ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στη Θεσσαλονίκη ο αγώνας

Οι ηγεσίες των παρατάξεων της πλειοψηφίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ περιμένουν τις «θέσεις» της κυβέρνησης, ώστε να τις μελετήσουν και στη συνέχεια να κρίνουν αν θα συνεχίσουν τον «κοινωνικό διάλογο» για τις εργασιακές σχέσεις, τον οποίο έτσι κι αλλιώς θεωρούν... μη διάλογο. Προσφέρουν έτσι σημαντική εξυπηρέτηση στην κυβέρνηση, καθώς στη διάρκεια αυτής της τεχνητής αναμονής επιδιώκουν να κρατούν το συνδικαλιστικό κίνημα σε λήθαργο.

Το υπουργείο Εργασίας, με τη σειρά του, βολεύεται αναπαυτικά στην προθεσμία που έδωσε η ΓΣΕΕ, μέχρι τις 4 Σεπτέμβρη, περιμένοντας να περάσει ήρεμα η ομιλία του πρωθυπουργού στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Ακόμη και οι εργοδοτικές οργανώσεις επιδεικνύουν μεγάλο... σεβασμό στο αίτημα της κυβέρνησης να καθυστερήσει για λίγο ο «κοινωνικός διάλογος» και περιμένοντας προετοιμάζουν τις θέσεις τους, που... συμπτωματικά τις έχουν γνωστοποιήσει εδώ και μήνες στην κυβέρνηση, η οποία και τις έλαβε σοβαρά υπόψη της για να χαράξει την πολιτική της. Ο αγώνας όμως δεν περιμένει. Στις 1 και 2 Σεπτέμβρη το ΠΑΜΕ υποδέχεται αγωνιστικά στη Θεσσαλονίκη τον πρωθυπουργό, ο οποίος θα παραστεί στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης και θα προχωρήσει στις καθιερωμένες εξαγγελίες του για την κυβερνητική πολιτική που θα ασκηθεί στο επόμενο διάστημα.

Οι κινητοποιήσεις αυτές, συνέχεια των δεκάδων αγωνιστικών συγκεντρώσεων που έγιναν την περασμένη βδομάδα, σε όλη την Ελλάδα, δεν είναι και οι μόνες που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα δράσης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι μέρος ενός πλούσιου αγωνιστικού προγράμματος, πολύμορφων εκδηλώσεων που θα κορυφωθούν το Νοέμβρη. Πάνω απ' όλα όμως, και αυτό έχει σημασία αυτές τις στιγμές, είναι κινητοποιήσεις που στηρίζονται γερά στη γνώση και την απαίτηση. Οι προσπάθειες των ταξικών δυνάμεων, όλη αυτή η τεράστια επιχείρηση ενημέρωσης και αποκάλυψης των αντεργατικών μεθοδεύσεων στα μάτια των εργαζομένων, «έπιασαν τόπο». Την ώρα που οι συμβιβασμένες ηγεσίες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα χάραζαν ελιγμούς και εφεύρισκαν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, ταξικά σωματεία και Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Συντονιστικές Επιτροπές Σωματείων έδιναν με συνέπεια τη δική τους μάχη της ενημέρωσης. Την ώρα που η κυβέρνηση, οι βιομήχανοι και οι υποστηρικτές τους στους «κοινωνικούς διαλόγους» έκαναν ασκήσεις παραπλάνησης και συνεννοούνταν για «σκληρές» στάσεις ανύπαρκτου περιεχομένου, το ΠΑΜΕ συζητούσε, αποκάλυπτε, προειδοποιούσε και μαχόταν για την αγωνιστική συσπείρωση των εργαζομένων, για την οργάνωση της αντίστασης στην αντεργατική λαίλαπα.

Την Παρασκευή θα στηθεί καζάνι στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ο πρωθυπουργός, πολιτικά και κυβερνητικά στελέχη και βεβαίως οι βιομήχανοι θα δεξιώνονται λίγο πιο πέρα, ενώ οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι θα περιμένουν για το συσσίτιο, στο οποίο η κυβέρνηση θέλει - κυριολεκτικά πια και όχι συμβολικά - να τους καταδικάσει. Αυτή θα είναι η πρώτη υποδοχή του Κ. Σημίτη στη Θεσσαλονίκη. Το Σάββατο όμως, στη μεγάλη συγκέντρωση που οργανώνει το ΠΑΜΕ στην πλατεία ΧΑΝΘ, κοντά στη Διεθνή Εκθεση, οι φωνές των εργατοϋπαλλήλων θα αντιπαρατεθούν με τις φραστικές κορόνες μιας πλαστής πολιτικής που παίρνει από τους πολλούς και δίνει στους λίγους. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες, θα κληθούν να στείλουν μήνυμα ταξικού αγώνα και αντίστασης. Ακόμη περισσότερο, θα συγκεντρωθούν για να διεκδικήσουν, όχι μόνο για να εμποδίσουν την κυβέρνηση να τους αφαιρέσει θεμελιώδη δικαιώματα και κατακτήσεις, αλλά για να απαιτήσουν ακόμη περισσότερα.

Αποδέκτες παραπόνων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε αποδέκτες των παραπόνων του επιβατικού κοινού έχουν μετατρέψει τους οδηγούς των αστικών λεωφορείων της Αθήνας, κυβέρνηση και διοίκηση του ΟΑΣΑ, με την αντισυγκοινωνιακή πολιτική που εφαρμόζουν, υπηρετώντας το στόχο της συνειδητής υποβάθμισης των δημόσιων συγκοινωνιών της πρωτεύουσας. Οι διαμαρτυρίες των επιβατών, βέβαια, είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες, αφού οι παρεχόμενες υπηρεσίες των αστικών συγκοινωνιών είναι κατά γενική ομολογία σε χαμηλό επίπεδο, παρά τις αλλεπάλληλες εξαγγελίες «εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης» απ' όλους ανεξαιρέτως τους υπουργούς Μεταφορών από το 1990 και εντεύθεν. Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια και μάλιστα κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, ώστε να βελτιωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες. Ωστόσο, αυτή η στάση των εργαζομένων, εκλαμβάνεται από τους αρμόδιους του ΟΑΣΑ ως αδυναμία και σα σκαλοπάτι για την περαιτέρω αφαίρεση κεκτημένων. Ετσι, προβάλλοντας το δόγμα «ό,τι θέλω κάνω», με καθημερινές ενέργειες ή παραλείψεις, οι αρμόδιοι στις αστικές συγκοινωνίες, υποβαθμίζουν όλο και περισσότερο τις συνθήκες δουλιάς, αλλά και τους όρους ασφάλειας οδηγών και επιβατών. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι εκπρόσωποι του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ έχουν ζητήσει καιρό τώρα συνάντηση με τον υπουργό Μεταφορών Χρ. Βερελή, αλλά ακόμα περιμένουν στο... ακουστικό τους.

Στα «εκσυγχρονιστικά» τους παπούτσια γράφουν και τη Βουλή!

Ηταν θέμα χρόνου! Η αποκάλυψη του «Ρ» (δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Τρίτης 8 Αυγούστου), ότι αυτή η περίφημη συμφωνία με τις ΗΠΑ περί «αστυνομικής συνεργασίας» ΔΕΝ θα περάσει για κύρωση από τη Βουλή, είναι πλέον γεγονός. Το επιβεβαίωσε χτες - και επισήμως - ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αυτός ο νέος κρίκος στην αλυσίδα της εξάρτησης της χώρας, θα επιβληθεί χωρίς προηγουμένως να έχει δώσει την έγκρισή του το ελληνικό Κοινοβούλιο, αν και μέχρι τώρα ο κ. Χρυσοχοΐδης ομιλούσε περί του αντιθέτου...

Εμείς εδώ και τρεις βδομάδες μιλούσαμε για την εν κρυπτώ προώθηση του συγκεκριμένου «χαλκά» που - κατά τ' άλλα - στοχεύει στην... «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Εν ολίγοις, οι... Ρίγκο δε λογαριάζουν ούτε Βουλή ούτε τίποτα. Και το επαναλαμβάνουμε διότι αν και δεν έχουμε αυταπάτες (αφού και να την έφερναν στη Βουλή τη συμφωνία κανείς δεν αμφιβάλλει ότι μια κυβέρνηση που έχει στιγματιστεί από εκείνο το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» θα έκανε και πάλι το... χρέος της), εντούτοις οι μεθοδεύσεις έχουν τη σημασία τους...

Στιγμιότυπο της ζωής

To λεωφορείο κάνει στάση. Μια από τις δύο αναμένουσες στη στάση νεαρές γυναίκες φιλάει βιαστικά την άλλη και ορμά στην πόρτα του λεωφορείου. Ο οδηγός κλείνει, αλλά αμέσως ξανανοίγει την πόρτα. Τι συμβαίνει;

Ενα τετράχρονο αγοράκι που ήταν μαζί με τις γυναίκες κλαίει γιατί η θεία του δεν πρόλαβε να το φιλήσει κι αυτό. Ο οδηγός του φωνάζει: Ελα, έμπα να σε φιλήσει. Το παιδάκι διστάζει. Η θεία κατεβαίνει βιαστική, αγκαλιάζει και φιλά το παιδάκι, ξαναμπαίνει στο λεωφορείο και φεύγουμε. Στο τέρμα με χαρά χαιρετώ τον οδηγό. Γεια σου σύντροφε Κ. ήταν το αποχαιρετιστήριό του...

Τρυφερότητα εργαζόμενου.

Η λιτότητα για άλλους...

Είναι γνωστή η «κόντρα» που έχει εκδηλωθεί εδώ και 2-3 μήνες ανάμεσα στον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και το «Βήμα», χωρίς να είναι μέχρι τώρα και γνωστές οι αιτίες της αντιπαράθεσης. Εικάζεται όμως ότι οι προστριβές θα έχουν σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις και τα τεράστια συμφέροντα που έχουν δημιουργηθεί γύρω από αυτές.

Τελευταία εξέλιξη της αντιπαράθεσης «Βήματος» - Παπαντωνίου ήταν το «κάρφωμα» της εφημερίδας για τις ακριβές συνήθειες του υπουργού, κήρυκα κατά τα αλλά της πολιτικής λιτότητας. Στις διακοπές του στην Ελούντα, ο υπουργός διέμενε στην... προεδρική σουίτα, η διανυκτέρευση της οποίας τιμάται στα 1,2 εκατ. δραχμές... Το θιγόμενο περιβάλλον του υπουργού διέρρευσε ότι ο Παπαντωνίου όταν έφυγε από το ξενοδοχείο, πέρασε τουλάχιστον από το ταμείο και πλήρωσε σε αντίθεση με ορισμένους άλλους...

Και ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι; Υπουργοί της κυβέρνησης που παρέλασαν φέτος από την Ελούντα, αλλά και καμιά δεκαριά μεγαλοδημοσιογράφοι, οι οποίοι, σύμφωνα με τις διαρροές, «ξέχασαν» να περάσουν από το ταμείο. Προφανώς οι ιδιόκτητες του ξενοδοχείου προσδοκούν να πατσίσουν τη διαφορά με διαφορετικό τρόπο...

Τι μαθαίνει κανείς όταν αρχίζει ο ένας να βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Ολοι αυτοί που κραυγάζουν υπέρ της ΟΝΕ και των προγραμμάτων δημοσιονομικής σταθερότητας, υπουργοί, μεγαλοδημοσιογράφοι κλπ. ζουν μέσα σε απίστευτη χλιδή. Τρεις νύχτες διαμονής τους στην Ελούντα κοστίζει - μόνο για ύπνο - όσα κερδίζει ένας μέσος εργαζόμενος σε ένα χρόνο. Φαντάσου να μην είχαμε και λιτότητα...