Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις που συντελούνται στο χώρο των τηλεοπτικών ΜΜΕ, για τον έλεγχο των οποίων έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ νυν και επίδοξων μεγαλοκαναλαρχών. Τον τελευταίο καιρό διαδραματίζεται ένα απίστευτο αλισβερίσι για την εξαγορά τηλεοπτικών σταθμών, αλλά και την επίτευξη ηχηρών «μεταγραφών» δημοσιογράφων, ενώ πακτωλοί χρημάτων διατίθενται σε αυτή την κατεύθυνση.

«Η σφαγή ανάμεσα στους μεγαλοϊδιοκτήτες πλουτοκράτες προβάλλει ανάγλυφα το πραγματικό πρόσωπο και τοπίο της λεγόμενης "ελεύθερης ενημέρωσης", αναδεικνύει ταυτόχρονα το ρόλο, τις ευθύνες και την προκλητική στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του καθεστώτος των τηλεοπτικών συχνοτήτων», υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ και η ΕΣΗΕΑ με ανακοίνωσή της εκφράζει την ανησυχία και τον προβληματισμό της για τα τεκταινόμενα στο χώρο.

Η διατάραξη των ισορροπιών στο τηλεοπτικό σκηνικό (που προκάλεσε την αντίδραση μεγαλοσχημόνων επιχειρηματιών οι οποίοι ένιωσαν να απειλούνται ζωτικά τους συμφέροντα) έγινε από την έφοδο στο χώρο του ομίλου Κόκκαλη και την εξαγορά απ' αυτόν του TV Μάτζικ, καθώς και - όπως φημολογείται - μιας πλειάδας άλλων περιφερειακών σταθμών. Ηδη, γνωστοί τηλεοπτικοί αστέρες πήραν μεταγραφή στο εν λόγω κανάλι, έναντι, σύμφωνα με τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, αστρονομικών ποσών, πολλών δεκάδων εκατομμυρίων. Μεταξύ αυτών οι Π. Τσίμας, Μαρία Χούκλη κ.ά., στελέχη μέχρι πρότινος του «Μέγκα», το οποίο, σύμφωνα με τα ίδια σενάρια, δέχεται τις μεγαλύτερες πιέσεις από τις συντελούμενες ανακατατάξεις και βρίσκεται στο στόχαστρο του ομίλου Κόκκαλη.

Τα ίδια σενάρια φέρνουν ακόμα και τον διευθυντή ειδήσεων του «Μέγκα», Ν. Χατζηνικολάου, να συζητά με τον «Αντέννα», αλλά και τον Τέρενς Κουίκ να μετακομίζει στο «Σταρ Τσάνελ». Στη «γύρα» για την εξασφάλιση ηχηρών ονομάτων φέρονται να έχουν βγει και το «Αλτερ 5» (Αθανασούλης) αλλά και το «Νιου Τέμπο» (όμιλος Ανδρουλιδάκη).

Η άγρια σύγκρουση συμφερόντων - τις πραγματικές διαστάσεις της οποίας μάλλον αδυνατούν να αποδώσουν οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας - γίνεται με το βλέμμα των εμπλεκομένων προσηλωμένο στην ψηφιακή εποχή και στο λαμπρό από κάθε άποψη πεδίο που θα ανοιχτεί σε όσους καταφέρουν να μονοπωλήσουν το χώρο της λεγόμενης «τέταρτης εξουσίας». Το πλέον σίγουρο είναι πως θύμα αυτής της σύγκρουσης θα είναι ο ίδιος ο λαός, η ενημέρωση και πληροφόρησή του κι αυτό θα γίνει ηλίου φαεινότερον όταν κατακαθίσει ο κονιορτός της.

Η ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, για τις εξελίξεις στο χώρο των ΜΜΕ, έχει ως εξής:

«Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο των τηλεοπτικών ΜΜΕ, όπου η σφαγή ανάμεσα στους μεγαλοϊδιοκτήτες πλουτοκράτες προβάλλει ανάγλυφα το πραγματικό πρόσωπο και τοπίο της λεγόμενης "ελεύθερης ενημέρωσης", αναδείχνουν ταυτόχρονα το ρόλο, τις ευθύνες και την προκλητική στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του καθεστώτος των τηλεοπτικών συχνοτήτων.

Σκόπιμα και επί πολλά χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρνείται να ρυθμίσει το καθεστώς των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών συχνοτήτων, με αποτέλεσμα το χάος που επικρατεί να είναι δικό της συνειδητό δημιούργημα. Ετσι, νέμονται ασύδοτα τις συχνότητες, που αποτελούν δημόσια περιουσία, ορισμένοι μεγαλοκεφαλαιοκράτες, μοιράζοντας κατά το δοκούν την πίτα της πληροφόρησης και σκορπώντας δισεκατομμύρια δραχμές για αγοραπωλησίες σταθμών και δημοσιογράφων. Υπενθυμίζουμε, πως αν και το ΕΣΡ είχε εγκρίνει την αδειοδότηση των προβλεπομένων από το νόμο ραδιοφωνικών συχνοτήτων για την περιοχή της Αττικής, με κυβερνητική προεκλογική παρέμβαση αγνοήθηκε αυτή η απόφαση και επιτράπηκε η διαιώνιση της ασυδοσίας.

Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση διατηρεί το προνόμιο να κόβει τα μερίδιά τους σε ανταπόδοση των καλών υπηρεσιών που της προσφέρουν. "Το ένα χέρι νίβει το άλλο" μεταξύ των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και της κυβερνητικής πρακτικής.

Η πρόκληση πρέπει να πάρει τέλος. Να καθοριστούν οι συχνότητες τώρα! Να προχωρήσει άμεσα η αδειοδότηση ραδιοφώνων και τηλεοπτικών σταθμών σε όλη τη χώρα».

Η ψευδεπίγραφη κόντρα ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, σχετικά με τη διαφάνεια στο δημόσιο τομέα και τη διαπλοκή συμφερόντων, κυριάρχησε χτες στη Βουλή, όπου συζητήθηκε η πρόταση νόμου που κατέθεσε η αξιωματική αντιπολίτευση για το θέμα.

Στη συζήτηση παρενέβη ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Καραμανλής, που κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «παράγει αδιαφάνεια», «ενισχύει τη διαπλοκή» και «συμβάλλει στη λεηλασία του δημόσιου χρήματος», ενώ επιτέθηκε φραστικά κατά του πρωθυπουργού, τονίζοντας ότι διαμορφώνονται σχέσεις με στρατευμένα μέσα επικοινωνίας και οργανωμένα συμφέροντα, τα οποία εξυπηρετούν την κυβέρνηση.

Απάντηση ανέλαβε να δώσει ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μιχάλης Σταθόπουλος,που κάλεσε τον πρόεδρο της ΝΔ να κατονομάσει τα συμφέροντα στα οποία αναφέρθηκε, ενώ έκανε λόγο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη τονίζοντας ότι κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ δημιουργήθηκε το φαινόμενο της υπερσυγκέντρωσης εξουσίας σε ιδιώτες και συντελέστηκε η «άλωση» των ΜΜΕ από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Σχολιάζοντας την κόντρα του υπουργού Δικαιοσύνης με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ο βουλευτής του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, παίρνοντας το λόγο, τόνισε πως «μέχρι τώρα στην ιστορία αυτού του κράτους έχουμε διαπιστώσει ότι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας είναι εκείνα που εξυπηρετούνται από τις δοσοληψίες με το δημόσιο τομέα. Και βέβαια δεν είναι αχρωμάτιστο το κράτος και ο δημόσιος τομέας. Οι δημιουργοί του ήταν συγκεκριμένοι. Τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας».

Πρόσθεσε ότι «τα δυο κόμματα συμπίπτουν στις βασικές τους πολιτικές επιλογές και προσπαθούν να βρουν στα επιμέρους ζητήματα διαφορές για να παραπλανήσουν τον ελληνικό λαό από τα σοβαρά προβλήματα που τον απασχολούν και έχουν να κάνουν με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Τόνισε μάλιστα, σχολιάζοντας την τοποθέτηση Καραμανλή, ότι «ο πρόεδρος της ΝΔ έκανε μια προσπάθεια να αποχαρακτηρίσει το κράτος, δηλαδή να κρύψει το χαρακτήρα του που είναι φιλομονοπωλιακός» και σημείωσε ότι «γίνεται μεταφορά τομέων του δημοσίου σε λίγους και αυτό γεννά κινδύνους. Δηλαδή εάν γινόταν σε περισσότερους, οι κίνδυνοι για τα συμφέροντα του δημοσίου ή του λαού γενικότερα θα έλειπαν;».

Παράλληλα, ο βουλευτής του ΚΚΕ σχολίασε και την τακτική που έχει ακολουθήσει έως τώρα η Ευρωπαϊκή Ενωση για τον ελληνικό δημόσιο τομέα, λέγοντας ότι με την πίεση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που επιτάσσει την απελευθέρωση όλων των αγορών, «ώθησε την κυβέρνηση αλλά και τις προηγούμενες να συμμορφωθεί στη στρατηγική που έχει για την απελευθέρωση των αγορών, στα συμφέροντα των πολυεθνικών και των μονοπωλίων». Επίσης, στην κεντρική τοποθέτησή του ο Αγγελος Τζέκης αναφέρθηκε στη θέση του ΚΚΕ λέγοντας ότι «ένας σωστός δημόσιος τομέας, εξοπλισμένος επιστημονικά και τεχνολογικά, στελεχωμένος με το αναγκαίο προσωπικό, καλά αμειβόμενους εργαζόμενους μπορεί να αποτρέψει τις παρεμβάσεις των μεγάλων συμφερόντων, περιφρουρώντας το δημόσιο χρήμα. Είναι γεγονός όμως ότι για να υπάρξει φιλολαϊκή δημόσια διοίκηση πρέπει πρώτα να υπάρξει φιλολαϊκή κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη και φιλολαϊκό κράτος. Γίνεται φανερό λοιπόν ότι χρειάζονται ριζικότερες και βαθύτερες αλλαγές».

Οι πληροφορίες για την κίνηση του Σ. Κόκκαλη να προσθέσει στο «οπλοστάσιό του» (και) έναν τηλεοπτικό σταθμό, έδωσαν, λοιπόν, το έναυσμα για έναρξη ενός ακόμα γύρου κλαυθμών και οδυρμών για την κατάσταση της «δημοκρατίας μας», η οποία - κατά τους οψίμως ανησυχούντες - έχει περικυκλωθεί από επιχειρηματίες, που τη διαφεντεύουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους (φοβερή ανακάλυψη, αν σκεφτεί κανείς ότι κάποιοι χρειάστηκαν 200 χρόνια καπιταλισμού για να την αντιληφθούν!).

Το νέο ποιοτικό στοιχείο σε τούτο το νέο γύρο δεν είναι, πάντως, το (... δεδομένο άλλωστε) «πάθος» με το οποίο πολιτικοί και κεφαλαιοκράτες - γνωστοί για τις μεταξύ τους «συγγένειες» - δηλώνουν έτοιμοι (όπως κάθε φορά) να σώσουν τούτη τη δεινοπαθούσα δημοκρατία «τους». Το ποιοτικά ανώτερο στοιχείο έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά, με τόσο εκκωφαντικό τρόπο, ομολογείται ότι αυτή η δημοκρατία («τους») δε... σώζεται και δεν... καθαρίζει με τίποτα! Για πρώτη φορά ομολογείται τόσο φωναχτά ότι αυτή η δημοκρατία (η αστική για να συνεννοούμαστε) είναι σύμφυτη με τη διαπλοκή, με την αρπαχτή, με την αρπαγή και με την επιβολή του κέρδους ως Ευαγγέλιό της.

***

1).«Η μετατόπιση του κέντρου βάρους της δυνάμεως από την πολιτική στην οικονομία είναι ένα πρόβλημα που έχει προ πολλού επισημανθεί... Είναι περιττό να υπογραμμίσουμε τις αλλοιώσεις που υφίσταται το δημοκρατικό πολίτευμα από αυτή τη μετατόπιση... (επιχειρηματικοί) παράγοντες εκτός του χρήματος, τα τελευταία χρόνια ελέγχουν και τα ΜΜΕ, τα οποία διαμορφώνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την εικόνα του μέσου πολίτη για τα πολιτικά μας πράγματα και κατ' επέκταση επηρεάζουν την εκλογική συμπεριφορά του... Η κατάσταση (...) τείνει(...) να μετατρέψει τις εκλεγμένες από το λαό κυβερνήσεις σε ομήρους μεγάλων οικονομικών συμφερόντων». Αυτά έγραφε προχτές η «Καθημερινή».

Οσο για χτες, η «Ελευθεροτυπία» σημείωνε σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στον Τύπο: «Ισχυρά οικονομικά κέντρα, που έμαθαν να βρίσκουν πρόθυμους τους διαχειριστές της δημόσιας περιουσίας στην εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων, δρουν ανεξέλεγκτα...».

Αν προσπεράσουμε το παραμύθι περί «διαπάλης» μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στον καπιταλισμό, καθώς και την προσπάθεια να υπερτονιστεί το στοιχείο της σχετικής (και όλο πιο φθίνουσας) αυτοτέλειας του ενός κέντρου από το άλλο, εντούτοις, οι παραπάνω παρατηρήσεις είναι περίφημες. Κυρίως, αν αναλογιστεί κανείς ότι προέρχονται από έντυπα των οποίων οι ιδιοκτήτες είτε έχουν σχέση με τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, είτε είναι επιχειρηματίες, είτε και τα δυο. Επομένως ξέρουν καλύτερα τα πράγματα...

2). Απέναντι στη διαμορφούμενη κατάσταση μεγαλύτερη σημασία (με την έννοια της ουσιαστικότερης ομολογίας) έχει ο τρόπος «αντίδρασης» εκ μέρους των πολιτικών υπηρετών της αστικής «μας» δημοκρατίας («τους»): Αλλοι από αυτούς το «παίζουν»... αγανακτισμένοι από τη διαπλοκή. Αλλοι εμφανίζονται έτοιμοι να πάρουν όλα τα «αναγκαία» μέτρα... Ολοι όμως συμφωνούν σε τούτο: Ο,τι μέτρα και να παρθούν σε συνθήκες «ελεύθερης αγοράς» (έτσι ονομάζουν τον καπιταλισμό οι υπηρέτες του) δεν μπορούμε να αποτρέψουμε την εισβολή στα ΜΜΕ των επιχειρηματιών (έτσι λένε τους κεφαλαιοκράτες οι υπηρέτες τους)...

Ποιο είναι, τελικά, το συμπέρασμα από τα παραπάνω;

Αν πιστέψουμε τους καλούς μας πολιτικούς της καλής μας δημοκρατίας, πράγματι το πρόβλημα της διαπλοκής είναι υπαρκτό, αλλά... δυστυχώς «δε λύνεται» (σ.σ: θα επανέλθουμε σε αυτό το «δε λύνεται») και συνεπώς θα ζήσουμε με αυτό! Που σημαίνει πρακτικά ότι:

Ο «α» εργολάβος δημοσίων έργων μπορεί - χωρίς να φαίνεται και επομένως νομότυπα - να ελέγχει το «χ» ΜΜΕ μέσω της γυναίκας του και να κάνει τις μπίζνες του, ο «β» προμηθευτής του δημοσίου να ελέγχει το «ψ» ΜΜΕ μέσω του γιου του ή του φίλου του και να κάνει τις μπίζνες του και γενικώς «έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»... Αν, επιπλέον, πιστέψουμε τους Ηρακλειδείς της δημοκρατίας, τότε δεν τρέχει και τίποτα που η κυβέρνηση δεν έχει ξεκαθαρίσει το καθεστώς των τηλεοπτικών συχνοτήτων, που κάνει «παιχνίδι» με τους καναλάρχες του στιλ «κράτα μα να σε κρατώ», που φτάνει να εκπαραθυρώνει ακόμα και το συμβούλιο του ΕΡΣ για τις προεκλογικές της ανάγκες!

***

Με βάση, επομένως, τη δική τους λογική, η κατάσταση αυτή (πράγματι) «δε λύνεται». Οχι γιατί δεν υπάρχει λύση, αλλά γιατί η λύση ακουμπά ευθέως το κοινωνικο - πολιτικό τους σύστημα, ακουμπά τα θεμέλιά του, ακουμπά το «όσιο και ιερό» της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας! Με δυο λόγια ομολογούν ότι για να λυθεί το πρόβλημα της σήψης και της διαφθοράς, για να πάψει η πολιτική εξουσία (των αστών) να εκτελεί χρέη μισθοφόρου της οικονομικής εξουσίας (των αστών), που έχει αλώσει και τα ΜΜΕ, χρειάζεται μια άλλη εξουσία, χρειάζεται άλλη πολιτική, χρειάζεται ανατροπή του συστήματος. Και είμαστε σύμφωνοι μαζί τους. Πράγματι αυτό χρειάζεται! Αυτή είναι η οριστική λύση.

***

Κάθε φορά που οι κυβερνώντες θέλουν να μας εμφανιστούν στομφώδεις και πολύξεροι, πετούν μερικά ωραία του στιλ «ζούμε στην κοινωνία της πληροφορίας», «η ενημέρωση του πολίτη ενέχει υπέρτατη θέση στον σημερινό κόσμο» κι άλλα τέτοια παρόμοια.

Αν και ο στόχος τους με όλα αυτά τα πομπώδη είναι να προωθήσουν τις «αλλαγές» που δήθεν επιβάλλει η απάνθρωπη «παγκοσμιοποίησή τους», ωστόσο, χωρίς να το θέλουν, μας λένε ότι στις μέρες μας η πληροφόρηση του λαού αποκτά, ως κοινωνικό αγαθό, ένα ειδικό βάρος, που καθίσταται ισότιμο με το ειδικό βάρος άλλων κοινωνικών αγαθών όπως, για παράδειγμα, το νερό ή ο αέρας που αναπνέουμε. Ομως μέχρι τώρα, κανείς από όλους αυτούς τους στιβαρούς αναλυτές δε διανοήθηκε (ακόμα) να μας πει ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ο αέρας ή το νερό (αν και το ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ δείχνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ανεξάντλητος σε «ευρηματικότητα»).

Αντίθετα, δε, όταν κάποιος ισχυριστεί ότι, κατά παρόμοιο τρόπο με τα υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά:

• η ενημέρωση, η πληροφόρηση, η γνώση της «είδησης» δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνονται στα υπό αγορά ή στα προς πώληση «εμπορεύματα»,
• ότι ο χώρος των ΜΜΕ δεν μπορεί να αποτελεί φέουδο της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας,
• ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ανοίγει ή να κλείνει την «κάνουλα» της πληροφόρησης κατά το δοκούν των ιδιοτελών του συμφερόντων,
• ότι το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς» συνεπάγεται, στον τομέα της πληροφόρησης, ένα εξόφθαλμα δικτατορικό καθεστώς που το επιβάλλουν όσοι κατέχουν τις «κάνουλες» (και άρα διοχετεύουν ό,τι θέλουν και όπως το θέλουν από αυτές),

τότε, οι κατά τα άλλα... υπέρμαχοι της «κοινωνίας της πληροφορίας», μόλις ακούσουν τα παραπάνω... ασεβή, σε κοιτούν με ύφος όλο απορία. Η απορία τους προκαλείται από το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι με τέτοιο... θράσος, ώστε να αμφισβητούν το «δικαίωμα» του Κόκκαλη, του Κυριακού, του Βαρδηνογιάννη, του Λαμπράκη κ.ο.κ. να κουμαντάρουν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή από τα τηλε-στούντιο που έχουν αλώσει.

Εμείς θα παραμείνουμε... ασεβείς και υπερασπιστές του Συντάγματος που με τόση φροντίδα το αναθεωρούν. Αφού, τελικά, στα πλαίσια αυτού του συστήματος και του δικού «τους» Συντάγματος είναι που - έστω στα λόγια - οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες αναγνωρίζονται ως δημόσια περιουσία και ως δημόσιο αγαθό. Δε λογίζονται ως τσιφλίκι των «επιχειρηματιών». Δε ζητάμε, επομένως, να αλλάξουν το σύστημα συθέμελα (αυτό θα το κάνουμε εμείς), αλλά γιατί, τουλάχιστον, δεν εφαρμόζουν το Σύνταγμά «τους»;

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρ' όλο που φαίνεται ότι ανησυχεί από την τροπή που παίρνουν οι εξελίξεις με τις διαπλοκές στο χώρο των ΜΜΕ, φοβούμενη ότι μπορεί να γίνουν ανεξέλεγκτες από την ίδια, μεθοδεύει την αλλαγή του νόμου για το ΕΣΡ, με στόχο να το αποψιλώσει και από τις όποιες αρμοδιότητες έχει για ουσιαστικό έλεγχο στο χώρο των ΜΜΕ.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, με νέο νόμο που προωθεί, η κυβέρνηση, εκτός που μεθοδεύει την αλλαγή της σύνθεσης του Συμβουλίου - καταργώντας τη συμμετοχή εκπροσώπων των κομμάτων κλπ. - με στόχο τον πλήρη έλεγχο της διοίκησής του, θα περιορίζει, κατά πάσα πιθανότητα, τις αρμοδιότητές του αποκλειστικά στον έλεγχο της ποιότητας των εκπομπών και του προγράμματός τους. Αναλαμβάνοντας, έτσι, η ίδια η κυβέρνηση το ρόλο ελέγχου της νομιμότητας και της διαφάνειας στο ιδιοκτησιακό καθεστώς ώστε να μπορεί να μοιράζει την πίτα χωρίς εμπόδια... Ο έλεγχος αυτός τώρα τυπικά ανήκει στις αρμοδιότητες του ΕΣΡ.

Υπενθυμίζεται ότι μέχρι σήμερα με ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης το ιδιοκτησιακό καθεστώς στα διαπλεκόμενα ιδιωτικά ΜΜΕ μένει στο σκοτάδι, ανεξέλεγκτο. Ενώ προεκλογικά με απροκάλυπτη παρέμβαση του υπουργού Τύπου και ΜΜΕ Δ. Ρέππα - και ασφαλώς με πρωθυπουργική καθοδήγηση - η κυβέρνηση ματαίωσε τη χορήγηση αδειών στους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αττικής από το ΕΣΡ που είχε διεκπεραιώσει την απαιτούμενη διαδικασία ώστε να χορηγηθούν οι άδειες στους δικαιούχους. Αυτή την τακτική και ακόμα χειρότερα φαίνεται ότι θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Σημίτη και στο επόμενο διάστημα γι' αυτό και μεθοδεύει αλλαγή στο καθεστώς και στις αρμοδιότητες του ΕΣΡ ώστε να μπορεί «να λύνει και να δένει» χωρίς κανένα εμπόδιο...

Την «έντονη ανησυχία και τον προβληματισμό του» για την «κινητικότητα, που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό στον τηλεοπτικό χώρο με το σφοδρό ανταγωνισμό, ο οποίος αναπτύσσεται μεταξύ παλαιών και νέων τηλεοπτικών επιχειρήσεων», εκφράζει το ΔΣ της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).

Η ΕΣΗΕΑ στην ανακοίνωσή της υπογραμμίζει πως «έχει προβεί κατ' επανάληψη σε διαβήματα προς την κυβέρνηση και έχει ζητήσει να ξεκαθαρίσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, να υπάρξει διαφάνεια στο καθεστώς αυτό, να εφαρμόζεται η νομοθεσία που υπάρχει, να θεσπιστούν κανόνες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των φαινομένων της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, να εφαρμοστεί η υποχρέωση που έχουν οι εταιρίες εκμετάλλευσης των σταθμών για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, να προστατευτούν οι εργαζόμενοι από αυθαιρεσίες της εργοδοσίας».

Καταλήγοντας αναφέρει πως εξέφρασε στον πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, Βασίλειο Λαμπρίδη, τις ανησυχίες της και εντός των ημερών θα συναντηθούν τα ΔΣ του ΕΣΡ και της ΕΣΗΕΑ για να συζητήσουν επί του θέματος.

Πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία περί διαπλοκής και αυτή η τελευταία μοιάζει να προκαλεί παρενέργειες και στο εσωτερικό των κομμάτων και, πιο συγκεκριμένα, του κυβερνώντος κόμματος, του ΠΑΣΟΚ. Τι άλλο άραγε να συμπεράνει κανείς από τη χτεσινή αποστροφή του Ε. Βενιζέλου, που έκανε λόγο για «όψιμους και εξωκοινοβουλευτικούς επικριτές», η οποία ερμηνεύτηκε ως έμμεση βολή στον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου (ως προς το «όψιμοι») και στον υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλο (ως προς το «εξωκοινοβουλευτικοί»).

Η «δυσοσμία» που αποπνέει η όλη υπόθεση έγινε ακόμα πιο έντονη χτες όταν ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δ. Ρέππας, έφτασε στο σημείο εμμέσως πλην σαφώς να ομολογήσει πως η ΝΔ λέει ό,τι λέει περί διαπλοκής επειδή εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα που δεν ταυτίζονται με αυτά που εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ!

Συγκεκριμένα, όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει την κριτική που δέχεται το ΠΑΣΟΚ από όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης για τον τρόπο με τον οποίο προχωρούν οι ιδιωτικοποιήσεις, χωρίς να κατοχυρώνεται η διαφάνεια και δημιουργώντας έτσι μονοπωλιακές καταστάσεις, απάντησε:

«Είναι ίδιον της αντιπολίτευσης να κατηγορεί την κυβέρνηση για κάθε πρωτοβουλία της, αντί να την κρίνει από τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθεί. Αυτή η προσπάθεια να υπονομευτεί η διαρθρωτική πολιτική της κυβέρνησης και να δηλητηριαστεί η δημόσια ζωή της χώρας, αντιλαμβάνεστε ότι αποσκοπεί αλλού. Σε κάποιες δε περιπτώσεις μπορεί ναεκτιμήσει κανείς ότι ίσως εξυπηρετεί και συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα, που, συγκρουόμενα σε αυτές τις περιπτώσεις, λογικό είναι να αναδεικνύουν κριτικέςκαι καταγγελίες για τον τρόπο, με τον οποίο χειρίζονται τα θέματα οι διοικήσεις των διαφόρων οργανισμών»!