«Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι».

«Ηδη, με τα μέτρα που έχουμε πάρει στα λιμάνια και στα αεροδρόμια της χώρας, έχουμε κλείσει τις εξόδους για όσους θέλουν παράνομα να πάνε προς την Ευρώπη».

«Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί τη γέφυρα για οποιονδήποτε παράνομο που θέλει να πάει στην Ευρώπη».

*

Τα λόγια του Μ. Χρυσοχοΐδη, μετά τη συνάντησή του με τον ύπατο αρμοστή του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, διατυπώθηκαν σε τόσο άπταιστη αστυνομική διάλεκτο ώστε να μην χωρά ουδεμία παρανόηση όσον αφορά το τι ακριβώς «παίζεται» με αφορμή το νομοσχέδιο της κυβέρνησης σχετικά με τη μετανάστευση και την ιθαγένεια.

*

Αλλωστε ήταν εξαρχής πρόδηλο:

Πίσω από το «δέντρο» της ιθαγένειας προσπαθούν να κρύψουν το έρεβος της αντιμεταναστευτικής τους απανθρωπιάς.

Απανθρωπιά για την οποία μάλιστα επαίρονται, αφού φτάνουν στο σημείο να παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν το «στρατόπεδο» ολόκληρης της Ευρώπης!

Μια Ελλάδα που κλείνει όχι μόνο τις εισόδους, αλλά και τις «εξόδους» για τους μετανάστες!

***

Το ΠΑΣΟΚ σε μια αβυσσαλέα επίδειξη υποκρισίας χρησιμοποιεί το ζήτημα της ιθαγένειας

(που αφ' ενός το πλαστογραφεί ως περίπου συνώνυμο της μεταναστευτικής πολιτικής και αφ' ετέρου το μετατρέπει σε «καρότο» για λίγους και σε κρισάρα μιας ελεγχόμενης και χειραγωγούμενης πολιτογράφησης)

για να προσποιηθεί έναν κάλπικο «ουμανισμό» στο ζήτημα των μεταναστών.

*

Αλλά αν αντιμετωπίζεις τους μετανάστες σαν ανθρώπους, τότε τους παραχωρείς όλα τα δικαιώματα που τους ανήκουν:

Χαρτιά για να μην τους κυνηγούν τα όργανα «προστασίας του πολίτη», εργασιακή προστασία που δεν τους καθιστά υποχείρια της στυγνής εκμετάλλευσης και εφεδρικό μηχανισμό συμπίεσης των δικαιωμάτων των υπόλοιπων εργαζομένων, ταξιδιωτικά έγγραφα που τους επιτρέπουν το δικαίωμα της μετακίνησης παρά και ενάντια στις ντιρεκτίβες των Βρυξελλών, αναγνωρίζεις την οικονομική ή την πολιτική προσφυγιά που τους οδήγησε στην Ελλάδα.

Με δυο λόγια δεν τους συμπεριφέρεσαι προσάπτοντάς τους το επίθετο «λαθραίος», τους εγγυάσαι όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από το γεγονός ότι είναι όντα με δυο χέρια, δυο πόδια, δυο αυτιά, δυο μάτια και μια καρδιά.

Τα δικαιώματα, δηλαδή, που απορρέουν από το γεγονός ότι είναι Ανθρωποι!

***

Από 'κει και πέρα, με αφορμή τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, έχουμε το σφιχταγκάλιασμα ενός «διδύμου» που απειλεί με τερατογενέσεις:

*

Από την μια πλευρά,

με την επίκληση της ιθαγένειας, έχουμε την προώθηση της θεωρίας του κοσμοπολίτικου χυλού, που προσποιούμενος τον «διεθνισμό» πορεύεται με ανομολόγητη πυξίδα την αφασία που λογίζει το «έθνος - κράτος» σαν «ιστορική ανορθογραφία» και κόπτεται για το «ξεπέρασμά του», περιγράφοντας σαν δήθεν «πρόοδο» την απαλλαγή του κεφαλαίου - που όντως δεν έχει πατρίδα - από κάθε έλεγχο και περιορισμό.

Πρόκειται για εξοργιστική ταχυδακτυλουργία, αφού πρόκειται για «διεθνισμό» και «πρόοδο», όπως ακριβώς τα υπαγορεύουν τα ρηχά «πολυπολιτισμικά» κυρήγματα του καπιταλισμού στο ανώτατο στάδιο της σαπίλας του, δηλαδή «διεθνισμός» και «πρόοδος» για λογαριασμό του έθνους των αστών που σημαίνει ακόμα πιο ισχυρό, ακόμα πιο αδυσώπητο, ακόμα πιο εκμεταλλευτικό κράτος εις βάρος του έθνους των προλετάριων, γηγενών και μεταναστών.

*

Από την άλλη πλευρά,

έχουμε το ξεσάλωμα των φορέων του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σοβινισμού και της ξενοφοβίας, οι οποίοι πίσω από τον «φυλετικό διαχωρισμό» και την «αιματολογία» του συγκεκαλυμμένου «Ελλάς - Ελλήνων - Χριστιανών», θέλουν με όχημα την άρνηση ότι ένας μετανάστης μπορεί να πολιτογραφηθεί Ελληνας, να διακινήσουν με μαζικό τρόπο στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας το βασικό τους δόγμα:

Οτι, δηλαδή, ο μετανάστης δεν μπορεί όχι μόνο Ελληνας να γίνει, αλλά ούτε καν... άνθρωπος.

*

Πρόκειται για το ίδιο νόμισμα με τις δυο αποκρουστικές όψεις του.

Οσο για την ιδεολογικοποίηση των τάχα μου «διαφορών» του εν λόγω πολιτικού (και πολυκομματικού) δίπολου, δεν κρύβεται παρά η προσπάθεια μιας τεχνητής συντήρησης αντιθέσεων στο εσωτερικό ενός πολιτικού κατεστημένου, σε μια στιγμή που όλες του οι εκφάνσεις ομνύουν στον ίδιο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό «μονόδρομο».

***

Εν κατακλείδι:

Το ζήτημα της ιθαγένειας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως προπέτασμα καπνού για την κάλυψη, την αναπαραγωγή, την επέκταση και πολύ περισσότερο για την εξιλέωση της πολιτικής των στρατοπέδων.

Δεν μπορεί να λογίζεται σαν μια «λύση ευκαιρίας» και σαν έσχατο καταφύγιο του μετανάστη που θα εξαναγκάζεται να γίνει Ελληνας όχι γιατί το θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Με άλλα λόγια, απαιτείται η παροχή όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλους τους μετανάστες και η απόδοση της ιθαγένειας σε όσους από αυτούς θέλουν και μπορούν να την αποκτήσουν.

*

Που σημαίνει, ότι

α) για να μην κυνηγιέται ο μετανάστης προϋπόθεση δεν μπορεί να είναι το να γίνει Ελληνας, πολύ περισσότερο που η ιθαγένεια, όπως αποδεικνύουν οι εξεγέρσεις των αποκλεισμένων στα γκέτο του Παρισιού, δεν εξασφαλίζει ούτε ισονομία ούτε ισοτιμία

και

β) το να γίνουν και το αν θα γίνουν κάποιοι Ελληνες δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως κολυμπήθρα εξαγνισμού της αντιμεταναστευτικής ερήμου.