ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καταδίκη του «Καλλικράτη»

Η περιβόητη διοικητική μεταρρύθμιση - τις αρχές της οποίας δημοσιοποίησε η κυβέρνηση με την ονομασία «Πρόγραμμα Καλλικράτης» - δρομολογείται εδώ και αρκετά χρόνια με τη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ενώ ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. δεν αντιτίθενται. Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης θέλουν την αλλαγή της διοικητικής δομής του αστικού κράτους αφού ενδιαφέρονται να γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματικό για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Είναι επίσης αληθές ότι οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης επιβάλλουν τέτοιου τύπου μεταρρυθμίσεις, αφού πρέπει να εξυπηρετηθούν μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες μια σειρά ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με το μεγάλο κεφάλαιο και την απαίτηση για την ολοένα αυξανόμενη κερδοφορία του. Ουσιαστικά ένα τέτοιο σχέδιο απαντά στην ανάγκη αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται και ο «Καλλικράτης» ως σχέδιο, για τη μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η αυτοδιοίκηση ως μηχανισμός του κράτους με τη μεταρρύθμιση, στο όνομα της αποκέντρωσης, το κάνει ακόμη πιο συγκεντρωτικό και ισχυρό ενάντια στο λαό.

Εξυφαίνεται, ταυτόχρονα με την αντιδραστική με βάση τους σκοπούς που εξυπηρετεί μεταρρύθμιση, ένα σχέδιο αποπροσανατολισμού από την ουσία αυτής της αλλαγής. Γίνεται ήδη προσπάθεια η συζήτηση να επικεντρωθεί γύρω από το ζήτημα των ορίων των δήμων. Δηλαδή, πόσοι δήμοι θα καταργηθούν και ποιοι. Το λεγόμενο χωροταξικό ζήτημα, στο οποίο η κυβέρνηση δεν έχει ακόμα καταλήξει, αναμένεται να αποτελέσει συστατικό μέρος μιας αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας προκειμένου να συγκαλυφθεί όσο το δυνατόν το πραγματικό περιεχόμενο της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης. Ποιο είναι αυτό; Οτι θα υπάρχει ισχυρότερη κρατική παρέμβαση ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκότεροι όροι για επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων στα νέα μεγαλύτερα και λιγότερα σε αριθμό σχήματα, που θα έχουν μεγαλύτερη πληθυσμιακή συγκέντρωση. Κάτι που ευνοεί την ανάπτυξη νέων μεγάλων οικονομικών δραστηριοτήτων σε διάφορους τομείς, όπως αγροτουρισμός, έργα υποδομών για κερδοφορία, ενέργεια, μεταφορές, βιομηχανική ανάπτυξη, εμπορευματοποίηση δασών, γης, γεγονός που δεν μπορούσε να επιτευχθεί με την ύπαρξη μικρών δήμων και νομών. Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Εσωτερικών συνέδεσαν τον «Καλλικράτη» με τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. Επιπλέον, με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους και τις περιφέρειες θα διαλυθεί ο ενιαίος χαρακτήρας τομέων όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, την παραπέρα ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας σε αυτούς τους τομείς, την ένταση της ταξικής διαφοροποίησης, το ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα των εργασιακών σχέσεων.

Αυτοί οι σχεδιασμοί είναι σε βάρος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Να μην πέσουν στην παγίδα και εγκλωβιστούν στη λογική του πόσοι και ποιοι θα είναι οι δήμοι, του πώς τα νέα διοικητικά σχήματα θα είναι πιο λειτουργικά και αποτελεσματικά, το πού θα είναι η έδρα του δήμου και άλλα παρόμοια. Αυτό βρίσκεται μακριά από την ουσία της επιχειρούμενης αλλαγής κόντρα στα συμφέροντά τους. Είναι η παγίδα που θέλει η άρχουσα τάξη να ρίξει το λαό, για να περάσει τα σχέδιά της. Η λαϊκή αντίσταση απέναντι στην αντιδραστική μεταρρύθμιση πρέπει να συνδέεται με την πάλη για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών στη δουλειά, στο εισόδημα, στην Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, όλων των αναγκών της δουλειάς και της ζωής των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων.

Καμία θυσία για την πλουτοκρατία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη μεγαλύτερη αύξηση κερδών ...από το 1993 αναμένουν φέτος οι μονοπωλιακοί κολοσσοί, οι οποίοι αποδίδουν τη ραγδαία άνοδο της κερδοφορίας στην ίδια την καπιταλιστική κρίση. Οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, όπως προκύπτει από τα δικά τους στοιχεία, ωφελήθηκαν από την ύφεση και λόγω των περικοπών θέσεων εργασίας και εξαιτίας των κρατικών πακέτων στήριξης. Τα κέρδη των εισηγμένων εταιρειών στο δείκτη S&P 500 (σ.σ. περιλαμβάνει τις 500 μεγαλύτερες εταιρείες που είναι εισηγμένες στη Γουόλ Στριτ), αυξήθηκαν 60% στο τελευταίο τρίμηνο του 2009, σύμφωνα με εκτιμήσεις της «Standard & Poor's» και του «Bloomberg». To 2010, οι επιχειρήσεις στον τομέα χρηματοοικονομικών, ημιαγωγών, αυτοκινήτου, ενέργειας και καταναλωτικών αγαθών θα παρουσιάσουν πιθανότατα τις καλύτερες επιδόσεις, ανοίγοντας το δρόμο για αύξηση των ετήσιων κερδών κατά 25%, συγκριτικά με την αναμενόμενη πτώση 12% του 2009. Περιττή «λεπτομέρεια» βέβαια ότι οι επιχειρήσεις αυτές «απαλλάχτηκαν» το 2009 από δύο και πλέον εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Τα ίδια αποτελέσματα, όπως είναι γνωστό, σημειώνονται και με τα ευρωπαϊκά μονοπώλια και βέβαια με τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι εργαζόμενοι λοιπόν δεν πρέπει να πέφτουν στην παγίδα των θυσιών, ακριβώς γιατί είναι τα μόνιμα θύματα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, είτε βρίσκεται στη φάση της ανάπτυξης είτε της κρίσης. Καμία θυσία λοιπόν για την πλουτοκρατία. Αντεπίθεση για να διεκδικήσει τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα, κρατώντας ανοιχτό τον ορίζοντα της λαϊκής εξουσίας.

«Δύο σαχλαμάρες παραπάνω»...

«Εδώ έγκειται η δυσκολία της κυβέρνησης που έχει υποσχεθεί τα πάντα προεκλογικά και τώρα είναι υποχρεωμένη να κάνει τα τελείως αντίθετα και δε βρίσκει το θάρρος να πει "mea culpa", προεκλογικά είπα και δύο σαχλαμάρες παραπάνω διότι είχαμε εκλογές, η πραγματικότητα είναι αυτή, αυτό θα κάνουμε». Μπορεί να ξαφνιάζει για τον κυνισμό της η χτεσινή δήλωση (στον «Realfm») του Γ. Παπαθανασίου, αλλά ταυτόχρονα είναι εξόχως «διδακτική» για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την διαχείριση της εξουσίας το πολιτικό (και όχι μόνο) προσωπικό της αστικής τάξης. Τι συμβουλεύει ο πρώην τσάρος της οικονομίας την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Να «ξεμπερδέψει» με ένα «συγνώμη λάθος» με τις όποιες, αστείες βέβαια αλλά δεν είναι αυτό κυρίαρχο, υποσχέσεις για «ψίχουλα» είχε δώσει προς τα λαϊκά στρώματα για να υφαρπάσει την ψήφο τους και να πάει παρακάτω, να προχωρήσει δηλαδή ταχύτατα στα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Εννοείται ότι τίποτα δε δεσμεύει το ΠΑΣΟΚ, όπως και τη ΝΔ, στις επόμενες εκλογές να πούνε «δυο σαχλαμάρες παραπάνω» για να παραπλανήσουν τα λαϊκά στρώματα και να υφαρπάσουν ξανά την ψήφο τους. Και επειδή είναι παραπάνω από βέβαιο ότι το ίδιο έργο θα παιχτεί και στις επόμενες εκλογές, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν τις κάλπες για να έρθουν καλύτερες μέρες, αλλά να οργανώσουν την πάλη τους και να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της και της ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής.

Η ενσωμάτωση ενισχύει την καταστολή

Το αίτημα για νομιμοποίηση των μεταναστών και των παιδιών τους, η απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε όσους μετανάστες δεύτερης γενιάς το επιθυμούν ήταν δίκαιο και μπορούσε να ικανοποιηθεί από τα πρώτα χρόνια εμφάνισης του ζητήματος αυτού. Θα μπορούσε να ικανοποιηθεί προς το συμφέρον Ελλήνων και μεταναστών, αν ο άνθρωπος και οι ανάγκες του ήταν «κινητήριος μοχλός» της οικονομίας και όχι το κέρδος.

Σήμερα η κυβέρνηση δίνει περιορισμένα το δικαίωμα αυτό γιατί όπως ομολογεί ο ίδιος ο υπουργός Εσωτερικών («Καθημερινή» 10/1/2010) «μόνη άλλωστε η διασφάλιση της ελπίδας αυτής για όσους μετανάστες είναι νόμιμοι, είναι σε θέση να καλύψει τα νώτα της χώρας μας στο εσωτερικό της ενώ αναλαμβάνει δυναμικά τον αγώνα κατά της λαθρομετανάστευσης». Η ενσωμάτωση, δηλαδή, μερίδας μεταναστών (σ.σ. που κι αυτοί «παράνομοι» θεωρούνταν για πολλά χρόνια) είναι ένα ισχυρό όπλο στην καταστολή της μετανάστευσης. Διαιρεί τους μετανάστες και αυξάνει την κοινωνική συνοχή.

Ενισχύει επιπλέον η παραχώρηση ιθαγένειας τον επίπλαστο διαχωρισμό «νόμιμοι - παράνομοι» στη συνείδηση όλων των εργαζομένων, ντόπιων και αλλοδαπών. Οπως σημειώνει στην ίδια δήλωση ο Γ. Ραγκούσης, «δεν μπορείς να σφραγίσεις τα σύνορα στα δίκτυα των διακινητών αν δεν έχεις ξεκαθαρίσει με απόλυτο τρόπο ότι την ελπίδα και την προοπτική μπορείς να την προσφέρεις μόνον σε όσους ζουν εδώ με νόμιμη άδεια».