ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (Του ανταποκριτή μαςΒησ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Μέχρι το Σεπτέμβρη η Κομισιόν θα εγκρίνει το ελληνικό «Τρίτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης» (Γ` ΚΠΣ), γνωστό ως «πακέτο Σαντέρ» για την περίοδο 2000 - 2006 («Ατζέντα 2000») με κοινοτικά κονδύλια για την Ελλάδα χαμηλότερα, σε ποσοστά, του προηγούμενου «δεύτερου πακέτου Ντελόρ» και με «κανονισμούς» εκταμίευσης πολύ αυστηρότερους από κάθε άλλη φορά και πλήρως ελεγχόμενους από τις Βρυξέλλες, με υποχρεωτική «συγχρηματοδότηση» περίπου ισόποσων κονδυλίων από την τσέπη του Ελληνα φορολογούμενου, και με προικοδότηση των «αναγκών υποδομής» του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου και όχι των πραγματικών αναγκών της χώρας και του λαού.

Πρόκειται για «πακέτο» εξάρτησης, που, όχι μόνο θα διευρύνει το «χάσμα συνοχής» μεταξύ της Ελλάδας και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά θα απορροφήσει και σημαντικούς «εθνικούς» πόρους, που θα έπρεπε και θα μπορούσαν να δρομολογήσουν μια άλλη αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

Το συνολικό ποσό του ελληνικού Γ` ΚΠΣ ανέρχεται σε 47.713,4 εκατ. Ευρώ για την επταετία, δηλαδή περίπου 16 τρισ. δραχμές, από τα οποία, όμως, μόνο τα 24.630 εκατ. Ευρώ, δηλαδή ούτε τα μισά, δεν είναι κοινοτική συμμετοχή των τριών «Διαρθρωτικών Ταμείων» (ΔΤ) και του «Ταμείου Συνοχής» (ΤΣ) και προέρχονται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Τα κοινοτικά κονδύλια των τριών ΔΤ και του ΤΣ, ύψους 8,3 τρισ. δραχμών, αντιστοιχούν μόλις στο 12,3% του συνολικού «πακέτου Σαντέρ» για τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), όταν στο «δεύτερο πακέτο Ντελόρ» αντιστοιχούσε για την Ελλάδα το 18% του συνολικού ποσού. Για παράδειγμα, στην Ισπανία αναλογεί το 28,95%, στην Ιταλία και τη Γερμανία το 16%, δηλαδή ποσοστιαία αναλογία πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι για την Ελλάδα, που είναι η πιο φτωχή χώρα της ΕΕ και κάθε μέρα φτωχαίνει όλο και πιο πολύ.

Σύμφωνα με το Γ` ΚΠΣ, τα κοινοτικά κονδύλια για να εκταμιευτούν απαιτείται υποχρεωτική «εθνική συμμετοχή», των Ελλήνων φορολογούμενων, που ανέρχεται σε 10.506 εκατ. Ευρώ, δηλαδή περίπου 3,6 τρισ. δραχμές. Προβλέπεται, επίσης, «συμμετοχή» του αδηφάγου «ιδιωτικού τομέα» ύψους 10.295,4 εκατ. Ευρώ για την επταετία, τα οποία, φυσικά, εμμέσως προέρχονται και αυτά από το υστέρημα των εργαζομένων, ως δανεικά και αγύριστα «θαλασσοδάνεια» και τον τζόγο του Χρηματιστηρίου. Τα λεφτά του «εθνικού» προϋπολογισμού πρέπει υποχρεωτικά να πληρωθούν, για να εκταμιευτούν τα κοινοτικά κονδύλια, σύμφωνα με την περιβόητη «αρχή της προσθετικότητας».

Τα έργα θα τελούν υπό πλήρη επιτήρηση των Βρυξελλών, η μερίδα του λέοντος θα πάει, όπως, π.χ., με τα Σπάτα, σε ξένες πολυεθνικές εταιρίες και η εκταμίευση των κοινωνικών κονδυλίων εξαρτάται υποχρεωτικά από την «απορροφητικότητα» και την κατ' αποκοπήν «πιστοποίηση» της προεξοφλημένης «εθνικής συγχρηματοδότησης». Σύμφωνα με τις πρόσφατες αυστηρές και περιοριστικές «κανονιστικές» διατάξεις της Κομισιόν (βλ. «Ρ», 12/7/2000), τα προγράμματα διαχείρισης των έργων, όχι μόνο θα εγκρίνονται από τις Βρυξέλλες, αλλά και η πορεία του κάθε έργου θα τελεί υπό τη δαμόκλειο σπάθη της Κομισιόν, αφού προβλέπονται επιστροφές και «αποδέσμευση» μέχρικαι 100% των κοινοτικών προκαταβολών, σε περίπτωση (...) ατασθαλιών.

Το συνολικό ποσό που θα εγκριθεί από την Κομισιόν μέχρι το Σεπτέμβρη, με έναρξη εκταμίευσης εντός του χρόνου, ανέρχεται σε 47.713,4 εκατ. Ευρώ για ολόκληρη την επταετία. Απ' αυτά, η κοινοτική συμμετοχή ανέρχεται σε 24.630 εκατ. Ευρώ (21.310 εκατ. Ευρώ από τα τρία ΔΤ και 3.320 εκατ. Ευρώ του Ταμείου Συνοχής), η «εθνική συγχρηματοδότηση» σε 10.506 εκατ. Ευρώ και η θεωρητική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σε 10.295,4 εκατ. Ευρώ. Προβλέπεται ένα «αποθεματικό επιδόσεων» (!!!), ύψους 1.407 εκατ. Ευρώ και ένα «αποθεματικό προγραμματισμού», ύψους 888,4 εκατ. Ευρώ, όπου το ένα τέταρτο πρέπει να πληρωθεί από τον «εθνικό» προϋπολογισμό. Το Γ` ΚΠΣ προβλέπει έξι «άξονες» δράσης για ολόκληρη την επικράτεια και επιχειρησιακά προγράμματα για κάθε μία από τις δεκατρείς περιφέρειες.

Τα περισσότερα κονδύλια προβλέπονται για τις μεταφορές και τη βιομηχανία, με ψίχουλα για γεωργία, υγεία, περιβάλλον και «πολιτισμό», ενώ από τις περιφέρειες ευνοείται η Αττική και η Κεντρική Μακεδονία και καταδικάζονται τα νησιά του Ιονίου και του Βορείου Αιγαίου, η Δυτική Μακεδονία, τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου και η Ηπειρος, η πιο φτωχή περιφέρεια ολόκληρης της ΕΕ.

Συγκεκριμένα, όσον αφορά τους άξονες δράσης για όλη την επικράτεια και για το σύνολο της επταετίας, προβλέπονται 12.087,6 εκατ. Ευρώ για τις «υποδομές» μεταφορών, εκ των οποίων 4,501,8 εκατ. Ευρώ κοινοτική συμμετοχή, 4.069 εκατ. Ευρώ «εθνική» συγχρηματοδότηση και 3.516 εκατ. Ευρώ του επιχορηγούμενου ιδιωτικού τομέα. Για τη βιομηχανία προβλέπονται 6.098,3 εκατ. Ευρώ, εκ των οποίων 1.311,4 εκατ. Ευρώ «εθνική» συγχρηματοδότηση και 1.674 εκατ. Ευρώ ο ιδιωτικός τομέας. Προβλέπονται 4.603,8 εκατ. Ευρώ για τους λεγόμενους «ανθρώπινους πόρους», εκ των οποίων 1.090,1 εκατ. Ευρώ συγχρηματοδότηση και 243,6 εκατ. ο ιδιωτικός τομέας. Ο τομέας της πληροφορικής χρηματοδοτείται με 2.839,1 εκατ. Ευρώ, εκ των οποίων 567,4 εκατ. Ευρώ «εθνική» συμμετοχή, ενώ δεν προβλέπεται να πληρώσει ούτε Ευρώ ο ιδιωτικός τομέας. Προβλέπονται 3.762 εκατ. Ευρώ για τη γεωργία και την αλιεία, εκ των οποίων 617,8 εκατ. Ευρώ από τον «εθνικό» προϋπολογισμό και 1.674 εκατ. Ευρώ από τον ιδιωτικό τομέα. Οσον αφορά την περιβόητη «καθημερινότητα», για την οποία προεκλογικά όλοι εκόπτοντο, προβλέπονται μόλις 1.796,7 εκατ. Ευρώ για ολόκληρη την επταετία, εκ των οποίων 474,3 «εθνική» συμμετοχή και χωρίς, βέβαια, τη (...) χορηγία του ιδιωτικού τομέα.

Οσον αφορά τα επιχειρησιακά προγράμματα των περιφερειών, προβλέπονται 10.825,1 εκατ. Ευρώ, εκ των οποίων 2.316 εκατ. Ευρώ «εθνική» συγχρηματοδότηση και 1.467,4 ο ιδιωτικός τομέας, που κατανέμονται, ανά περιφέρεια, ως εξής: Αττική (1.588,8 εκατ. Ευρώ), Κεντρική Μακεδονία (1.390,5 εκατ. Ευρώ), Αν. Μακεδονία και Θράκη (1.115,7 εκατ. Ευρώ), Θεσσαλία (919,7 εκατ. Ευρώ), Στερεά Ελλάδα (873 εκατ. Ευρώ), Δυτική Ελλάδα (781,5 εκατ. Ευρώ), Κρήτη (709 εκατ. Ευρώ), Πελοπόννησος (698,5 εκατ. Ευρώ), Ηπειρος (680 εκατ. Ευρώ), Νότιο Αιγαίο (600,1 εκατ. Ευρώ), Βόρειο Αιγαίο (545,8 εκατ. Ευρώ), Δυτική Μακεδονία (550,1 εκατ. Ευρώ), και νησιά Ιονίου (372,4 εκατ. Ευρώ). Η Κομισιόν έχει επεξεργαστεί το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού Γ` ΚΠΣ και παραμένουν κάποιες μικροδιαφορές σε επιμέρους δευτερεύουσες πτυχές.

Η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη, τόσο για την πολιτική συμφωνία, τον Απρίλη 1999 στο Βερολίνο («Ατζέντα 2000»), όπου συμφωνήθηκε το γενικό «πλαίσιο» και τα ενδεικτικά ποσοστά, όσο, βέβαια, και για τις αυξομειώσεις εντός του Γ` ΚΠΣ, που προορίζονται για την εξυπηρέτηση «ημετέρων» διαπλοκών. Η Κομισιόν θα εγκρίνει οριστικά και τελεσίδικα το Γ` ΚΠΣ μέχρι το Σεπτέμβρη, το οποίο αναμένεται να τεθεί σε ισχύ από το Νοέμβρη και για μια επταετία. Μερικοί θα πλουτίσουν ακόμη περισσότερο, η χώρα, όμως, και ο εργαζόμενος λαός δεν πρόκειται να «γευτούν», παρά μόνο τα ...αγαθά της ανισόμετρης ανάπτυξης, της εξάρτησης, της φτώχειας και της ανεργίας.

Η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και κάθε μέρα φτωχαίνει όλο και περισσότερο, ενώ τα τελευταία χρόνια δύο υποψήφιες για ένταξη χώρες, η Κύπρος και η Σλοβενία έχουν μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

Πρόκειται για τα επίσημα στοιχεία, που δημοσίευσε χτες στις Βρυξέλλες η Κομισιόν (Eurostat) και αφορούν στατιστικές μέχρι και το 1999, διαψεύδοντας έτσι ακόμη μια φορά την κυβερνητική παραπληροφόρηση, αλλά και καταδείχνοντας το μέγεθος της πραγματικής φτώχειας και της παρακμής της χώρας. Τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Κομισιόν είναι και τα μόνα επίσημα στοιχεία της ΕΕ. Η Κύπρος, όχι μόνο είναι το πιο πλούσιο από τα υποψήφια για ένταξη κράτη, αλλά έχει ξεπεράσει, ήδη, τόσο την Ελλάδα όσο και την αμέσως φτωχότερη στην ΕΕ Πορτογαλία. Οι φτωχότερες χώρες από τις υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ είναι κατά σειρά η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Λετονία και η Εσθονία. Εντός της ΕΕ οι πλουσιότεροι είναι οι κάτοικοι του δουκάτου του Λουξεμβούργου, και έπονται Δανία, Ολλανδία, Αυστρία, Ιρλανδία, Βέλγιο και Γερμανία.

Τα στατιστικά στοιχεία της Κομισιόν για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ και την αγοραστική δύναμη έχουν «εναρμονιστεί» από το 1995 και μετριούνται, πλέον, με τον ίδιο τρόπο για όλους, σε «ΑΕΠ κατά κεφαλή, σε τρέχουσες τιμές, σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ)». Οι χώρες ταξινομούνται σύμφωνα με τις ΜΑΔ και σύμφωνα με μια εκατοστιαία κατάταξη όπου η μέτρηση θεωρεί ότι ο μέσος όρος της ΕΕ των 15 είναι «εκατό». Για το 1999 τα στοιχεία για τα κράτη - μέλη της ΕΕ και όλες τις υποψήφιες για ένταξη χώρες, έχουν ως εξής: Λουξεμβούργο (38.800 ΜΑΔ και 184 στα «100»), Δανία (25.000 και 118), Ολλανδία (23.800 και 113), Αυστρία (23.600 και 112), Ιρλανδία (23.600 και 112), Βέλγιο (23.400 και 111), Γερμανία (22.700 και 108), Βρετανία (21.600 και 102), Σουηδία (21.600 και 102), Ιταλία (21.200 και 100), Φινλανδία (21.200 και 100), Γαλλία (20.900 και 99), Ισπανία (17.300 και 82), Κύπρος (17.100 και 81), Πορτογαλία (15.900 και 76), Σλοβενία (15.000 και 71), Ελλάδα (14.200 και 67). Ακολουθεί Τσεχία (12.500 και 59) και Ουγγαρία (10.700 και 51). Η Τουρκία έχει 5.900 και 28 για το 1999 και 6.400 (32) για το 1998.

Η Ελλάδα παραμένει στάσιμη από το 1996 ελέω (...) Σημίτη. Την ίδια περίοδο η απόσταση από την αμέσως φτωχότερη χώρα της ΕΕ, την Πορτογαλία, μεγάλωσε. Πράγματι το 1996 η Πορτογαλία ήταν στο 70 (με ΕΕ - 15=100) και η Ελλάδα 67, ενώ το 1999 η Πορτογαλία είχε αναπτυχθεί στο 76, ενώ η χώρα μας παρέμεινε με «παγωμένη» ανάπτυξη στο 67, εδώ και μία τετραετία. Παράλληλα διευρύνεται και το «χάσμα» από τις πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες.