθειας.