«Πάγος στην κυβέρνηση», κραυγάζει το πρωτοσέλιδο της «Αυγής» χτες, το οποίο βεβαίως αναπαρήγαγαν στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε δημόσιες εμφανίσεις τους, ανάμεσά τους και ο επικεφαλής του σχήματος Αλ. Τσίπρας. Και στον υπότιτλο σημειώνει: «Οι κοινωνικές αντιδράσεις, που διαπέρασαν ακόμη και το ΠΑΣΟΚ, ανάγκασαν τον Πρωθυπουργό να "μαζέψει" την αιφνίδια κυβερνητική απόφαση για πάγωμα μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο».
Σε ποιον, άραγε, χρησιμεύει αυτό το πρωτοσέλιδο της «Αυγής»; Σίγουρα όχι σε όλους εκείνους τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, που, αν δεν το έχουν ήδη αντιληφθεί, θα το αντιληφθούν, αργά ή γρήγορα, ότι οι μισθοί και οι συντάξεις τους είναι αυτά που μπαίνουν στον «πάγο» της πιο «βαθιάς κατάψυξης». Καθώς ακόμα και οι όποιες αυξήσεις αφορούν πενταροδεκάρες, την ώρα που η ακρίβεια καλπάζει και εξανεμίζει το πενιχρό εισόδημα της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
Οι χρήσιμες για την κυβέρνηση λαθροχειρίες της «Αυγής» έχουν και συνέχεια. Στη σελίδα 9 παρουσιάζει τις κυβερνητικές εξαγγελίες για το φάρμακο με τον τίτλο «Πρόχειρες εξαγγελίες για τη ..."μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης"!». Σαν «προχειρότητα» χαρακτηρίζει η «Αυγή» μια στοχοπροσηλωμένη στην ενίσχυση της κερδοφορίας των πολυεθνικών πολιτική, που συγχρόνως οδηγεί σε αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων στην αγορά φαρμάκων, σε νέες περικοπές των ασφαλιστικών ταμείων.
Και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με «ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή», εν προκειμένω της «Αυγής», αλλά με συνειδητή προσπάθεια εξωραϊσμού της κυβέρνησης και της βαθιά αντεργατικής - αντιλαϊκής της πολιτικής.
Με αφορμή την ανάδειξη νέου προέδρου του Συμβουλίου της ΕΕ και ύπατης εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική, απολαύσαμε μια εξαιρετική επίδειξη οπορτουνιστικού σαλτιμπαγκισμού. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής δήλωσε ότι η ανάδειξη αυτή αποτελεί «κραυγαλέο συμβιβασμό μεταξύ ευρωδεξιάς και σοσιαλδημοκρατίας και παραδοχή του μοιραίου. Είναι, δηλαδή, μια μοιραία κατάληξη της πορείας της θεσμικής αναθεώρησης της ΕΕ, οι ηγέτες της οποίας έχουν κάνει δόγμα την κυριαρχία των αγορών, την κοινωνική αναλγησία, την αδιαφάνεια, την εμμονή στο Σύμφωνο Σταθερότητας, την υποταγή στα συμφέροντα των ΗΠΑ».
Την ίδια στιγμή που αυτός δήλωνε αυτά ο Μ. Σαμπατακάκης, μέλος της ΠΓ και υπεύθυνος ευρωπαϊκής πολιτικής του ΣΥΝ, δήλωνε: «Η αδιαφανής επιλογή του προέδρου γίνεται με βάση μια Συνταγματική Συνθήκη, που δεν είναι αυτή που θα θέλαμε (...). Παρ' όλα αυτά, όμως, ο θεσμός του προέδρου της ΕΕ είναι σημαντικός στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και στο ρόλο της Ευρώπης. Θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον και από κοντά τον τρόπο που θα διαχειριστεί τα ζητήματα, με κριτήριό μας μια ενωμένη, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη».
Οπως λέμε, δύο σε ένα... Κι έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα αν χρειαστεί να εμπαίζεται ο λαός.
Μόνο που ήταν ...ατυχής ή έμπνευση και η παρομοίωση. Ιδίως όταν δυο μέρες νωρίτερα η ίδια η υπουργός Υγείας παραδέχθηκε ότι λείπουν 400 κλίνες (πραγματικών) εντατικών μονάδων σε όλη τη χώρα.
Καλό είναι να τα αποφεύγει αυτά ο επικεφαλής μιας κυβέρνησης, που με τον προϋπολογισμό που φέρνει στέλνει στα ...Τάρταρα, την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση και, φυσικά, τους μισθούς και τις συντάξεις.
Γιατί από πού να το πιάσεις; Από την εισοδηματική πολιτική του παγώματος μισθών στο Δημόσιο; `Η από τη σπουδή του ΣΕΒ να υπογράψει με τους «εταίρους» του (ξέρετε για ποιους μιλάμε) μιαν ακόμη συλλογική σύμβαση πείνας;
Οσο για τους «κοινωνικούς διαλόγους» που μας σερβίρουν από εδώ και από εκεί, ας καταλάβουν ότι ο Ελληνας μισθωτός δεν έχει καμία διάθεση να συζητήσει το ...πόσο φτωχός θα είναι.
Γιατί βλέπει τα κέρδη των τραπεζών, των πολυεθνικών και όσων θα έπρεπε να πληρώσουν τη λεγόμενη κρίση να πολλαπλασιάζονται με τους (συνήθεις) ταχύτατους ρυθμούς.
Βλέπει, επίσης, τους γνωστούς μεγαλοσχήμονες επιχειρηματίες να τρώγονται μεταξύ τους και με την κυβέρνηση, για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας, δηλαδή πάλι τα ...δικά μας λεφτά.
Για να μιλήσουμε κι εμείς, πάντως, με ιατρικούς όρους, αυτό που επιθυμεί η κυβέρνηση δεν είναι να ...μας βγάλει από την Εντατική. Να περάσει την αντιλαϊκή πολιτική της με το εργατικό κίνημα σε ...μόνιμη καταστολή επιθυμεί.
Και γι' αυτό θα επιστρατεύσει τους πάντες και τα πάντα. Βλέπετε, το μόνο πράγμα που φοβούνται είναι οι δικοί μας αγώνες.