Σημειώνουμε τα στοιχεία αυτά, γιατί - αν θυμάστε - πέρυσι, τέτοιο περίπου καιρό, οι κυβερνώντες πανηγύριζαν και έσπευδαν να εκμεταλλευτούν τη συγκυριακή, όπως δείχνουν τα πράγματα, μείωση των πυρκαγιών, για να δικαιώσουν τα ...επαναστατικά μέτρα που είχαν πάρει τότε, εντάσσοντας τους δασοπυροσβέστες στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, κλπ., κλπ.. Αδράχνουμε, λοιπόν, την ευκαιρία, για να σημειώσουμε αυτό, που λέγαμε και τότε: Το βασικό και κύριο πρόβλημα δε βρίσκεται στα περισσότερα ή λιγότερα μέτρα οργανωτικού ή διοικητικού χαρακτήρα, αλλά στην ουσία και τη βασική κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία αντιμετωπίζει το δάσος και το περιβάλλον, γενικότερα, ως αντικείμενο προς κερδοσκοπία, στα πλαίσια των «νόμων της αγοράς» και όχι, ως ένα κοινωνικό αγαθό ανυπολόγιστης αξίας και σημασίας.
Συνεχίζονται οι ...φορολογικές αναζητήσεις των οικονομικών επιτελείων της κυβέρνησης, γράφουν οι εφημερίδες, για την επεξεργασία του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Και μπορεί, βέβαια, να προβάλλεται ως βασικός στόχος η απλοποίηση των σχετικών - πράγματι δαιδαλωδών - διαδικασιών, αλλά κανείς δεν παραβλέπει και την ανάγκη ενίσχυσης των κρατικών εσόδων. `Η, με άλλα λόγια, την ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων.
Προετοιμαστείτε, λοιπόν, για να αντιμετωπίσετε νέα φορολογική επέλαση, από τον επόμενο χρόνο. Για παράδειγμα, ένα από τα σενάρια που ακούγεται, είναι το εξής: Να καταργηθεί ο φόρος της ιδιοκατοίκησης, ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας (ΦΜΑΠ) και άλλοι μικρότεροι σχετικοί φόροι και να αντικατασταθούν από ένα γενικό φόρο ακινήτων, που θα περιλαμβάνει όλα τα ακίνητα, πάνω από ένα όριο εμβαδού, π.χ. τα 70 ή τα 80 μέτρα. Και το σύστημα απλοποιείται και μεγαλύτερα έσοδα θα μαζέψει η κυβέρνηση και οι έχοντες μεγάλα ακίνητα θα ελαφρυνθούν. Πώς λέμε, μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια; Κάπως έτσι. Μόνο που η κυβέρνηση, θέλει να πετύχει μ' ένα σμπάρο τρία τρυγόνια...
Ορισμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα, τα οποία έχουν σχέση με τη γενικότερη φιλολογία, που αναπτύσσεται εδώ και κάμποσο καιρό και συνεχίζεται, περί της ομοσπονδιοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλιεύσαμε από το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «ΝΕΜΕCΙS» και σας τα μεταφέρουμε αυτούσια, ώστε να κάνετε μόνοι σας τις συγκρίσεις:
«Η οικοδόμηση του οίκου "Ευρώπη" είναι για τους Γερμανούς κατά τον 21ο αιώνα το κατ' εξοχή ζήτημα πολέμου και ειρήνης... Περισσότερο από κάθε άλλη χώρα χρειάζεται η Γερμανία, χώρα εξαγωγών, την Ευρώπη».
«Η πολιτική της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως παραμένει για τη Γερμανία και την Ευρώπη ζήτημα υπαρξιακής σημασίας, αλλά και - το επαναλαμβάνω εν πλήρει συνείδηση - ζήτημα πολέμου και ειρήνης» (Χέλμουτ Κολ πρώην καγκελάριος της Γερμανίας - 1995).
«Για λόγους εξωτερικής πολιτικής, είναι αναγκαίο αυτός ο Ενιαίος Οικονομικός Χώρος της ηπειρωτικής Ευρώπης υπό γερμανική ηγεμονία να μη χαρακτηρίζεται ως γερμανικός Οικονομικός Χώρος, αλλά να γίνεται, κατά βάσιν, λόγος διαρκώς περί Ευρώπης (...) Αλλωστε, η γερμανική ηγεμονία προκύπτει αφ' εαυτής - ως εκ του μείζονος πολιτικού, οικονομικού, πολιτιστικού και τεχνολογικού βάρους της Γερμανίας, αλλά και ως εκ της γεωγραφικής θέσεώς της» (Υπόμνημα της γερμανικής «Εταιρείας για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Σχεδίαση και τον Ενιαίο Οικονομικό Χώρο» - 1940).
Κι άλλα δυο ενδιαφέροντα αποσπάσματα δημοσιεύει το «NEMECIS»:
«Θα υπάρξει μία ομοσπονδιακή ένωση των ευρωπαϊκών εθνών. Μία απολύτως αρμονική συνεργασία θα αποκλείσει κάθε πιθανότητα ενός εσωτερικού πολέμου στην Ευρώπη. Είτε το θέλουμε είτε όχι, η εξέλιξη προς την κατεύθυνση αυτή δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ανασταλεί, και θα ήταν καλό για τους λαούς, αν οι κυβερνώντες το αντιληφθούν» (Ιωακείμ φον Ρίμπεντροπ υπουργός Εξωτερικών του Χίτλερ - Μάης 1941).
«Πού πηγαίνεις Ευρώπη; Μας ρωτά άλλη μια φορά η Ιστορία της ηπείρου μας. Και η απάντηση των Ευρωπαίων δεν μπορεί (...) παρά να είναι: Μπροστά, μέχρι την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενσωματώσεως. Για ένα βήμα πίσω, ή έστω και για μια στάση ακόμη, για μια παραμονή στο σημείο που φθάσαμε, θα έπρεπε να καταβάλουμε όλοι (...) ένα μοιραίως υψηλό τίμημα» (Γιόσκα Φίσερ, σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας - Μάης 2000).
Σιγοντάρουν από κοντά κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες, που με έκπληξη είχαμε δει να μιλάνε ακόμα και για ταξικότητα της εκπαίδευσης, με αφορμή τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΟΛΜΕ και, πιο πριν, την εμπεριστατωμένη μελέτη της ΕΣΑΚ ΔΕΕ. Τώρα, τα ίδια «σέρνουν το χορό» για τα «ευεργετήματα» της κυβέρνησης, αναδεικνύοντας ιδιαίτερα την προσωρινή και πάλι, μόνο για φέτος, «δεύτερη ευκαιρία», για τους αποτυχόντες της Γ` Λυκείου.
Αυτό σημαίνει μεγαλύτερες κρησάρες για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Σημαίνει αποχώρηση από τη βασική εκπαίδευση - που, μάλιστα, επιχειρείται να φανεί ότι γίνεται οικειοθελώς - στην υποβαθμισμένη τεχνική εκπαίδευση παραγωγής μισοειδικευμένων, απασχολήσιμων, φτηνής αναλώσιμης πρώτης ύλης για τις «μηχανές» των κεφαλαιοκρατών.
Για άλλη μια φορά, μέσα και από τους τελευταίους ελιγμούς τακτικής του υπουργείου, αποδεικνύεται το δίκαιο του αγώνα των μαθητών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων, που όλα αυτά τα χρόνια διεκδίκησαν μια άλλη ριζικά διαφορετικά προσανατολισμένη Παιδεία. Οσο και αν προσπαθούν τώρα διάφορα κανάλια ενημέρωσης να πείσουν ότι οι μαθητές αγωνίστηκαν για το εξεταστικό ή άλλα μερεμέτια, η διεκδίκηση του άλλου δρόμου για την Παιδεία προβάλλει όσο ποτέ αναγκαία.
Η ποιοτική και ποσοτική διεύρυνση της αναγκαίας και αναντικατάστατης γενικής μόρφωσης των νέων μέχρι τα 18 τους χρόνια, μέσα από ένα Ενιαίο 12χρονο βασικό υποχρεωτικό σχολείο, χωρίς ταξικούς φραγμούς, αποσυνδεδεμένο από το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, είναι σήμερα ακόμα πιο ώριμη. Οι εργαζόμενοι, οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί που είδαν όλα αυτά τα χρόνια το «κράτος της εφαρμογής των νόμων», με τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ στα σχολεία, με το ιδιώνυμο και τις δίκες, δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες από τα μέτρα της κυβέρνησης. Η εκ βάθρων αναμόρφωση της Παιδείας προσαρμοσμένη στις λαϊκές ανάγκες μπορεί να επιβληθεί μόνο μέσα από την ένταση νέων, πιο συντονισμένων, πιο αποφασιστικών κοινωνικοπολιτικών αγώνων, για μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική.
ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ θα ανατραπεί ο συσχετισμός στρατιωτικών δυνάμεων Ελλάδας - Τουρκίας, δήλωσε εκεί στη Λάρισα που ήταν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ακης Τσοχατζόπουλος, κι όσοι παρακολουθούν λίγο τα πράγματα καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό: Ξηλωθείτε! Διότι με τόσα που μας έχουν πει για το «καλό κλίμα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν και τα τεράστια κονδύλια, που πρόκειται, για μια φορά ακόμα, να χαλάσουν για στρατιωτικές δαπάνες. Και, βέβαια, πρέπει να αρχίσουν να ...προετοιμάζουν το έδαφος από τώρα, καλοκαιριάτικα, γιατί ο προϋπολογισμός δεν είναι και τόσο μακριά. Θα έχει αυξημένες, φυσικά, στρατιωτικές δαπάνες, αλλά μειωμένες αλλού.
ΧΩΡΙΣ φως διαβάσαμε ότι είναι ένα χωριό έξω από τα Τρίκαλα, τα Στουρναρέικα, γιατί η ΔΕΗ απαξιεί να εγκαταστήσει την απαραίτητη υποδομή, αφού αυτή κοστίζει και ζητάνε 13 εκατομμύρια από τους κατοίκους! Επιχείρηση ...κοινής ωφέλειας είναι, βλέπετε. Πάντως, αν αυτή η ΔΕΗ ακολουθεί τέτοια τακτική, φανταστείτε τι έχει να γίνει με την περίφημη «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας», που ολοκληρώνεται! Τότε μάλλον θα συζητάμε, αν τα Τρίκαλα θα έχουν ρεύμα κι όχι ένα χωριό έξω από αυτά.