Βάζανε παλιά οι άνθρωποι στάρι όπου βρίσκαν λίγο χώρο. Μεγάλη υπόθεση το ψωμί. Ωσπου τα μονοπώλια της διατροφής στο κυνήγι του κέρδους στην καπιταλιστική παραγωγή έφτασαν τα πράγματα εκεί που μια φραντζόλα με 200 γραμμάρια ψωμιού να την πληρώνεις 80 λεπτά. Τώρα προβλέπουν κι άλλη μείωση της ντόπιας παραγωγής σταριού. Πόσο θα πάει το ψωμί; Μια ματιά στις τιμές που έχουν τα περίφημα «συμπληρώματα διατροφής» σου δείχνει το μέλλον.

Τέτοια απλά πράγματα δείχνουν γιατί δεν πάει άλλο μ' αυτό το σύστημα.

Μάζευε ο άνθρωπος ένα ένα τα ένσημα και τώρα γυρνάει από παγκάκι σε παγκάκι - πού λεφτά για καφενείο - γιατί πρέπει να τα βγάλει πέρα με 10 ευρώ τη μέρα.

Για να σωθεί η πατρίς, του λένε. Δεν είναι δικιά του αυτή η πατρίδα.

Είναι η πατρίδα αυτών που αγοράζουν στο Λονδίνο δυο δωμάτια για 1,5 εκατ. λίρες στερλίνες. Επενδύουν δηλαδή το κλεμμένο μεροκάματο του εργάτη.

Ετσι είναι η αστική δημοκρατία. Κι ας αποφεύγει το επίθετο ο ΣΥΝ.

Ωμά, ο άλλος, δηλώνει πως αυτό είναι ο καπιταλισμός. Μέσα στην ηδονή του για τη γοητεία που του ασκούν οι αγορές, λέει αλήθειες: Οτι πράγματι αυτό το σύστημα έχει τους σιδερένιους νόμους του, ότι η πολιτική υπηρετεί την οικονομία που καλείται να εκφράσει κι όχι το αντίστροφο (θρύψαλα τα όνειρα των διαφόρων που πασχίζουν να πείσουν πως με ολίγο από Κέυνς θα συμβεί το αντίθετο). Λέει επίσης ότι λόγοι συνέπειας ως προς το σύστημα επιβάλλουν σάρωμα των πάντων. Σωστά το λέει από τη σκοπιά του συστήματος. Πώς αλλιώς θα αυξηθούν τα κέρδη; Και βαράει καμπανάκι στο πολιτικό σύστημα, το οποίο ή θα υπηρετήσει με συνέπεια αυτήν την οικονομία σαρώνοντας τα πάντα ή θα διαπιστώσει ότι είναι άχρηστο. Θα το βγάλουν στην αχρηστία δηλαδή αυτοί που παλεύουν για την ανατροπή όλου αυτού του οικονομικο-πολιτικού συστήματος.

Από τη μεριά μας να ευχηθούμε να μη διαψευστούν οι ανησυχίες του.

Θα κλάψουν βέβαια κι άλλο αυτοί που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι τόσο άκαρδες οι αγορές (ο καπιταλισμός, είπε ο προηγούμενος), που ζητάνε για κάθε φράγκο που επενδύουν (επένδυση είναι και τα ομόλογα) να πάρουν πολλαπλάσια εγγυημένα.

Ακαρδες οι αγορές, δε νοιάζονται ότι εκθέτουν το «πολιτικό προσωπικό» στην κοινωνική κατακραυγή. Βέβαια, ο αρθρογράφος δεν κλαίει, απλά φτιάχνει κλίμα για αυτά που θα αποφασίσει αύριο η κυβέρνηση.

Για εκείνους που στην «Ελευθεροτυπία» ψάχνουν συναίνεση στη βαρβαρότητα, ισχύει ό,τι και για τον ΣΥΝ: Κορόιδα ψάχνουν. Να μην τα βρουν.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΞΑΝΑΓΡΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και επιχείρηση θεσμοθέτησης του αντικομμουνισμού

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Στο κατώφλι ΕΕ - ΔΝΤ

Ο ΛΟΓΟΣ: Η ΦΤΩΧΕΙΑ φέρνει γκρίνια

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ποιες μειώνονται και για ποιους ασφαλισμένους

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΜΕΣΩ ΑΣΕΠ οι διορισμοί και στα ιδιωτικά σχολεία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ολα δείχνουν προσφυγή σε ΔΝΤ - ΕΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΕ ΔΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ Η ΧΩΡΑ

Η ΑΥΓΗ: Υπό διωγμόν υπάλληλοι και συνταξιούχοι

ΤΟ ΒΗΜΑ: Αρον άρον περικοπές σε συντάξεις και όρια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ

ΤΑ ΝΕΑ: 20%-30% θα μειωθούν οι συντάξεις από το 2018

ΕΘΝΟΣ: ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ για ζεστό χρήμα στις εφορίες

«Η μείωση των συντάξεων μετά τον νέο τρόπο υπολογισμού τους είναι το μεγάλο αγκάθι στο νέο ασφαλιστικό (...) Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει μείωση συντάξεων από 20% έως και 30% ενώ για να λάβει ένας ασφαλισμένος αξιοπρεπή σύνταξη θα πρέπει να εργάζεται από 37-40 χρόνια» (το θέμα στα ΝΕΑ).

Είναι πολλά ακόμα τα αγκάθια στο νέο ασφαλιστικό, με πρώτο και κύριο το κόψιμο της κρατικής επιχορήγησης στα Ταμεία. Ας κρατήσουμε μόνο αυτό που αποδέχονται και τα ΝΕΑ. Γιατί και μόνο αυτό, ότι, δηλαδή, ο ίδιος ο αστικός Τύπος ομολογεί πλέον ανοιχτά ότι έρχεται άγρια σφαγή, αρκεί για να μην ησυχάζει κανείς, ειδικά όσοι ως πρόσφατα έτρεφαν αυταπάτες περί δίκαιης κατανομής των βαρών. Με το ένα μετά το άλλο τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση αποδεικνύει στην πράξη ότι είναι κυβέρνηση του κεφαλαίου, ότι νομοθετεί για να κάνει ακόμα πιο φτηνούς τους εργάτες για το κεφάλαιο. Οτι το κρατικό ταμείο υπάρχει για να εισπράττει από τους εργάτες και να δίνει στους κεφαλαιοκράτες. Μ' αυτό το δεδομένο η απεργία που είναι μπροστά πρέπει να είναι σεισμός. Να συμβάλει στο δρόμο για την ήττα αυτής της πολιτικής. Αυτή η πολιτική δεν ξεχωρίζει αμνούς και ερίφια. Προβλέπει γενικό ξεπάστρεμα. Να τους γυρίσει, λοιπόν, μπούμερανγκ.

«Υπάρχει και ένα θέμα δημοκρατίας (...) Η κυβέρνηση εφαρμόζει ένα πρόγραμμα που καμιά σχέση δεν έχει με αυτό που κατέθεσε στις εκλογές» (ο Α. Καρίτζης του ΣΥΝ στο ΕΘΝΟΣ).

Αστειότητες; Οχι. Απλά στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να αποφύγουν το πικρό ποτήρι, να εισπράξουν, δηλαδή, και αυτοί τη λαϊκή οργή για την πολύπλευρη στήριξη που εξακολουθούν να παρέχουν στο σύστημα. Ειδικά η στήριξη που παρέχουν στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ξεπερνά τα όρια της ξεφτίλας καθώς όχι μόνο καταπώς λέει ο λαός «τρώνε εκεί που φτύνουν όλοι», αλλά και δίνουν μάχη για να διασπάσουν τους αγώνες των εργατών, να εμποδίσουν ακόμα κι αυτήν την τόσο αναγκαία απεργία στις 21 και 22 του μήνα που έχουν κηρύξει μετά το κάλεσμα του ΠΑΜΕ δεκάδες συνδικάτα. Είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αστειότητες περί καλού προεκλογικού και κακού μετεκλογικού ΠΑΣΟΚ γιατί είναι όρος της ίδιας της ύπαρξής τους να εμποδίζουν με κάθε τρόπο την εργατική τάξη να κάνει βήματα προς την ταξική συνειδητοποίησή της, να αφήνουν, δηλαδή, οι εργάτες πίσω τους κάθε αστικό πολιτικό σχήμα και να συσπειρώνονται στο δικό τους κόμμα, το Κομμουνιστικό. Ετσι, εξακολουθούν να καλλιεργούν αυταπάτες περί κάποιου καλού ΠΑΣΟΚ που αρκεί να πάρει τα πάνω του για να λάμψει ξανά ο ήλιος του. Τέτοιες ώρες που απειλεί να σαρώσει τα πάντα η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, θέσεις που οδηγούν στον παροπλισμό του εργατικού κινήματος, όπως αυτές που ζητάνε να αφεθούν οι ελπίδες στην ενεργοποίηση κάποιου καλού ΠΑΣΟΚ, αναδεικνύονται και επικίνδυνες για τους εργάτες.