Ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης Σπύρος Μπότσης, μέλος της Επιτροπής Πόλης της ΚΟΑ του ΚΚΕ

Πριν από 66 χρόνια, σε ένα μικρό σπιτάκι εκείνης της εποχής, σε μια γειτονιά της Αθήνας, στον Υμηττό, οι τρεις ΕΠΟΝίτες ήρωες έγραψαν μία ακόμα λαμπρή σελίδα στο έπος της Εθνικής Αντίστασης και των αγώνων του λαού. Ηταν Παρασκευή 28 Απρίλη του 1944, όταν καμιά διακοσαριά Γερμανοί και ένα τάγμα γερμανοτσολιάδες έκαναν έφοδο στη συνοικία του Υμηττού, με σκοπό να μπλοκάρουν το σπίτι που φύλαγε τα όπλα του ο ΕΛΑΣ, στην οδό Αγραίων, αριθμός 47. Μέσα βρίσκονταν τρεις ΕΠΟΝίτες: ο Δημήτρης Αυγέρης, ο Θάνος Κιοκμενίδης και ο Κώστας Φολτόπουλος, που έμελλε με την αυτοθυσία τους και τον ηρωισμό τους, να μετατρέψουν το φτωχό και ταπεινό εκείνο σπιτάκι σε απόρθητο «Κάστρο». Εφτά ολόκληρες ώρες πολέμησαν μέσα από το σπιτάκι αυτό, τον εχθρό, προκαλώντας του πολύ μεγάλες απώλειες αλλά και οργή, γιατί δεν μπορούσαν αυτοί, οι οπλισμένοι «σαν αστακοί» κατακτητές, να το αλώσουν. Ομως, μετά από μια σφοδρή επίθεση που οι Γερμανοί και ταγματασφαλίτες έκαναν πραγματικό «κόσκινο» το σπίτι - κάστρο κτυπώντας το με όλμους και μυδράλια, τότε τα πάντα ησύχασαν... Κάνουν έφοδο αμέσως οι πολιορκητές και βρίσκουν μέσα σ' αυτό, τους τρεις νεολαίους νεκρούς και κατατρυπημένους, όπως και το σπιτάκι, από τα πυρά τους. Και οι τρεις ηρωικοί ΕΠΟΝίτες, ο Δημήτρης, ο Θάνος, ο Κώστας, έγιναν θρύλος και τραγούδι. Το σπίτι ονομάστηκε «Κάστρο» και έγινε τόπος προσκυνήματος.

Στιγμιότυπο από την προχτεσινή εκδήλωση

Σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν, η Στέλλα Κούβαρη, Γραμματέας της ΟΒ Υμηττού ΚΝΕ και ο Τάκης Ψημμένος, πρόεδρος του Παραρτήματος ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Υμηττού, ενώ η Αναστασία Ραβάνη απήγγειλε το ποίημα «Σαν θρύλος» της Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη. Αμέσως μετά την κεντρική ομιλία, ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών των αγωνιστών του Υμηττού. Η εκδήλωση στην πλατεία Υμηττού ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα στους τρεις ΕΠΟΝίτες του Κάστρου από τους Κώστα Εγγλέζο και Σύλβια Καπερνάρου.

Στη συνέχεια, το σύνθημα «9 δεκαετίες αγώνες και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» κυριαρχεί στην πορεία που ακολούθησε μέχρι το «Κάστρο». Φτάνοντας μπροστά από το σπίτι έγιναν καταθέσεις στεφάνων και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.

«Ο Κωνσταντίνος Κατσάνος ύστερα από πολύχρονο εγκλωβισμό στην παγίδα των ναρκωτικών και με τη βοήθεια του θεραπευτικού προγράμματος της ΙΘΑΚΗΣ κατάφερε να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά. Τον Ιανουάριο του 2010 αποφοίτησε από το πρόγραμμα. Μετά από 4 χρόνια καθαρής και δημιουργικής ζωής, εδώ και 16 ημέρες βρίσκεται κλεισμένος στις φυλακές Ναυπλίου. Με ποινές για δύο πλημμελήματα που έγιναν όσο ο Κωνσταντίνος βρισκόταν υπό την επήρεια των ναρκωτικών πριν την είσοδό του στην κοινότητα της ΙΘΑΚΗΣ. Το ένα το 2003 και το άλλο το 2004. Οι ποινές του επεβλήθησαν ερήμην, γιατί ποτέ δεν έλαβε την κλήση. Στο κατηγορητήριο φαίνεται σαν "αγνώστου διαμονής". Πράγμα τελείως ανακριβές, γιατί στη διεύθυνση του σπιτιού που έμενε με τη μητέρα του είναι πάνω από είκοσι χρόνια.

Οι ποινές είναι εξαγοράσιμες με το ποσό των 9.500 ευρώ. Οι γονείς του Κωνσταντίνου αδυνατούν να καταβάλουν αυτό το ποσό. Η μητέρα του εργάζεται με 38 ευρώ την ημέρα. Ο πατέρα του, κατά μεγάλα διαστήματα άνεργος, τώρα έχει μια "επιχείρηση" ενός οινομαγειρείου χωρητικότητας 20 ατόμων στην καλύτερη περίπτωση, και ημερήσιο τζίρο κατά μέσο όρο 80 ευρώ και τεράστια χρέη. ΤΕΒΕ - ΕΦΟΡΙΑ - ΔΕΗ και το τηλέφωνο της "επιχείρησης" κομμένο. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος δουλεύει σαν τυπογράφος με 600 ευρώ μισθό. Τώρα χάθηκε κι αυτή η δουλειά.

Η τιμωρία του θα συνεχιστεί επ' αόριστον, έως και εάν ξαναβρεί δουλειά. Θα έχει όμως, τώρα πια, ένα επιπλέον "προσόν", το αποφυλακιστήριο που θα του "ανοίγει" πόρτες. Τον Ιανουάριο που έγινε η αποφοίτηση του Κωνσταντίνου και των άλλων παιδιών από τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, η κυρία Φώφη Γεννηματά που παραβρέθηκε στην εκδήλωση εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση της κυβέρνησης στον αγώνα των εξαρτημένων και όσων δίνουν τη μάχη της απεξάρτησης.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης υποτίθεται ότι κινείται στην κατεύθυνση της ευνοϊκής μεταχείρισης των απεξαρτημένων από τις αρχές. Τουλάχιστον να μην οδηγούνται στις φυλακές, που είναι κοινό μυστικό το τι συμβαίνει εκεί μέσα, ιδιαίτερα, δε, με τα ναρκωτικά. Ωστόσο, οι απεξαρτημένοι που είχαν παραβατική συμπεριφορά κατά την περίοδο της χρήσης συνεχίζουν να οδηγούνται στις φυλακές!!

Αγκυλώσεις; Γραφειοκρατία; Ανημερωσιά; Αδιαφορία; Ελλειψη ευαισθησίας; Ανευθυνότητα; Πάρτε ό,τι θέλετε. Η πραγματικότητα φωνάζει.

Οι επιστήμονες από το ΚΕΘΕΑ και το ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ - ΕΣΥΝ - τονίζουν ότι αυτή η διαδικασία είναι άκρως επικίνδυνη για τα απεξαρτημένα άτομα και ναρκοθετεί τις προσπάθειες θεραπείας που γίνονται στα προγράμματα απεξάρτησης. Αμεσος είναι και ο κίνδυνος της υποτροπής του ατόμου, που σχεδόν πάντα είναι μοιραίος για τα συγκεκριμένα άτομα.

Αυτό είναι το ζητούμενο;

Αν υπήρχαν τα χρήματα, ούτε γάτα - ούτε ζημιά.

Αρα, αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Κωνσταντίνος κι όσα απεξαρτημένα άτομα βρεθούν στην ίδια θέση δεν τιμωρούνται για την παραβατική τους συμπεριφορά στην περίοδο της χρήσης, αλλά γιατί είναι φτωχοί και, κυρίως, γιατί κατάφεραν να νικήσουν τα ναρκωτικά.

Παράδειγμα προς αποφυγήν;

Το δε μήνυμα που στέλνεται στην κοινωνία είναι ξεκάθαρο. Η αυστηρότητα του νόμου εξαντλείται στα εν δυνάμει θύματα. Οι Αθλιοι ξαναπαίζονται συνεχώς.

Αν κλέψεις ένα καρβέλι είσαι ένοχος.

Αν κλέψεις ένα εκατομμύριο είσαι μπίζνεσμαν και ανεβαίνεις την κοινωνική κλίμακα.

Το ζήτημα είναι σε ποια πλευρά είναι οι άθλιοι, στους Αγιάννηδες ή στους μπίζνεσμαν.

Η θέση των απεξαρτημένων είναι στην κοινωνία κι όχι στις φυλακές. Η πολιτεία, όταν εκφράζεται με συμπάθεια, οφείλει να συμπαρασταθεί στα συγκεκριμένα άτομα με πλήρη εργασιακή και κοινωνική επανένταξη, έτσι όπως ακριβώς αυτό εκφράζεται μέσα από τις θέσεις του ΚΕΘΕΑ και του ΕΣΥΝ.

Βεβαίως, οι απεξαρτημένοι των προγραμμάτων του ΚΕΘΕΑ, του 18 ΑΝΩ, της ΑΡΓΩ κ.ά. ελεύθερων ουσιών, καταρρίπτουν στην πράξη τους μύθους που έντεχνα καλλιεργούνται στην κοινωνία, ότι οι χρήστες είναι "καμένα χαρτιά", πολύ δε περισσότερο ότι τα ναρκωτικά είναι γραμμένα στο DNA τους.

Ισως αυτό να ενοχλεί ορισμένους θιασώτες της ναρκω-κουλτούρας.

Καθ' όλα κοινωνικό πρόβλημα, εγώ σαν γονιός μαζί με όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες, μέσα από φορείς, σαν το ΕΣΥΝ και τους Συλλόγους Γονέων, θα συνεχίσω τον αγώνα ενάντια σ' όλα τα ναρκωτικά. Το μέλλον μας είναι δανεικό από τους αγέννητους και αισθάνομαι την υποχρέωση να κάνω κι εγώ κάτι, για να το παραλάβουν καθαρό.

Εύχομαι ο γιος μου Κωνσταντίνος να είναι το τελευταίο θύμα που δοκιμάζεται με αυτόν τον τρόπο. Αν η ευαισθησία της πολιτείας είναι όπως εκφράστηκε από την κυρία Γεννηματά, ας ανοίξει η πόρτα της φυλακής για όσους απεξαρτημένους πίσω της. ΤΩΡΑ! Κάθε ώρα που περνά ίσως να είναι μοιραία γι' αυτούς τους νέους ανθρώπους.

Θωμάς ΚΑΤΣΑΝΟΣ».