Μόνο το τελευταίο δεκαήμερο του Ιούλη, είχαμε τέσσερα περιστατικά όπου πρώην ΔΕΚΟ έκοψαν το ρεύμα και το νερό σε ανέργους, επειδή δεν είχαν να πληρώσουν:

-- Στην Πάτρα, η ΔΕΗ ΑΕ έκοψε το ρεύμα σε δύο πολύτεκνες οικογένειες, όπου οι πατεράδες των οικογενειών είναι άνεργοι οικοδόμοι με πέντε και τρία παιδιά αντίστοιχα και δεν κατάφεραν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, επειδή δεν είχαν λεφτά.

-- Στο Μενίδι Αττικής, η ΔΕΗ ΑΕ, επίσης, έκοψε το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι μιας απλήρωτης συμβασιούχου που εργάζεται στο δήμο του Μενιδίου.

-- Επίσης, στην Πάτρα, η ΔΕΥΑ Πάτρας έκοψε την παροχή νερού σε άνεργο οικοδόμο πατέρα τριών παιδιών. Λίγες μέρες αργότερα, και παρά το γεγονός ότι απετράπη, μετά από δυναμική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, η διακοπή νερού, η ΔΕΥΑ ξαναέστειλε συνεργείο για να κόψει το νερό.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με δυναμικές παρεμβάσεις απέτρεψαν αυτές τις εξελίξεις, δίνοντας ταυτόχρονα το στίγμα: κανείς άνεργος δε θα μείνει χωρίς νερό, χωρίς ρεύμα, χωρίς τηλέφωνο. Αυτό δεν αποτελεί μονάχα ένδειξη μιας μαχητικής συμπαράστασης, που πρέπει και μπορεί να δυναμώσει μέσα από τα συνδικάτα, μέσα στα εργοστάσια. Αποτελεί κύρια μια μορφή και τρόπο οργάνωσης που πρέπει να αποκτήσει το εργατικό κίνημα, αποκτώντας ταξικά χαρακτηριστικά, στο σύνολό του. Δυναμώνοντας η ταξική αλληλεγγύη, δυναμώνει και η συνείδηση πως οι εργάτες δεν πρέπει να υποφέρουν για μια κρίση για την οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη. Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία. Αυτό είναι το πνεύμα αυτών των παρεμβάσεων, που αναδεικνύει πως οι εργάτες σαν μια γροθιά και πρέπει και μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κρίσης.

Ετσι, λοιπόν, η οργάνωση της πάλης, πρέπει να πάρει σάρκα και οστά μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς, στον ίδιο τον τόπο κατοικίας. Και μέσα από εκεί να συνδεθεί η πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των ανέργων με τη διεκδίκηση για όλα εκείνα τα μέτρα που να ικανοποιούν τις σύγχρονες και λαϊκές ανάγκες. Τέτοια μέτρα για τη διασφάλιση αναγκαίων υποδομών για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης. Η λαϊκή κατοικία, τα αντιπλημμυρικά έργα, τα έργα αντισεισμικής θωράκισης, είναι βασικά. Βασικές όμως είναι και οι ανάγκες στους τομείς της Υγείας, Πρόνοιας και Εκπαίδευσης, που αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω έλλειψης προσωπικού. Την ώρα που στις τρεις θέσεις εργασίας, οι δύο είναι για συμβάσεις και εποχικό προσωπικό, αναδεικνύεται σε όλο το μεγαλείο η σαπίλα ενός συστήματος που καταδικάζει την εργατική τάξη στην ανεργία και την υποαπασχόληση.

Οι εργάτες σήμερα να συνδέσουν το ζήτημα της εργασίας με τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Δίνοντας τη μάχη για άμεσα μέτρα ανακούφισης και προστασίας των ανέργων, ταυτόχρονα να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, να μπαίνουν γερές βάσεις για εξουσία και οικονομία στα χέρια του λαού.