Το απέδειξε κυνικά και απροκάλυπτα στη μεγάλη απεργία του ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη, που ανέλαβε το ρόλο του απεργοσπάστη, το επιβεβαιώνει με τη συμμετοχή του στο στημένο διάλογο για το Ασφαλιστικό, με τη συστράτευσή του στις αξιώσεις της εργοδοσίας, στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης για τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Την ώρα που κυβέρνηση και κεφάλαιο ρίχνουν τη μία αντεργατική βόμβα μετά την άλλη, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σπεύδει να σηκώσει ασπίδα προστασίας όχι για τους εργαζόμενους - θύματα, αλλά για τους επιτιθέμενους. Προβάλλει τη γραμμή της «συναίνεσης» και της «εθνικής συνεννόησης» για να αντιμετωπιστούν από κοινού οι συνέπειες της κρίσης.

Αλήθεια, δεν κατάλαβε η ΓΣΕΕ τι συζητείται στο διάλογο - απάτη για το Ασφαλιστικό που στήθηκε από την κυβέρνηση και τους εταίρους της με τη συμμετοχή των «ειδικών»; Δεν ξέρει πως ο «διάλογος» είναι ο μπερντές για να καλυφθεί το σχέδιο της κυβέρνησης με το οποίο καταργείται η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, μειώνεται η κρατική χρηματοδότηση, περιορίζονται οι εργοδοτικές εισφορές, επιβάλλεται φόρος στα εργατικά εισοδήματα δήθεν για τη «σωτηρία» του συστήματος και εντέλει κυοφορείται το «νέο μοντέλο» με το οποίο δε θα εξασφαλίζεται ούτε σύνταξη, ούτε ασφάλιση; Και το ξέρει και το καταλαβαίνει, αλλά η ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι αλλού ταγμένη. Υπηρετεί και εξυπηρετεί με συνέπεια τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.

Αυτή η επιλογή της καθορίζει και τη στρατηγική και την τακτική της. Το απέδειξε με την ανοιχτή υιοθέτηση όλων των ιδεολογημάτων της άρχουσας τάξης. Το απέδειξε όταν έκανε σημαία την πολιτική της «ανταγωνιστικότητας», την ΟΝΕ, τους στόχους της Λισαβόνας, την «απασχολησιμότητα». Το επιβεβαιώνει και σήμερα, που μπροστά σε αυτό τον ορυμαγδό των αντεργατικών μέτρων, των σχεδίων και των αποφάσεων, αυτή τυρβάζει περί του «νέου αναπτυξιακού μοντέλου» και καλεί τους εργάτες μαζί με τα αφεντικά τους να σώσουν την οικονομία, δηλαδή την κερδοφορία των καπιταλιστών. Σε αυτή την πολύτιμη κερδοφορία των επιχειρήσεων υποτάσσει και το λεγόμενο «πλαίσιο διεκδικήσεων» που κατέθεσε στη διαπραγμάτευση για τη Συλλογική Σύμβαση. Ακόμα και αυτά τα λίγα ψίχουλα που εμφανίζεται να συζητάει με τους εργοδότες, τα θέτει σε συνάρτηση με την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης και μάλιστα ομολογεί ότι «οι προτάσεις της ΓΣΕΕ ...βασίζονται στην επίγνωση της ανάγκης να εξασφαλιστούν οι κύριες λειτουργίες της οικονομίας, να υλοποιηθούν μέτρα που σέβονται τις μακροοικονομικές και δημοσιονομικές ισορροπίες...». Μόνο που αυτές οι «κύριες λειτουργίες» και οι «δημοσιονομικές ισορροπίες» είναι η γνωστή και παλιά πολιτική που εξασφαλίζει υπερκέρδη για τα μονοπώλια, πρόσθετους φόρους, μισθούς πείνας και σκληρή εκμετάλλευση για τους εργάτες. Αυτή την «ανάγκη» προπαγανδίζουν κάθε μέρα, η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, η ΝΔ, οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, οι βαρόνοι των ΜΜΕ, το ΙΟΒΕ, η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ)... Ε, σε αυτή την «ανάγκη» υποτάσσεται η ΓΣΕΕ και δεν το κρύβει.

Δεν κρύβει και την επιδίωξή της να χτυπήσει την απεργία που προκήρυξαν τα ταξικά συνδικάτα για τις 10 Φλεβάρη, όπως ακριβώς έκανε και στις 17 Δεκέμβρη. Γι' αυτό ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ πήρε αμπάριζα τα μέσα ενημέρωσης για να «διαφωτίσει» τους εργάτες γιατί δεν πρέπει να απεργήσουν με το ΠΑΜΕ. Γι' αυτό στην τελευταία Εκτελεστική Επιτροπή της Συνομοσπονδίας, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έπαιζαν την κολοκυθιά με την ημερομηνία προκήρυξης απεργίας, που δήθεν εξέταζαν. Για τέλη Φλεβάρη πρότεινε ο Γ. Παναγόπουλος, για τις 17 Φλεβάρη η ΔΑΚΕ, όταν ήδη οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είχαν προκηρύξει απεργία για τις 10 Φλεβάρη, ενώ την ίδια ημέρα πανελλαδική απεργία για το Δημόσιο είχε ανακοινώσει και η ΑΔΕΔΥ.

Αλλά δεν είναι μόνο η άρνηση και το σαμποτάζ κάθε απεργιακής κινητοποίησης. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, σαν το σαράκι που τρώει το ξύλο, φθείρει συνειδήσεις, καλλιεργεί τη μοιρολατρία, υπονομεύει και καταστέλλει και το παραμικρό αγωνιστικό σκίρτημα. Δεν περνά μέρα που να μην ενσταλάξει στη συνείδηση των εργαζομένων το δηλητήριο της «κοινωνικής ειρήνης» και της ταξικής συνεργασίας.

Οι εργαζόμενοι, οι απολυμένοι, οι άνεργοι, οι αγωνιστές των stage, που τους κυνήγησε ανελέητα η ηγεσία της ΓΣΕΕ και μαζί με την κυβέρνηση τους πέταξαν στο δρόμο, οι τίμιοι συνδικαλιστές που σέβονται το ρόλο τους και τον εαυτό τους πρέπει μια και έξω να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Να γυρίσουν την πλάτη τους στην εργατική αριστοκρατία και την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Να πετάξουν στο καλάθι τα ιδεολογήματα περί «κοινής ευθύνης», με τα οποία τους καλούν να σκύψουν το κεφάλι, η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και η ΓΣΕΕ. Γιατί η μόνη ευθύνη που έχουν οι εργαζόμενοι είναι απέναντι στα παιδιά τους και το μέλλον τους. Να απορρίψουν τα ψεύτικα διλήμματα, τις νουθεσίες, τις υποσχέσεις πως δήθεν αν βάλουν πλάτη και ξεπεραστεί η κρίση, θα 'ρθουν καλύτερες μέρες. Οι υποσχέσεις τους έχουν την ίδια αξία με αυτές που έδιναν όταν μας υποχρέωναν να σφίξουμε το ζωνάρι για να μπούμε στην ΟΝΕ, στη ζώνη του ευρώ... Γιατί την ΟΝΕ, το ευρώ, - παρά τις υποσχέσεις και τα οράματα - διαδέχτηκε η καπιταλιστική κρίση. Οι εργάτες πλήρωσαν την «ανάπτυξη», πληρώνουν την κρίση, θα πληρώσουν και την «ανάκαμψη» που επαγγέλλονται.

Τίποτα δε θ' αλλάξει, τίποτα δε θα καλυτερεύσει, αν αφήσουμε να περάσει το τσουνάμι των αντιλαϊκών μέτρων. Η επόμενη ημέρα θα είναι χειρότερη από τη σημερινή, όπως το σήμερα είναι χειρότερο από το χτες. Η μόνη ελπίδα, η μοναδική προοπτική βρίσκεται στην πάλη των εργαζομένων. Αυτό το δρόμο δείχνει σήμερα το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Αυτό το δρόμο ανοίγουν με αποφασιστικότητα δεκάδες εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία που συσπειρώνονται κάτω από τη σημαία της ταξικής πάλης.

Στις 10 Φλεβάρη με το ΠΑΜΕ, πάμε για μια μεγάλη ταξική αναμέτρηση. Αν τώρα δεν τους σταματήσουμε, δε θα μας αφήσουν τίποτα. Πιο τολμηρά, παραμερίζοντας αναστολές και αναμονές, τραβάμε μπροστά. Με το ΠΑΜΕ των ταξικών αγώνων, Απεργούμε και Διεκδικούμε.

Στα θύματα της αντιλαϊκής θύελλας που σαρώνει με ιδιαίτερη σφοδρότητα τα δικαιώματα των εργαζομένων, των αγροτών, των συνταξιούχων, των νέων, περιλαμβάνονται και εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι, επαγγελματίες, μικροί έμποροι και βιοτέχνες. Η μείωση του τζίρου αποτελεί πλέον κανόνα για τη συντριπτική τους πλειοψηφία και τα μικρομάγαζα, που ζουν από τις γειτονιές και συγκροτούν τις τοπικές αγορές, μοιράζονται τις συνέπειες της ανεργίας, των χαμηλών μισθών, της ακρίβειας που στερεί ακόμη και βασικά αγαθά από τα λαϊκά νοικοκυριά. Σ' αυτή τη βάση, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ καλεί σε πανελλαδικό κλείσιμο καταστημάτων για την Τετάρτη 10 του Φλεβάρη. Στην προκήρυξή της σημειώνει ότι «το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει την πολιτική της ΝΔ. Τα ελλείμματα δεν είναι δικά μας, τα δημιούργησε η πολιτική τους. Ψάχνουν να βρουν εξιλαστήρια θύματα για την κρίση των μονοπωλίων», και προσθέτει: «Μπορούμε να εμποδίσουμε την αντιλαϊκή πολιτική, με τη συμμαχία και την κοινή δράση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα μπορούμε να την ανατρέψουμε. Αγώνες χρειάζονται».

Στο αγωνιστικό της κάλεσμα, η Συντονιστική σημείωνε, χαρακτηριστικά: «Επειδή είναι άμεση ανάγκη το συνδικαλιστικό κίνημα να οργανώσει την απάντησή του στην αντιλαϊκή λαίλαπα και να αγωνιστεί για να μην περάσουν τα νέα μέτρα. Επειδή η μέχρι τώρα τακτική των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ, που έσπευσαν να καθίσουν στο τραπέζι του στημένου κοινωνικού διάλογου, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά επιζήμια για τα συμφέροντα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ. Οι αγωνιστικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος παίρνουμε την πρωτοβουλία της αγωνιστικής συσπείρωσης και πάλης. Καλούμε τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ, τις Τοπικές και Κλαδικές Ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία να αποφασίσουν πανελλαδική κινητοποίηση την Τετάρτη 10 Φλεβάρη 2010, κλείσιμο καταστημάτων και βιοτεχνιών και οργάνωση αγωνιστικών εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα».

Ηδη η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ) ανακοίνωσε τη συμμετοχή της στην κινητοποίηση, στηρίζοντας το πλαίσιο πάλης της Συντονιστικής Επιτροπής. «Την Τετάρτη 10/2 κλείνουμε τα μαγαζιά μας», ανακοίνωσε και η Ενωση Ιδιοκτητών Καθαριστηρίων «Η Αναγέννηση».

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τα όργανα της ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, μέσα από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, πλήττουν πολύπλευρα και τους ΕΒΕ, οι οποίοι με την καπιταλιστική κρίση έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, αλλά αντιμετωπίζουν σημαντικές αντιξοότητες εδώ και πολλά χρόνια, θύματα κι αυτοί της πολιτικής του δικομματισμού. Οσο περισσότερο τους «εξυμνούσαν», καθώς αντιπροσωπεύουν μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, τόσο περισσότερο τους οδηγούσαν στη «γωνία» της εκμετάλλευσης και της απαξίωσης. Τα φορολογικά βάρη αυξάνονταν την ίδια ώρα που οι μεγάλες επιχειρήσεις απολάμβαναν νέες απαλλαγές και μειώσεις φόρων. Η πολιτική της αθρόας εισόδου ξένων πολυεθνικών στο λιανικό εμπόριο, της επέκτασης των πολυκαταστημάτων και η αύξηση των εισαγωγών βιοτεχνικών προϊόντων, στη βάση των κατευθύνσεων της Συνθήκης του Μάαστριχτ και των επόμενων επεξεργασιών της ΕΕ, έχει συρρικνώσει έως και εξαφανίσει ολόκληρους κλάδους.

Το διεκδικητικό πλαίσιο της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα έχει ως εξής:

• Ο καθένας να πληρώνει με βάση τη φοροδοτική του ικανότητα.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (διατροφή, ένδυση κλπ.).
• Ατομικό αφορολόγητο στα 20.000 ευρώ και για τετραμελή οικογένεια 40.000 ευρώ.
• Κατάργηση κάθε είδους αντικειμενικών κριτηρίων και ανέλεγκτων χρήσεων.
• Τα λογιστικά βιβλία μοναδική πηγή προσδιορισμού του εισοδήματός μας.
• Κλείσιμο των χρήσεων σε σύντομο χρόνο από την κατάθεση των δηλώσεων στην εφορία.
• Κοινωνική Ασφάλιση δημόσια και καθολική.
• Κρατική επιχορήγηση στα 2/3 του προϋπολογισμού του ΟΑΕΕ.
• Αμεση κάλυψη των ελλειμμάτων του Ταμείου από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Κατάργηση του ΠΔ 258/2005 και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
• Κατώτερη σύνταξη στα όρια διαβίωσης των συνταξιούχων 1.150 ευρώ.
• Κατάργηση των εισφορών για την Υγεία. Δωρεάν και αποκλειστικά Δημόσια Υγεία.
• Σύνταξη στα 60 για τους άνδρες, στα 55 για τις γυναίκες. Επίδομα τοκετού και μητρότητας.
• Δημιουργία κλάδου βαρέων και ανθυγιεινών στον ΟΑΕΕ.
• Οχι στη λεγόμενη απελευθέρωση των επαγγελμάτων που οδηγεί στη μονοπώληση.
• Αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων στο 45%.