Ο λαός πρέπει να καθορίσει τη στάση του με βάση τις δικές του ανάγκες (φωτ. από κινητοποίηση των ταξικών δυνάμεων)

Η πλήρης απελευθέρωση του τομέα της Ενέργειας αποτελεί στρατηγική πολιτική επιλογή για την κυβέρνηση, κάτι το οποίο επιβεβαίωσε απερίφραστα τις προηγούμενες μέρες ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, όταν δήλωνε μετά τις συναντήσεις του με την τρόικα ότι «η απελευθέρωση της ενέργειας δεν είναι θέμα του μνημονίου. Εμείς θα την υλοποιούσαμε, αφού ήταν στο προεκλογικό μας πρόγραμμα και προτεραιότητά μας μετά τις εκλογές». Από κοντά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, μετά τη διυπουργική σύσκεψη της προηγούμενης Πέμπτης υπό τον Θ. Πάγκαλο σημείωνε πως «εμείς παίρνουμε σήμερα τις αποφάσεις με διάλογο και αποφασιστικότητα για την απελευθέρωση της ενέργειας».

Ετσι, φραστικοί ελιγμοί όπως «συζητάμε τα πάντα εκτός από την πώληση μονάδων της ΔΕΗ» (βλ. δηλώσεις ΠΕΚΑ Τ. Μπιρμπίλη), απλώς επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση θα αναζητήσει κάθε τρόπο για να επιβάλει την πλήρη ιδιωτικοποίηση του τομέα της ενέργειας που, ναι, δεν περνάει αποκλειστικά και μόνο μέσα από την πώληση μονάδων. Εξ ου και πίσω από τις κορόνες περί δήθεν «διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ» και «προστασίας των συμφερόντων των καταναλωτών» αυτό που προετοιμάζει η κυβέρνηση είναι η παράδοση στις κερδοσκοπικές ορέξεις των ενεργειακών κολοσσών τμημάτων και δραστηριοτήτων της ΔΕΗ που, έτσι κι αλλιώς, εδώ και χρόνια, με ευθύνη των πολιτικών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λειτουργώντας με κριτήριο το κέρδος των μετόχων του 49% και την προετοιμασία για την παράδοσή της στους ιδιώτες επιχειρηματίες, μόνο δημόσια δεν είναι.

Το θέμα, επομένως, για την κυβέρνηση δεν είναι το εάν θα προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση, κάτι που διακηρύσσει ως δεδομένο σε όλους τους τόνους, αλλά το πώς θα το «σερβίρει», για να περιορίσει τη λαϊκή αντίδραση. Σ' αυτό το πλαίσιο, και ενώ, όπως αναφέρουν πηγές που γνωρίζουν από κοντά τα πράγματα, η κυβέρνηση παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, δεν έχει αποκλείσει την απαίτηση της τρόικας για πώληση του 40% των μονάδων, απεργάζεται τρία ακόμη ενδεχόμενα που μπορούν να εφαρμοστούν και συμπληρωματικά προς την πώληση:

• Την εκχώρηση σε ιδιώτες των ανεκμετάλλευτων λιγνιτικών αποθεμάτων της χώρας σε Δράμα, Βεύη, Ελασσόνα και Βεγόρα.
• Την πώληση μέρους της παραγόμενης ενέργειας της ΔΕΗ σε τιμές κόστους σε ιδιωτικούς ομίλους που θα τη μεταπωλούν στους καταναλωτές.
• Τη συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών στις νέες μονάδες που κατασκευάζονται από τη ΔΕΗ μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα.

Την ίδια στιγμή, όπως έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση στο μνημόνιο με ΔΝΤ και ΕΕ, μέσα στο φθινόπωρο, θα πρέπει να οριστικοποιηθεί η διαδικασία απελευθέρωσης της χονδρικής αγοράς ενέργειας και ο εξορθολογισμός των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας (σ.σ. διπλασιασμός των τιμολογίων). Καθόλου τυχαία, την περασμένη Παρασκευή και εν μέσω αυτών των εξελίξεων, ήρθε η Υπουργική Απόφαση για το λεγόμενο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο που είχε δώσει η κυβέρνηση σε διαβούλευση το προηγούμενο διάστημα.

Τα σχέδια που αφορούν τη ΔΕΗ εντάσσονται στους συνολικούς ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται στην Ενέργεια

Το διάστημα που μεσολάβησε από την ψήφιση του ν. 2773/99 ήταν αρκετά διδακτικό, για να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί στόχοι - και οι αρνητικές συνέπειες για το λαό - της πορείας απελευθέρωσης, αφού στην Ευρώπη υπήρχε ήδη πλούσια, αρνητική πείρα. Οι μύθοι της αστικής προπαγάνδας άρχισαν να καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλον.

Ας δούμε τι συνέβη συγκεκριμένα και επιπλέον μερικά παραδείγματα από τη διεθνή πραγματικότητα:

Το ίδιο έγινε και στη Βρετανία την πενταετία 1990-1995 όπου μετά την ολοκλήρωση της «απελευθέρωσης» οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 42%, ενώ την ίδια περίοδο στη Γαλλία που δεν προχώρησε η «απελευθέρωση» η αντίστοιχη μείωση ήταν μόλις 1,7%.

Ενα λοιπόν το κρατούμενο είναι ότι δεν ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι του κλάδου από την αύξηση της παραγωγικότητας.

Τι έγινε με τα λαϊκά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση;

Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε τη μείωση των πραγματικών μισθών, τη φορολογική αφαίμαξη, την αύξηση των τιμών σε προϊόντα πλατιάς κατανάλωσης, που «πνίγουν» ακόμα περισσότερο το εισόδημα των λαϊκών νοικοκυριών. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε χώρες όπως Δανία, Βρετανία, Σουηδία, όπου έχει προχωρήσει η απελευθέρωση και ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ισχυρούς μονοπωλιακούς ομίλους, οι τιμές οικιακής κατανάλωσης αυξήθηκαν από 77% έως 91% μεταξύ του 2001 και του 2006.

Τρανή απόδειξη για το τι πρόκειται να γίνει στη χώρα μας είναι η όλη κουβέντα που γίνεται για τον «εξορθολογισμό» των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας που θα ακολουθήσει τα μέτρα της κυβέρνησης. Κάτι που εκτιμάται ότι θα επιφέρει μέχρι και διπλασιασμό των τιμολογίων!

Στο πλαίσιο της απελευθέρωσης οι ιδιωτικοί όμιλοι επιλέγουν πότε και πού θα επενδύσουν, ποιο καύσιμο θα χρησιμοποιήσουν, με μοναδικό γνώμονα το μέγιστο κέρδος τους. Γι' αυτό προκρίνονται επενδυτικές προτάσεις δημιουργίας νέων μονάδων παραγωγής από λιθάνθρακα που αφορούν τους Νομούς Εύβοιας, Μαγνησίας, Καβάλας, Βοιωτίας. Και αυτό, τη στιγμή που είναι γνωστές οι επιπτώσεις στο Περιβάλλον και κυρίως στη Δημόσια Υγεία, απ' την έκλυση οξειδίων αζώτου και θείου, σημαντικών ποσοτήτων αιωρούμενων σωματιδίων, καθώς και απ' τη δημιουργία στερεών αποβλήτων.

Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αποκλειστεί η συμμετοχή του λιθάνθρακα στο συνολικό μείγμα ηλεκτροπαραγωγής της χώρας. Ομως, η χωροθέτηση σχετικών μονάδων, όταν γίνεται με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος των λίγων μονοπωλιακών ομίλων και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, θυσιάζει Δημόσια Υγεία, προστασία του Περιβάλλοντος, ισόρροπη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων.