ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δε θέλουν καμιά απεργία

Απεργούσαν οι ναυτεργάτες; Βούλιαξαν τα όνειρα όσων ήθελαν να κάνουν διακοπές. Απεργούσαν οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού; Στάχτη τα όνειρα των ...Ιαπώνων που ήθελαν να δουν την Ακρόπολη. Τηρούν τους κανονισμούς ασφαλών πτήσεων οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας; Χάος στα αεροδρόμια. Σταματούν τα φορτηγά οι ιδιοκτήτες τους; Εμφραγμα στους δρόμους. Αντιδραστική προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ. Μάταια ψάχνεις να διαβάσεις ή να ακούσεις δυο λέξεις για το δίκιο αυτού ή του άλλου κλάδου που απεργεί. Σε κάθε κινητοποίηση ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της αστικής τάξης σπεύδει να αντιπαραθέσει σε μια ομάδα εργαζομένων το υποτιθέμενο συμφέρον μιας άλλης ομάδας, με στόχο να διαβάλλει - συκοφαντήσει την κινητοποίηση ως αντικοινωνική.

Στην πραγματικότητα, η αστική τάξη δε θέλει να γίνεται καμία απεργία. Δε θέλει καν να οργανώνονται οι εργάτες, πόσο μάλλον και να διεκδικούν. Για την ακρίβεια, θέλει - επιδιώκει το σύνολο των εργαζομένων, λαϊκών στρωμάτων να δηλώνουν υποταγή στο ένα και μόνο αναγνωρισμένο «δικαίωμα»: Αυτό των καπιταλιστών να αυξάνουν ανεμπόδιστα τα κέρδη τους. Η αστική τάξη, η κυβέρνησή της, τα κόμματά της και τα μέσα ενημέρωσης που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, προκαλούν όταν καταγγέλλουν όποιον σηκώνει κεφάλι. Ειδικά σήμερα, που τα επίσημα στοιχεία μαρτυρούν πως πάνω από 3,5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν πια μόνιμα στη φτώχεια, ειδικά σήμερα που τα πάντα μαρτυρούν πως όχι ένας και δύο, αλλά δεκάδες αγώνες, πρέπει να αναπτύσσονται και όλοι μαζί να συντείνουν σε έναν αγώνα ενάντια στο ίδιο το σύστημα που είτε ατομικά είτε συλλογικά τσακίζει την εργατική τάξη.

Ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία η αστική τάξη επικαλείται διάφορα προσχήματα. Ομως, δεν την ενδιαφέρει η λειτουργία της αγοράς για να έχουν τάχα δουλειά οι εργαζόμενοι. Δεν την ενδιαφέρει η ξεκούραση των τουριστών, αλλιώς θα φρόντιζαν να έχουν τη δυνατότητα εκατομμύρια Ελληνες εργαζόμενοι να κάνουν διακοπές. Η αστική τάξη θέλει μόνο να είναι όλοι οι άλλοι υποταγμένοι στο δικό της συμφέρον. Για να αυξάνονται ανεμπόδιστα τα κέρδη, για να συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια ο κοινωνικά παραγόμενους πλούτος. Και για να γίνει αυτό πρέπει να τσακιστούν τα εργατικά δικαιώματα, να παροπλιστεί η εργατική τάξη, ειδικά ως προς το δικαίωμά της να απεργεί.

Μπροστά σε μια τέτοια επίθεση, καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνεται για το δίκιο ή όχι των αιτημάτων αυτού ή του άλλου κλάδου. Κάθε τέτοια συζήτηση είναι σήμερα προσχηματική. Αλλωστε, αν δεν ασκήσουν πίεση οι εργάτες πώς θα εμποδίσουν μέτρα που τσακίζουν τη ζωή τους, πώς θα έχουν κατακτήσεις κόντρα στους εκμεταλλευτές τους; Ετσι, η συζήτηση στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να ανοίγει για το γεγονός ότι οι καπιταλιστές γενικευμένα επανακαθορίζουν στο χειρότερο τους όρους αγοράς της εργατικής δύναμης, άρα καθορίζουν γενικευμένα στο χειρότερο τους όρους αναπαραγωγής της. Αυτή η επίθεση δεν αφορά ξεχωριστά τους ελεγκτές, τους ναυτεργάτες, τους οδηγούς, αυτόν ή τον άλλο κλάδο. Είναι γενικευμένη επίθεση. Και γενικευμένη πρέπει να 'ναι η απάντηση. Κανένας απεργός μόνος του. Κανένας κλάδος μόνος του. Ολοι ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Ολοι παλεύοντας έτσι που να προβάλλεται τελικά το συνεκτικό όραμα για μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές, για μια κοινωνία που ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος θα παραμένει σ' αυτήν κι αυτό σημαίνει κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Στο στόχαστρο και το δικαίωμα της απεργίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις βρίσκονται στο στόχαστρο κυβέρνησης και τρόικας ως το εμπόδιο για την «ανάπτυξη» με προσέλκυση «επενδύσεων». Το υπαινίσσεται σαφώς ο επικεφαλής των Ευρωπαίων ελεγκτών της τρόικας Σερβάς Ντερόουζ στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», αναφερόμενος στο πώς θα επέλθει η «ανάπτυξη» στη χώρα. Επικεντρώνοντας στον τουρισμό, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στον τουρισμό υπάρχουν πολλές δυνατότητες, αλλά θα πρέπει να μειωθούν οι τιμές, να γίνουν επενδύσεις, να βελτιωθούν η υποδομή και η ποιότητα των υπηρεσιών και να πάψουν οι κοινωνικές αναταραχές»(!). Στην πραγματικότητα ο τεχνοκράτης των Βρυξελλών δεν αναπαράγει παρά την κυρίαρχη αντίληψη, σύμφωνα με την οποία οι απεργιακές διαδηλώσεις, αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία αποτελούν «εμπόδιο» για την ανταγωνιστικότητα και για την προσέλκυση των επενδύσεων. Μέχρι τώρα κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. με τη βοήθεια των αστικών ΜΜΕ και των φορέων της αγοράς έχουν περιοριστεί στην πολιτική καταδίκη των απεργιακών κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων, ταυτόχρονα βέβαια με την άθλια εκστρατεία συκοφάντησής τους («οι απεργίες φταίνε για την κρίση στον τουρισμό»). Είναι και αυτή μια από τις «θεωρίες» που ξεφουρνίζουν οι αστοί, προκειμένου να αποπροσανατολίζουν από τις αιτίες της κρίσης (υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, αναρχία στην παραγωγή) και να ρίχνουν τα βάρη της ανυπαρξίας επενδύσεων - επειδή ακριβώς με την κρίση δεν μπορούν να φέρουν μεγάλα κέρδη - στις απεργίες των εργαζομένων στους οποίους ρίχνουν τα βάρη της κρίσης με τα άγρια μέτρα. Δηλαδή η υπεράσπιση του δικαιώματος της ζωής των εργαζομένων, με κάθε μέσο που οι ίδιοι αποφασίζουν, είναι το εμπόδιό τους να τους ξεζουμίζουν μέχρι θανάτου για να έχουν «ανάπτυξη» κερδών, γι' αυτό χτυπούν τις απεργίες. Είναι φανερό ότι ο αυταρχισμός, με στόχο το ίδιο το δικαίωμα της απεργίας και των διαδηλώσεων, συμβαδίζει με το τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων κ.ο.κ. Και καταφεύγουν στον αυταρχισμό, γιατί όσο και αν το θέλουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, δεν μπορούν να τους διασφαλίσουν εργασιακή ειρήνη και μάλιστα πολυετή, εν μέσω μιας πρωτοφανούς αντιλαϊκής λαίλαπας. Μόνο που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να συσπειρώνει ακόμη πλατύτερες εργατικές δυνάμεις και παραμερίζει και τέτοια εμπόδια, στην πάλη για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής οικογένειας, κόντρα στα συμφέροντα των καπιταλιστών κηφήνων.

Συνδικαλισμός αυταπατών και υποταγής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την ίδια περίοδο που οι ναυτεργάτες αγωνίζονται ενάντια στην απελευθέρωση (άρση του καμποτάζ) στις εσωτερικές θαλάσσιες ενδομεταφορές που προσπαθεί να επιβάλει και με νόμο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αρχίζοντας από την κρουαζιέρα, ο πρόεδρος της Ενωσης Ναυτών (ΠΕΝΕΝ) Αν. Νταλακογιώργος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και εκπρόσωπος της «Αυτόνομης Παρέμβασης», δημοσιοποιεί επιστολή στην οποία αναφέρει: «Η Υπουργός κυρία Λούκα Κατσέλη στην τελευταία συνάντηση που είχε με την Διοίκηση της ΠΝΟ (26 Μάη 2010) υποσχέθηκε ότι στο σχέδιο νόμου που θα καταθέσει στην Βουλή θα λάβει υπ' όψη την θέση της Ομοσπονδίας να επανδρώνονται τα πλοία αυτά και με ένα αριθμό Ελλήνων Ναυτεργατών. (...) Φαίνεται ότι στην πορεία και αυτή η υπόσχεση πήγε στον κάλαθο των αχρήστων και υπερίσχυσε η επιχειρηματική αξίωση για εξασφάλιση όρων που θα διασφαλίζουν πλήρη ασυδοσία». Δεν το περίμενε ο συνδικαλιστής; 'Η την πάτησε σαν την ηγεσία του που κοροϊδεύει τους εργαζόμενους ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ; Και τώρα τι λέει; Εξαπατήθηκε; 'Η αν εφαρμοζόταν η «υπόσχεση» της υπουργού, ο ίδιος ήταν σύμφωνος; Ετσι φαίνεται. Δηλαδή, με άλλα λόγια, ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ δεν έχει κανένα πρόβλημα ότι αυτό που επιδιώκεται είναι να γεμίσουν οι εσωτερικές θάλασσες από πλοία «ΖΕΝΙΤΗ», δηλαδή πλωτά δουλεμπορικά, με ναυτεργάτες ανασφάλιστους και μισθούς πείνας, ούτε βέβαια ότι ανοίγει ο δρόμος για να επεκταθεί αυτό το καθεστώς και στην ακτοπλοΐα, με ό,τι σημαίνουν όλα αυτά, συνολικά για τις θαλάσσιες ενδομεταφορές, τους ναυτεργάτες, του νησιώτες, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ο καημός του είναι αν ανάμεσα στους εκατοντάδες τέτοιους ναυτεργάτες χαμηλόμισθους, ανασφάλιστους υπάρχουν «και» κάποιοι περισσότεροι Ελληνες και ας είναι με άθλιες συνθήκες. Αυτό θα πει υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων, αλλά τι να περιμένει κανείς από αριστερούτσικους και αριστερούληδες εργατοπατέρες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εποικοδομητικές... προτάσεις

Βγήκε πριν από λίγες μέρες η ΓΣΕΒΕΕ και επικρότησε την πρόταση περί πριμοδότησης στο νέο «αναπτυξιακό» νόμο των ξενοδοχειακών επενδύσεων, για τις οποίες θα υπάρξει δέσμευση πεντάχρονης αποχής από την πρακτική «all inclusive». Πρόκειται για ένα μέτρο για το «θεαθήναι», που δεν αγγίζει ουσιαστικά την πρακτική «all inclusive». Αλλά κι αυτά τα «μασημένα» λόγια της ΓΣΕΒΕΕ ...εκνεύρισαν τους επιχειρηματίες του τουρισμού και ο Σύνδεσμός τους (ΣΕΤΕ) απάντησε στη ΓΣΕΒΕΕ ότι δεν έχει σχέση με τον τουρισμό, δεν ξέρει τα ζητήματα και να ...κοιτάει τη δουλειά της. Απαντώντας η ΓΣΕΒΕΕ, επισήμανε: «Ο τουρισμός είναι μια μεγάλη και πολύ σημαντική υπόθεση για την Ελλάδα, για να αφεθεί αποκλειστικά η διαχείρισή του μόνο σε ένα φορέα που εκπροσωπεί μια συγκεκριμένη κατηγορία επιχειρήσεων που ασχολούνται με τον τουρισμό (π.χ. ΣΕΤΕ)». Και πρόσθεσε με νόημα: «Διάφοροι φορείς, οι οποίοι διεκδίκησαν μονοδιάστατα να εκπροσωπήσουν τον τουρισμό, πρέπει να αναζητήσουν και τις ευθύνες τους για το σημείο στο οποίο τον οδήγησαν». Η ΓΣΕΒΕΕ συμπληρώνει ότι «παρότι ο ξενοδοχειακός τουρισμός είναι η πλέον επιδοτούμενη επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα, δυστυχώς δεν έχει ανταποκριθεί στις σύγχρονες συνθήκες, ανάγκες και απαιτήσεις». Στο «διά ταύτα» καλεί τον ΣΕΤΕ σε συνεργασία. Βεβαίως, ο ίδιος ο ΣΕΤΕ έχει προσυπογράψει πολλές φορές τις κυβερνητικές φανφάρες περί ...εθνικής συστράτευσης για τον τουρισμό. Αρκεί, βεβαίως, η συστράτευση να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών. Αλλη μια απόδειξη, λοιπόν, ότι αντί η ΓΣΕΒΕΕ να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που εκπροσωπεί, δηλαδή των μικρών ΕΒΕ, βάζει πλάτες στην κυβέρνηση για την εφαρμογή κάθε μέτρου που δε θίγει, αλλά και στηρίζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό κάνει τώρα και με τον ΣΕΤΕ.