(ΛΙΜΑ, ΠΕΡΟΥ - Της απεσταλμένης μας Ελένης ΜΑΪΛΗ).--

«Η νεολαία πρέπει να γίνει ένα βασικό στοιχείο στην αναζωογόνηση και τη συνέχιση του εργατικού κινήματος και των διεθνών οργανώσεων των εργατών», σημείωσε ο Γκουστάβο Μινάγια, εκ μέρους του τμήματος Νεολαίας της ΓΣΕ Περού. «Πρέπει να κατανοήσουμε - είπε - ότι υπάρχει μια καπιταλιστική στρατηγική ενάντια στους εργάτες και μέσα σε αυτούς και στη νεολαία, για να είμαστε ικανοί να απαντάμε σε αυτή ενωμένοι». Τόνισε δε ότι υπάρχει μεγάλη ιδεολογική πίεση για να υποταχθούν οι νέοι εργαζόμενοι στη διεθνή στρατηγική του κεφαλαίου και τα συνδικάτα πρέπει να δυναμώσουν ιδεολογικά και πολιτικά, να οξύνουν την ιδεολογική διαπάλη. Ετσι θα γίνει κατανοητό στους εργάτες και τις εργάτριες ότι δεν πρέπει απλά να αμύνονται, αλλά και να παλέψουν επιθετικά για νέες κατακτήσεις, για μια άλλη κοινωνία. Μεταξύ άλλων σημείωσε ότι η κατάσταση για τους εργάτες δυσκόλεψε πολύ με τις ανατροπές του σοσιαλισμού, ενώ καυτηρίασε τους πολιτικούς εκπροσώπους του καπιταλισμού που γιόρταζαν όλοι μαζί τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και που όλοι τότε έλεγαν πως ανοίγει μια εποχή πιο ευτυχισμένη για την ανθρωπότητα.

Τα προβλήματα που έχουν οι νέοι εργαζόμενοι, οι οικονομικοί μετανάστες, αλλά και οι μαθητές και σπουδαστές των εργατικών οικογενειών στην Ελλάδα και την Ευρώπη μετέφερε ο Νίκος Θεοδωράκης, παρεμβαίνοντας εκ μέρους της αντιπροσωπείας του ΠΑΜΕ. «Τα τελευταία τρία χρόνια έγιναν μεγάλοι ταξικοί αγώνες της νεολαίας για τη δουλειά, για τους μισθούς, για τη Παιδεία και την Υγεία. Εγιναν μεγάλοι αγώνες ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Στους αγώνες αυτούς πήραν μέρος εκατοντάδες χιλιάδες νέοι», είπε σημειώνοντας την καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ και της Γραμματείας Νέων, με χιλιάδες νέους στην πρώτη γραμμή.

Οπως υπογράμμισε, η νεολαία πρέπει να καταλάβει ότι η βασική αιτία που γεννά όλα αυτά τα προβλήματα για τους νέους είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Οσο θα υπάρχει το καθεστώς αυτό, τα προβλήματα θα είναι υπαρκτά με διάφορες μορφές σε κάθε χώρα.

«Απέναντι σε αυτή την κατάσταση εμείς έχουμε τα δικά μας όπλα, τα δικά μας εργαλεία. Το δικό μας δρόμο»:

• Βασικό όπλο είναι η συμμετοχή όλων των νέων στα ταξικά συνδικάτα και στη δράση.
• Το όπλο του προλεταριακού διεθνισμού, της αλληλεγγύης, του συντονισμού και της κοινής δράσης
• Να ενώσουμε τους νέους εργαζόμενους ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στις πουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, στον οπορτουνισμό και στο κεφάλαιο.
• Εχουμε τη δική μας μαρξιστική, ταξική ανάλυση που μας διδάσκει ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε για πλήρη και σταθερή δουλειά, για καλύτερους μισθούς, καλύτερη Κοινωνική Ασφάλιση, Παιδεία και Υγεία. Μας διδάσκει ότι ο αγώνας μας πρέπει να είναι πολιτικός και να φτάνει μέχρι την ανατροπή του καπιταλισμού, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
• Εχουμε ακόμα την ΠΣΟ που από την ίδρυσή της και μέχρι σήμερα είναι ένα διεθνές ταξικό συνδικάτο που στηρίζει και βοηθά τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο.

Τέλος, το ΠΑΜΕ πρότεινε το 2010-2011 να γίνουν συνδιασκέψεις των νέων εργαζόμενων σε κάθε ήπειρο και το 2012 να γίνει η 2η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη.

Πλούσια ήταν κι η χτεσινή συζήτηση με εργαζόμενους από τη Βραζιλία, το Νεπάλ, τον Παναμά, το Εκουαδόρ, το Περού και αλλού να παρεμβαίνουν μεταφέροντας πείρα από τις πατρίδες τους και τους κλάδους τους.

«Πρέπει όλοι οι εργάτες σε όλους τους κλάδους να είμαστε ενωμένοι. Είμαστε το ίδιο, έχουμε τα ίδια προβλήματα, να μην επιτρέψουμε διαχωρισμούς και διάσπαση ανάμεσά μας», είπε η Στέλα Κόκο Κρέπι, από τον τομέα των αερομεταφορών της Νιγηρίας. Οπως είπε, στη χώρα της οι εκπαιδευτικοί έκαναν επί τέσσερις μήνες απεργία και λίγοι ήταν οι κλάδοι που τους συμπαραστάθηκαν. «Αν όμως όλοι μας κάναμε απεργία μαζί τους, τότε θα ήταν καλύτερα για όλους μας», τόνισε.

Ενδιαφέρον είχε και η τοποθέτηση των εργαζομένων από την Αργεντινή, που από το 1992 δημιούργησαν νέα Συνομοσπονδία απέναντι στην υπάρχουσα εργοδοτική και κυβερνητική και μετέφεραν πείρα από τη συσπείρωση των εργαζομένων στο ριζοσπαστικό κίνημα που εκπροσωπεί τα δικά τους συμφέροντα.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η συμμετοχή των εργαζομένων του Περού από πολλούς κλάδους και περιοχές της χώρας, η οποία φτάνει τα 150 άτομα. Εργαζόμενοι στον κλάδο των κατασκευών, της ενέργειας, της κλωστοϋφαντουργίας, των υπηρεσιών, συμμετέχουν σύσσωμοι και με μεγάλο ενδιαφέρον, εκφράζουν τη δίψα τους για ανταλλαγή πείρας, την αγωνία τους για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οπως οι νεαροί Περουβιανοί ανθρακωρύχοι, που δεν έχουν αφήσει στιγμή τα μολύβια από τα χέρια τους και σημειώνουν κάθε παρέμβαση.

Μέσα σε συνεχή χειροκροτήματα ο Δαυίδ Κίπε Ανκο, εκπροσωπώντας τους πανεπιστημιακούς υπαλλήλους, είπε μεταξύ άλλων: «Κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να οργανώνουμε την πάλη μας. Οι καπιταλιστές είναι οργανωμένοι. Πρέπει κι εμείς να είμαστε με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και όχι με τα εξαγορασμένα συνδικάτα. Πρέπει να παλέψουμε, να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και τα στερούμαστε. Γιατί να μην μπορούμε να δουλέψουμε, να χαρούμε τη ζωή μας, να αθληθούμε, να έχουμε πρόσβαση στον πολιτισμό; Ο καπιταλισμός αναπτύσσεται κι εμείς δεν έχουμε τίποτα. Μας αφήνουν αναλφάβητους, στην αμάθεια, στην ανέχεια και όλα αυτά δυσκολεύουν τους εργάτες στο να συνδικαλιστούν και να οργανωθούν».

Παίρνοντας το λόγο εκ μέρους των εκπαιδευτικών της χώρας, μια νεαρή δασκάλα αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης και πώς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αναδείξουν τον πολιτικό του προσανατολισμό. Στόχος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, είπε, πρέπει να είναι να μάθουν οι νέοι για τους αγώνες και το ρόλο των εργατών όλου του κόσμου.

«Αν δεν έχεις λεφτά, δεν έχεις υγεία στο Περού», είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον τομέα της Υγείας, εξηγώντας παράλληλα πώς η υγεία ιδιωτικοποιείται, γίνεται πολυτέλεια για τη μεγάλη μάζα των εργατών. «Είναι όμως σημαντικό ο εργάτης κι η εργάτρια να καταλαβαίνει γιατί οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, γιατί απολαμβάνουν όλο και περισσότερα και οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι...».