Μεγάλη σκοτούρα έχει ο ΛΑ.Ο.Σ. για την «πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας» και χτες εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία εγκαλεί την κυβέρνηση για «κλιμακούμενη επίθεση που έχει εξαπολύσει κατά της οικοδομής και της ιδιοκτησίας» και της προτείνει «κατάργηση του πόθεν έσχες, αύξηση των στεγαστικών δανείων και ελάφρυνση της φορολογίας που επιβάλλεται στην οικοδομή» για να «πουληθούν τα πάνω από 180.000 αδιάθετα ακίνητα».

Είναι φανερό απ' το περιεχόμενο αυτής της ανακοίνωσης ότι καμιά σκοτούρα δεν έχει ο ΛΑ.Ο.Σ. για το μείζον ζήτημα της λαϊκής στέγης που ταλανίζει χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, ανθρώπους του μόχθου. Για το πώς δηλαδή η εργατική λαϊκή οικογένεια θα μπορεί να εξασφαλίζει φτηνή, ποιοτική κατοικία. Καμία σκοτούρα δεν έχει επίσης για όσους κατάφεραν να αποκτήσουν ένα κεραμίδι, αφού οι τράπεζες τους φόρεσαν θηλιά στο λαιμό και μάλιστα πολύ σφιχτή. Για όλους όσοι ζουν καθημερινά με την αγωνία και το άγχος της ανεργίας, της παραπέρα μείωσης των εισοδημάτων τους, κάτι που θα επιφέρει σαν συνέπεια την αδυναμία αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων. Για όλους αυτούς τίποτα δεν βρίσκει να προτείνει. Δικαίωμα στην ιδιοκτησία, την πολύ μεγάλη, έχουν μόνο εκείνοι τους οποίους ο ΛΑ.Ο.Σ. από συστάσεώς του υπερασπίζεται με σθένος. Γι' αυτούς ζητά κατάργηση κάθε ελέγχου, παραπέρα φορολογικά προνόμια, περισσότερη ιδιοκτησία και περισσότερα κέρδη δηλαδή.

Οι υπόλοιποι μπορούμε να αντλούμε ελπίδα από τη νεοελληνική εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου όπου ο γιος του γαλατά Γ. Καρατζαφέρης κατάφερε να έχει μια ντουζίνα ακίνητα με το μόχθο του. Βέβαια, έχουμε τόσες πιθανότητες να μας συμβεί το ίδιο, όσες και να δούμε τον ήλιο να ανατέλλει απ' τη Δύση.

«Ανορθολογισμός» και «ανευθυνότητα» χαρακτηρίζουν την κυβερνητική πολιτική, με αποτέλεσμα να καταλήγει σε «παταγώδη αποτυχία» και σε «αδιέξοδα». Ετσι διατείνεται ο Συνασπισμός σε χτεσινή του ανακοίνωση. Μάλιστα, ο Π. Λαφαζάνης διαπιστώνει ότι «η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου όχι μόνο έχει υποκατασταθεί, αλλά και έχει παραδώσει πλήρως την εξουσία στους ελεγκτές της ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, ακυρώνοντας κάθε ίχνος λαϊκής κυριαρχίας και λαϊκής βούλησης σ' αυτή τη χώρα».

Μακριά απ' τον ΣΥΝ κάθε σκέψη ότι αυτή η πολιτική και συνειδητή είναι και προαποφασισμένη και υπεύθυνη απέναντι σε αυτούς των οποίων τα συμφέροντα υπηρετεί. Μακριά απ' αυτόν επίσης κάθε υποψία ότι αυτή η πολιτική είναι για την ίδια τάξη απόλυτα επιτυχημένη και στην κατεύθυνση που βλέπει τη διέξοδό της απ' την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.

Αφού λοιπόν κατά τον ΣΥΝ ο κυβερνητικός ανορθολογισμός και η κυβερνητική ανευθυνότητα είναι οι αιτίες του κακού, τότε η λύση αυτομάτως εντοπίζεται στην εφαρμογή - γιατί όχι κι απ' τον ίδιο - μιας λογικής και υπεύθυνης πολιτικής, πετυχημένης που θα δίνει διέξοδο. Υπέρ ποιων; Αγνωστο. Λεπτομέρειες για τον ΣΥΝ τέτοια ερωτήματα. Που όμως βρίσκουν έστω και έμμεσα την απάντησή τους όταν ισχυρίζεται: «Αντίθετα προς την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης εμείς προτείνουμε έναν άλλο δρόμο, κοινωνικά προσανατολισμένο και ρεαλιστικό, αν ληφθούν μέτρα στην κατεύθυνση της ανάπτυξης με αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων και τη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού νόμου που αν και πλησιάζει χρόνος διακυβέρνησης δεν τον έχουμε δει». Καπιταλιστική ανάπτυξη είναι η απάντηση του ΣΥΝ. Πλην όμως αυτή δεν αφορά το λαό παρά μόνο ως προς το αναντίρρητο γεγονός ότι και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης η εκμετάλλευσή του εντείνεται, ενώ σ' αυτές ακριβώς τις συνθήκες επωάζεται ένας νέος κύκλος ακόμα σκληρότερης για τους ανθρώπους του μόχθου κρίσης. Αυτή όμως είναι η πρόταση του ΣΥΝ.