• Μείωση των μισθών στο Δημόσιο κατά 7% - ή κατάργηση του 14ου μισθού - ενώ ανοιχτή παραμένει η παραπέρα καρατόμηση των επιδομάτων στο Δημόσιο, προκειμένου να φτάσει στο 20% από 10% που ήδη έχει ανακοινωθεί.
• Αύξηση στους συντελεστές ΦΠΑ κατά 2 εκατοστιαίες μονάδες. Για τα είδη μαζικής λαϊκής κατανάλωσης (τρόφιμα κ.ά.) θα φτάσει σε 11% (από 9%) και στα λοιπά εμπορεύματα σε 21% (από 19%).
• Νέα αύξηση κατά 20% πάνω στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (καύσιμα κίνησης, τσιγάρα - ποτά) σε συνέχεια αυτών που μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκαν και έχουν μπει σε εφαρμογή. Μέσα στους σχεδιασμούς είναι ακόμη και οι αυξήσεις φόρων πάνω στο πετρέλαιο θέρμανσης των νοικοκυριών.

Δίπλα στα παραπάνω, προστίθεται το νομοσχέδιο για την εισοδηματική πολιτική που θα περιλαμβάνει μεγάλες περικοπές στους μισθούς και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που κατατίθεται αύριο ή την Τρίτη. Διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης και άλλοθι για την επιβολή των πρόσθετων μέτρων είναι τα περίπου 5 δισ. ευρώ (1,5-2% του ελληνικού ΑΕΠ, δηλαδή από 3,6 έως 4,8 δισ. ευρώ) που αναζητά για να καλύψει την απόκλιση από τους αρχικούς σχεδιασμούς που περιλαμβάνονται στο Σύμφωνο Σταθερότητας.

Στην πραγματικότητα, το σύνολο των μέτρων και τα άλλα που θα έρθουν είναι μόνιμου χαρακτήρα και προαποφασισμένα στα ευρωενωσιακά και κυβερνητικά επιτελεία. Το μόνο που κάθε φορά αναζητείται είναι η κατάλληλη προπαγανδιστική φόρμουλα για να ανακοινωθούν.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, το επόμενο διάστημα αναμένονται νομοθετικές παρεμβάσεις για την προώθηση ανατροπών και στους παρακάτω τομείς:

-- Στις εργασιακές σχέσεις. Το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται προβλέπει επέκταση της εκ περιτροπής εργασίας. Δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να θέτουν σε διαθεσιμότητα το προσωπικό έως τρεις μήνες με το μισό μισθό. Ενισχύει το καθεστώς της ενοικίασης εργαζομένων και της μερικής απασχόλησης. Δεν αποκλείεται στο νομοσχέδιο να συμπεριληφθεί και η απόφαση του πρόσφατου ΕΚΟΦΙΝ για «απελευθέρωση των απολύσεων». Ανοιχτά μπαίνει πλέον και το ζήτημα της μείωσης των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Στο δημόσιο τομέα παραμένει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο της άρσης της μονιμότητας, στην προοπτική της κατάργησης κάθε έννοιας σταθερής δουλειάς με πλήρη δικαιώματα.

-- Στην Κοινωνική Ασφάλιση. Το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση προβλέπει αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μέσω και της κατάργησης της 37ετίας, μείωση των συντάξεων, με την καθιέρωση της «εθνικής σύνταξης» και της ανταποδοτικότητας στον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών. Ακόμα, την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών - γυναικών στο Δημόσιο και για τους ασφαλισμένους πριν το 1993. Τον περιορισμό των κρατικών και εργοδοτικών εισφορών στα Ταμεία. Τη θεσμοθέτηση του συστήματος των «τριών πυλώνων».

-- Στην Παιδεία. Ισως και μέσα στο Μάρτη ετοιμάζονται δύο νομοσχέδια για το «νέο σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών» και το «αποκεντρωμένο σχολείο». Το νομοσχέδιο για τις προσλήψεις των εκπαιδευτικών διατηρεί το απαράδεκτο καθεστώς των ωρομισθίων και των αναπληρωτών, αποσυνδέει ακόμα περισσότερο το πτυχίο απ' το επάγγελμα και προβλέπει όλοι οι εκπαιδευτικοί να περνάνε απ' το ΑΣΕΠ πριν προσληφθούν στο δημόσιο σχολείο και μετά θα πρέπει να εργάζονται ως «δόκιμοι» για δύο χρόνια! Το «αποκεντρωμένο σχολείο» θα ενταχθεί μέσα στις μεταρρυθμίσεις που θα φέρει ο «Καλλικράτης» (η νέα διοικητική μεταρρύθμιση).

-- Στην Υγεία: Αποφασίστηκαν η επιτάχυνση των περικοπών των λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων κατά 1,4 δισ. ευρώ για το 2010, αλλά και οι αλλαγές στο φάρμακο που θα σηματοδοτήσουν νέα βάρη για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

-- Νέες επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Προωθούνται πολιτικές πρωτοβουλίες για την προώθηση μεγάλων επενδυτικών σχεδίων, συνολικού ύψους 20 δισ. ευρώ, που έχουν «παγώσει», ώστε να απεμπλακούν κάποια από αυτά, με παρεμβάσεις σε κάθε στάδιο όπου σημειώνεται εμπλοκή. Διεύρυνση του θεσμικού πλαισίου για τη γρήγορη προώθηση επενδυτικών σχεδίων μέσω και του νέου αναπτυξιακού νόμου ώστε να δημιουργηθεί «επενδυτικός παράδεισος» για το μεγάλο κεφάλαιο. Επίσπευση του προγράμματος της επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών, ύψους 4 δισ. ευρώ.

Π.Θ.

Αποτελεί βέβαια πάγια τακτική της ηγεσίας της ΝΔ, όπως και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου, η ταύτιση του ταξικού συμφέροντος της αστικής τάξης με το «εθνικό συμφέρον», προκειμένου να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και να εγκλωβίσουν τα λαϊκά στρώματα.

Ωστόσο, αυτή τη φορά, έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη και συστηματική προπαγανδιστική εκστρατεία, χρησιμοποιώντας κατά κόρον το ιδεολόγημα του πατριωτισμού, προκειμένου να εμφανίσει τις θυσίες (σ.σ. υπέρ της σωτηρίας της κερδοφορίας του κεφαλαίου) όχι απλά αναγκαίες και αναπόφευκτες, αλλά και υποχρεωτικές (!) «για το καλό της πατρίδας».

«Το σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά και ότι καθένας, όταν πρέπει, πέρα και πάνω από κόμματα, είναι υποχρεωμένος να βάζει πλάτες αν αυτό θα κάνει καλό στη χώρα του και τον τόπο του», τόνισε χαρακτηριστικά ο Α. Σαμαράς από τις Βρυξέλλες, όπου πήγε «με τη σημαία της Ελλάδας», σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της ΝΔ Π. Παναγιωτόπουλο.

Αυτό το μήνυμα, ότι δηλαδή «δίνει μάχες για να στηριχθεί η Ελλάδα από την ΕΕ», θέλησε να περάσει στη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Κομισιόν ο πρόεδρος της ΝΔ, για να αποσπάσει την επανάληψη της δέσμευσης ότι η κοινοτική στήριξη συνίσταται στο να «προχωρήσουν αποφασιστικά τα μέτρα που έχουν θεωρηθεί απ' όλους αναγκαία», όπως είπε ο Ζ. Μπαρόζο.

Ταυτόχρονα, παίρνοντας σαφή θέση στο παιχνίδι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ο Α. Σαμαράς δήλωσε υπέρμαχος της «ευρωπαϊκής λύσης», απορρίπτοντας ως «άκρως επικίνδυνη και αντιευρωπαϊκή» τη λύση του ΔΝΤ.

Με την ψευτοπατριωτική καμπάνια υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου, η ηγεσία της ΝΔ δικαιολογεί ταυτόχρονα και την τακτική της συναίνεσης απέναντι στην κυβέρνηση, βάζει γερές πλάτες για να περάσουν τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα, ενώ στρέφεται κατά όσων αντιστέκονται στην «εθνική πολιτική» και αγωνίζονται να χαλάσουν τα σχέδια του μαύρου μετώπου.

Κάτω από τον πατριωτικό μανδύα ξετυλίγει τη σημαία του κοινωνικού φιλελευθερισμού, επιχειρώντας να παρουσιάσει ως «καινούριο» και «ανανέωση» τις πιο αντιδραστικές και χρεοκοπημένες ιδέες και αξίες της αστικής τάξης. Οι τέσσερις έννοιες - πυλώνες (ελευθερία, δημοκρατία, ισονομία, ανταγωνιστικότητα παντού) του ιδεολογικού μανιφέστου που παρουσίασε ο Α. Σαμαράς στο προσυνέδριο της ΝΔ, είναι απόλυτα ταυτισμένες με το ταξικό συμφέρον της αστικής τάξης.

Σ' αυτό το πνεύμα, ό,τι βάζει φραγμούς στην ελεύθερη δράση των μονοπωλίων είναι ανελεύθερο και καταπιεστικό. Οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, τα ταξικά συνδικάτα, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, το πανεπιστημιακό άσυλο ευθέως στοχοποιήθηκαν από τον πρόεδρο της ΝΔ ως η σύγχρονη τυραννία.

«Ελευθερία δεν είναι πενήντα άνθρωποι να παραλύουν μιαν ολόκληρη πόλη. Ελευθερία δεν είναι μια μειοψηφία να ταλαιπωρεί καθημερινά μιαν ολόκληρη κοινωνία. Ελευθερία δεν είναι λίγοι θρασείς να τρομοκρατούν και να φιμώνουν τους πολλούς. Αυτό είναι τυραννία», ήταν ορισμένες από τις χαρακτηριστικές φράσεις που χρησιμοποίησε ο Α. Σαμαράς για να κατακεραυνώσει όσους αντιπαλεύουν την αντιλαϊκή στρατηγική.

Ο εχθρός, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΝΔ, είναι «οι συντεχνίες, τα οργανωμένα συμφέροντα, οι κλίκες, οι κάστες, τα κυκλώματα, που φαλκιδεύουν τα δικαιώματα των πολλών», αλλά βέβαια δεν εννοεί την «κλίκα» της πλουτοκρατίας.

Κάτω από το σύνθημα «ανταγωνιστικότητα παντού» η ηγεσία της ΝΔ προσφέρει ιδεολογικοπολιτική στήριξη στις αντιδραστικές τομές και μεταρρυθμίσεις που συμπιέζουν μισθούς και δικαιώματα, ακριβώς για να προστατευτεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» (ασφαλιστικές εισφορές), θεωρούνται ως αναγκαίες προϋποθέσεις για τη βελτίωση της εγχώριας καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας από την ηγεσία της ΝΔ, η οποία όμως περιμένει από την κυβέρνηση και την πιέζει να πάρει τις απαραίτητες «πρωτοβουλίες».

«Πράσινο φως» έχει δώσει και για το ξεθεμελίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο, την κατάργηση του 14ου μισθού κ.ο.κ.

Το πρωτόγνωρο αυτό σάρωμα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων η ηγεσία της ΝΔ το εμφανίζει ως επιβαλλόμενες θυσίες για το καλό της πατρίδας. Παρ' όλα αυτά, θέλει να αποφύγει τη λαϊκή κατακραυγή, κρατώντας τάχα αποστάσεις από την κυβέρνηση. «Μας ρωτούν: Συναίνεση ή όχι; Απαντώ: Στηρίζω τη χώρα, όχι την κυβέρνηση», αποφάνθηκε ο Α. Σαμαράς από το βήμα του προσυνεδρίου της ΝΔ, επιβεβαιώνοντας ότι τόσο για το ΠΑΣΟΚ, όσο και για τη ΝΔ, το συμφέρον της χώρας ταυτίζεται με αυτό της ντόπιας αστικής τάξης και πάνω εκεί εδράζεται και η μεταξύ τους συναίνεση.