Στα πόστα τους παραμένουν οι αγρότες της Πρέβεζας, διανύοντας την 12η συνεχή μέρα του δίκαιου αγώνα που δίνουν μαζί με τις συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις στο αγροτικό κίνημα για την προστασία της παραγωγής και των εισοδημάτων τους κόντρα στην πολιτική ξεκληρίσματος. Στο μπλόκο του Λούρου φτάνουν καθημερινά νέα ψηφίσματα και εκπρόσωποι φορέων που εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στην υπεράσπιση του δικαιώματος των αγροτών να εξακολουθούν να παραμείνουν στις καλλιέργειές τους. Χτες το βράδυ, έφτασαν σπουδαστές του τμήματος Λαϊκής Παραδοσιακής Μουσικής από το ΤΕΙ Αρτας, για να δηλώσουν ότι η νεολαία, η συντριπτική πλειοψηφία της οποίας προέρχεται από εργατικές και αγροτικές οικογένειες, είναι στο πλάι της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, η οποία όπως και συνολικά η εργατική λαϊκή οικογένεια βιώνει όλο και περισσότερο τα εμπόδια που μπαίνουν στη μόρφωση των παιδιών της. Ψηφίσματα συμπαράστασης επέδωσαν, επίσης, το ΔΣ της ΕΛΜΕ, καθώς και το Δημοτικό Συμβούλιο Λούρου με ομόφωνη απόφασή του.

Στην Αιτωλοακαρνανία, οι απόπειρες τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων αγροτών καλά κρατούν. Κατόπιν νέας προφορικής εισαγγελικής εντολής του κ. Μαστάκα, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του νομού Σπύρος Κοτοπούλης κλήθηκε για ακόμη μια φορά χτες από την αστυνομία - η δεύτερη μέσα σε 3 μέρες - να καταθέσει στην εισαγγελία. Ενέργεια κατάπτυστη που, όπως ήταν φυσιολογικό, συνάντησε την ανυπακοή του συνδικαλιστή της ΠΑΣΥ στο εισαγγελικό κάλεσμα και τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των αγροτοκτηνοτρόφων που απαντούν στην προσπάθεια τρομοκράτησης της κυβέρνησης με συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα τους, παραμένοντας στη γέφυρα της Ερμίτσας με τα τρακτέρ τους όπως και οι παραγωγοί στο κόμβο του Κεφαλόβρυσου.

Την συμπαράσταση με ανακοίνωσή της στο δίκαιο αγώνα των αγροτών εκφράζει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Εμπορικών Συλλόγων Βορειοδυτικής Ελλάδας και Νήσων (ΟΕΣΒΔΕΝ), υπογραμμίζοντας την απαράδεκτη πολιτική που από τη μια οδηγεί στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα της αγροτιάς με τις εξευτελιστικές τιμές στα προϊόντα τους και από την άλλη τα λαϊκά στρώματα να τα αγοράζουν πανάκριβα. «Κοινή πρέπει να είναι, καταλήγει η ΟΕΣΒΔΕΝ, η πάλη όλων μας ενάντια στις πολιτικές που υπηρετούν τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια, ενισχύουν το κεφάλαιο, συρρικνώνοντας τους αγρότες και το εισόδημά τους και οδηγώντας τους μικρούς ΕΒΕ στο περιθώριο».

Υπάρχουν βέβαια συγκεκριμένες θέσεις που το ΚΚΕ βάζει σήμερα μπροστά. Αιτήματα και προτάσεις, διεκδικήσεις άμεσες με γνώμονα τα συμφέροντα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, με γνώμονα να μην πεταχτεί βίαια ο φτωχός αγρότης από την παραγωγή, για να μπορεί να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του και να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής αγροτικής οικογένειας. Για παράδειγμα σε αυτό το πλαίσιο, όπως το ΚΚΕ προτάσσει το ζήτημα του κατώτατου εισοδήματος, του μισθού, του μεροκάματου για τον εργάτη, με τον ίδιο τρόπο θέτει και το θέμα των κατώτατων εγγυημένων τιμών για τα προϊόντα που παράγει ο αγρότης για να έχει εγγυημένο εισόδημα. Το ποιες είναι οι εγγυημένες τιμές οι αγρότες το γνωρίζουν. Είναι οι τιμές που βγάζουν το κόστος παραγωγής και του δίνουν και εισόδημα, επομένως του δίνουν τη δυνατότητα να συνεχίζει να παράγει και μάλιστα χωρίς το βραχνά των τραπεζικών δανείων. Αυτές διεκδικούν για να μπορέσουν να ζήσουν, σε συνδυασμό με τη μείωση των τιμών των καλλιεργητικών εφοδίων ώστε οι τιμές των προϊόντων τους να είναι φτηνές και να μπορούν να καλύπτουν τις διατροφικές ανάγκες των εργαζομένων, των αυτοαπασχολουμένων.

Ενα παράδειγμα: Το ΚΚΕ δέχεται ότι πρέπει να πέσει το κόστος παραγωγής. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό; Μια εξουσία που θα υπηρετεί τις ανάγκες του εργάτη και του φτωχού αγρότη, με κοινωνικοποιημένα τα μεγάλα μέσα παραγωγής και τη γη, άρα και τις βιομηχανίες παραγωγής καλλιεργητικών εφοδίων, θα προμηθεύει τα λιπάσματα και τους σπόρους σε πολύ χαμηλές τιμές αφού δε θα υπάρχει το κέρδος του καπιταλιστή. Αυτό αυξάνει τις τιμές. Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι τέτοιο σήμερα; Οσο κι αν πέσει η τιμή σε λιπάσματα και σπόρους, σε πρώτες ύλες, τα μονοπώλια που ελέγχουν τους κλάδους αυτούς, δεν είναι διατεθειμένα να αυτοκτονήσουν, πουλώντας στο κόστος, χωρίς να κερδίζουν. Αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχουν... Αρα, λοιπόν, μπαίνει το θέμα της ανάγκης για όλη την κοινωνία να υπάρχει δημόσια λιπασματοβιομηχανία που να εξασφαλίζει ότι θα τα πουλά ή θα τα δίνει σε τιμές που θα ικανοποιούν τον μικρό αγρότη - ανάλογα με τις συνθήκες και σε ποιο βάθος έχουν προχωρήσει οι όποιες αλλαγές - και όχι για να βγάλει κέρδος. Το κέρδος μέσα σε αυτές τις συνθήκες θα είναι να πάρουν οι φτωχοί αγρότες, οι συνεταιρισμένοι στον παραγωγικό συνεταιρισμό, εισόδημα και να υπάρχει ένα φτηνό προϊόν να μπορεί να το αγοράζει ο κόσμος. Βεβαίως ακόμη μεγαλύτερο θα είναι το κέρδος για ολόκληρη την κοινωνία.

Αλλο παράδειγμα: Το θέμα της διάθεσης των προϊόντων. Αυτά που λέγανε παλιά, να είσαστε έξυπνοι και οι συνεταιρισμοί σας θα βρίσκουν αγορές, είναι ψέματα. Στον καπιταλισμό δεν είναι θέμα εξυπνάδας ή χαζομάρας το εάν θα μπορεί να πουλήσει ο αγρότης την παραγωγή του. Οι συνεταιρισμοί δουλεύουν για τους καπιταλιστές. Υπάρχουν επομένως συγκεκριμένοι όροι που μπαίνουν. Κάποτε, έλεγαν στους αγρότες να θάβουν τα προϊόντα τους για να πάρουν επιδότηση. Σήμερα τους λένε να προσανατολιστούν σε βιο-καλλιέργειες, παπαρούνες, βατόμουρα και άλλα τέτοια και να παρατήσουν τα προϊόντα που μπορεί να παράγει ο τόπος, με δεδομένες τις συνθήκες και τις συνολικές ανάγκες του λαού για διατροφή. Είναι επιπλέον γνωστό ότι με την αναθεώρηση της ΚΑΠ τα επόμενα χρόνια θα εγκαταλειφθούν πάνω από 2 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών. Ποιοι θα την πληρώσουν; Οι φτωχοί αγρότες ή τα μονοπώλια που θα έχουν συγκεντρώσει τη γη αγοράζοντας τα χωράφια για ένα κομμάτι ψωμί; Η συγκέντρωση της παραγωγής θα έχει θετικό αποτέλεσμα για τους ατομικούς παραγωγούς μόνο εφόσον συνδεθεί με ενιαίο κρατικό οργανισμό συγκέντρωσης, ικανοποιητικές εγγυημένες τιμές ανά προϊόν, και όχι η συγκέντρωσή της από τα μονοπώλια.

Είναι δεδομένο ότι η πρόταση του ΚΚΕ για να υλοποιηθεί απαιτείται να βρεθεί στη διακυβέρνηση η ίδια η εργατική τάξη και η φτωχή αγροτιά. Γι' αυτό και αυτός ο δρόμος, ο άλλος δρόμος είναι και δρόμος πάλης που σχετίζεται άμεσα και με το σημερινό αγώνα του αγρότη για να μπορεί να ζήσει, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, τις συνθήκες της καπιταλιστικής αγοράς. Οσο περισσότερες νίκες σημειώσει σήμερα, με δεδομένο το συσχετισμό δύναμης, τόσο πιο αποφασιστικά μπορεί να παλέψει για τον τελικό και κρίσιμο στόχο που θα αλλάξει μια και καλή τη ζωή του. Το να έχουν οι εργάτες μαζί με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους, οι ίδιοι στα χέρια τους την τύχη τους. Να απολαμβάνουν τους κόπους τους και τον πλούτο που παράγουν. Γιατί μπορεί να υπάρχουν νίκες για το εργατικό κίνημα και τη φτωχή αγροτιά μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, όμως, όσο σημαντικές κι αν είναι αυτές, σε τελική ανάλυση δεν μπορούν να λύσουν το βασικό πρόβλημα, το πρόβλημα της εκμετάλλευσης της φτωχής αγροτιάς από τις πολυεθνικές, τα μονοπώλια, τους μεσάζοντες.

Για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα έξι ημερών, συναντήθηκε χτες στην Αθήνα, με την ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αντιπροσωπεία της λεγόμενης Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτών. Μέχρι αργά χτες το βράδυ, δεν είχαν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα της συνάντησης. Μέλη της αντιπροσωπείας, πριν την έναρξη, δήλωναν αποφασισμένοι να παραμείνουν στα μπλόκα, αν η υπουργός δεν προχωρούσε στην ικανοποίηση των αιτημάτων τους, λέγοντας ότι περιμένουν συγκεκριμένα μέτρα στήριξης του αγροτικού εισοδήματος. Πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι τα μπλόκα του Κάστρου και της Αλαμάνας, μέχρι και χτες, δεν είχαν αποδεχτεί το ενωτικό πλαίσιο αιτημάτων του μπλόκου της Νίκαιας και επιδίωκαν την ικανοποίηση επιμέρους οικονομικών αιτημάτων. Επίσης, ορισμένοι εκπρόσωποι των παραπάνω μπλόκων ζητούν την οικονομική ενίσχυση μόνο των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών, μην υπολογίζοντας ότι πολλοί φτωχοί και μικροί αγρότες που έχουν και εξωγεωργικό εισόδημα συμμετέχουν στον αγώνα. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση επιδιώκει την πλαγιοκόπηση και τη διάσπαση των αγροτικών κινητοποιήσεων, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατή μέθοδο και φυσικά τους «πρόθυμους» αγροτοσυνδικαλιστές... Είναι επίσης εμφανές ότι η κυβέρνηση δεν αλλάζει την αντιαγροτική της ρότα, όπως φάνηκε και από τον κοινωνικό διάλογο για τη γεωργία και από τις μέχρι τώρα κυβερνητικές ανακοινώσεις.

Μέχρι και χτες, οι αγρότες της Ανατολικής Στερεάς και της Εύβοιας παρέμεναν στα μπλόκα, στα παρακάτω σημεία: Στην Αλαμάνα (θέση Ρούμελη), στο 72ο χλμ. της παλιάς Εθνικής Οδού Λαμίας - Λιβαδειάς, στο 70ό χλμ. της Εθνικής Οδού Αθήνας - Θεσσαλονίκης (αερογέφυρα Ριτσώνας), στο 90ό χλμ. της Εθνικής Οδού Αθήνας - Θεσσαλονίκης, στο 110ο χλμ. της Εθνικής Οδού Αθήνας - Θεσσαλονίκης (Κάστρο), στην αερογέφυρα του Αγ. Κωνσταντίνου και στις Λιβανάτες και στην Εθνική οδό Λιβαδειάς - Λαμίας στον παλιό Λεβέντη. Στο δρόμο του αγώνα παραμένουν και οι αγρότες της ευρύτερης περιοχής του Μαντουδίου στη θέση «Παλιουριά».

Μεγάλο συλλαλητήριο, με την ευκαιρία της έκθεσης «ΑΓΡΟΤΙΚΑ» διοργανώνει η ΠΑΣΥ το Σάββατο 6 Φλεβάρη στις 12 το μεσημέρι, μπροστά στο Αγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. «Την ώρα που κυβέρνηση, τραπεζίτες και μεγαλέμποροι μετέτρεψαν την "ΑΓΡΟΤΙΚΑ" σε φόρουμ μεγαλοεπιχειρηματιών και αεριτζήδων, εμείς να χτίσουμε το κοινό μας μέτωπο με τους εργαζόμενους. Να προβάλουμε και να διεκδικήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας, το δικαίωμα να ζούμε με αξιοπρέπεια στον τόπο μας», τονίζεται στο κάλεσμα της ΠΑΣΥ.

«Μαζί με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική κυβερνήσεων και ΕΕ, συνεχίζει το κάλεσμα, παλεύουμε για μια άλλη αγροτική πολιτική που θα στηρίζεται στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων, που θα αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας και τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας.

Επίσης, η ΠΑΣΥ στην ίδια ανακοίνωση χαιρετίζει τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους όλης της χώρας, που παρά τις αντίξοες συνθήκες και την τεράστια επιχείρηση συκοφάντησης και διάσπασης του αγώνα, βρίσκονται στους δρόμους, διεκδικώντας τα αυτονόητα: Στήριξη της παραγωγής και αναπλήρωση του εισοδήματος.

«Η μαζική συμμετοχή, πέρα και μακριά από τις ανύπαρκτες και νόθες ηγεσίες (ΠΑΣΕΓΕΣ - ΓΕΣΑΣΕ - ΣΥΔΑΣΕ), είναι η καλύτερη απάντηση στον εμπαιγμό και την αναλγησία, στην προσπάθεια να στραφούν ενάντιά μας άλλα στρώματα εργαζομένων.

Στους δρόμους μέσα στο καταχείμωνο μας βγάζουν τα πολλά και συσσωρευμένα προβλήματα. Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων είναι που μας οδηγεί στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα», υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση της ΠΑΣΥ.