Η πραγματικότητα είναι ότι τα μέτρα χτυπούν βάναυσα το εισόδημα και την ποιότητα ζωής του συνόλου των εργαζομένων και στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα. Ομως το κύριο είναι ότι έρχονται να νομιμοποιήσουν αυτό που τις δύο τελευταίες δεκαετίες εφαρμόζεται αργά, αλλά συστηματικά από την εργοδοσία, κάθε μέρα όλο και πιο έντονα, υπό τις ευλογίες και τη στήριξη των εκάστοτε κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η απόλυτη εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία. Τα ωράρια και οι αμοιβές εργασίας, οι όροι πρόσληψης και απόλυσης θα γίνονται χωρίς να υπάρχει ένα ελάχιστο δίχτυ νομικής προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τα πάντα υποτάσσονται στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή στην ανάγκη του για αύξηση της κερδοφορίας του. Τα μέτρα που θα εφαρμόσει στο επόμενο διάστημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εγκαθιδρύουν και επισήμως πλέον μια απέραντη εργασιακή ζούγκλα. Ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση ο νόμος, που ψηφίστηκε στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη από το ΠΑΣΟΚ, το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και με την πλήρη πολιτική στήριξη της ΝΔ, προβλέπει:

Καταργείται ο στοιχειωδέστερος μηχανισμός προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσω της συνδυασμένης εφαρμογής των παρακάτω μέτρων:

• Της κατάργησης του κατώτερου μεροκάματου και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η κατάργηση αρχίζει με πρόσχημα τα προγράμματα μαθητείας για τους ανέργους μέχρι 24 ετών. Η διάρκεια της μαθητείας μπορεί να φτάνει τους 12 μήνες, κατά τους οποίους οι αποδοχές του εργαζόμενου θα είναι στο 80% του κατώτατου βασικού μισθού που προβλέπει η ΕΓΣΕΕ.
• Της δυνατότητας που πλέον θα έχει ο εκάστοτε υπουργός να ρυθμίζει θέματα που αφορούν «τον καθορισμό των όρων απασχόλησης και το κατώτατο ημερομίσθιο των νέων ηλικίας κάτω των 25 ετών...».
• Της νομοθέτησης εντός του 2010 μέτρων «για τους κατώτατους μισθούς, εισάγοντας ειδική σχετική πρόβλεψη για ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες...».
• Της κατάργησης της «βάσης» που δημιουργεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση πάνω στην οποία δομούνται οι κλαδικές και με τη σειρά τους οι επιχειρησιακές συμβάσεις. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι «οι όροι των ειδικών Ομοιοεπαγγελματικών - Επιχειρησιακών Συμβάσεων Εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας καθώς και των Γενικών Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων και οι όροι των Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας μπορούν να αποκλίνουν έναντι των αντίστοιχων όρων Γενικών Εθνικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας». Ετσι δίνεται νέο χτύπημα στο συλλογικό χαρακτήρα των διαπραγματεύσεων και κατακτήσεων των εργαζομένων ως σύνολο αλλά και κατά χώρο ή κλάδο, την ίδια ώρα που μεθοδεύεται η επικράτηση των ατομικών συμβάσεων και διαπραγματεύσεων.
• Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση προβλέπεται να υπάρξει νομοθεσία για την «αναθεώρηση του συστήματος διαπραγματεύσεων των μισθών στον ιδιωτικό τομέα για τη συγκράτηση των μισθών».

Αυξάνεται το όριο των απολύσεων σε συνδυασμό με μείωση της αποζημίωσης για απόλυση. Συγκεκριμένα, αυξάνεται το όριο των ομαδικών απολύσεων από το 2% στο 4% για κάθε μήνα στις επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 200 εργαζόμενους. Το μέτρο αυτό σε συνάρτηση με την απελευθέρωση των απολύσεων σε επιχειρήσεις μέχρι 20 εργαζόμενους και των τεσσάρων (4) απολύσεων σε επιχειρήσεις από 21 έως 199 άτομα επί της ουσίας λύνει τα χέρια των εργοδοτών. Ταυτόχρονα, αναμένεται μείωση μέχρι και 75% των αποζημιώσεων των υπαλλήλων σε περίπτωση απόλυσης καθώς το μνημόνιο που περιλαμβάνεται στο νόμο προβλέπει «μείωση του συνολικού επιπέδου αποζημιώσεων, το οποίο θα πρέπει να εφαρμόζεται εξίσου για όλους τους εργαζόμενους». Προδιαγράφεται η εξίσωση της υπαλληλικής αποζημίωσης στο ύψος εκείνων που προβλέπονται για τους εργάτες.

Ταυτόχρονα, επεκτείνεται το «δουλεμπόριο» εργαζομένων με πρωταγωνιστή το ίδιο το Δημόσιο. Με την ίδια διαδικασία το επίδομα ανεργίας μετατρέπεται σε χρηματοδότηση των «δουλεμπορικών» επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, η απασχόληση στο Δημόσιο περνάει στα χέρια των Εταιρειών Ενοικίασης (ΕΠΑ). Οι Εταιρείες Ενοικίασης, δηλαδή τα δουλεμπορικά, αναλαμβάνουν να δανείζουν το Δημόσιο (έμμεσος εργοδότης) με επιδοτούμενους ανέργους ή μακροχρόνια ανέργους ηλικίας 55 έως 64 ετών. Ενα μέρος από το κόστος αυτών των εργαζομένων βαραίνει τον ΟΑΕΔ, ενώ το υπόλοιπο μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος μαζί εννοείται με το κέρδος της εταιρείας ενοικίασης θα καταμερίζεται στον έμμεσο εργοδότη (Δημόσιο). Το επίδομα ανεργίας μετατρέπεται σε χρηματοδότηση για τις επιχειρήσεις (επιταγή επανένταξης). Με τη διάταξη αυτή οι επιχειρήσεις εξασφαλίζουν φθηνό εργατικό δυναμικό, αφού το μεγαλύτερο μέρος της αμοιβής τους θα καλύπτεται με το επίδομα ανεργίας. Επιπλέον μετά από τη λήξη της επιδότησης οι επιχειρήσεις θα μπορούν για άλλα δύο χρόνια να απασχολούν τους εργαζόμενους αυτούς χωρίς να καταβάλλουν το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, το οποίο και αυτό θα επιδοτείται.

Την ίδια στιγμή και πέρα από το νέο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων των λαϊκών οικογενειών, το εισόδημά τους μειώνεται δραστικά από τη νέα φοροληστεία που μπαίνει σ' εφαρμογή. Ο ΦΠΑ αυξάνεται για δεύτερη φορά μέσα στο 2010. Νέοι φόροι επιβάλλονται σε βασικά είδη κατανάλωσης όπως τσιγάρα και ποτά, ενώ την αύξηση του φόρου στα καύσιμα θα ακολουθήσει ντόμινο ανατιμήσεων σε μια σειρά προϊόντα.

Την εργασιακή ζούγκλα ενισχύει όμως και ο νόμος που πρόσφατα ψηφίστηκε στη Βουλή, δίνοντας νέα ώθηση στην κυριαρχία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, χτυπώντας ταυτόχρονα το 5ήμερο - 40ωρο. Πρόκειται δηλαδή για έναν ακόμα νόμο που οδηγεί στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Υπενθυμίζεται ότι με το νόμο αυτό προβλέπεται αμοιβή για «την εργασία που παρέχεται την έκτη μέρα της βδομάδας, κατά παράβαση του συστήματος πενθήμερης εργασίας, ανεξάρτητα από τις προβλεπόμενες κυρώσεις». Η αμοιβή αυτή αρχικά είχε οριστεί ως το καταβαλλόμενο ημερομίσθιο προσαυξημένο κατά 50%. Ομως η προσαύξηση, κάτω από την πίεση των εργοδοτών, έγινε 30%. Δηλαδή η κυβέρνηση έρχεται να νομιμοποιήσει την απαίτηση της εργοδοσίας να απασχολούν και έκτη μέρα τους εργαζόμενους, καταπατώντας τις ΣΣΕ και καταργώντας το 5ήμερο - 40ωρο, με αντάλλαγμα κάποια ψίχουλα. Η όποια πρόβλεψη για προσαύξηση της αμοιβής την έκτη μέρα δουλειάς αποτελεί το τυρί στη φάκα της κατάργησης του 5ήμερου - 40ωρου. Αποκορύφωμα όλων αποτελεί η εξαίρεση ακόμα και από αυτήν την προσαύξηση του 30% των εργαζομένων σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις! Δηλαδή στο συγκεκριμένο κλάδο επιβάλλει την έκτη μέρα δουλειάς, χτυπάει την ΣΣΕ (που προβλέπει 5ήμερο - 40ωρο), καταργεί επί της ουσίας το ρεπό και προβλέπει την καταβολή και μόνο του μεροκάματου!

Κρίσιμη σημασία αποκτά πλέον η οργάνωση των νέων εργατών, καθώς δεν έχει προηγούμενο η σφοδρότητα της επίθεσης που αντιμετωπίζει η νέα βάρδια της εργατικής τάξης.

Η αγορά εργασίας στην οποία μπαίνουν οι νέες γενιές δεν περιέχει, πλέον, ακόμα και την έννοια της μόνιμης εργασίας, του σταθερού και ημερήσιου χρόνου εργασίας. Κυριαρχούν πλήρως οι ελαστικές μορφές εργασίας, ενώ ήδη, εδώ και χρόνια, τα παιδιά μαθαίνουν στα σχολεία ότι η αλλαγή εργοδοτών ακόμα και η μετανάστευση (εξωτερική ή εσωτερική) είναι κάτι σαν φυσικός νόμος. Μαθαίνουν να αποδέχονται ως φυσικό γεγονός ότι ο εργάσιμος βίος μπορεί να εναλλάσσεται με μεγάλα διαστήματα ανεργίας και επιδόματα φιλανθρωπίας. Και πλέον θα μάθουν ότι η σύνταξη αποτελεί ένα άπιαστο όνειρο.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ήδη σήμερα τα ποσοστά ανεργίας στους νέους είναι διπλάσια από το συνολικό ποσοστό ανεργίας. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, το ποσοστό ανεργίας το τέταρτο τρίμηνο του 2009 ήταν 10,3%. Στην ίδια περίοδο το ποσοστό ανεργίας στους νέους εργαζόμενους από 15 έως 29 ετών που δεν έβρισκαν δουλειά ήταν 20,4% και το αντίστοιχο ποσοστό για τις νέες γυναίκες εργαζόμενες ήταν ακόμα πιο ψηλό φθάνοντας στο 26,2%.

Ταυτόχρονα, οι νέοι σε ηλικία εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν αυτή την πραγματικότητα χωρίς να έχουν αγωνιστική γνώση και πείρα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Κάτι για το οποίο φέρουν μεγάλες ευθύνες οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες στο συνδικαλιστικό κίνημα που πρωτοστατούν στο συμβιβασμό και τη μοιρολατρία.

Γι' αυτό η ένταξη και η οργάνωση των νέων εργαζομένων στα ταξικά συνδικάτα είναι επιτακτική. Αποτελεί βασικό όρο για την ανασύνταξη του κινήματος. Είναι επιτακτική η αναβάθμιση της λειτουργίας των συνδικάτων, η παρέμβαση σε κάθε ζήτημα της ζωής των νέων, από τις εργασιακές σχέσεις και τη δημιουργία οικογένειας, μέχρι τη μάστιγα των ναρκωτικών και τον ελεύθερο χρόνο. Τα ίδια τα μέλη των ταξικών δυνάμεων με επιμονή και υπομονή, με την προσωπική τους στάση μέσα στους χώρους δουλειάς να αποτελέσουν το παράδειγμα για τους νέους εργαζόμενους: Το παράδειγμα του εργαζόμενου που συνειδητοποιεί το ρόλο και τη δύναμη της τάξης του και πως μόνο μέσα από την ανυποχώρητη ταξική πάλη μπορούν να μπουν εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής και τελικά να ανατραπεί αυτή και οι φορείς της.