Βαραίνει η μπότα του κατακτητή πάνω στο λαό του Αφγανιστάν μετά τις χτεσινές αποφάσεις της Συνόδου του ΝΑΤΟ

Τα συμπεράσματα καλωσορίζουν τα σχέδια του προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, για την «ανανεωμένη» κατοχική στρατηγική, που προβλέπει την αποστολή 30.000 και πλέον Αμερικανών στρατιωτών, με το ΝΑΤΟ να δεσμεύεται για την «επιτυχία του πολέμου» και την «αποχώρηση» των δυνάμεών του όταν οι εγχώριες δυνάμεις «θα είναι σε θέση να αναλάβουν τη διοίκηση και την ασφάλεια της χώρας».

Το ΝΑΤΟ χαιρετίζει και τις δηλώσεις του επανεκλεγέντος προέδρου του Αφγανιστάν, Χαμίντ Καρζάι, στις οποίες δεσμεύεται για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Στην ανακοίνωση δεν παραλείπεται να σημειωθεί ότι τα κατοχικά στρατεύματα δεν επαρκούν για την επίτευξη των ιμπεριαλιστικών στόχων στην περιοχή. Σ' αυτό το πνεύμα τονίζεται ότι η στρατιωτική κατοχή πρέπει να συμπορεύεται με παρέμβαση στην ασφάλεια, τη διακυβέρνηση και την ανάπτυξη, τομείς που μπορούν να αποδειχθούν άκρως κερδοφόροι και να θωρακίσουν μία εγκάθετη διοίκηση, πιστή στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις.

Μέρος του πολέμου γίνεται πλέον και το Πακιστάν, με το οποίο σημειώνεται ότι πρέπει να υπάρξει στενότερη συνεργασία, που μεταφράζεται σε μεγαλύτερη διάχυση του πολέμου στη γειτονική χώρα, η οποία θεωρείται πλέον η άμεση συνέχεια της εμπόλεμης ζώνης, με τη συναίνεση της κυβέρνησής του.

Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φον Ράσμουσεν, σε δηλώσεις του μετά το πέρας της Συνόδου ανακοίνωσε ότι 25 κράτη μέλη της «Συμμαχίας» δεσμεύτηκαν για την αποστολή 7.000 επιπλέον στρατιωτών στο Αφγανιστάν, ακολουθώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, μέσα στο 2010 και θα «ακολουθήσουν και επιπλέον ενισχύσεις».

Ο τρόπος με τον οποίο θα κατανεμηθεί το βάρος της ενίσχυσης της κατοχής στους «Συμμάχους», αλλά και σε κράτη που συμμετέχουν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλλά δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, αναμένεται να ξεκαθαρίσει τις επόμενες μέρες και μέχρι τη Διάσκεψη για το Αφγανιστάν στις 28 Γενάρη, στο Λονδίνο.

Τις προθέσεις τους για αποστολή ενισχύσεων στις κατοχικές δυνάμεις έχουν ήδη ανακοινώσει δέκα χώρες του ΝΑΤΟ (Αλβανία, Κροατία, Τσεχία, Ιταλία, Λιθουανία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Βρετανία) και 12 μη μέλη. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι δεν προτίθεται να αυξήσει τα μάχιμα στρατεύματά της, ωστόσο έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα στείλει 60 «εκπαιδευτές».

Ο Α. Ράσμουσεν υποστήριξε τη βρετανική πρόταση για προσέγγιση μαχητών Ταλιμπάν, που δέχονται να καταθέσουν τα όπλα και ένταξή τους στο κατοχικό καθεστώς και ανέδειξε τη σημασία που έχει για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς η εκπαίδευση των καθεστωτικών αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας. Δίνοντας τη δική του εκδοχή για τη μετάβαση της διακυβέρνησης στις μαριονέτες του Αφγανιστάν, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ τόνισε ότι «η μετάβαση δε σημαίνει έξοδο», ξεκαθαρίζοντας ότι «δε θα εγκαταλείψουμε το Αφγανιστάν».

Ο Βρετανός ΥΠΕΞ, Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, χαρακτήρισε το Αφγανιστάν, «εκκολαπτήριο τρομοκρατών», ζητώντας από τα μέλη του ΝΑΤΟ να συμβάλλουν τα μέγιστα στον πόλεμο, τη στιγμή μάλιστα που Γαλλία και Γερμανία, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δείχνουν μάλλον απρόθυμες προς αυτή την κατεύθυνση. Η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, τόνισε τη «σημασία» της πολύπλευρης ενίσχυσης της κατοχής, καλώντας τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ να ανακοινώσουν σύντομα τις προθέσεις τους.

Στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, εκτός από την επικρότηση των αμερικανικών αποφάσεων για το Αφγανιστάν, οι υπουργοί συζήτησαν και για το νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ, τις προοπτικές διαμόρφωσης μιας πολιτικής για την αντιπυραυλική άμυνα της Συμμαχίας και τις σχέσεις του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.

Συζήτηση έγινε και για τα Δυτικά Βαλκάνια. Οπως ενημέρωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, «συζητήσαμε τη λεγόμενη Πολιτική Ανοικτών Θυρών της Συμμαχίας, δηλαδή την πολιτική διευρύνσεων του ΝΑΤΟ και αποφασίσαμε την ένταξη του Μαυροβουνίου στο καθεστώς του λεγόμενου ΜΑΡ (σ.σ. πρόκειται για τα αρχικά του Mebership Action Plan, ένα είδος προθάλαμου του ΝΑΤΟ)». Ανακοίνωσε επίσης ότι υπό συζήτηση βρίσκεται η προοπτική ένταξης της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης στο ίδιο πρόγραμμα. Σε ό,τι αφορά το θέμα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, ο Δ. Δρούτσας επανέλαβε ότι είναι ένθερμος οπαδός αυτής της προοπτικής και ισχυρίστηκε ότι προϋπόθεση για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι η επίλυση του θέματος της ονομασίας.