Παιχνίδι με την αγωνία και την απογοήτευση χιλιάδων υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων κάνει για άλλη μια φορά ο ΣΥΝ, που σε χτεσινή ανακοίνωση του Τμήματος Παιδείας του αναφέρει πως «η διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για όλους/-ες όσους το επιθυμούν αποτελεί εφικτό και αναγκαίο κοινωνικό στόχο στο πλαίσιο μιας κοινωνίας δικαιοσύνης και αλληλεγγύης». Είναι παιχνίδι, γιατί γνωρίζουν ότι αν όλοι και όλες επιθυμούν να μπουν στην ανώτατη εκπαίδευση και γίνει η πρόσβαση πραγματικά ελεύθερη, τότε δυο πράγματα θα συμβούν: 'Η θα έχεις μια κοινωνία μόνο με επιστήμονες, άρα δεν θα έχεις εργατικό δυναμικό για να καλύψεις τις ανάγκες της παραγωγής... 'Η η ανώτατη εκπαίδευση δε θα είναι ανώτατη, δηλαδή δε θα βγάζει επιστήμονες, αλλά θα είναι μια σούπα που θα τους χωράει όλους.
Επειδή η πρώτη εκδοχή σε καμιά απολύτως κοινωνία δε θα μπορούσε να έχει εφαρμογή, είναι προφανές ότι η πρόταση του ΣΥΝ συνδέεται με τη δεύτερη εκδοχή. Γι' αυτό και ανήμερα της ανακοίνωσης των βαθμολογιών δε βρήκε τίποτα να πει για τη διαρκή υποβάθμιση του επιπέδου της παρεχόμενης μόρφωσης σε όλες τις βαθμίδες που τη ζούμε ήδη τα τελευταία χρόνια.
Και ακόμα χειρότερα: Η «ελεύθερη πρόσβαση» και του ΣΥΝ και όλων όσοι τη σιγοντάρουν είναι μια απάτη, γιατί σημαίνει «ελεύθερη πρόσβαση μόνο στο πρώτο έτος» και μετά εξετάσεις, κοψίματα, επιλογή εντός των ιδρυμάτων. Δηλαδή... ένας χρόνος χαμένος.
Τα ρέστα του στην παραπλάνηση και στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων δίνει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ), όπως ακριβώς είχε κάνει και η ΓΣΕΕ, προσπαθεί να διασπάσει τους εργαζόμενους, μια μόλις μέρα πριν την απεργία στην οποία υποτίθεται ότι καλεί.
Με σχετικό δελτίο Τύπου, η ΠΟΕΜ ζητά - ανάμεσα στα άλλα - τη μη εξαίρεση της συνταξιοδότησης με 35ετία και χωρίς όριο ηλικίας των ασφαλισμένων μεταλλεργατών πριν το 1983.
Πρόκειται για τη χειρότερη δυνατή, την πλέον παρελκυστική για τους εργαζόμενους αλλά βοηθητική τακτική για το κεφάλαιο και την κυβέρνηση, που θα μπορούσε να προσφέρει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Διότι όχι μόνο διασπά τους εργαζόμενους του κλάδου σε «παλιούς» και «νέους», αλλά, επιπλέον, προσπαθεί να τους φέρει σε αντίθεση με άλλους εργαζόμενους.
Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει τον εργαζόμενο προ του '83 να μην μπορεί να δουλέψει πάνω από 35 χρόνια και τι κάνει αυτόν μετά το '83 να μπορεί, όταν υπάρχει τόσος πλούτος ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να μπορούν να εργάζονται λιγότερο και να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη;
Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, με αυτή του την τακτική, υπονομεύει την αυριανή απεργία που έχει προκηρύξει δήθεν ενάντια στα βάρβαρα μέτρα του Ασφαλιστικού. Διασπά την πάλη των εργαζομένων και βάζει σε αντίθεση όχι μόνο τον έναν κλάδο με τον άλλον, αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους μεταξύ τους. Κι αυτό, όταν χρειάζεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση και ενότητα των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση, προκειμένου να απαντήσουν στην αντεργατική, αντιλαϊκή λαίλαπα.
Για τον υπουργό Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου μιλάμε, που υποστήριξε χτες πως τα κυβερνητικά μέτρα έχουν την αποδοχή του κόσμου!
Ο λαός «πονάει και οργίζεται» είπε, πλην, όμως, «καταλαβαίνει ότι αυτές οι αλλαγές πρέπει να γίνουν»...
Αραγε, πώς το έβγαλε αυτό το συμπέρασμα; Τον σταματάνε μήπως οι συνταξιούχοι στο δρόμο και του δίνουν συγχαρητήρια που τους έκοψε τα «δώρα» Χριστουγέννων και Πάσχα;
Μήπως του ζητάνε και περαιτέρω περικοπές, γιατί τους περισσεύουν πολλά από τις συντάξεις των 400 ευρώ; Οι γυναίκες που τους αύξησε τα όρια ηλικίας χαίρονται, ίσως, γιατί επιτεύχθηκε η ισότητα;
Συνάντησε, να υποθέσουμε, νέους εργαζόμενους, που κατανοούν ότι πρέπει να πάρουν σύνταξη 360 ευρώ, αν την πάρουν κι αυτή;
Ακόμη και αν κυκλοφορεί κατ' αποκλειστικότητα σε γραφεία οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, είναι αδύνατον να του έτυχαν τέτοια συναπαντήματα...
Επίσης, αν τους καταλαβαίνει ο κόσμος πώς γίνεται να εκφράζει το αντίθετο στη συντριπτική του πλειοψηφία, ακόμη και σε αυτές τις εταιρείες δημοσκοπήσεων; Που - είναι διαπιστωμένο - μόνο να χειραγωγούν την κοινή γνώμη επιθυμούν.
Το πόσο αποδεκτοί είναι, όμως, θα το διαπιστώσουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Στους μήνες που έρχονται, θα έχουν κάθε ευκαιρία να νιώσουν την ...«κατανόηση» του κόσμου σε όλο της το μεγαλείο.
ΕΚΤΟΣ ΠΙΑ κι αν ο Γιώργος Παπανδρέου βρήκε τη λύση στην κυβερνητική σύσκεψη που παραβρέθηκε για τα ναρκωτικά...
Γιατί μόνο σε καθεστώς αποχαύνωσης μπορεί να «καταλάβει» και να «στηρίξει» κανείς την πολιτική της κυβέρνησης.
Είναι αποκαλυπτικοί οι τίτλοι μεγάλων εφημερίδων (που αναπαράγονται και από τα κανάλια) του τύπου... «οι σπουδές είναι στόχος ζωής», «οι 18άρηδες βαθμολογούν το μέλλον τους» κ.ά. Υπηρετούν τη λογική ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι τάχα ο κύριος σταθμός στη ζωή του κάθε νέου, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι χιλιάδες παιδιά έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχολείο πολύ πριν τα 18 τους χρόνια, παραγνωρίζοντας και το γεγονός ότι για τα επίσης χιλιάδες παιδιά που δε θα εισαχθούν σε μια σχολή ανώτατης εκπαίδευσης δεν υπάρχει αξιόπιστη λύση σπουδών, υψηλού επιπέδου σε δημόσιες και δωρεάν σχολές. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι χτες, την ίδια μέρα των βαθμολογιών, το υπουργείο Παιδείας έδωσε για διαβούλευση, στο διαδίκτυο και τη Βουλή, το προσχέδιο νόμου για τη λεγόμενη «διά βίου μάθηση». Είναι ένα μήνυμα - και προς αυτούς που έχουν ελπίδες για πρόσβαση και σ' αυτούς που αναζητούν άλλες λύσεις - ότι όλοι θα καταλήξουν στον ατομικό ανταγωνισμό των προσόντων, του διά βίου κυνηγιού καταρτίσεων και δεξιοτήτων, της διά βίου εκμετάλλευσης.